Nadat ik al een tijdje heb gewacht in de rode kamer, gaat plots de deur open en verschijnt meesteres Nina. Blonde lange haren, lange benen met hoge laarzen en bloed mooi. Ze geniet zichtbaar van het feit dat ik door haar aanblik even uit het lood ben geslagen, loopt naar de verrijdbare kooi, zet deze midden in de kamer en gebied me met een klein knikje om naar binnen te gaan. De deur gaat op slot waarna ze mijn beide handen met polsboeien vastzet aan de tralies en lachend op haar hoge laarzen de kamer weer verlaat.
Na een tijdje komt ze terug, neemt plaats boven op de kooi en laat haar mooie lange laarzen vlak voor mijn neus bungelen met de opdracht ze te aanbidden. Na een tijdje wordt ik door haar uit mijn benarde positie bevrijd en begint een sessie die nog lang in mijn geheugen zal blijven hangen. Tijdens een fantastisch spel hoor ik haar een paar keer zachtjes zeggen dat ze moet plassen zonder dat eigenlijk goed tot mij doordringt wat ze daar mee bedoeld. Dat wordt mij duidelijk als ze voorstelt om over mij heen zou plassen. Een “golden shower” had ik eigenlijk nog nooit gedaan en leek mij een heel gedoe, maar wel spannend om een keer te doen.
Binnen een paar tellen had ze haar legging en laarzen uit en kreeg ik opdracht om op de grond te gaan liggen. Vervolgens trok ze haar beide laarzen weer aan en werd mij opgedragen deze voorzichtig dicht te ritsen.
Daar stond ze met haar hoge laarzen hoog boven mijn gezicht. Ze lachte even, wreef met haar beide handen even over haar poes om vervolgens een grote warme straal op mijn gezicht te laten kletteren. Er was geen ontwijken aan en ze bleef lachend op mij richten zodat ik gedwongen werd haar warme vocht door te slikken terwijl ik mijzelf lag klaar te maken. Nadat ze ook de laatste druppels zorgvuldig op mijn gezicht had laten neerkomen, deed ze een stap opzij en melde dat dit haar eerste “golden shower” was en ze het erg leuk had gevonden…
Een gedeelde eerste keer en een ervaring om niet snel te vergeten.
Slaaf P.

Fun voor de Meesteres! Deze week heb ik me weer in het fantasy-house bij Meesteres Denise gemeld. De dagen die eraan voorafgingen kende mijn fantasie weer geen grenzen. Wat zou mij te wachten staan? Zoals altijd stond ik een paar minuten voor de afgesproken tijd voor de deur. Ik denk dat de Meesteres stiptheid heel belangrijk vindt. Onzin. Ze laat me altijd wachten. Vijf of tien minuten. Ze gaat er ongetwijfeld vanuit dat bij mij dan de spanning toeneemt. Dat heb ik ook bij wachten in de wachtkamer van de tandarts. En een gespannen slaafje betekent voor de Meesteres meer mogelijkheden voor fun.
Ook had ik deze keer een strak gestreken overhemd aangedaan met een colbertje. De Meesteres zal netjes gekleed op prijs stellen. Ook onzin. Alle keren dat ik bij Haar kwam vroeg Ze zo snel mogelijk na de begroeting dat ik me uitkleedde. Ze heeft niks met de kleding van haar bezoekers. Zij wilt ze naakt zien, zodat ze overal goed bij kan. Dan kan Ze fun maken. Bij elk bezoek opnieuw voel ik me verliefd op haar, vooral als ik bij de begroeting onder haar hoge laarzen mag zitten. En stiekem hoop ik dan dat Ze ook verliefd op mij is. Ook onzin. Natuurlijk is Ze aardig voor me. Dat is Ze ook voor de bezoekers die vanmiddag na mij komen. En al de bezoekers die morgen en overmorgen komen.
Ze heeft het druk. Is terecht populair, bij ieder in trek. Ze heeft fun met ieder. Maar als Ze op elke bezoeker verliefd moet worden blijft Ze bezig. Na de begroeting begint voor Haar het spel, dan ben ik haar toy. Naar dat moment kijk ik altijd uit. Héérlijk om van zo’n mooie dame afhankelijk te zijn. Bij de gedachte daaraan neemt mijn verliefdheid toe. Maar ja, als Ze eenmaal bezig is, is de werkelijkheid anders. Ik ben dan slechts een speeltje, waarbij het alleen gaat om Haar fun. Vanzelfsprekend houdt Ze rekening met de afgesproken harde grenzen. Maar daarbinnen gaat het alleen om waar Zij op dat moment fun in heeft. Met mij wordt verder geen rekening gehouden.

Deze keer ging Ze me na het douchen omtutten in een seniel oud omaatje. Ik kreeg een panty aan. Een borstrok die boven in werd opgevuld. Een pruik op. Het geheel werd gecomplementeerd met roze lipstick, een blosje op mijn wangen, een kralenketting, een armband en een ziekenfondsbrilletje. Ik moest er scheel van kijken. Ik kreeg pumps met een lichte hak. Vanaf dat moment was ik oma Jet. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik helemaal niets heb met travestie. Ik heb er geen beleving bij, ik vind het onzin, flauwekul. Ik heb weleens tegen vrienden gezegd dat als een meesteres een travestie-spel met me wilt spelen ik nooit meer bij die meesteres terugkom. Tegelijkertijd heb ik het nooit genoemd als harde grens. Harde grenzen gaan over serieuze zaken. Niet over dergelijke onzin. Dus ik moest de Meesteres nu haar gang laten gaan. En Zij had fun. Ze gierde het uit, toen Ze me in de outfit van oma Jet bekeek. Ze nam oma Jet mee naar beneden, naar de ontvangst ruime. Daar showde ze oma aan zuster Sophie, een vriendinnetje van het kleinkind van oma. Ook zuster Sophie gierde het uit. Oma Jet mocht met zuster Sophie op de foto. Ik voelde me vreeslijk opgelaten, maar bedacht dat de situatie mij ook kansen bood. Immers oudjes in een verpleeghuis hebben vaak nog steeds een hoog libido. De verhalen dat ze de zusters achterna rennen zijn alom bekend. Meestal zijn ze dat zelf na tien minuten vergeten. Ze genieten ook smakeloos van de boobs en andere rondingen van de zusters. Iets waar ik als normale bezoeker van het fantasyhouse niet naar mag kijken. Dus ik liet merken dat ik de zusters in dit huis ook achterna ging zitten. Hoofdzuster Denise liet onmiddellijk merken dat dit niet de bedoeling was. Oudjes met dergelijk onaangepast gedrag worden achter de tralies gezet. Aan de andere zusters vertelde ze dat dit geen onmenselijke straf was. Immers deze patiënten zijn ook dat weer snel vergeten. En zo stond ik even later in mijn kooi. Na geruime tijd werd ik bevrijd door de Hoofdzuster in gezelschap van zuster Zascha.

Ik werd meegenomen voor noodzakelijk lichamelijk onderzoek. Alle oudjes worden in hun eigen belang regelmatig onderzocht. Ik werd in een gynaecologenstoel gelegd en daar vastgesjord. Op de klit van oma, mijn pik dus, werd een vacuümpomp aangebracht. Hij leek het meest op een melkmachine die bij koeien op de speen wordt aangebracht bij het melken. De Hoofdzuster zette het apparaat aan en de beker begon afwisselend te trekken en te knijpen. Knijp,trek,knijp,trek. Zoals in een melkstal werkte het ding automatisch; de zusters konden van enige afstand toekijken. En onderling fun maken toen ze snel zagen dat mijn lid in de beker erg groot werd. En het ging maar door: knijp, trek, knijp, trek. Toen ik volkomen uitgeput was werd ik losgekoppeld van het apparaat. Een beetje opgevangen vocht werd apart gezet om naar het lab gestuurd te worden. De uitslag zou over enkele dagen volgen. Zwaar ademend werd ik een tijdje in de stoel achtergelaten zodat ik tot rust kon komen en de zusters onderling een kopje koffie konden drinken.

Vanzelfsprekend werd het medisch onderzoek na enige tijd hervat. Onder andere was er nu een anaal onderzoek. En werd mijn lid opnieuw bekeken. Leerling-zuster Yennifer kwam een handje helpen. Ik verdenk de zusters ervan dat het onderzoek niet centraal stond, maar het genot dat zij voelden bij het misbruiken van oma Jet. Terwijl ik nog steeds vastgesjord in de gynaecologenstoel lag stonden de zusters voorovergebogen om me heen. Ik raakte opgewonden. En hoewel ook mijn handen aan weerszijden van de stoel geboeid vast zaten lukte het mij met de buitenkant van mijn handpalmen de bovenbenen van de zusters toucheren. Mijn opwinding nam toe. Dergelijk gedrag was natuurlijk niet geoorloofd!! Terugkijkend moet niemand denken dat Meesteres Denise er een genoegen in schenkt om weerloze oudjes te misbruiken. Integendeel. Zij is altijd respectvol naar al haar bezoekers. Maar slaafjes die zich eenmaal aan Haar hebben overgeven wilt Ze misbruiken en alles meedoen waar Zij zin in heeft. Deze keer liepen onzin, fantasie, werkelijkheid en genot voor de Meesteres naadloos in elkaar over. Zij en Haar medezusters hadden fun in volle teugen.
En ik vind het lastig om toe te geven maar het is wel zo eerlijk: ook ik heb me heerlijk vermaakt!
Slaafaap

Doorgaans maakt het me weinig uit in wat voor situatie ik beland. In mijn gedrag ben ik overwegend rustig, zelfverzekerd en voel ik me op mijn gemak onder vrijwel alle omstandigheden, zowel zakelijk als privé. Ook weet ik normaliter wat me te doen staat, wat ik al dan niet moet zeggen, hoe ik me moet gedragen of wat er van me verwacht wordt. Daarnaast ben ik gelukkig gezond, zit lekker in mijn vel en ook fit. Echter, nu ik voor de deur van Domination Palace sta voor mijn afspraak voor een sessie met Meesteres Denise voel ik me duidelijk minder lekker. Ik ben super onzeker, behoorlijk zwak en heb last van een droge strot en zelfs lichte hoofdpijn. Zenuwachtig werp ik weer een blik op mijn horloge, draai me om en loop richting de Eindhovenseweg. Nog maar zes minuten voordat ik mezelf moet onderwerpen aan Mrs. Denise. Duizenden gedachten en de gesprekken met Mrs. Denise flitsen door mijn hoofd. Ik twijfel of dit wel de beste keuze is? Vrij abrupt draai ik me om en zeg tegen mezelf dat onderwerping de beste optie is omdat mijn SM gevoelens onherroepelijk weer terugkomen. Met nog 2 minuten te gaan sta ik pal voor de voordeur van DP, met hartkloppingen in mijn keel en een slap gevoel in mijn hele lijf.
Als ik aanbel bonkt mijn hart nogal heftig en veel sneller dan verwacht gaat de voordeur open en kijk ik recht in de ogen van Mrs. Denise. “Kom binnen, zwijg en op je knieën” klinkt Ze bits terwijl Ze me aan mijn jas naar binnen trekt en naar beneden duwt. De deur gaat dicht en nog voordat ik op mijn knietjes ben beland krijg ik al een nieuw commando. “Kruipen slaaf, volg Me en waag het niet om ook maar iets te zeggen” Kruipend achter Mrs. Denise zie ik hoe Ze super strak in het leer gehuld is en ik durf nauwelijks omhoog te kijken. In mijn nette pak kruip ik door de gang van DP en volg Haar op handen en voeten de trap af de kelder in. Haar hakken klikken scherp op de houtenvloer, Ze stopt en neemt plaats op de bondagebank. “Hierheen slaaf en snel, kom voor Me staan, alle kleren uit en schiet op!” klinkt het onvriendelijk. Ze gooit alles op de bondage bank tot ik spiernaakt ben. “Ogen dicht, handen op je rug en doe je benen wijd” snauwt Ze me toe. Snel doe ik wat Ze me opdraagt en ik voel hoe iets van koel ijzer stevig om mijn ballen wordt bevestigd. De klap in mijn gezicht komt hard en onverwacht aan. “Ogen dicht slaaf, handen naar voren” schreeuwt Ze terwijl Ze mij snel en behendig van stalen polsbanden voorziet als ik mijn handen uitsteek. Ik merk dat Ze voor me gaat staan en mij onverwacht in mijn gezicht spuugt. De kou van een ijzeren halsband die rond mijn nek wordt dicht geklikt is voelbaar. “Handen op je rug” bijt Ze me toe en ik realiseer me al te goed wat mijn positie is als ik het geluid van het hangslot hoor dat dicht gedrukt wordt tussen beide handboeien. Ik ben nog geen 5 minuten binnen! Met vandaag een lange sessie in het vooruitzicht voelt dit niet goed ….
“Open je ogen slaaf” klinkt het ineens heel vriendelijk. “Welkom in DP vandaag, Ik ben blij dat je er eindelijk bent en dat je hier voor Me staat, heel fijn allemaal. Was je geschrokken”? Glimlachend komt Ze voor me staan en veegt Haar eigen speeksel van mijn gezicht. Dan streelt Ze mijn wangen en geeft een begroetingskus op mijn voorhoofd. “Goedemiddag Meesteres, ik ….” stamel ik maar Ze legt Haar linker hand op mijn mond en doet Ssst… met de rechter wijsvinger. “Spaar liever je energie slaaf want dat heb je echt nodig vandaag, trust Me. Ik heb je met opzet even hardhandig binnen gehaald en je snel in ijzeren boeien gestoken met het oog op bedenkingen, twijfels of ontsnapping. Met die ijzeren zooi om je lijf wil jij namelijk de straat niet op. Zo dadelijk gaan ook jouw sleutels, portemonnee, kleding en telefoon achter slot en grendel. Ik wil je absoluut niet de mogelijkheid bieden om te ontsnappen of voortijdig de sessie te beëindigen. Nee slaaf, vandaag niet, geen sprake van! Gelukkig ben Ik medisch goed onderlegd dus kun je je die ellende ook besparen. Trouwens kan Ik je verzekeren dat Mijn medische onderzoeken niet echt prettig voor jou zijn! Nee, geil slaafje van Me, er is echt geen ontkomen meer aan. Heerlijk toch? Ik geniet er nu al van slaaf, vandaag is het eindelijk en helemaal Mijn dag”. Met die woorden sluit Mrs. Denise Haar welkomstwoord af.
Duidelijk geamuseerd steekt Ze een sigaret op wat Haar een heel fraaie dominante uitstraling geeft. Ze loopt wat om me heen en gaat heel dicht voor me staan terwijl Ze de rook in mijn gezicht blaast. “Ga zitten en blijf Me aankijken slaaf” fluistert Ze zacht. Ik ga op de grond zitten terwijl ik Haar blijf aankijken. Mrs. Denise gaat op de bondagebank zitten en kijkt zo letterlijk neer op mij. “Kijk me aan slaaf” zegt Ze opnieuw zacht en indringend. De onzekerheid neemt toe omdat Mrs. Denise zwijgt, een trekje van Haar sigaret neemt en me vanuit de hoogte aankijkt. Ik merk dat ik mijn ogen van Haar wil afwenden, een duidelijk bewijs hoe onze rolverdeling is! Het lijkt wel psychologische oorlogvoering en zwijgzaam kijken we elkaar recht in de ogen aan. Dan doet Ze plotseling Haar benen wijd en kijk ik meteen in Haar kruis. “Waar kijk je naar slaaf”? vraagt Ze vriendelijk terwijl Ze me opnieuw in een rookgordijn hult. Net voordat ik Haar wil antwoorden roept Mrs. Denise “te laat slaaf, laat maar zitten. Kom maar hier voor me op je knieën en zwijg!” Als ik voor Haar verschijn spuugt Ze me opnieuw vol in het gelaat en Mrs. Denise weet hoe zeer mij dat vernederend. “Niet alleen ben je een smerig geile slaaf die Mij al langer bestookt met perverse onderdanige wensen maar je bent ook een viespeuk die tussen Mijn benen gluurt. Ongelooflijk slaaf dat je zo’n simpele opdracht van Mij niet opvolgt, dat resulteert in straf.
Heerlijk als je me vandaag niet gehoorzaamt want dan kan Ik me extra gemotiveerd en vol overtuiging op jou uitleven. Ik heb inmiddels zoveel kennis van hoe Ik jou moet aanpakken dat Ik er zeker van ben dat jij mij gedurende de sessie vandaag echt gaat verafschuwen. Je zou willen slaaf dat je Mij nooit had ontmoet en dat je met een hele grote boog om Valkenswaard was gereden. Maar nee hoor, deze geile slaaf denkt vooral aan zichzelf en denkt alleen aan zijn eigen lusten. Daar heb jij vandaag weer eens voor gekozen en dat gaat jou opbreken. Voor het geval je het nog niet door hebt domme slaaf: vandaag draait het alleen om Mij, om Mijn overheersing, Mijn plezier, Mijn genot, Mijn emotie en Mijn wil. Jij bent niets meer dan Mijn slaaf die zich vrijwillig is komen aanmelden om zich dienstbaar op te stellen, om Mij te dienen. Jij hebt het echt nodig dat al jouw onvervulde dromen uitkomen, jij wilt ervaren dat SM geen spel is maar keiharde werkelijkheid, jij wenst fors aangepakt te worden door een vrouw die jou domineert ook als jij dat niet meer wilt, jij wilt pijn lijden of vernederd worden als je Mijn opdrachten niet uitvoert of gedragsregels overtreedt, jij wilt geen keuze of invloed kunnen uitoefenen op datgene dat Ik met je wil. En dat slaaf heb je Mij bij herhaling verteld en zelfs in een contract ter ondertekening aangeboden. Daar heb jij hopelijk bewust voor gekozen en dat gaat jij vandaag dus beleven. En slaaf, Ik kan je verzekeren dat Ik dat allemaal en helemaal ga waarmaken. Wie denk jij wel dat je bent en wie denk jij dat je tegenover je treft? O, wat ga Ik jou zielig maken slaaf, wat ga jij afzien, sterker nog jij gaat vast janken, smeken, bidden en slijmen. Maar Ik heb nieuws voor je, Ik zal geen enkel mededogen tonen. Ik ga vooral Mijn eigen fantasie, ingevingen en vreselijke plannen ga gebruiken om jou te laten ervaren wat het is om door een slavenhel te moeten gaan, Mij te moeten gehoorzamen en te ondergaan wat Ik wil zonder dat jij daar invloed op hebt. Het is vast een hele geruststelling voor je dat jij niets kan doen om Mijn handelingen te dwarsbomen: Mijn wil is wet!!! Zeg eens lekker geil slaafje van Me, is dat geen super, mega, fantastisch, fijn en super geil vooruitzicht voor je?? Jij hebt zelf een SM sessie verkozen boven een SM obsessie, volgens Mij is dat geen verstandige keuze geweest slaaf”!!!
Antwoorden lukt niet vanwege mijn steeds drogere mond. Hartkloppingen zijn voelbaar tot diep in mijn keel en het angstzweet breekt me uit. Wow, wat ben ik vreselijk onzeker vanwege mijn ongewisse nabije toekomst in combinatie met de ongekende reputatie van Mrs. Denise. Dat resulteert in steeds meer angst, onrust en spijtgevoelens van mijn keuze. Meesteres Denise staat op, verwijdert het slot tussen de handboeien op mijn rug en duwt me richting badkamer om mezelf op te frissen. Ik zie hoe Ze mijn kleren en alle spullen oppakt. “Over 10 minuten ben Ik terug en dan zit jij op je knieën te wachten en heb je jezelf met dit slot vastgeketend aan de bondagebank. Probeer vooral niet te ontsnappen of Mij te dwarsbomen of een ander geintje uit te halen want de sessie van vandaag gaat hoe dan ook gebeuren. Slaaf, je bent nu al helemaal aan Mij overgeleverd en compleet in Mijn macht. Elke ontsnappingspoging is gedoemd te mislukken. Probeer maar eens te ontsnappen want dan kan Ik je daarvoor ludiek straffen met een eikelpiercing die je zelf mag verwijderen als dat mislukt, ben Ik duidelijk?” klinkt Ze dreigend.
Ze verlaat vrolijk lachend de kelder, draait de deur achter zich op slot en laat mij alleen achter. Ik voel me radeloos en reddeloos en loop zonder na te denken richting de douche. Tijdens het douchen constateer ik dat de ijzeren boeien om mijn handen en ballen goed vast zitten, ook het collier is effectief. Onmogelijk om te verwijderen en ik realiseer me dat het uitgesloten is om zo DP te verlaten. Ze heeft alles van mij in handen: van sleutels, Iphone, portemonnee tot kleding. Ontsnappen is geen optie, het is niet mogelijk maar ook volstrekt zinloos om een poging te wagen. Ook de eikelpiercing is geen prettig vooruitzicht, brrr. Toch wil ik weg uit DP maar hoe? Hoe kan ik vandaag Meesteres Denise ontlopen of Haar op andere gedachten brengen? Ik realiseer me terdege dat er geen weg terug is, geen uitweg of wat dan ook. Er is maar één keuze en dat is dat ik Haar optimaal ga dienen, goed naar Haar luisteren, al Haar commando’s opvolgen en uitvoeren, me voorbeeldig gedragen en vooral alert zijn, goed gehoorzamen en veel respect tonen. Ik merk dat ik mezelf beter begin in te leven hoe ik Meesteres Denise maximaal kan en zal moeten dienen. Mijn eigen lusten, geilheid en dingen die ik graag wens mee te maken moeten uit mijn slavenbrein! Ik moet me als slaaf snel helemaal zien weg te cijferen, op de achtergrond plaatsen en mezelf realiseren dat ik een beloning zal moeten verdienen. Hoe doe ik dat? Waar is Mrs. Denise (on)gevoelig voor? De beoogde langdurige sessie van vandaag zie ik buitengewoon somber in en ik neem mezelf voor om maximaal te vertrouwen op de expertise en het inlevingsvermogen van Mrs. Denise. Eindelijk zie ik in dat er geen andere optie is. Ik besluit om het mezelf niet moeilijker te maken dan noodzakelijk. Ik stel me in op een bult ellende door tussenkomst van een gemotiveerde strenge Meesteres die me wil helpen door me afschuwelijk af te maken, te vernederen, te laten afzien en laten janken. Mrs. Denise heeft een uitstekend inlevingsvermogen en mij geholpen in het maken van mijn keuze. Ze gaat mij vast op onnavolgbare wijze confronteren met mezelf. Ze heeft me letterlijk goed bij m’n slavenpik!
Zorgvuldig droog ik me af en loop de SM kelder in naar de bondagebank. Het slot bevestig ik aan de handboei die om mijn goedgevulde slavenzak zit en keten mezelf met het hangslot aan de bondagebank vast. Ik heb geen idee hoeveel van de 10 minuten al verstreken is, het lijkt wel of ik bijna een half uur daar troosteloos sta te wachten. Uiteenlopende SM handelingen, afschuwelijke straffen en vreselijke vernederingen gieren door mijn hoofd. My God, waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen? Hoe overleef ik dit vandaag? Wat staat me in Godsnaam allemaal te wachten? Hoe kan ik Meesteres Denise van gedachten laten veranderen? Wat is Zij allemaal van plan?? Waarom heb ik bewust toch voor deze SM sessie gekozen? Dan hoor ik voetstappen op de trap. Ben ik klaar om mezelf helemaal aan Mrs. Denise te onderwerpen? Dan hoor ik de sleutel in het slot en gaat de kelderdeur open. Mijn keuze staat in de deuropening: Meesteres Denise.

11 oktober 2016

Mrs. Denise deelt niet……………… ………….ze HEERST! Ze beheerst mijn leven op een positieve manier, schrijf ik in een hotelkamer in een van de Scandinavische landen. Het was eigenlijk maar een halve opmerking geweest tijdens onze hernieuwde eerste sessie. Vanaf dat moment ben ik waarlijk gehypnotiseerd. Het lijnen gaat in een trance. Door omstandigheden had ik de volgende geestelijke massage vervroegd. Logisch want op de eigenlijke datum die ik in gedachte had, heb ik een herdenkingsdienst. Dan kun je twee dingen doen……. In mijn geval maar één ding, de afspraak vroeger plannen. hahahaha. Dat heet prioriteiten verleggen.

Die buitenlandse trips zijn momenteel voor mij geen straf. Even wegvluchten van dagelijkse rompslomp. Aan de andere kant, is het absoluut geen vakantie wat sommige mensen zullen denken. Mijn vader zei altijd; je moet het nuttige met het aangename combineren. Dat is een waarheid als een koe. Alleen vertelde hij er niet bij dat zijn ‘zakenreisjes’ feitelijk georganiseerde vakanties zijn. Vooraf zijn alle hotels geregeld door een of andere ondernemersvereniging. Op het vliegveld staat de bus klaar, die ze keurig bij het hotel afzet. Overdag een of twee excursies naar een of ander bedrijf, lunch, diner en bovenal ’s avonds zuipen aan de bar…. Voor dat laatste hebben ze overigens een ander woord verzonnen: netwerken hahahaha. Nee, zo zien mijn dagen er doorgaans niet uit. Autohuren op het vliegveld, de hele dag jagen en dan ’s avonds rond 19.00 uur in het hotel..pffff…
Eten….. Ja dat was het wel zo een beetje. Nee ik klaag niet, maar er is geen tijd voor sightseeing.

Wel las ik een kort verhaal op de site van Mrs. Denise, over man die al jaren zijn SM gevoelens probeert te onderdrukken. Die min of meer verstrikt is geraakt in – neem ik aan – ergens wel in een gelukkig huwelijk, waar echter geen ruimte is voor SM. Ondanks de ellende die ik en mijn kinderen hebben moeten doorstaan en nog steeds doorheen gaan. Mag ik god – nee, daar geloof ik niet in – Mrs. Denise op mijn bloten knieën bedanken, dat ik mijzelf heb kunnen ontplooien in wie ik werkelijk ben. Gelukkig kan ik naar mijn beste vrienden en familie – zonder in detail te treden – eerlijk zijn. Ik zal nooit een relatie beginnen, los of een toekomstige partner van SM houd of niet, zonder hier eerlijk over te zijn. Maar ik heb nu wel makkelijk praten. Ook ik ben in de veertig, maar als er echte liefde is…… Ik wens deze ‘lotgenoot’ veel geluk en wijsheid toe. Uit eigen ervaring kan en mag ik stellen dat Denise de juiste persoon is, maar als je de spreekwoordelijke ‘deur’ een keer open zet……
……is er geen weg meer terug!

28 oktober 2016 (1)
0,57…0,58…0,59…0,00 Tringgggg.. Op de seconde nauwkeurig, de ‘world clock app’ heb ik niet voor niets gedownload!

Even later werd de deur door Mrs. Denise geopend. Zij wist meteen te vertellen dat er twee achter in de woonkamer hadden mee zitten kijken op de klok… Precies op de seconde zei ze. Yes, dacht ik ……kaboem. Dat is dus KIKKEN met hoofdletters. Daar staan de meeste dus helemaal niet bij stil hè, er zitten gewoon drie fantastische dames op de klok mee te kijken of ik op tijd kom. Dat zijn die kleine dingen waar ik het voor doe. Dat is respect en waardering, daar wil dit slaafje ook extra stappen voor zetten.

Later op de avond was het overigens de beurt aan de dames om mij te ‘kicken’, dat was beduidend minder voor mij hahahaha. Snel volgde ik haar naar de bar met een tasje vol met verrassingen. Nou ja eigenlijk is het geen verrassing meer, het wordt voorspelbaar, vandaar ook dat ik mijn gedicht (lijstje) voor de verandering in ander inpak papier had ingepakt.

‘Ik kan er ondertussen bijna een muur mee volhangen’ zei ze lachend.

Daar zit wat in, maar potverdomme, een schilderij lijst je ook in. Alleen ik probeer te schilderen met woorden. Dan kan ik toch niet komen aanzetten met een of ander vodje!? Mrs. Denise is per slot van rekening Sinterklaas niet!? Al hoewel ze ongetwijfeld met de staf van de goedheiligman wel raad zou weten……..

Zoals inmiddels doen gebruikelijk kon ik mij niet snel genoeg uitkleedden. Praten en strippen te gelijk gaat niet zo goed. Gelukkig heb ik een excuus: ik ben een man en volgens de overlevering kunnen wij niet net als vrouwen ‘multitasken’. Na alle plichtplegingen bracht ze alle relikwieën naar de woonkamer:

‘Ga op de grond liggen……op je rug met gespreide benen.’

Zonder te aarzelen volgde ik haar bevel op en ging liggen. Hierbij keek ik strak naar het plafond. Even later hoorde ik de deur weer opengaan, gevolgd door een schaterende, bijna vernietigende lach van meerdere dames. ‘Kijk hem daar liggen’ werd er door een van de dames kleinerend gezegd. De lachsalvo’s van de dames streelde mijn ziel, zoals de zweep dat wellicht doet voor menig ware masochist.

Dat deed mij vrijwel direct terugdenken aan Mrs. Tara, die mij ook regelmatig geselde met haar vernietigende lach. Daar heb ik toen nog een gedicht aan toegewijd.

‘Sjakie vind worstelen leuk’ hoorde ik Mrs. Denise tegen Mrs. Payne en Mrs. Zascha zeggen: ‘Je mag wel op hem gaan zitten.’

Mrs. Payne ging vervolgens boven op mij zitten. Dat was voor mij dus absoluut geen straf. Ik lag voor lul en mijn ‘alter ego’ stond dit keer letterlijk voor lul.

‘Hé die kaars druipt’ merkt Mrs. Denise vrolijk op. ‘Zullen we hem aansteken…..’ Dat was dus geen vraag. Niet veel later voerde ze namelijk de daad bijna bij het woord uit. Gelukkig voor mij werden alleen maar mijn ballen verwarmd. Achteraf kan ik alleen maar concluderen dat het een ‘warming up’ was voor mijn ballen. Een goede vooruit ziende blik, gezien de behandeling die ze voor mijn ballen later op de avond had geplant. Bij deze nog een keer bedankt hiervoor, schrijf ik met een bedenkelijke grimas op mijn gezicht.

25 december 2015 (1)
We hadden kerst gehaald, schreef ik in mijn vorige verhaal. Uiteindelijk hebben we kerst ook overleefd. Het was weliswaar uitgedraaid op een nachtmerrie. Ik was in een paar dagen tijd jaren ouder geworden. Gelukkig kregen de kinderen de ernst van dit alles niet bewust mee. Het is geen pretje om ’s avonds laat of midden in de nacht, naar de Eerste hulp te rijden. Kerst was de tweede concrete keer geweest, dat wij bang waren dat ze niet meer thuis zou komen.

Kanker is een slopende ziekte. Aan de buitenkant zie je niet hoe hard het lichaam moet werken. Het vraagt zoveel energie van een mens. Missy had net de tweede chemokuur gehad. Na de derde kuur volgt er een scan. In haar geval een zogenaamde PET scan. De diagnose was nog maar amper op haar geest ingewerkt. Sinterklaas was achter de rug. ‘Ik wil geen cadeaus’ zei ze boos, ‘ik ga toch dood’. Haar glas was altijd halfleeg. Mijn in tegenstelling meestal half vol. Ik was altijd optimistisch. Zij zei dan: ‘De uitslag zal slecht zijn’ ‘kan’ antwoordde ik ‘maar het kan ook goed zijn’.

Die avond kwam ik rond 02.30 uur thuis van de eerste hulp. Ik was kapot, kwam ze nog wel thuis? Was een concrete vraag die mij toen bezig hield. Tweede kerstdag brak aan en ik voelde mij ongelofelijk klote. Missy hamerde erop: ‘Dit kan mijn laatste kerstmis zijn’. De rode uitslag op haar benen baarde mij zorgen. Inmiddels lag ze aan de antibiotica, welke de koorts gelukkig snel deed dalen.

Tegen de avond reed ik voor de tweede keer die dag naar het ziekenhuis. De eerste keer was na de middag brunch geweest met de kinderen. Nu was ik alleen, met al mijn wijsheid besloot ik haar te verrassen, ik pikte bij de lokale Mc Donalds het een en ander mee, ze had zo een hekel aan het ziekenhuiseten…..Tweede kerstdag stond een Quaterpounder op het menu….

28 oktober 2016 (2)
Het bezoek aan Domination Palace is meer dan even botweg ‘je lusten uitvieren’. Ten minsten voor mij dan. Al dagen ben ik daar mee bezig. Allereerst alle praktische zaken. Uitwerken van verhalen en gedichten. Op de website staat alleen het verhaal. Het origineel bevat ook een voorkant, voor – en nawoord. Netjes ingebonden. Gewoon de puntjes op de i zetten. Met al mijn wijsheid – later op de avond zou ik vernemen dat ik maar een hersencel heb! Dat laatste verklaard dan ook weer heel veel Hahahaha – had ik op donderdag nog even een afspraak geplant in het zuiden van Duitsland. Geen probleem. Ik was vrijdag voor de middag weer terug, maar dan moet ik wel alles klaar liggen en ingepakt zijn……. Gelukkig had die ene hersencel van mij op dat moment goed zijn werk gedaan. Vervolgens heb ik hem – dom genoeg – de rest van de avond maar vrijgegeven!

‘Sjakie als je klaar bent, ga je in de douche liggen, met je hoofd richting het gootje’
‘Ja Meesteres’

Aangezien ik dus die ene hersencel vrij had gegeven, had ik haar vraag fout geïnterpreteerd. Ik was begonnen met douchen..

‘Wat doe je nu??? Had ik opdracht gegeven om te douchen??? Ga op je rug liggen… Benen buiten de douche… Nu moet ik dankzij jou oppassen dat ik niet uitglijd’
‘Sorry Meesteres’ antwoordde ik beteuterd…..
‘SORRY….SORRY….DAT WOORD WIL IK NOOIT MEER HOREN. Als ik in al die jaren als Meesteres een Euro had gekregen voor al die slaven die sorry hebben gezegd, dan had ik zwarte en een witte BMW Cabrio kunnen kopen…..De witte voor de zomer en de zwarte voor de winter.’
‘Sorry ehhhhh excuses Meesteres’ Herhaalde ik – uiteraard tevergeefs – nog een keer.
‘Verzin maar een passend nieuw woord voor sorry’

Instinctief wist ik precies wat er ging gebeuren. Opnieuw zou erbij mij een grens worden verlegd.

‘Sluit je ogen’ Zei ze streng ‘open je mond……’

Even later stroomde haar champagne over mij heen, in mijn mond en neus.

‘Draai je hoofd’. Vervolgens mochten mijn oren ook meegenieten van haar nectar. Op het moment dat Mrs. Denise in juli het nieuwe sessie formulier invulde, wist ik dat dit ging komen. Mijn geest en lichaam ondergingen dit ritueel gelaten.

Even later mocht ik gaan douchen……

27 december 2015 (2)
De koorts was in de tussentijd gezakt. Het was wachtte op uitslagen.

‘Wat is het dokter?’ vroegen wij. ‘wat hebben jullie gevonden?’

De dokter kon geen echt antwoord geven. Alleen dat ze een vochtplekje bij longen hadden gezien. Maar dat kon van alles zijn. Het leek wel een longontsteking, vanaf dat moment kreeg ze naar iedere kuur een ‘longontsteking’. We zouden alleen voor dat euvel nog 3 keer naar de eerste hulp gaan.

Missy was als de dood voor haar longen. Tot dan toe klampte ik mij vast aan de ijdele hoop dat de uitzaaiingen niet in de zogenaamde weken delen zat. Dus niet in de longen, lever, darmen etc… Zo lang dat zo was, was er hoop en konden we een beetje vooruit proberen te kijken.

Iedere volgende dag werd zwaarder. Dat laatste was zowel letterlijk als figuurlijk. Door de sonde voeding knapte ze wat op. Ze kwam een paar kilogram aan. Ze werd dus zwaarder…… Maar ook de eerste tussentijdse scan kwam er aan. Dat laatste was geestelijk erg zwaar. De uitslag kon aangeven of de chemo wat deed……Of helemaal niets deed… Het kon ook tot gevolg hebben dat de behandeling werd gestaakt. Het absolute doemscenario… De datum kwam dichterbij en de angst nam toe, evenals de spanning…….

28 oktober 2016 (3)
Eerbiedig zat ik op mijn knieën achter de deur te wachten. Goed afgedroogd, douche uitgedaan met de handdoek. Haren goed afgedroogd…. Enkel en polsboeien omgedaan….
‘Sjakie…. Je zou alles netjes achterlaten…..? Het licht brand nog in de douche…..De mat ligt niet recht’
De avond begon goed zeg, fout c.q. blunder nummer 2…..Snel maakte ik de lamp uit en legde de mat recht.
‘De zwarte kamer is bezet Sjakie….. Op deze kamer hebben we ook een rad.’ In mijn wens had ik aangegeven graag weer eens aan rad vastgezet te worden.

‘Sta op Sjakie……’ Ze gebood mij om voor het, laat ik het als volgt omschrijven, Spinnenweb van kettingen te gaan staan. Mijn armen en benen werden gespreid vastgezet. Weerloos stond ik daar. De perfecte houding om onder mijn ballen te trappen, waar ze even later meermalen gebruik van maakte. Koekkoek!!!

Mrs. Denise pakte een ketting met aan een uiteinde een ring. Ze trok deze onder mijn ballen langs om vervolgens het andere uiteinde door de ring te trekken. Mijn ballen waren nu letterlijk geboeid.
Dat laatste vinden ik en mijn jonge heer beide zeer ‘boeiend’, getuige de reactie van mijn opzwellend lid. Voor even liet ze de ketting los en liep ze naar mijn tas. Hieruit haalde zij een klein zwart stoffen zakje….

Korte toelichting van de auteur:

Citaat Nawoord (Zij, die heerst)

In dit verhaal heb ik bewust een ding weggelaten. Niet om het voor U te verbergen. Want dan is ze het misschien wel vergeten…..Ja duhhuh…. Nee, niet daarom. Ik weet namelijk niet waar dat heen gaat en gaat het ergens heen? Daarom vroeg ik mij af of ik dat wel meteen moest op schrijven….

U weet waar het over gaat, omdat ik vóór deze sessie U mijn 2 kuisheidsgordels heb laten zien. Het zou ook wel erg stom zijn om deze te vergeten….

Voor iedere lezer die de draad nu volledig kwijt is……. Mrs. Denise leest doorgaans mijn verhalen op de dag van de volgende sessie.

Vervolg
stoffen zakje…. …in dit zakje zaten twee kuisheidsgordels. Een zilverkleurige stalen kuisheidgordel en een plastic variant. Tijdens de vorige sessie zei Mrs. Denise het volgende terwijl ik in rekfolie vast lag.
‘Sjakie, ik wil dat jij iets voor mij gaat aanschaffen.’
‘Ehhhmm Ja Meesteres?’
‘Een kuisheidgordel’
‘Meesteres’ antwoorde ik: ‘dat hoeft niet, ik heb er al twee.’

Aandachtig bekeek zij de inhoud van het zakje, ze fronste haar wenkbrauwen maar zei nog niets al teruglopend naar het rad pakte ze de ketting die nog om mijn scrotum zat opnieuw vast en begon er aan te trekken. Al snel begon mijn jong heer te dansen, zoals zij dat zo liefkozend zei.
Plotseling ging de deur open, tot mijn verrassing stond ik even later oog in oog met Mrs. Zascha. Trots liet Mrs. Denise haar zien hoe mijn jonge heer aan het dansen was. Dat resulteerde uiteraard in vernederende blikken en opmerkingen van haar. Dit keer schaamde mijn ‘vriend’ zich niet, zoals in eerdere zeer ‘gênante’ situaties (zie Aan de lijn). Ik genoot intens met volle teugen… echt kikken, nou ja………

December 2015
Aangezien infuusprikken steeds moeilijker ging, werd er bij Missy een zogenaamde PICC-lijn (spreek uit PIK = Periphherally Inserted Central Catheter) geplaatst. Dus niet te verwarren met die Piklijn die Mrs. Denise recentelijk bij mij aanbracht (zie Aan de lijn) Och een slangetje meer of minder maakt toch niet meer uit…… Haar aders waren inmiddels zo broos van al het prikken, dat dit geen luxe was. Voor de eerste chemokuur had een van de verpleegsters er zo naast geprikt, dat ze haar in een zenuw raakte. Ze was al over haar toeren en nu helemaal. ’s Avonds om 23.00 uur is er toen speciaal een anesthesist naar het ziekenhuis gekomen om het infuus aan te leggen. Een PICC-lijn is heel gevoelig en moet wekelijks onderhouden worden. Het is een specialisme.

Na de derde chemokuur werd er een scan gemaakt. In haar geval een PET scan. Bij deze scan brengen ze met behulp van een infuus een chemisch contrast vloeistof in het lichaam. Het is zaak om circa 6 tot 8 uur vooraf nuchter te zijn. Water drinken en medicijnen slikken mag wel. Of de duvel er mee speelt…. Op de afdeling Radiologie kregen ze de PICC-lijn niet aan de gang, iets waar Mrs. Denise bij mij doorgaans geen moeite mee heeft! Dat zal ongetwijfeld niet alleen liggen aan haar medische achtergrond ehmmm!

Ze besloten daarom snel een nieuw infuus te prikken, daarbij hield de verpleegkundige geen enkele rekening met de geestelijke toestand van mijn vrouw. Ze werd afgewerkt als of ze een nummer was, Natuurlijk, de meeste patiënten zijn gelukkig niet terminaal ziek. Die hebben een levensverwachting. Die hebben niet aan de chemo gelegen en zijn niet zo sterk vermagerd. Lopen niet rond met een aura van de dood om zich heen. Deze domme ‘muts’, stelde geen vragen als: mevrouw, waarom heeft u een ‘PICC-lijn’. Nee zonder pardon ramde zij het infuus in de andere arm. Ik weet niet of een ieder zich kan voorstellen hoe een arm eruit ziet van een vrouw die amper 42 kilo weegt…. Missy crepeerde van de pijn….. Ze was murw gebeukt…ze was moe, boos, verdrietig, teleurgesteld en boven alles gefrustreerd. Zij was al haar geloof in haar lichaam verloren. Ze had veel angst overwonnen om die PICC-lijn überhaupt te laten zetten en dan neemt zo een verpleegkundige niet eventjes de tijd en moeite om die lijn open te krijgen. Juist voor patiënten waar het lijden al bijna ondragelijk is.

Achteraf werd het euvel snel verholpen, door de vakbekwame verpleegkundige van de oncologische dagbehandeling, die wel begrijpen door wat voor een hel Missy heen ging. Wat heb ik voor die dames en heren veel respect gekregen. Wat restte was het wachtte op de uitslag,.,. Het werden loodzware dagen voor ons….

28 oktober 2016 (4)
De spanning zou weldra letterlijk toenemen, ik sta daar aan dat rad natuurlijk niet voor mijn eigen plezier… Mrs. Denise heeft doorgaans de touwtjes – in dit geval – het kettinkje, stevig in handen. Ze liet mijn ballen vrij. Het was nu tijd voor haar kik. Ze had ten slot van rekening niet voor niets mijn ballen aan he begin van de avond opgewarmd. Zelf had ze ook al proef gedraaid.

‘Sjakie, ga je nog naar het buitenland binnenkort?’
‘Waarschijnlijk wel Meesteres, eind november’
‘Moet je dan vliegen?’
‘Als het doorgaat wel Meesteres’
‘Ehmmm, dan kan ik jou niet opzadelen met een stalen slot. Hoelang zal ik je opsluiten?‘

Mijn toch al trage hersencellen – wat er nog van over was! – begonnen naarstig te denken…….

‘Komt er nog wat van?’ PATSSS!! Kletste het in mijn gezicht.
‘ehhhhhhhh’
‘NOU???’ PATSSSS………………
‘Ehhhhh een …ehh… een week Meesteres?’ Probeerde ik met mijn beste puppy oogjes heel aarzelend aan te bieden…
‘EEN WEEK!!!! Het zouden er eigenlijk VIER moeten zijn’

Het was een ware onderhandeling op het scherpst van de snede. Daarop bood ik:
‘Twee weken Meesteres.’
Haar ogen spraken boekdelen, ze keek mij meewarig aan…….
‘Drie weken?’
‘Goed drie weken Sjakie. Als je geluk hebt mag je vandaag nog klaar komen.’ Mijn beteuterd gezicht leidde tot een genoeglijk lachje bij beide dames.
‘Ik wil jou een ‘deal’ voorstellen Sjakie’
‘Ja Meesteres.’
‘Je kunt er een week afkrijgen als Mrs. Zascha jou zeven keren onder de ballen mag schoppen. Voor iedere dag een keer. Let op zij is getraind in Mix Martial Arts.’
Nu fronste ik mijn wenkbrauwen…… ….er was maar een uitweg…..
‘Nou wat doe je?’ vroeg ze triomfantelijk.
‘Dit aanbod kan ik niet afslaan Meesteres. Ik doe het. ’
‘Jij telt en mag het tempo bepalen.’
‘1………..2…..3……………..4 tot 7.
Na iedere ‘kick’ bedankte ik Mrs. Zascha. Eerlijk is eerlijk ze was genadig voor mij geweest. De spanning zou deze avond echter alleen nog maar verder oplopen….

April 2001
Ik was nauwelijks bijgekomen van mijn eerste bezoek aan Mrs. Denise. Amper een dag later maakte ik al een nieuwe afspraak met haar. Nog helemaal in de wolken…. Amper 8 dagen later was ik weer in Valkenswaard, ik was de hele week zo geil geweest en had me niet zo goed kunnen beheersen. Feitelijk had ik al mijn kruit al zo een beetje verschoten. Die avond kwam ik niet klaar… Wellicht ook omdat ik erg gespannen was.

‘Wat is dat nou?’ Vroeg Mrs. Denise verbaast.

Schoorvoetend moest ik bekennen dat mijn gedachtes mij letterlijk alle kanten hadden ‘opgetrokken’.
‘Goed Sjakie, jij mag niet klaarkomen tot je volgende bezoek, wanneer kom je weer?’
‘Over twee weken Meesteres.’

Ik was niet sterk geweest en kon mijn lust op den duur niet meer bedwingen. Bij de volgende ontmoeting kwam de onvermijdelijke vraag.

‘En Sjakie, ben je kuis gebleven?’
Ik gaf eerlijk toe de ik mij 2x had ‘vergrepen’.

Hiervoor kreeg ik van Mrs. Denise terecht straf, daar en tegen waardeerde ze wel mijn eerlijkheid. Dit was misschien wel het begin van de sterke band die ik met haar opbouwde. Ze was op het juiste moment genadig voor mij.

28 oktober 2016 (5)
Ik had al een doosje zien liggen….. Het is een, voor de elektro liefhebbers, waar genotsmiddel…The violet wand…. Als er een apparaatje was, waar mijn vrouw verzot op was geweest, dan was het wel de Violet wand. Nu zo een 13 jaar geleden, leerde wij in Passion iemand kennen die te boek stond als Elektro P…. Hij werd een van onze beste vrienden uit het wereldje. Zijn violet wand draaide op Missy overuren. Gelukkig hoefde ik de stroom rekening niet te betalen.

‘Ken je deze?’ vroeg Mrs. Denise.
‘Ja Meesteres, die ken ik maar al te goed.’ Zelf was ik echter nooit het ‘(ge)lijdend’ voorwerp. Dat was Missy….

Rustig begon ze mij te bewerken met de violet wand, nadat ze eerst mijn tepels, ballen en ‘kaars’ had in geolied. Ze liet de Violet wand over mijn hele lichaam heengaan. Tepels, ballen, tong, lippen, zelfs de oren. Weldra was het puntje van mijn jonge heer aan de beurt.

‘Ik hou de lamp er 10 seconde tegenaan, jij telt.’

Ik begon rustig te tellen. Mijn eerste inzet met de kuisheidgordel was laag geweest. Daarom rekte ik de 10 tellen zover mogelijk uit. Vooral de laatste tel kon wel bijna 10 seconde duren.

‘Zo nu heb ik een zwaardere lamp’. Het ritueel herhaalde zich hierna nog tweemaal. Tot twee keer toe moest ik tot 10 tellen, met andere en pittigere lampen. Deze beproeving had ik doorstaan. Het ergste moest echter nog komen…..

‘Sjakie, je mag kiezen’
‘Ja Meesteres?’
‘Ik heb hier een luier, als je deze aantrekt mag je klaarkomen anders niet.’

Is dat een keuze!!!

‘Ooh ja, als je dat niet doet, mag je de komende twee weken, inclusief vandaag niet klaarkomen.’ Zei ze met een sadistisch genoegen. Gevolgd door een even zo fraai lachje..
‘It is an offer I can’t refuse’ antwoorde ik zacht.
‘Wat zeg je Sjakie?’
‘Uw aanbod kan ik niet weigeren.’

Dus kreeg ik zo een verschrikkelijke pamper om. Voor alle duidelijkheid, alle respect voor mijn lotgenoten met deze ‘kik’…..Maar absoluut niets voor mij…archhhhh, ik gruwel er nog van…. Laat mij maar naakt zijn…..

‘Oh ja Sjakie’ zei Mrs. Denise mijn inziens iets te vrolijk…

Ooh jee dacht ik, daar gaan we weer…..ik vreesde al het ergste….Helaas had ik gelijk.

‘Jij mag dadelijk klaar komen in de pamper en deze pas morgenvroeg uittrekken.’

Door mijn hoofd klonk dat cartoonfilm melodietje: Wa wa wa waaaaaaaa……Ik zag mijn bootje aan de horizon zinken en zat weldra met een natte kont in een plas water… ..en een lol dat die beide Dames hadden, een lol…. …..hahahahahahahahaha, lach ik als een boer met kiespijn.

‘Het is altijd lachen met Sjakie’ zei Mrs. Denise oprecht tegen Mrs. Zascha.
Dat vond ik stiekem wel een heel mooi en lief compliment van Mrs. Denise. (thanks)

Even later bromde er een soort van staafmixer, maar dan zonder mixer met staaf…Ehhhh ja, hoe heet dat ding…..maakt ook geen klote uit… door de dikke pamper tegen mijn lul aan. Weldra kwam er leven in de brouwerij.

‘Als je klaar komt moet je dat melden’

Heel even had ik het gevoel dat ik bijna klaar ging komen…

‘Je hebt een minuut’

Wat ik ook probeerde, het lukt me domweg niet, de minuut verstreek…

‘Links of rechts?’
‘rechts Meesteres’
’30 seconde Sjakie’
‘Het werden er ruim 45……’

Terwijl ik werd bevrijd van het rad, zat ik vast in een vieze pamper. Ik mocht uiteraard niet douchen.
Doordat ik flink ben afgevallen, paste de pamper goed onder mijn broek. Het zat uiteraard voor geen meter. Ik heb de pamper aangehouden tot zaterdagochtend 08.30 uur, toen ik opstond.

Zaterdagavond via de messenger stuurde ik 2 foto’s door met de onderschrift:

‘Zo dat U nog een keer kunt lachen’

Weldra volgde haar zeer gevatte antwoord.

‘Echt wel.’
‘Hahahaha……nu kan ik lachen….was echt niet leuk….. Schreef ik met een beteuterd gezicht.
‘Ik vond van wel.’
‘Dacht ik al………….’

Na ruim drie maanden wandelen is alles weer zoals het was……………
………….Trots en met grenzeloos vertrouwen, wandel ik met U verder………echt KIKKEN!!!!

Wordt vervolgd………….

Een speciaal dankwoord voor:

Mrs. Zascha: Uw lach deed me aan iets denken. Het was een waar voorrecht. Iets zegt mij dat wij elkaar nog vaker zullen zien.
Mrs. Payne: het is geen straf als U bovenop mij zit. Bedankt.

Terug

Een moment in tijd
is voor altijd ontsponnen.
Terug denkend aan waar
het ooit is begonnen.

Ik herleef het
verleden steeds weer.
Mooie herinneringen
doen soms erg zeer.

Het lot heeft ons niet
met toeval gevonden.
Een onzichtbare golflengte
heeft ons verbonden.

Los van elkaar.
Ogenschijnlijk niets gemeen.
Een draadloze verbintenis
van top tot teen.

Mijn ziel is hopeloos
ontredderd en verloren.
Alles zal ik doen,
om U te bekoren.

Ik ben terug daar
waar het ooit begon.
De warmte die U mij geeft
straalt als de zon.

Afgelopen zaterdag 3 december heb ik een fijne sessie mogen beleven met Meesteres Rose.

Jawel, ook als Meesteres staat zij haar vrouwtje!

Door Haar ervaringen als slavin weet zij precies hoe een slaaf zich voelt en hoe zij diverse slagwerktuigen moet gebruiken.

Het mooie van Rose is dat zij je aanmoedigt als Ze ziet dat je het even moeilijk hebt en je beloond voor doorstane kwelling.
Vooral het meeleven met je pijn met de woordjes: ‘’hou vol, je kan het. Doe het voor mij’’

Na afloop was mijn beloning dat ik samen met Haar heb mogen knuffelen. Wat fantastisch was voor mij.

Ik had echt het idee dat we samen hetzelfde voelen over sm, hoe dit te spelen en dat we dezelfde gedachten hebben over hoe de verhoudingen tussen Meesteres en slaaf zou moeten zijn.
Ik voelde echte diepgang.

Dit maakt dat ik zeker nog met Haar wil gaan afspreken en dat we dit verder uitbouwen.
Zeker wil ik dan ook wat meer pijn voor Haar over hebben want dit vind zij geweldig. Daarom wil Zij ook graag dat de slaaf kreunt voor Haar.
En ik kan daar volledig in meegaan. Het is zo mooi om pijn te voelen die Zij mij geeft en Haar daarbij recht in de ogen aan te kijken. Ik kon zien en merken dat Zij dit ook geweldig vond.

Dankjewel Meesteres Rose voor jouw lieve sessie.

Slaaf Herman.

Ik doe al 25 jaar aan gemengd worstelen zo’n gemiddeld 6 tot 10 partijen per jaar. Ik heb dus ook al veel verschillende dames als tegenstander gehad. Slechts enkele keren viel het tegen, meestal veel plezier en leuke strijd. Twee van die keren dat het tegenviel was in Duitsland met dames die MMA, of andere vechtsporten hadden gedaan. De ene was wel sterk, maar wist niet hoe te worstelen, was gewend om mensen zo snel mogelijk uit te schakelen. De andere had amateurbokser op hoog niveau gedaan en dacht geloof ik dat ze dat nog deed. Als ik stop of genade riep dan dacht ze ik nog nog even verder.

Dit intro is even nodig omdat ik dus schrok van de foto’s van Zascha en toch wel bang van haar was.
Hoe graag ik ook met een sterke vrouw worstelt en hoe graag ik ook heb dat ze me overwint en vernedert, ik vond die ‘stoere’ foto’s toch wel beanstigend.
Dat zei ik tegen Nicole en die vroeg aan Zascha of ze na onze sessie even wilde komen kennismaken. Toen bleek dat Zascha een ongelooflijk knappe vrouw is met een mooie glimlach en best lief is. Ze legde me uit dat het ook een kwestie is van elkaar leren kennen en dat ze in het begin rustig aan met me zou doen. Natuurlijk zag ik nu van dichtbij haar spierballen en was wel onder de indruk, maar de ergste vrees was toch weggenomen.

Gelijk zo snel mogelijk een sessie met haar geboekt en dan was het zover. Ze was ook al zo lang als Nicole en heeft duidelijk spierballen. Ze stelde me nog even op mijn gemak en dan mocht ik douchen en ging zij de kamer in orde maken. Dan was het zover, onze worstelpartij begon. Ze lacht heel lief en kijkt je vaak aan. Ze begon met verdedigen en liet me gewoon maar lekker wat doen. Op een gegeven moment vond ze het genoeg denk ik en counterde ze bliksemsnel zodat ik in een armklem kwam, waar ik enorm van schrok en een gil uitstootte. Onmiddellijk liet ze haar grip los en vroeg ze of het goed ging met me. We hebben even over dit moment gesproken wat ons duidelijk maakte dat wij elkaar prima verstaan. Ik zei tegen haar dat ik gilde omdat ik wist wat er ging komen, maar dat ik eigenlijk nog geen pijn voelde en zij zei dat ze grepen altijd rustig aanzet zodat ik de tijd heb om af te kloppen. Dit stelde mij ook enorm gerust. We gingen verder en het beeld was niet echt verandert, ik probeer om de overhand te krijgen en zij weert af. Eenmaal lukte het me om haar in een van mijn toch wel beetje beruchte “body-scissors” te krijgen waarbij ze de verkeerde kant opdraaide en er vol in kwam. Die heeft zij afgetikt. Nu was mijn dag natuurlijk helemaal geslaagd, ik had een punt tegen haar gemaakt! De match eindigde uiteindelijk in 2-2, was leuk maar ik had het idee dat ze zich flink ingehouden had. De eerste keer dat ik bij een nieuwe meesteres ben stuur ik vaak een ”review’ , zo nu ook. Ik vroeg haar mij harder aan te pakken en ook wat meer ‘show’ erin te gooien waarbij ik bedoel mij verbaal vernederen en haar spierballen laten zien. Nou dat heb ik geweten, onze tweede partij vorige week inmiddels ook gehad en ja die was harder dan de vorige. Uiteraard blijft de lach op ons gezicht en houden we de sportiviteit hoog. Ze was actiever in het worstelen dan de eerste keer en liet ook meer blijk zien van haar enorme kracht. Ze geniet er ook echt van als ze je in een greep heeft en kijk geinteresseerd toe of je het nog aankan of dat je het op ga geven. Geweldig moment daarbij was dat ze me eens had, haar greep steviger aanzette en ik mijn hand net boven de mat liet hangen, klaar om ieder moment af te tikken.
Koppig als ik ben probeer ik nog onder die greep uit te komen en klop pas als het geen zin heeft, of dat het wel erg veel pijn begint te doen.

Ook leuk dat ze haar spierballen eens balde en zei: je mag er wel eens aan voelen hoor. Wat ik dan ook deed en er eigenlijk gelijk spijt van had, want daar kun je alleen maar respect en angst voor hebben. De strijd was iets heftiger dan de eerste keer en het eindigde in een 4-1 overwinning voor Zascha. Ze liet me niet op voordat ik had moeten aanhoren dat ze sterker is, gewonnen had en met de vlakke hand met een paar klappen gegeven had. Zeg het, wie is er sterker hier? Wie heeft er nu gewonnen? En ja, ik moest het dus toegeven. Nu zin ik op een revanche, maar blijf nog wel met de vraag achter, heeft ze nu wel alles gegeven of heeft ze zich nog ingehouden? Als ze 10-0 wil winnen, kan ze dat dan ook?
Ik zal het de volgende keer wel merken, zeker als ze dit ook gelezen heeft.

Groeten Lutteraar

Sinds kort is Meesteres Nina actief bij DP en na het zien van haar foto’s en het lezen van reviews over haar moest het er maar eens van komen… een sessie bij haar….

Na wat kort mail contact waarin ik aangaf o.a. een voorliefde te hebben voor een golden shower was het zover.

Als ik voor de deur van DP sta voel ik altijd de spanning in mijn lijf zeker nu ik voor het eerst naar een nieuwe meesteres ging maar na het openen van de deur door meesteres Nina zelf waren die zenuwen gelijk verdwenen en wist ik dat ik een goede keuze had gemaakt….

Wat een schoonheid gecombineerd met een vriendelijke uitstraling en ogen waarin je verdrinkt…
het gesprekje vooraf verliep vriendelijk … ik kon nu nog zeggen wat wel en wat niet de bedoeling was… daarna was ik overgeleverd aan haar…. de sessie begon natuurlijk met het uitkleden voor haar zodat ze me direct kon keuren…..

Na de douche volgde een sessie waar ik niet alle details van zal geven maar meesteres Nina combineert teasen en pleasen, pijn en genot, vernedering en vriendelijk door elkaar… ze neemt je mee en als slavensletje wil je niets liever dan haar volgen en behagen…. de golden shower was top…. verdeeld over een paar plasbeurten omdat ze tijdens de sessie gewoon door dronk en ik de plas overal over me heen kreeg….ja zelfs opgediend in een glas als extraatje… ze was zo vriendelijk om een andere meesteres te vragen haar bijdrage over me heen te laten lopen…

Tussen door werd ik met kaarsvet behandeld en begon ze een spel met etenswaren die het geheel helemaal geweldig maakte…. als afsluiting stond de melkmachine te wachten…. hoewel ze hier nog niet mee gewerkt had bediende ze deze met een natuurlijk gemak en veel plezier…..

Als laatste mocht ik mezelf voor haar het laatste restje sperma laten ontsnappen aan mijn door de melkmachine enorm opgezette pik..

Afspraken voor een volgende sessie zijn al weer gemaakt…ik kan niet wachten haar weer te mogen bezoeken..

Jammer dat ze maar 2 dagen per week aanwezig is…

November 2016, (22.00 uur)

Zo juist was ik in mijn auto gestapt, uit de speakers knalde Testament, Souls of Black….. Voor diegene die het niet weten, dit is een Amerikaanse Metal band. Zo rijdend richting Eindhoven gingen mijn gedachte terug naar juli 2003. Ik kende Missy net een weekje….Misschien ook wel twee weken!? Het was de eerste keer dat zij plaats nam op mijn bijrijders stoel. Ik startte de auto en Testament knalde uit de speakers… Instinctief zette ik de CD uit en de radio aan.
‘Laat staan’ zei ze.
‘Houd jij van hardrock muziek dan?’ Was mijn verbaasde antwoord.
‘Ja, al jaren.’
Ik dacht toen, wauw en een liefhebster van SM en ook nog dezelfde muziek……..

Ik reed rustig naar huis toe en dacht terug aan het einde van de sessie…. We hadden het nog even over de PICC-lijn. Oorspronkelijk had ik piklijn geschreven. Wist ik veel….., die term kwam keer op keer voorbij. ’s Avonds keek ik snel op internet, dat gaf uitsluitsel. Ik vroeg aan Mrs. Denise of ze foto’s van Missy had gezien, toen ze zo ziek was. De harde waarheid stond even later afgebeeld op mijn telefoon.

Een worsteling waar ik nog niet uit ben, maar waar ik met hulp van familie en vele goede vrienden zoals Smurf, langzaam uit omhoog krabbel. Ook Mrs. Denise speelt hierbij een belangrijke rol. In het gedicht dat ik speciaal voor haar had geschreven, genaamd ‘Terug’, (zie einde verhaal) Schrijf ik niet voor niets over de warmte die zij mij geeft. Natuurlijk, het overgrote deel van het ‘spel’ is geestelijk. Zij laat mij dingen doen die ik niet voor mogelijk had gehouden. Zij verlegt mijn grenzen. Aan het einde van de vorige sessie gaf ze me een aantal opdrachten. Verzin iets om mij te behagen en plezieren. Dat 1e was heel gemakkelijk. Voor de sessie droeg ik het volgende gedicht op. Bij dit soort gedichten begin ik nooit met de titel….Ik wil de Clue namelijk niet op voorhand verraden:

Gracieus als altijd.
De hele dag in de weer.
Aan het einde van
de dag doen ze zo zeer.

Hoog verheven.
Met pracht en praal.
Verplaatst zij zich
langs ons allemaal.

Op mijn knieën
mag ik ze kussen.
Aanbidden, maar de
pijn kan ik niet blussen.

Vandaar een verwennerij.
Voor een moment van rust.
Genieten voordat de
volgende slaaf U voeten kust.

Voeten
Plezieren is andere koek, in mijn wens briefje schreef ik, dat ik iets wilde ondergaan voor haar, wat ik nog niet eerder had gedaan. Het enige taboe is bi-seksueel. Dat heb ik geweten……… Het werd weer een worsteling in mijn geest, maar wel een na een letterlijke worsteling…………

November 2016 (1)
‘We zijn hier bijeengekomen om de geliefde te herdenken die ons recentelijk zijn ontvallen..’ Klonk het plechtig in de grote zaal. Samen met mijn naaste familie en vrienden, zat ik diep verzonken in gedachte. Onbegrijpelijk, echt onbegrijpelijk dat ik in deze hoedanigheid zit, juist in deze zaal en op dit tijdstip. Ik geloof niet in toeval. Ik geloof in het lot wat ik moet ondergaan.

Ruim 6 weken geleden ontving ik een brief van de Hospice. Zij organiseerde een niet religieuze herdenkingsdienst voor alle gasten van de Hospice die recentelijk zijn heen gegaan. Het spreekwoordelijke kwartje wilde op dat moment bij mij niet vallen. Mijn eerste reactie was ‘leuk’. Dat kan natuurlijk niet….!! Ik melde mij snel aan voor deze herdenking en nodigde alleen de mensen die het dichts bij ons stonden uit, dit omdat er maar weinig plaatsen waren. Waaronder ook Smurf, alleen hij was gestrekt door een griepje…. Nu was hij letterlijk blauw!!! aangelopen.

Nog steeds was de betekenis van dit alles niet bij mij doordrongen. Ja de betekenis van de herdenking wel natuurlijk, maar niet de speling van het lot………

Hoe in hemelsnaam kunnen een aantal zaken zo op elkaar uitkomen. Dat verzin je domweg niet.
Punt 1. Op deze exacte locatie heb ik Missy mijn Jawoord gegeven…… (Boiiiiiing!!! WAKE UP YOU FOOL)
Punt 2. Op een dag na nauwkeurig (schrikkeljaar) is het een jaar geleden dat wij vernamen dat zij terminaal ziek was.
Punt 3. Precies 5 maanden geleden (plus 1 dag) is mijn vrouw overleden.

Het moest zo zijn. De organisatie vroeg aan de nabestaande of er interesse was om een muziekstuk aan te dragen of een woordje te richten, gedicht… Dat laatste was bij mij niet aan dovemans oren gericht. Ook hoefde ik geen moment te denken, welk nummer ik wilde horen.

November 2016, (20.30 uur)
Kansloos was ik. Ja ik heb het maar vetgedrukt en met hoofdletters geschreven: KANSLOOS. Wat is die vrouw sterk zeg. Met één woord: Wauw…… Om klokslag 19.30 uur belde ik aan. Dat was nog een helse karwei geweest. Mijn ‘worldclock App’ viel steeds uit……. Met kunst- en vliegwerk lukte het mij om op de seconde nauwkeurig aan te bellen…… Daisy opende de deur, vandaag had ik zowel een afspraak met Mrs. Denise als Mrs. Zascha… Eerst worstelen en daarna nog een sessie. Ik keek hier al weken naar uit. Al jaren heb ik een fascinatie voor mixed wrestling. Nadat Mrs. Zascha de vorige sessie akte van presentie had gegeven, kon ik niet meer terug. Zij doet aan Mix Martial Arts. Hoewel ik absoluut geen vechtsport ervaring heb, fascineert het mij mateloos als vrouwen fysiek mannen verslaan.

Plechtig zoals het hoort had ik Mrs. Denise om toestemming gevraagd, of ik met Mrs. Zascha mocht worstelen. Laat ik voorop stellen, ik had geen enkele illusie, dat ik ook maar dacht dat ik kon winnen. Verliezen vind ik niet erg, zolang ik ook maar echt verlies. Voordat ik Mrs. Zascha sprak, had ik eerst kort een ontmoeting met Mrs. Denise. Gelukkig dacht ik, kan ik waardig mijn gedicht voordragen. Snel stripte ik. Nou ja snel.. altijd te langzaam natuurlijk..

‘Stop’ zei ze, draai je om…

Ik stond nu met de rug naar haar toe.

‘Recht staan, ja dat ziet er netjes uit.’

Maandenlang had ik er over nagedacht. Op mijn vakantie met de twee kleinste kinderen, had ik de knoop doorgehakt. Ik laat een tattoo zetten, als aandenken aan Missy. Ik wist wat ik wilde en liet deze door dezelfde artiest zetten als die mijn vrouw had vereeuwigd. Het ontwerp had ik een paar weken geleden al laten zien, en toen ik naar buitenkwam bij de tattooist, was zij de eerste die de foto te zien kreeg. Uiteraard moest de huid nog genezen.

Mrs. Denise droeg me daarna over aan Mrs. Zascha.

‘Heb je vechtsport ervaring?’
‘Nee, totaal niet. Ik heb vroeger wel geworsteld bij DP. Toen kwam dat net opzetten. Ook heb ik met mijn vrouw geworsteld. Zij had echte ‘killer legs’. Ook keken wij veel naar Wrestling.’ Dat Amerikaanse show worstelen. Hoewel dat ‘nep’ is, zijn het wel allemaal stuntmannen.

‘Goed’ zei ze ‘volg mij.. eerst douchen..

In de rode kamer lagen de worstelmatten al klaar. Voor mij blijft Mrs. Zascha te aller tijden Meesteres. Ik verlies dan ook niet mijn respect voor haar. NOOIT. Ik zal me eerder inhouden, dan haar pijn willen doen.

‘Ben je nerveus?’ Vroeg ze.
‘Nee, eigenlijk niet, ik heb er echt veel zin in, ik zal wel kansloos verliezen’ Zei ik quasi lachend en eerlijk. Ze zat uitdagend met op de knieën voor mij. Nee ik was niet nerveus of bang. Let wel ik ben als de dood voor pijn, de nagels van Mrs. Denise etc etc etc. Maar ik was niet bang. Wel viel mij haar imposante voorkomen op. Zo van dichtbij zag ze er veel sterker uit. Dat laatst kon bij mij de pret echt niet drukken.

Weldra begon de worsteling, het duurde niet lang of zij had mijn arm volledig klem. Afspraak was: afkloppen in het geval van een zogenaamde ‘submission move’ Iedere keer aftikken is een ronde verloren. Mrs. Zascha had van begin tot einde voor 95% de overhand. En al lag ik in een positie boven haar, dan was ik nog kansloos. Het moeilijkste voor mij was. Ik wil helemaal niet winnen. Dit is niet te verwarren dat ik kon winnen, helemaal niet zelfs. Ik was 100% kansloos, alleen al op techniek. Nee, het liefst lig ik klem met mijn hoofd tussen haar ‘killer legs’.

‘Wat vind je van mij?’
‘Drie dingen Meesteres, sterk, mooi en techniek.
‘In welke volgorde?’
‘Maakt niet uit, antwoordde ik waarheidsgetrouw. Ik vind het allemaal net zo belangrijk. Na een half uur worstelen was ik letterlijk afgemat. Mrs. Zascha dirigeerde mij naar de kelder, ik volgde haar terecht kruipend. Op de gang kwamen we een dame tegen.

‘Hoeveel is het geworden?’ Vroeg ze. ‘Vertel maar.’ Zei Mrs. Zascha triomfantelijk tegen mij..
’20 – 0 of zoiets…’ zei ik met respect en zonder te aarzelen. Ik wist maar een ding zeker.. Dat van die 0, dat klopt, die 20 had ook meer of minder kunnen zijn.

Na de tweede douche, mocht ik op mijn knieën wachten op Mrs. Denise. In dit geval in de tweede kelderkamer. Mrs. Zascha gaf mij noch een glas Spa rood. (Dank U). Ondanks de verfrissende douche had ik het nog steeds warm….. Ik was compleet afgemat…WAUW…. .Wat een power. Heerlijk.

November 2016 (2)
Ik was gekleed in een zwart pak met dito overhemd, zwarte sokken en schoenen. De zaal zat vol met – voor mij – voornamelijk vreemde mensen. Alle hebben zij recentelijk een dierbare verloren. De naam van mijn vrouw werd genoemd, het teken voor mij om rustig van achter uit de zaal naar voren te lopen.

Er ging van alles door mij heen, nee geen zenuwen of angst om voor een grotere groep te spreken. Ik wist – schrijf ik zeer zelfbewust – dat ik een mooi en emotioneel gedicht had geschreven. Ik heb het afgelopen jaar veel complimenten daarvoor gekregen, niet in de laatste plaats van Mrs. Denise. Ik besloot om voor het gedicht de aanwezige deelgenoot te maken van de toevalligheden rondom tijdstip en locatie, Evenals haar leeftijd. Ik voelde de zaal geschokt reageren. Ik had moeite om mijn stem te controleren. Rustig las ik mijn gedicht op. Tot 3x toe hield ik het bijna niet meer, met moeite slikte ik het verdriet weg. Naar de laatste toon, het publiek was muisstil, werd de muziek aan gezet.

Rustig liep ik terug naar mijn plaats, een oudere vrouw, die haar man was verloren greep zachtjes naar mijn hand. De muziek – ons nummer, het doodliedje van mama zoals mijn zoon dit nummer placht te noemen, was mooier dan ooit te voren. Toen ik aankwam bij mijn stoel en ging zitten, hield ik het niet meer…………. Met mijn handen voor mijn gezicht en diep voorover gebogen luisterde ik naar de muziek. Even later sloeg ik een arm om mijn zoon heen, die naast mij zat.
Na afloop werd ik door verschillende, voor mij vreemde mensen aangesproken over mijn gedicht.. Voor deze bijzondere gelegenheid had ik de vorige sessie met een week vervroegd………….

November 2016 (3)
Op mijn knieën, met mijn hoofd tegen de grond zat ik eerbiedig klaar voor Mrs. Denise. Dankbaar had ik het glaasje Spa snel opgedronken. Ik kon het wel gebruiken. Niet veel later hoorde ik Mrs. Denise binnenkomen.
‘Zo Sjakie, Bi is een taboe?’ Viel ze maar meteen met de deur in huis binnen.
‘Ehhh Ja Meesteres.’
‘Waarom?’ was daarop een dwingende vraag.
Ja waarom!? Misschien omdat het pijpen van een andere man bij mij als 100% heteroseksuele man niet als eerste op mijn ‘bucket list’ staat? Zonder gekheid. De gedachte alleen al. Archhhhh..
‘Hoe lang is dat nog een taboe voor jou?’ Ging ze onverminderd verder. Mrs. Denise weet dat zij mij niet alleen letterlijk bij de ballen heeft, maar vooral ook figuurlijk. De afgelopen maanden had ik grenzen voor haar verlegd.
‘komt er nog wat van? Hoe lang nog?
‘Dit jaar nog’ zei ik aarzelend.’
‘Goed, dat duurt niet meer zolang.’ Zei ze tevreden. ‘Kan ik jouw volgend jaar meenemen naar een Bi-slaven avond. Jij wordt dan ook gepijpt hoor…. Zei ze troostend ‘Doe je gewoon de ogen dicht, merk je het verschil niet.’ Merkte ze daarna monter en lachend op.

Het idee alleen al….. Het was ook mijn eigen stomme fout geweest, Ik had iedere grens voor haar willen verleggen met uitzondering van bi-seksueel. Mrs. Denise greep deze buitenkans genadeloos aan. Wat moet zij vooraf – toen ik aan het worstelen was met……. Ehh nee toen Mrs. Zascha mij alle hoeken van de mat liet zien – toch al een plezier hebben gehad. Die Sjakie, die Sjakie toch……. Ik zie het al helemaal voor mij. Dit is nu precies de reden waarom zij Meesteres is. Fouten van stumperds zoals ik genadeloos afstraffen. Hahahahahaha.

Ze prikte met haar ‘killer nagels’ in mijn ballen. Als de dood ben ik voor die nagels. Dat weet zij maar al te goed. Daarna pakte ze mij onder mijn ballen. Het leek wel of ze doorboord werden, zo scherp zijn die ‘schatjes’. Met een paarse veter bond zij mijn ballen stevig af, vervolgens pakte ze handboeien en werden mijn ballen hiermee spreekwoordelijk in de boeien geslagen. Het andere uiteinde pakte zij vast. Ze leidde mij naar het uiteinde van de ‘bondagetafel, waarop de neukmachine stond.

‘Zou je het leuk vinden om door een man van achter genomen te worden?’ Vroeg ze quasi nonchalant, of het de normaalste zaak van de wereld is. Ze wachtte niet op mijn antwoord. Hoefde ook niet: Mijn non verbale communicatie sprak ongetwijfeld boekdelen,

‘Ik heb de neukmachine niet gepakt om jou te neuken. Maar voor het pijpen. Als jij straks mee doet op onze Bi-party, moet je wel kunnen pijpen. Ga op handen en knieën zitten.’ Beval ze mij. Ze stelde de neukmachine min of meer af op mijn hoogte. De dildo werd voorzien van een condoom. Even daarvoor werd door haar de neukmachine extra gedesinfecteerd met alcohol. Weldra had ik de dildo in mijn mond.
‘Pijpen Sjakie, pijpen………. ……..is dat PIJPEN??? ……….diep naar binnen……… zuigen kreng…… …kreunen Sjakie, ik wil je horen kreunen…… Tsjonge jonge je bakt er echt helemaal niets van……’
Hahahahahaha….Daarom mag ik Mrs. Denise zo ontzettend graag. Haar droge humor is ongeëvenaard.

Mismoedig verliet ze de kelder. Ik kon nu wel vermoeden wat er zou gaan gebeuren. Nee, dat vond ik helemaal niet erg. In de positie waarin ik mij bevond, schaamde ik mij voor het eerst weer sinds een hele lange tijd. De deur ging open en Mrs. Denise had de hele crew meegenomen: Mrs. Zascha en Mrs. Gwen en Daisy…..

‘Hij bakt er echt niets van.’ Zei Mrs. Denise tegen de overige dames. ‘Pak ook die staaf eens vast, mannen worden graag onder hun ballen gekieteld.
‘Tja’ zei Mrs. Denise ‘Ik wil hem eigenlijk als ‘fluffer’ gaan gebruiken voor de volgende bi-slaven party. Weet jij wat een fluffer is?’ Vroeg ze vervolgens aan mij.
‘Nee Meesteres.’
‘Een fluffer is diegene die op de set van een porno films de slappe pikken hard pijpt.’

De moed zakte mij spreekwoordelijk steeds verder in de schoenen.

‘Pijpen Sjakie, of moet ik de zweep erbij halen?’

Ik had geen keus en deed hopeloos mijn best, wat simpelweg bij lange na niet was, wat de dames graag wilde zien.
‘Tot achter in de keel….diep maar niet kokhalzen, want daar kan Mrs. Zascha niet tegen.’
Mrs. Gwen liet meermalen duidelijk merken niet onder de indruk te zijn. ‘Vouw je lippen over je tanden.’ Zei ze.
‘Ja Sjakie, want als die condoom kapot gaat door jouw tanden, spuit al het zaad in jouw mond’
Dit uiteraard tot groot genoegen van de aanwezige dames.

Even later verlieten de dames de kelder. Ik was een ervaring rijker en een illusie armer….

Stockholm april 2011
‘Goede morgen schat, nog een afspraak en dan vlieg ik vanmiddag weer naar huis’
‘Je weet het he?’
‘Ja ha……,’
‘Luister goed, je stopt je ‘kooi’ in je jaszak. Als je aankomt in Düsseldorf doe je hem snel om. Bij de gate controleer ik het.’ Zei ze met een gemeen lachje….

Een paar maanden daarvoor hadden we een metalen kuisheidgordel gekocht. Ook wel een ‘kooi’ genoemd. Leuk idee van haar, maar ik moet zo dadelijk naar het vliegveld.’
Een paar uur later reed ik met mijn huurauto naar Arlanda Airport, zeg maar het Schiphol van Zweden. Met de kuisheidgordel in mijn colbert jas verstopt. Een ieder die op vliegvelden komt of is geweest, kan zich het ‘riedeltje’ bij de douane wel voorstellen. Jas uit, gsm, computer etc….. Even later stapte ik met een stalen gezicht door het detectiepoortje heen. Ik deed net of er niets aan de hand was….. Toch keek ik stiekem naar de blonde vrouwelijke douane medewerkster die met gefronste wenkbrauwen de infrarood beelden aan het bestuderen was. Ze vond het kennelijk niet nodig om mijn jaszak nader te inspecteren hahahaha….

Na dat het vliegtuig geland was, liep ik vlug naar een van de toiletten en deed de kuisheid gordel weer om. Haar begroeting was spontaan met een zeer ‘vette’ glimlach op haar gezicht. Ze liep naar mij toe en kwam met de rechterhand net genoeg bij mijn kruis om het metalen kooitje te kunnen voelen.

‘Hoe ging het bij de douane’ vroeg ze lachend.

De gefronste wenkbrauwen gingen erin als koek…. Ik was een dag of 5 op reis geweest en……..kuis, dat duurde daarna niet meer lang…..De seks die volgde was heftig en goed. Ze had controle over mij en dat deed haar zichtbaar goed.

November 2016 (4)
Nadat deze ‘fluffer slaaf in wording’ archhhh alleen de gedachte al, klaar was met de neukmachine.
‘Je hebt vast nog wel ergens een vibrator liggen. Kun je thuis oefenen.
Daar kon ik het dus meedoen. Ik was gepromoveerd tot ‘fluffer’ om slappe pikken stijf te pijpen. Stof om over na te denken, of beter gezegd om over na te gruwelen….

Nadat ik de bondagebank had ontsmet, mocht ik Mrs. Denise kruipend volgen naar de naastliggende ruimte. ‘Sta op’ beval ze mij. Ze dirigeerde mij naar de kooi.
‘Stap in de kooi.’
‘Meesteres, Is dit dezelfde kooi, als die van vroeger in de rode kamer?.’
‘Ja’ antwoorde ze kort.

Deze kooi heeft aan de bovenkant een opening voor het hoofd. Waar het hoofd alleen door past. De bovenkant heeft twee scharnierende delen – een soort schavot – die door middel van een slot kan worden afgesloten. Zij opende de bovenkant waardoor mijn hoofd er door heen ging. Deze kooi riep bij mij vrijwel meteen herinneringen op. Mrs. Denise controleerde of de handboeien nog goed vast zaten om mijn ballen en pakte het andere einde vast en klikte deze vast aan de tralies. Terwijl zij even de kelder verliet, trok ik de handboeien strak en zwijmelde ik voor even weg…………. en zag ik beelden op mijn netvlies verschijnen……

Flashback juni 2001. Rode kamer in de kooi
Ik sta hier gewoon naakt voor 2 vrouwen, die mij uitlachen en vernederen met opmerkingen. Ik kan niets. In dromen zijn er dan meestal nog meer vrouwen bij. Dat leek me altijd al erg geil. Maar dromen zijn geen werkelijkheid. Zou ik dit aandurven? Zou ik durven te vragen om nog meer toeschouwers? Ben ik hier al aan toe? Ik besluit in een opwelling mezelf in het diepe storten en het gewoon te vragen.

‘Sjakie Waar denk je aan?’
‘Of er nog een Meesteres bij kan komen?
‘Zullen wij hem dat plezier doen?’ Je hebt geluk Sjakie, maar ik heb ook nog een verrassing voor jouw.’ Beet Mrs. Denise me streng toe.

Even later haalt Mrs. Denise er Mrs. Cindy bij. Nu zijn er 3 dames die mij staan uit te lachen. Enerzijds voel ik mij toch wat ongemakkelijk en in de verte schaam ik mij. Ik durf amper op te kijken, maar ik realiseer mij dat dit net zo is als in mijn dromen en probeer er zo goed als ik kan van te genieten.
Nadat Mrs. Denise en Mrs. Gina de kamer even verlaten hadden, bleef ik alleen over met Mrs. Cindy. Stiekem keek ik haar aan. Nog steeds een beetje schuin kijkend. Voelde ik mij ook door deze jonge Meesteres compleet vernederd.

‘Wat gluur jij nou’ zei Mrs. Cindy plotseling bits…
Verbaasd door haar felle reactie weet ik niets te zeggen. Even later stapt Mrs. Denise de kamer weer binnen en vraagt aan Mrs. Cindy.
‘Heeft hij antwoord gegeven?’
Nog voordat Mrs. Cindy kan antwoorden zeg ik dat ik dat niet heb gedaan.
‘Nee dat heeft hij niet gedaan.’
Daar kreeg ik dus terecht een paar klappen voor in mijn gezicht.

Januari 2016
De dagen tikte langzaam weg tot de uitslag van de tussentijdse PET scan. Dit was in zoverre een belangrijke uitslag, omdat het de eerste indicatie was of de chemo überhaupt wel zou aanslaan. De bewuste dag reden wij met lood in de schoenen naar het ziekenhuis. Ik zette, zoals wel vaker Missy voor bij de hoofdingang af. Om kans op infecties te minimaliseren droeg zij een stofmasker. Snel parkeerde ik de wagen en liep naar de ingang. Doods keek zij voor zich uit, zwijgend liepen we door de lange gang. Dezelfde gang waar we doorheen liepen toen we in augustus 2015 totaal zonder vermoedde de eerste keer een gesprek hadden met een internist. Er zouden meerdere gesprekken volgen, met voor ons achteraf zeer onbevredigde resultaten.

Vandaag liepen we, Missy in de rolstoel, ik erachteraan door de gang des doods. De spanning was om te snijden. Terwijl mijn vrouw naar het toilet ging, zag ik in een oogopslag onze oncoloog. We ontweken schijnbaar bewust oogcontact. Ik, omdat ik bang was om iets te zien wat me niet beviel. De uitslag ging letterlijk over leven en dood. Het waren misschien wel de langste minuten in de wachtkamer van ons leven. Die duurde hooguit 5 minuten. Even later werden we naar binnen geroepen. Ik stond op en draaide me zo dat ik eigenlijk nog niet naar de lichaamstaal van de Oncoloog hoefde te kijken. We liepen naar de deur, daar aangekomen verwelkomde ze ons vrolijk: ‘Mevrouw ik heb goed nieuws voor u’ Missy en ik zakte bijkans in elkaar, ondanks het goede nieuws stonden de tranen in onze ogen. Er viel zoveel spanning van ons af………………..

De chemo was ogenschijnlijk aangeslagen. De uitzaaiingen waren niet meer geworden, eerder minder actief. Snel belde we de naaste familie, de opluchting was voor iedereen groot. We konden weer even genieten. Deze uitslag gaf veel kracht en energie om de laatste 3 chemokuren door te komen. Hoe betrekkelijk alles kan zijn bleek niet veel later. Tijdens de 3e chemokuur had ze op een kamer gelegen met een oudere man. Missy zou tijdens de kuur een goed en lang gesprek hebben met hem. Een paar weken later stond hij in de krant……………….. Ik heb het haar maar niet verteld.

November 2016 (5)
Bij binnenkomst van Mrs. Denise ontwaakte ik snel uit mijn herinneringen.

‘Zo Sjakie, wat fijn dat je die voetencrème voor me hebt meegenomen. Mag jij zo meteen mijn voeten masseren, dat hebben ze echt nodig.’

Ik wist vooraf dat de kans groot was dat ik dat mocht doen voor haar. Ik heb niets bijzonders met masseren, ben er ook niet echt goed in. Maar doe het uiteraard wel heel graag voor haar. Toen ze terug naar binnen kwam had ze tevens mijn verhaal meegenomen.

‘Zo deze ga ik zo meteen op mijn gemak lezen’. Terwijl zij de bondagetafel voor haar zelf in een comfortabele positie zette. De achterkant ging omhoog, zodat zij dit als een rugsteun kon gebruiken. Ze schoof de bank nog wat dichter naar de kooi toe, opdat ze met haar voeten tot bij mijn handen kon komen. Maar eerst had ze nog iets anders voor mij in petto. Ze liep naar de kooi toe met een voorbinddildo in haar hand. Met aan de andere kant een ‘gag’, welke in mijn mond ging. De dildo werd om mijn hoofd gebonden.

‘Heb je warme handen Sjakie?’
‘hmmmm hmmmm’
‘Wrijf ze toch maar warm, ik wil geen koude handen aan mijn voeten. Handen open’ beval ze mij. Een flinke klodder crème volgde snel. Terwijl Mrs. Denise comfortabel plaats nam op de bank, begon ik met het masseren van haar linker voet. Mrs. Denise bekeek mij tussen het lezen van het verhaal door. Plotseling begon ze te lachen hahahaha en begon ze te zingen: ‘Daar sta je dan voor lul zonder broek, zonder hemd….Daar sta je dan voor lul…… Verder ken ik de tekst niet.’

Daar was waarlijk geen woord aan gelogen. Met die dildo op mijn hoofd leek ik wel Pinokkio….en die was niet bepaald eerlijk geweest……

‘Vergeet mijn voetpalm niet.’

Ik sloot mijn ogen, ik genoot van haar voeten. Zo nu en dan lachte ze om mijn vorige verhaal of maakte ze een opmerking.

‘Moet jij vandaag nog naar huis’
Ik probeerde te antwoorden.
‘Niet praten, ik heb je niet voor niets een ‘gag’ in gedaan.’ ‘Piklijn Sjakie, dat bestaat toch niet?’

Ik begon meteen te twijfelen. Eerst had ik gedacht dat het een priklijn was, maar ik hoor die verpleegsters toch duidelijk praten over een ‘Piklijn’…….

Even stond ze op om van voet te wisselen en om mijn handen te voorzien van extra crème. Hierna ging ze verder met lezen….

‘Zo Sjakie, noem jij je lul je alter ego??? Dan heb jij een klein ego hahahahaha. Lachte ze vernederend.

‘Ik denk dat ik jou hier de rest van de avond maar laat staan’ Zei ze voor de tweede keer….. Ik raakte nu niet in paniek……Hoe anders was dat geweest, toen ze dat de eerste keer tegen mij zei:

Het zal ergens in het voorjaar in 2002 zijn geweest, na afloop van een sessie werd ik na het opfrissen en aankleedde opnieuw in de kooi opgesloten. Geboeid met mijn handen op de rug en een blinddoek voor mijn ogen. Ze liet me alleen achter. Het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid. De paniek sloeg toe….is er nog wel iemand……. Hoe lang ik in de kooi heb gestaan, weet ik niet…… plotseling ging de deur open… …even later stond ik oog in oog met Mrs. Denise, die haar ‘gewone outfit’ aan had…….. Ze had me zo weer in de douche kunnen zetten!

Vol overgave stond ik nog steeds haar rechtervoet te masseren. In mezelf gekeerd hoorde ik haar soms hard lachen over mijn vorige verhaal. Hoe benard ik er ook bijstond, innerlijk groeide ik en voelde me voor even erg gelukkig. Ik was van de wereld, dat gevoel werd versterkt toen ze de andere voet tegen mijn jonge heer aandrukte. Ik werd steeds geiler.

‘Stop maar Sjakie’ Weldra begon zij mijn lid te verwennen met haar twee voeten. Voetenseks, zoals zij dat noemde.

‘Kun jij zo klaarkomen?’ Vroeg ze.
Ik knikte nee. Dat nam niet weg dat ik ontzettend genoot van haar massage. Weldra beval ze mij om mijn lid beet te pakken en om mezelf te bevredigen. Ze had haar benen weggetrokken. Om te voorkomen dat ik over haar heen zou spuiten.

‘Alles opvangen in je hand’
Met nog steeds de voorbinddildo op mijn voorhoofd spoot ik snel genoeg al mijn geiligheid eruit.
‘Je knoeit Sjakie. …Je weet wat dat betekent.’
Ik knikte, maar protesteerde niet. Ik stond met een volgespoten hand na te puffen. Van Mrs. Denise kreeg ik een vel keukenpapier…..
‘Ruim alles goed op en ga douche met de voorbinddildo op je hoofd.
Aangekleed en wel werd ik daarvan bevrijd…………….

………………..……mijn ogen straalde……

…..Wordt vervolgd

Een speciaal woord van dank voor:
Mrs. Zascha, Wowwwwww wat een power!!! Aanrader voor iedere worstelfan…
Mrs. Gwen, wat een kennismaking, ik had mezelf graag voorgesteld, maar praten met de mondvol gaat zo moeilijk.
Daisy… nee ik heb geen Braziliaanse lul….

Verzachte pijn

Met verdriet
in mijn hart.
Kijk ik naar U
uit met smart.

Ons afscheid was
het einde van haar lijden.
Het ultieme offer was
niet te vermijden.

Mijn gevoelens zijn
al maanden in trance.
Mijn geest is
compleet uit balans.

Ik kan alleen verder
gaan met leven.
Als ik mijn gevoelens
kan vergeven.

Ik leef, kan doen
en laten wat ik wil.
Het verdriet in haar
ogen maakt mij zo stil.

Gelukkig mag ik
zo nu en dan bij U zijn.
Het klinkt raar, maar
Het verzacht de pijn.

Ik kan alleen verder
gaan met leven.
Als ik mijn gevoelens
kan vergeven.

Twee zinnen, een dichtregel uit mijn gedicht ‘Verzachte pijn’. (zie Mijn ogen straalde) Zo een regel verzin ik niet, die ontstaat. Vraag me niet waarom? Waarom bestaat niet. Waarom leerde ik Missy kennen? Waarom kruisen onze wegen zich naar 13 jaar weer? Waarom is de een blind en de andere doof?

 4 augustus 2003 (1)

• “Wordt het nog wat?” Zei Mrs. Denise kleinerend.
• “Ja Meesteres.”

Beide dames hadden plaats genomen op de twee stoelen en keken mij vernederend aan, terwijl ik met mezelf aan het spelen was om mijn lul weer stijf te krijgen. Duidelijk was mijn nieuwe Meesteres ook in haar element. Het deed me deugd om te zien hoeveel plezier zij had in dit spel. Ze liep naar me toe en liet een bamboe stokje zien.

• “Als het niets wordt, straf ik jou dadelijk hiermee.” Zei ze streng

Hierop moest ik het bamboe stokje in mijn mond houden.

• “Maar…” zei ze: “als je wel je best doet verwen ik je met dit apparaatje”

Een mintgroen apparaatje dat een beetje dezelfde eigenschappen heeft als de terminator, wordt een ‘fingerflex’ genoemd. Mrs. Denise bekeek dit apparaatje aandachtig en liet duidelijk haar goedkeuring merken. Inmiddels was ik weer in opperste concentratie en was mijn mannelijke trots weer overeind gekomen. Beide dames stonden op en liepen naar mij toe. Mrs. Missy pakte het bamboe stokje uit mijn mond en legde dit evenals het ‘verwenapparaatje’ naast mij op de grond.

Mrs. Denise had in de tussentijd, na ik meen drie kettingen gepakt. De eerste werd bevestigd tussen beide enkelboeien, met de tweede werden mijn armen op de rug vast gezet en derde werd uiteraard om mijn nek bevestigd. Een mooiere en grotere vernedering kon ik mij niet voorstellen. Dan doel ik vooral op het feit dat een dergelijke vernedering alleen maar lust gevoelens oproepen en geen enkele schaamtegevoelens, waardoor ik hier optimaal van kon genieten. Als ware het één van mijn mooiste en meest gekoesterde dromen uit mijn leven. Ik wist wat me te wachten zou staan, ik wist wat er zou gaan gebeuren, alleen niet hoe.

Mrs. Denise had me die bewuste avond, toen ik dit voorstelde bevolen om een scenario te schrijven, in eerste instantie begreep ik dat niet, maar nog voordat ik de hoorn had opgelegd begreep ik het donders goed. Ik mocht niet met mijn bek vol tanden komen te staan. Ze wilde misschien ook wel een klein beetje trots zijn op het slaafje wat ze de afgelopen jaren had afgericht.

Vanaf het moment dat ze dat vroeg, galmde een scenario door mijn hoofd. Keer op keer repeteerde ik in mijn gedachte wat ik zou gaan zeggen. Alleen wist ik niet of ik mij moest presenteren aan mijn nieuwe Meesteres of aan haar. In mijn hoofd had ik dat helemaal op een rijtje staan.

Ze nam me aan de ketting mee en ik moest plaats nemen op mijn knieën voor de spiegel rechts naast het nursing gedeelte.

• “Kijk naar jezelf in de spiegel”

Met schaamte keek ik mezelf aan in de spiegel, enerzijds werd ik er ook wel geil, zo machteloos geboeid in de macht van een vrouw. Mrs. Denise had aan een half gebaar voldoende:

• “Meesteres, ik ben nu twee jaar, vier maanden en 9 dagen Uw trotse slaaf, een tijd waarin veel heb geleerd van U, waar ik met heel veel plezier aan terug denk…… …..Het lot bracht mij bij Mrs. Missy”

December 2016 (1)
Eerder als normaal was ik aangereden naar Valkenswaard. Op de website van DP stond vermeld dat door wegwerkzaamheden er rekening gehouden moest worden met extra reistijd. Ik, diegene die altijd op de seconde nauwkeurig aanbelt, kan het zich niet veroorloven om te laat te komen. Dus nu ook niet. Ik was ruim 10 minuten te vroeg…… …dus op de seconde op tijd…..Mrs. Denise liet me vervolgens circa 1 minuut wachtte… ….langzaam ging de deur open en stapte ik als een kind voorzichtig naar binnen. Ik kon niet zien wie de deur opende, want ze stond verscholen achter de naar binnen draaiende voordeur. Langzaam keek ik om de deur heen…. Daar stond ze in al haar pracht en praal. Ze lachte uitbundig:
‘Twijfelde je niet Sjakie?? Vroeg ze ‘wilde je niet nog een keer aanbellen?’
‘Nee Meesteres.’
Even later zat ik alweer naakt op mijn knieën voor haar. Mijn gedicht ‘Verzachte pijn’ is heftig, maar de waarheid.

Ik leef, kan doen
en laten wat ik wil.
Het verdriet in haar
ogen maakt mij zo stil.
Gelukkig mag ik
zo nu en dan bij U zijn.
Het klinkt raar, maar
Het verzacht de pijn.

Na de laatste woorden van mijn gedicht, was Mrs. Denise zichtbaar ontroert. Ze gaf me een heerlijke welgemeende knuffel. Dat raakte me diep van binnen. Het lijkt wel of de tijd heeft stilgestaan, of dat de tijd door het verleden wordt ingehaald…..

November 2016 (1)
Kerst staat voor de deur, de onherroepelijke herinneringen van een jaar geleden komen weer naar boven. De eerst app ging rond over de a.s. nieuwjaarsviering. Ik voel me leeg. Heb helemaal geen zin in de feestdagen, overigens heb ik daar nooit zin in. Voor de kinderen moet ik dan die verschrikkelijke kerstboom weer optuigen…jippie klinkt het ‘zeer’ enthousiast uit mijn mond. Nee ik heb geen zin. Weldra gaan we 2016 afsluiten, het met afstand zwartste jaar uit mijn leven….. Een jaar van extreme tegenstellingen die ik nog steeds niet in zijn geheel kan plaatsen. Maar ook het jaar dat Mrs. Denise weer terug zag… Een vrouw die ik al jaren in mijn hart had gesloten, alleen zat daar na 13 jaar een stoflaagje overheen. Ik kan / kon me nog veel herinneren, maar niet alles….

In de herfstvakantie was ik aan het opruimen. Mijn kinderen waren bij mijn schoonmoeder. Ja zij blijft mijn schoonmoeder, evenals dat ik nog steeds mijn trouwring om heb. Dat gaf mij eindelijk de tijd om mijn garage op te ruimen. Ik geloof niet in een speld in een hooiberg zoeken. Ik geloof wel dat ik een speld in een hooiberg kan vinden. Wij – mijn moeder en ik – waren aan het opruimen en toen kwam ik ze tegen….. De verloren gewaande verhalen netjes op ouderwetse ‘diskettes’. Stap 2 was: hoe krijg ik die er in hemelsnaam daar weer van af?

Toen ik 2001 voor het eerst in DP kwam, werden mijn verhalen op de website geplaatst. Maar ik had uiteraard veel meer voor Denise geschreven. Natuurlijk gedichten, maar ook persoonlijke brieven. Beetje bij beetje kwamen alle herinneringen weer boven water. Ook het persoonlijk contact wat er na een paar jaar ontstond op basis van wederzijds respect en oprechte liefde voor BDSM. Lees het artikel van Mrs. Denise in Massad 280. Dat is hoe zij is, echt en oprecht.

December 2016 (2)
Gedwee volgde ik Mrs. Denise naar boven, voordat ik mocht gaan douche dirigeerde ze mij naar de travestiekamer. Hier kon ik plechtig mijn kleren opbergen.

‘Volg mij naar de douche’
Snel kroop ik achter haar aan.
‘Stop…in je achteruit….. Sta op….. Ja….’
Ze wreef met beide handen door mijn haren heen.
‘Heb je veel werk met je haar gehad?’ Vroeg ze lachend, vervolgens pakte ze een haarklem en zette die midden op mijn hoofd.
‘Weetje op wie jij lijkt nu?’
‘??’  Bleef ik een antwoord schuldig….
‘Op wie van de Flintstones??’
‘Barney???
‘Nee…’
‘Fred……??’
‘Nee……..’
‘Och ja Pebbles natuurlijk’
‘Kruip achter mij aan. ’  Maar nog voordat ik bij de zoldertrap was moest ik weer halt houden.
‘Gwen…..Zascha….’ Riep Mrs. Denise naar boven. ‘Willen jullie lachen??’ Dat was uiteraard niet aan dovemans oren gericht….
‘Ga op je knieën zitten, recht overeind. Zodat de dames jou goed kunnen zien.’ Mrs. Denise weet als geen ander dat ik kick juist op dit soort vernederingen.
‘Kijk’ zei ze tegen beide dames ‘Pebbles’. Beide Meesteressen begonnen voluit te lachen.
‘Vind jij dit leuk?’ Vroeg Mrs. Denise vervolgens aan mij.
Ik overwon op dat moment al mijn schaamte en zei ‘Ja Meesteres’.  Overigens had mijn stijve pik mij al verraden. Daarop begonnen de dames te zingen. ‘Flintstones. Meet the Flintstones. They’re the modern stone age family. From the town of Bedrock, They’re a page right out of history.’ Yabba Dabba Doo! Klonk het vervolgens vrolijk over de gang heen.

‘Sjakie ik wil dat jij het Flintstones lied nu zingt, terwijl je naar de douche kruipt.’ Zoals wel vaker klapte ik behoorlijk dicht. Er kwam niets zinnigs uit.
‘Dit is nog erger dan het Smurfenlied’. Zei ik met mijn domme kop voordat ik nadacht.
Beide dames keken Mrs. Denise vragend aan…..
‘Dat heeft hij ooit eens voor Mrs. Tara gezongen.
Vrolijk als de dames waren, zetten ze spontaan een nieuw lied in. De kabouterdans..
‘Pak je lul vast en draai die in het rond op de klanken van het lied’. Beval Mrs. Denise.
De dames begonnen vrolijk te zingen:
Draai een keer in het rond, Stamp met je voeten op de grond. Zwaai je armen in de lucht, Ga nu zitten met een zucht. Stap nu rond als een gans. Zo gaat de kabouterdans.

November 2016 (2)
Via een relatie lukte het mij om de diskettes om te zetten naar een cd rom. Vrijwel meteen vergaapte ik mij aan deze nostalgie. Het meest frappant vind ik echter dat ik 13 jaar geleden dingen heb geschreven die ik nu blind weer zo zou schrijven. In 2003 was ik zo trots geweest dat ik met haar contact mocht hebben, naar Passion mocht gaan. Ze belde mij zelfs een paar keer op. Toen schreef ik al dat zij een van de beste Meesteressen was van Nederland. Voor mij persoonlijk met afstand de beste.

Na bestudering van alle bestanden leek het dat ik een paar verhalen miste. Vooral het laatste verhaal wat ik voor haar schreef – De overdracht – leek verloren. Van dit verhaal is maar een afdruk, die heb ik destijds plechtig naar Denise gestuurd. Maar of zij die nog heeft??

Een of twee diskettes bleken beschadigd te zijn. Gelukkig had ik van al mijn diskettes een Back up diskette. Snel zorgde ik er voor dat ook deze diskettes werden omgezet….. Verwachtingsvol opende ik snel die bestanden…..SHIT…. Damn…… Wederom miste ik dezelfde bestande. Zeg maar pak en beet de laatste 8 á 9 verhalen. Jammer. ’s Avond kwam ik Smurf in mijn stamkroeg tegen en vertelde ik dat. Ja klote joh, zei hij.

Ik besloot om alle bestanden over te hevelen naar mijn computer. Opnieuw te rangschikken. Daar bij kwam ik ook een map tegen met de titel: ‘Werk’. Nieuwsgierig als ik was opende ik deze map……….. en warempel…..YESSSSSSSSS………Yessssss ik heb ze….ze zijn er nog….. Ik kon niet wachtte en opende het verslag ‘De overdracht’. Met weemoed las ik het verhaal terug. Het begin van het einde, maar ook het einde van het begin. Ik werd er niet emotioneel van, maar dit verhaal heeft voor mij wel een gelijke betekenis als foto’s of filmmateriaal. Het is een herleving van het verleden.

 December 2016 (3)
Volg mij sjakie’ zei Mrs. Denise met een bondage touw in de hand.
Snel kroop ik achter Mrs. Denise aan. Het was de eerste keer sinds mijn hernieuwde intrede als slaaf van Mrs. Denise dat ik in de zwarte kamer kwam. Voor mij was dat nog altijd de blauwe kamer. ‘Er is niets meer blauw aan.’ Zei Mrs. Denise recentelijk tegen mij. ‘Vandaar dat we deze kamer hebben omgedoopt tot zwarte kamer.’ Een aantal herinneringen schieten door mijn geest. Rad, ja daar heb ik weleens aangehangen…. …..in deze ruimte heeft Mrs. Denise ooit de illusie gewekt dat ik op haar tepel mocht sabbelen…..hmmmm……..

‘Wat kijk je moeilijk? Doet je knie pijn?’
‘Ja Meesteres, de vloer doet pijn aan mijn knie… of de knie pijn aan de vloer..’
‘Ha dat laatste zal het wel zijn.’ Merkte ze monter op. ‘Opstaan, handen in je nek’. Wat volgde was een Japanse bondage. Zei is een ware Meester(es) in deze vorm van Bondage. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Missy kon ook goed overweg met touw…..schoot kort door mijn hoofd heen. Ja hier had ik om gevraagd.

‘Zo sjakie, 12 kilo afgevallen!’
‘Ja Meesteres’ antwoorde ik trots. ‘Dan heeft U minder touw nodig.’
Mrs. Denise zei niets, maar ik weet dat ze trots op mij is….. ehhh een klein beetje dan natuurlijk hahahaha. Vakkundig werd ik vastgezet. In de tussentijd bespeelde haar ‘schatjes’ mijn tepels…. Laat ik deze beide vlijmscherpe ‘schatjes’ respectvol eren met de volgende koosnaampjes die ik speciaal heb verzonnen. Te weten: Sinistra en Destra Ik ben namelijk als de dood voor beide. In de naam Sinistra zit het woord sinister, wat o.a. betekent: afschrikwekkend. Dat is overigens een toevallige bijkomstigheid. Sinistra is namelijk het Italiaanse woord voor Links….. Dan weet U nu ook wat rechts in het Italiaans is. Hahahaha.

Ferm en krachtig werden mijn pik en ballen afgebonden. Ook nu weer wilde een van mijn ballen niet mee werken. Mrs. Denise liet zich niet uit het veld slaan.
‘Wat is dat toch steeds met je ballen? Vroeg ze geërgerd.
‘Klote Meesteres’ Was het enige wat ik daarop te zeggen had. Mrs. Denise deed hierna een condoom om mijn stijve pik om druipen te voorkomen.
‘Kun jij je armen kruislings achter in je nek houden?’
‘Ja Meesteres.’
‘Ga op je knieën zitten’ Ze bond mijn handen achter mijn nek vast. Dus voor alle duidelijkheid niet aan mijn nek. Zo kon ze Sinistra en Destra letterlijk nog meer de vrije hand geven. Ze genoot zichtbaar van haar macht en mijn machteloosheid.

‘Ben je tevreden met je lichaam?’ Was een oprechte en eerlijke vraag. Mrs. Denise kan hard zijn, sadistische zijn, boos zijn, lachen….. Maar bovenal is zij altijd respectvol. Hoe groot de vernedering of pijn ook is.
‘Nee Meesteres.’ was mijn eerlijk antwoord.
‘Waarom niet?’
‘Hij mag wel groter zijn’
‘Hoeveel wil je erbij? Vroeg ze geïnteresseerd.
‘Een paar centimeter Meesteres’
‘Een paar is 2 cm?? Is dat genoeg??
‘Graag meer Meesteres.’
‘Goed kan geregeld worden. Hoe groot is je pik nu?’
‘Weet ik niet precies.’
‘Hoe groot denk je dat deze dildo is?
’20 CM Meesteres?’ Antwoorde ik vragend.
‘Juist Sjakie’ Plagend hield ze dildo naast mijn mond. ‘Even kijken hoe diep jij deze kunt pijpen.’

Januari 2016
Nadat de tussentijdse scan positief was uitgepakt, begonnen we – ja wij samen – met goede moed aan de laatste 3 chemokuren. Lichamelijk ging ze voorruit. De pijnmedicatie was op orde, ze sliep goed. Ze kwam aan, kortom het zag er goed uit. Ik kreeg er langzaam aan vertrouwen in dat ze na de zomer wellicht weer de kinderen naar school kon gaan brengen. Ik moet toegeven, ik was altijd veel optimistischer dan Missy. Dat zit in mijn aard, daarbij had ik niet die ziekte natuurlijk. Het enige euvel of complicatie waar ze keer op keer tegenaan liep was een zeer vervelende longontsteking die na iedere kuur terugkwam. We konden daar de klok op gelijk zetten. Dat ging zelfs zover dat ik een keer een dag voor de koorts naar mijn huisarts ging om te vragen voor antibiotica. Waarom vroeg de dokter. Omdat ze morgenvroeg 39,5°C koorts heeft. Let wel dat, ondanks standaard 8 paracetamol 500 mg / dag.

Ik kreeg de antibiotica niet mee. De volgende dag had ze dus koorts. Eigenlijk moesten we dan weer naar de eerste hulp. Ben je weer 4 uur kwijt, om vervolgens naar huis gestuurd te worden met antibiotica en een ontstekingsremmer, in dit geval Diclofenac….. Ik was een halve apotheker geworden. Missy slikte gemiddeld circa 20 pillen per dag. Ik kon ze haar geblinddoekt toedienen. Puur op het gevoel. Na de 6^e kuur volgde de derde PET scan. Dit was ‘the one’. Op voorhand wisten we. Dat verdere chemo geen optie was op een zeer korte termijn. Ook wisten we dat pas twee maanden na de chemo duidelijk welk effect het heeft gehad, maar iedereen wil antwoorden. Dat gold voor ons net zo goed als voor onze oncoloog. Natuurlijk was dit wederom spannend. Maar veel minder dan de vorige scan. We hadden vertrouwen…. Veel vertrouwen, ik in ieder geval. In die periode hoorde wij ook dat Johan Cruijff toch nog vrij snel was overleden….. Hij was een paar weken daarvoor nog in het openbaar gesignaleerd. Een tussentijdse scan had aangetoond dat zij (John Cruijff) met rust (helft van de kuur) spreekwoordelijk met 4 – 0 voor stonden……… Zo snel kan het gaan… Niet bij nadenken dacht ik nog…. Dat is overigens niet hetzelfde als ontkennen.

December 2016 (4)
‘Ga op het rad staan’ beval Mrs. Denise mij. Op het moment dat we naar deze kamer toegingen, hield ik rekening met dit scenario. Ik had daar per slot van rekening recentelijk nog om gevraagd. (zie Kikken) Even daarvoor had zij mijn armen bevrijd van de bondage. Uit ervaring weet ik dat ik de handvaten boven aan het rad eerst moet vastgrijpen. Vervolgens werden de riemen om mijn middel stevig vast gezet. Na een paar minuten zaten mijn armen en benen muurvast ingesnoerd.

‘Heerlijk als ik slaafjes pijn kan doen. Vooral diegene die daar helemaal niet van houden…….. Dit is een monoloog geen dialoog.’ Ging ze vrolijk verder. De glinstering in haar ogen verraadde mij het plezier wat zij had. Ze ging recht voor mij staan en sloot haar ogen, blind prikte ze mij. Ze gaf als het ware Sinistra en Destra de vrije hand. Dit laatste is wel een hele dubbelzinnige woordspeling!! Om de beurt werden mijn linker en rechter tepel ‘verwend’. Beter gezegd verwende mijn tepels Sinistra en Destra. In ieder geval Mrs. Denise genoot hier meer van dan ik. Hahahaha lag ik met een van pijn getrokken gezicht. Eerlijk gezegd geniet Mrs. Denise waarschijnlijk het meeste van mijn angst. En ja ik schreeuw zo nu en dan als een speenvarken. Hahahaha

Mrs. Denise had ondertussen het rad een beetje gedraaid. Mijn hoofd hing op 10 over 12.
‘kijk jij stiekem naar mijn borsten?’ vroeg ze plotseling fel.
‘……….Ja’ antwoorde ik eerlijk na zo een 2 seconde bedenktijd.’
‘Wat vind je ervan?’
‘Ik vind ze Mooi’ antwoorde ik zonder te denken. Hierna werd ik op de kop gehangen. Mrs. Denise pakte er een krukje bij en begon het verhaal (Mijn ogen straalde) te lezen.
‘Als je het niet meer kunt houden, moet je het melden.’ Merkte ze oprecht bezorgd op.

Ik vind het niet erg om zo op mijn kop te hangen. De druk op mijn voeten was wel groot. Ik had echter geen tijd om me daarop te focussen. Mrs. Denise presenteerde een van haar laarzen voor mijn neus. Ze hoefde niets te bevelen. Ik begon meteen gepassioneerd haar laarzen te kussen. Na een paar minuten draaide ze mij een of twee keer rond.
‘Gaat het nog Sjakie?’ Vroeg ze bezorgd.
‘Ja Meesteres’, antwoordde ik kordaat.

Tevreden las Mrs. Denise mijn verslag, met hier en daar een opmerking zoals: ‘Heb ik dat gezegd? Leuk om terug te lezen.’ Als slaafje groei ik dan van binnen. Haar goedkeuring is waar ik voor schrijf.
Ik werd bevrijd van het rad. Helaas voor mij waren Sinistra en Destra nog niet klaar met mij.
Mrs. Denise stak de wijsvinger van beide handen vooruit tegen mijn tepels.
‘Duwen Sjakie…….DUWEN…….Duw mij naar achter.’
‘Auuuw……’
Maar de pijnlijkste uitsmijter moest nog volgen. Deze had ik in zijn geheel niet aanzien komen………

4 augustus 2003 (2)
Op de een of andere manier zette ik mijn emoties om in woorden, dus niet geschreven. Moeiteloos ratelde ik alles er keurig en duidelijk uit. Wat ik precies allemaal heb gezegd is me inmiddels ontgaan. Maar het kwam recht uit mijn hart, het was als of mijn hart sprak. Na een redelijk lange speech van mij, zei Mrs. Denise plechtig met de ketting die vast zat om mijn halsband, in haar hand:
–      “Goed sjakie, Missy jij mag hem hebben.” Hierop overhandigde ze de ketting aan Mrs. Missy.

Mrs. Denise maakte haar Collar los en Mrs. Missy deed mij vervolgens haar Collar om en de overdracht was geschiet. Het hele moment ontroerde mij, dit was zo mooi, het gebeurde zo plechtig. Een heel mooi en eervol moment voor zowel mijn nieuwe Meesteres als mezelf. Een moment dat zonder medewerking van mijn ‘vorige’ Meesteres nooit had plaats kunnen vinden. Het was zo mooi dat ik er gewoonweg ontroerd van was, zo plechtig met zoveel stijl en klasse. Mrs. Missy dirigeerde mij weer naar het midden van de kamer.
Met mijn armen geboeid op mijn rug en een ketting tussen mijn benen kroop ik moeizaam achter Mrs. Missy aan. Innerlijk voelde ik mij erg opgelucht, ik wist dat ik mijn voormalig Meesteres niet had teleurgesteld. Ik denk dat ze wel een beetje trots op mij was. De ketting tussen mijn armen werd losgemaakt en mij werd gesommeerd om mijn jonge heer vast te pakken. Deze was inmiddels behoorlijk stijf geworden.
Rechts van mij stond Mrs. Denise en links Mrs. Missy. Van mijn nieuwe Meesteres kreeg ik opdracht om aan mijn lul te trekken. Ik wist niet welke van de dames ik moest aankijken, dus keek ik naar Mrs. Missy, omdat ik nu haar slaaf ben.

• “Kijk maar naar Denise” zei ze rustig “dat heeft ze namelijk meer dan verdiend.”

Nog één keer zou ik mij voor de mooie ogen van Mrs. Denise aftrekken. Niet veel later zou ik mijn laatste projectiel voor haar afschieten.
Als gebruikelijk volgde daarop het bedankwoordje, opnieuw herhaalde ik hoe trots ik was dat ik haar had mogen dienen, dat ik haar slaaf had mogen zijn. Hoeveel zij voor mij ook had betekent, toen ik bijna volschoot met tranen, kapte zij het wijselijk af. Met meer gevoel dan ooit tevoren kuste ik de puntjes van haar laarzen.

16 december 2016 (5)
Mrs. Denise pakte het uiteinde van het condoom vast en trok deze zover mogelijk uit. Vergelijk dat maar met een elastiek. Vervolgens liet ze los. Het condoom klapte vervolgens op mijn eikel.’
‘Auw’ kraaide ik uit met een half lachend gezicht. Toen vond ik het nog wel een goede grap. Mrs. Denise vond dat kennelijk ook. Ze trok wederom het condoom ‘strak’…….PATSSSSSS…. knalde het condoom op mijn eikel……. Nu vond ik het niet meer leuk. Mrs. Denise des te meer natuurlijk. Ik stond voorover gebogen om hiervan te herstellen. Ze zag dat ik het er moeilijk mee had.
‘Nog een keer Sjakie.’
‘Ja Meesteres, voor U’ antwoordde ik met angst in mijn ogen.
Wederom trok ze het condoom strak. Tot over het maximum, voor mijn gevoel zelfs nog verder. In dit geval een spreekwoordelijk gevoel. Het letterlijk gevoel zou snel volgen. Als in een film……..je ziet de klap aankomen…… dramatische muziek op de achtergrond, waarin de spanning wordt opgevoerd. Als de klap dan komt zie je het slachtoffer tot 3 á 4 keer uit verschillende gezichtshoeken in slow motion tegen het canvas gaan. Ze liet los ………..P……….A……..T……..SSSSS………………….. PATSSSSSS…………… PATSSSSSSSSS……….  PATSSSSSSSSS………. echode de klap na in mijn hoofd. Als een boxer ging ik dizzy tegen het canvas….. het leek in slow motion te gaan… De tranen stonden ondertussen in mijn ogen……….. AUWWWWWW AUWWWWW…. Kermde ik uit….. Daar lag ik dan in een soort van foetus houding…… Mrs. Denise kwam ondertussen niet meer bij van het lachen. Spreekwoordelijk rolde ze over de grond. Waar ik dit moment probeer te omschrijven als een heroïsch gevecht vol dramatiek, waarbij ik Knock out ga, ligt de waarheid veel dichter bij de kolderieke ongein van Jackass. Waar ik als Johnny Knockville op de grond lig te creperen van de pijn na wederom een of andere debiele stunt. De filmcrew krijgt na het aanschouwen van de stunt kramp in het gezicht van het lachen.
‘Sta op Sjakie, volg mij..’ Nadat zij was bijgekomen van het lachen. Gedwee volgde ik haar na de ‘Witte kamer.
‘Ga op de stoel zitten’ We kwamen op hèt terrein van Mrs. Denise. Zelf heb ik niet zoveel met ‘medical play’, maar dit is echt een passie van haar. Ze is trots op haar medische achtergrond en dat mag natuurlijk ook. Ze voelt zich als een vis in het water. Zelf keek ik wat onwennig voor mij uit. Ik kan me maar een moment voor de geest halen dat ik in deze ruimte ben geweest. Ze  deed een handschoen aan en bracht met haar hand vloeistof aan om mijn pik, net voordat ze er een vacuümpomp overheen schoof. Even later zette zij de pomp aan.

‘Zo sjakie, ik zal die pik van jou eens wat groter maken.’
Binnen de kortste keren werd mijn lid ‘kunstmatig’ vergroot. Mrs. Denise speelde met de grote van mijn pik. Ze beheerste mij. Ik keek haar gefascineerd aan en droomde ietwat weg….
‘KIJK JE WEER NAAR MIJN BORSTEN!!’ Klonk het plotseling fel…….
Dit keer had ik geen antwoord, eerlijk gezegd wist ik het niet opdat moment. Ja natuurlijk kijk ik regelmatig….. Een zwakke sterveling zoals ik kan daar domweg niet altijd naast kijken…….
Ze bevrijdde mij een paar minuten later van de pomp.

‘Sjakie, je krijgt…..even wachten……..nu….1 minuut……’
De target was te scherp voor mij…… gelukkig kreeg ik een verlenging van 45 seconde……. Even later kwam ik klaar……………..

19 december 2016
Het verhaal ‘De overdracht’ bracht enkele herinneringen opnieuw tot leven. Zoals ik al vaker heb geschreven, geloof ik niet in toeval. In het originele slotwoord van dit verhaal eindigde ik met:
Ik weet niet hoe het zal gaan lopen, maar onze wegen zullen zich nog wel eens kruisen.
Omdat ik jou nooit zal vergeten, ik hou van jou op mijn manier. (11 augustus 2003)

Als ik mijn gevoelens
kan vergeven
kan ik verder
gaan met leven.
Wordt vervolgd……….

Mrs. Gwen en Mrs. Zascha, bedankt voor de ‘muzikale begeleiding’… Ik heb daar echt van genoten…..

Verzachte pijn
Met verdriet
in mijn hart.
Kijk ik naar U
uit met smart.

Ons afscheid was
het einde van haar lijden.
Het ultieme offer was
niet te vermijden.

Mijn gevoelens zijn
al maanden in trance.
Mijn geest is
compleet uit balans.

Ik kan alleen verder
gaan met leven.
Als ik mijn gevoelens
kan vergeven.

Ik leef, kan doen
en laten wat ik wil.
Het verdriet in haar
ogen maakt mij zo stil.

Gelukkig mag ik
zo nu en dan bij U zijn.
Het klinkt raar, maar
het verzacht de pijn.

Dinsdagavond had ik een afspraak met meesteres Zascha. Als pure beginneling op BDSM gebied had ik voor haar gekozen vanwege haar krachtige uitstraling op haar foto’s op de website. Nadat ik haar via email had benaderd en we hadden besproken wat ze met me zou gaan doen, maakte ik de definitieve afspraak. Dinsdag. Verdorie, ik ga het echt doen. Waar begin ik aan? Mijn fantasie om gedomineerd te worden door een mooie, sadistische meesteres had ik al zo lang, en nu moest het er eindelijk maar eens van komen. Keywords waren het ondergaan van vernedering, het ervaren van pijn en het verleggen van mijn grenzen.

In de week naar de afspraak toe bouwde de spanning langzaam in me op, en betrapte ik mezelf erop dat ik steeds meer aan Zascha en de afspraak met haar dacht. Ik had op de website de foto’s gezien van de mogelijkheden in de verschillende kamers, en kon me als absolute beginneling maar nauwelijks voorstellen wat voor zaken zich daar allemaal afspeelden. Ik zag dat op de zolder een rekbank stond, en omdat dat associaties bij me oproept met middeleeuwse martelingen, wat me altijd heeft gefascineerd, boekte ik die ruimte.
Op die bewuste avond was het dan zo ver. Vol spanning maakte ik me zo mooi mogelijk op, en trok ik stoute kleertjes aan voor ik naar haar toe reed. Reed lang voordat ik dichterbij de plek kwam waar het zou gaan gebeuren, begon het diep binnen in me steeds harder te kriebelen. Voortdurend denkend aan wat me zou overkomen, was ik er voor ik het wist. Opwinding! Ik parkeerde mijn auto vlakbij Domination Palace. Ik stapte uit, en voelde een rilling over mijn rug gaan. Hoe zou Zascha eruit zien? Hoe zou ze reageren op mijn verschijning? Zou ze net zo streng zijn als ik me had voorgesteld? Ik realiseerde me dat ik in de loop van de week, van het maken van de afspraak tot aan het daadwerkelijke moment, echt bang voor haar geworden was. Ik liep naar het huis en stond voor de voordeur. Zou ik weglopen? Nu kan het nog! Met trillende vingers belde ik aan…

Het duurde even voordat er open werd gedaan. Zou dat een techniek van Domination Palace zijn, om hun klanten buiten even iets langer in spanning te laten wachten? De deur ging open. Meesteres Denise verwelkomde me en vroeg met welke meesteres ik een afspraak had. Ze haalde me naar binnen en zette me in een van de ruimtes neer om te wachten tot Zascha me zou ophalen.
Niet veel later verscheen meesteres Sophie om me in een andere kamer te laten wachten, omdat zij de kamer nodig had om haar slaaf, die te laat op de afspraak verscheen, hard te straffen. Wauw! Gelukkig was ik ruim op tijd, realiseerde ik me. Sophie was lief en bracht me wat te drinken, en stelde me een beetje op mijn gemak. In de rode kamer wachtte ik geduldig, maar vol spanning totdat Zascha zou verschijnen.

Na een paar minuten hoorde ik hakken tikken in de gang en ging de deur open. Daar stond ze. De meesteres met wie ik een afspraak had. Zascha. Ze was veel mooier dan op de foto’s op de website. Geen enkele foto doet haar recht! Met haar 180 op hoge hakken torende een prachtige blonde vrouw hoog boven me uit. Aan de ene kant intimiderend, aan de andere kant een supermooie en opwindende verschijning. Met haar ondeugende en toch lieve ogen keek ze me doordringend aan. Ze had een stralende lach en bleek veel vriendelijker dan ik me had voorgesteld. We maakten kennis met elkaar, en na een korte introductie gingen we een lijstje af met dingen die ik wel graag wilde en wat absoluut niet. Zwepen? Ja. Slaan in mijn gezicht? Ja. Spugen in mijn gezicht? Wauw, graag. Golden shower? Oh my god… We liepen het lijstje af en toen verliet ze even de kamer om het cadeautje dat ik voor haar had meegenomen (misschien pakt ze me dan minder hard aan, je weet maar nooit) naar achteren te brengen. Dacht ik.

Na een minuutje kwam ze weer terug. “Mariska, kom je? Ik heb een verrassing voor je!” Ik stond op en volgde haar. Wat ik zag kon ik eerst niet geloven. In de gang stond een slaaf die in de deurpost van een andere kamer was vastgeketend, en kreunend zweepslagen kreeg van meesteres Sophie. Daar had ze dus die kamer voor nodig! Zascha gaf me de opdracht om voor de slaaf op mijn knieen te zitten en hem te pijpen. Enigszins verbijsterd, maar zeker niet minder gretig begon ik aan het vervullen van mijn eerste opdracht. Ik nam hem diep in mijn mond en zoog en pijpte vol passie. De slaaf kreeg ondertussen nog steeds zweepslagen en zakte af en toe door zijn knieen, waarbij hij direct werd gesommeerd om rechtop te blijven staan. Het was opwindend om gedwongen een vreemde slaaf te pijpen terwijl twee meesteressen stonden toe te kijken en genoten van het schouwspel. Toen de slaaf aangaf bijna klaar te komen, moest ik van mijn meesteres stoppen en nam ze me mee naar boven.

Eerst gingen we naar de zolder die ik had geboekt en waar het zich allemaal zou gaan afspelen. Ik keek rond. Was dit allemaal echt? Er stond een spijkerbed! Wat? Het zal toch niet? Ik moest me voor Zascha uitkleden en mijn kleren op het bed leggen. Daarna nam ze me naakt mee naar de douche. Onderweg kwamen we meesteres Nina tegen, ook een prachtige vrouw. Nu hadden twee meesteressen me al naakt gezien, wat me erg opwond. Ik probeerde mijn lange haar zo droog mogelijk te houden, omdat ik niet de fout wilde maken te druppelen op de vloer. Wie weet wat voor straf daarop stond… Na het douchen moest ik op een knopje drukken waarna ik door meesteres Zascha opgehaald werd. Mijn hart bonkte in mijn keel. Nu ging het echt gebeuren…

Op de zolder kreeg ik polsboeien en enkelboeien om. Ze ketende me met armen en benen uit elkaar vast voor de spiegel. Tergend langzaam begon ze met haar nagels over mijn huid te kriebelen. Heerlijk! Was dit waar ik zo bang voor was geweest? Ik kreunde en liet mijn hoofd naar achteren vallen. Hulpeloos gaf ik me over aan wat mijn meesteres met me deed. De zaligheid werd echter bruut verstoord door een klap op mijn kont. Met haar vlakke hand sloeg ze me. Eerst nog zachtjes, daarna steeds harder. Auw! Auw! Mijn vingers kromden zich toen de pijn zich door mijn achterwerk begon te verspreiden. Zascha zag het, en stopte. Maar niet voor lang…

Ineens voelde ik de paddle op mijn billen neerkomen. Auwww! Aaahhh! Dit was pijnlijker dan ik gedacht had, en Zascha wist het precies te doseren. Net voor ik het niet meer kon hebben, stopte ze. Toen volgde de zweep… Eerst met zachte strelingen, daarna met steeds harder wordende slagen. Ik kreunde het uit. Ze wisselde de zweepslagen af met klappen met haar vlakke hand, met zachte strelingen en af en toe met echt harde slagen! Auw-w-w!
Na een paar minuten maakte ze me los. De boeien bleven echter om. Waarom bleek al snel. Ze hing me aan mijn armen aan de takel, en hees me zover op dat ik nog net op mijn tenen kon staan. Daarna volgde dezelfde behandeling. Zwepen. Slaan. Strelingen. Het wisselde elkaar af terwijl ik nog veel minder kanten op kon dan van tevoren. Ze zag de blik in mijn ogen en kwam dichtbij. Nog dichterbij. Ze lachte naar me. Was ze vriendelijk voor me, of was dit een sadistische truc? Haar mond kwam steeds dichterbij. God, wat was ze mooi. Zou ik proberen haar te kussen? Ik probeerde mijn mond naar haar toe te bewegen, maar bedacht me net op tijd. Ik had immers geen idee wat de gevolgen zouden zijn als ik dat zomaar zou proberen. Ze keek me doordringend aan, nog steeds met haar geweldige lach. Toen, zonder enige waarschuwing, spuugde ze in mijn gezicht. Splet! Ik was meteen op mijn plaats gezet. Ze zag hoe ik ervan genoot. “Mond open!” Beval ze me. Ze spuugde recht in mijn mond. Ik moest het doorslikken. O dankjewel, zalige meesteres!

Ik werd neergelaten van de takel. Ik moest op mijn rug gaan liggen op het bed. Met mijn benen uit elkaar en mijn armen boven mijn hoofd maakte ze me vast. Ik kon geen kant op. Ze verliet de kamer en liet me geboeid achter. Het duurde en de twijfel sloeg toe. Wat zou er gebeuren? Zou ze me de hele avond hier laten liggen? De hele nacht? Oh mijn god! Kon ik zelf los komen? Ik trok aan de kettingen. Geen beweging in te krijgen. Ik werd bang!
Voor ik kon nadenken over hoe een nacht zo vastgeketend te liggen zou voelen, kwam Zascha terug, gevolgd door Nina. Ik begreep niet waarom. Ik had aangegeven dat ik het leuk vond om vernederd te worden terwijl anderen toekijken. Zascha sloeg ineens onverwacht met haar vingers tussen mijn benen! Auw! Ik kronkelde. Aah! Toen harder. Toen veel klappen achter elkaar! Aaah aaah aaaaahhh!!! Auwww! Ik schokte en probeerde wanhopig los te komen. Ik schreeuwde. Net voor het onhoudbaar werd, stopte ze.

Met een geamuseerde blik keek Nina naar me, en toen naar Zascha. Wat was er aan de hand? Ik keek rond. Toen bleek waarom… Zascha had een pakketje naalden gepakt! Wat? Ik had in de emailwisseling wel aangegeven dat ik het wel spannend spannend vond als ik op mijn gevoeligste plekje als speldenkussen gebruikt zou worden, maar nu gebeurde het echt? Oh my god! Ze haalde de eerste naald eruit. Ze prikte me zachtjes! Ieuwwww. Langzaam verdween de naald in mijn gevoeligste lichaamsdeel. Toen volgde een tweede. En een derde. En een vierde. Wat had ik op mijn hals gehaald? Ik kreunde en sloot mijn ogen.
Het was nog niet genoeg voor mijn meesteres. Een volgende naald werd te voorschijn gehaald. Die werd dwars door mijn tepel gestoken. Dacht ik dat de eerste naalden veel pijn deden, dit was nog veel pijnlijker. HRRRAAAAHHH!!! Ik slaakte een korte harde kreet. Beide meesteressen genoten zichtbaar van mijn geschreeuw. Meesteres Nina hield het na deze show voor gezien en liet me achter bij Zascha. Ik wist niet wat erger was, gepijnigd worden voor het genot van twee meesteressen of overgeleverd worden aan de genade van de meesteres die zojuist had gedaan wat ik nooit voor mogelijk had gehouden.

Ze haalde de naalden er langzaam uit. Opluchting. Even op adem komen. Ook nu bleek de pauze echter maar van korte duur. Er kwamen kaarsen te voorschijn die ze aan het begin van de sessie had aangestoken. Ik wist wat er met me ging gebeuren. Ik voelde hoe het van dichtbij over me heen druppelende kaarsenvet een brandend gevoel op mijn huid achter liet. Ik kronkelde. Toen de eerste kaars leeg was, kwam er een tweede. Daarmee druppelde ze over mijn liezen…
Zascha maakte me los. Ze gaf me de opdracht om op mijn handen en knieen op de bank te gaan zitten waar ik net op vastgebonden had gelegen. Ze maakte me zo vast. Ze smeerde mijn kont in met vaseline en bracht een kaars bij me naar binnen. Toen een tweede. Toen een derde. Toen een vierde. Ze begon te stoten. Steeds sneller. Steeds harder. Steeds ruwer. Het stoten begon pijn te doen. Op een gegeven moment kon ik het niet meer aan en schreeuwde ik om genade! Langzaam haalde Zascha de kaarsen uit mijn kont. Ze liet me echter nog niet opstaan. “Ik ga je misbruiken” zei ze tegen me zonder dat ik kon zien wat ze van plan was. Toen voelde ik het. Ze kwam achter me zitten en neukte me met een voorbinddildo. Ik werd geneukt door mijn meesteres. Eerst zacht, en toen steeds harder neukte ze me. Het was een heerlijk gevoel dat het midden hield tussen pijn en genot. Minutenlang ramde Zascha haar voorbinddildo in me. Ik sloot mijn ogen en gaf me, genietend van de pijn, de kick en het geile gevoel, volledig aan haar over.

Meer dan een uur later was ik emotioneel uitgeput. Zoveel indrukken, de angst, soms haar vriendelijkheid, af en toe die pijn. Zoveel afwisseling. Zascha maakte me los. Ik moest zelf mijn boeien losmaken, op mijn knieen voor haar gaan zitten, en haar laarzen likken. Nog even vernederd worden door mijn meesteres. Toen was het voorbij. Ze bracht me naar de douche, waar ik weer op haar moest wachten toen ik klaar was. Ik kleedde me aan en we bespraken de sessie. Zascha reageerde op alles wat ik zei met begrip. Ze was weer die lieve vrouw die aan het begin van de avond kennis met me maakte.
Als beginneling gingen er zoveel emoties door me heen. Ik had geen idee waar ik aan begonnen was. Het was een eerste stap in een veel grotere wereld die me niet meer losliet. Bij het naar buiten gaan vroeg ze me mijn ervaring op papier te zetten.

De dag erna schreef ik deze mail. En besloot ik om de vrijdag erna naar meesteres Zascha terug te gaan. Ik wilde terug. Ik wilde meer…

Mariska

Mijn verwachtingen waren hoog gespannen toen ik de eerste keer afsprak met Eva. Een voormalig collega van haar had tegenover mij hoog opgegeven over het erotische gehalte van haar sessies. Voeg daarbij enkele passages uit de website van Eva zelf, die me bijzonder aanspraken. Zoals “tijdens een spel is het even alsof de buitenwereld niet bestaat,” of “je fysiek dwingen te doen wat ik wil., “door simpelweg te weten dat het enige waar je voor dient is om mij te plezieren.” En ”wanneer ik je tot je grens mag brengen, samen ontdekken precies hoe ver je kan gaan.” Het was duidelijk, dat ik naar Eva moest gaan.

Eva begon voorzichtig, natuurlijk eerst op mijn knieën haar voeten kussen. Daarna op het strafbokje – met wat spanking en gebruik van divers slagmateriaal. Dat was nog niet meteen een succes, waarbij het haar opviel dat ik in het begin alles incasseerde, maar plotseling een gil gaf op het moment dat het te hard was. Ze wisselde het slaan af met af en toe even over mijn rug te strijken, in mijn oor te fluisteren of mijn tepels te pakken… ah, daar zitten mijn gevoelige knopjes.

Eva kwam echt goed op gang toen ik in de sling lag, en ik helemaal aan haar was overgeleverd. Ze nam mijn achterste, eerst met haar hand, later met een voorbind dildo – en bracht me in de zevende hemel toen ze in me stootte, terwijl ze met haar handen mijn beide tepels keihard onder handen nam. Daarbij rekte ze mijn grens ruim op… ik vond het geweldig om dit voor haar te doen.

Ik heb weet ik niet hoeveel keer haar naam genoemd, wat zeg ik, uigeschreeuwd – terwijl inderdaad de buitenwereld niet bestond, maar ik alleen haar ogen zag, waarin ik me klein voelde en in staat was alles voor haar over te hebben. Ze had me precies waar ze de wilde hebben en het beviel me goed, ik wilde niets liever.

Op weg naar huis rook ik nog het spuug dat ze over mijn gezicht had gesmeerd, mijn tepels schuurden pijnlijk tegen mijn hemd… wat een vrouw.

Ik bewandel paden met U waar ik de bestemming niet van kan verwoorden,
emoties schieten te kort.  Onze gezamenlijke weg lijdt naar vreemde oorden.

Ergens, maar waar? (1)
Is dit hèt…….. Is dit het witte licht…… Wie is dat? Wie zijn dat, de mist voor mijn ogen belemmert mijn zicht, verhult mijn gelaat. Ik voel me zo licht, het lijkt wel of ik zweef. Waar ben ik. De mist klaart langzaam op. Ik zie iemand zitten in een stoel. Een gynaecologe stoel. Een man, wiens gezicht ik niet kan zien…….. poedelnaakt met beide benen in de beugels…… Hij kijkt niet….. zijn ogen zijn gesloten…. Plotseling komt er iemand binnen. Een vrouw, met blonde haren. Ze zegt iets……. Ik kan het niet horen….. Tegen wie praat ze? Ik focus me, probeer het beeld scherp te krijgen, maar wat ik ook doe….. Ik kan het niet zien… Is dit het…… Hé wellicht kom ik Missy tegen, zou zij ook hier zijn? Nee………. Of toch, ze was al zo vaak in mijn dromen geweest…. Wat doe ik hier?? Wat zoek ik hier?? Hoe kom ik hier?? Wie is die blonde vrouw?? Met wie praat ze toch….. Wie is die man?? Wat doet hij daar? Is dit een droom……??

Ik knijp me zelf in mijn arm……. Auwwwww, maar die pijn scheut trekt niet door mijn armen heen maar door mijn…….LUL??? Hoe kan dat……? WAT!!!!! IK BEN NAAKT! Snel bedek ik met beide handen mijn edele delen… IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII AAAAAAAAAAAA……. …….UUUUUUUUU
De mysterieuze vrouw….ja het is een vrouw, ze buigt zich voorover en zegt wat tegen de naakte man. Langzaam trekt de mist op. Het gezicht van de man wordt helderder…… Ook de contouren van de vreemde vrouw worden langzaam beter zichtbaar.

Wat hangt daar aan die lul?? Het lijkt wel of die ballen zijn afgebonden?? Verrek mijn ballen zijn ook afgebonden!! Wie heeft dat gedaan…. Ik heb niets gemerkt. De blonde vrouw verlaat de kamer en wil de deur achter zich sluiten….. De andere vrouw maakt kennelijk duidelijk dat de deur open moet blijven. Een andere dame komt naar binnen ze begint vreselijk te lachen. De arme man wordt van top tot teen vernederd, hij ligt daar poedelnaakt vast in die stoel. Vast ja, met witte boeien om…… Shit ik heb ook witte boeien om….. Ik kan mijn armen niet meer bewegen, ik kan mijn edele delen niet meer bedekken. De tweede blonde dame verlaat lachend de kamer. Even later komt de eerste weer terug, ze is gekleed in een katachtige zwarte outfit, voor even vang ik een glimp van haar gezicht op, wat heeft ze toch een lief gezicht. Of schijn bedriegt…..?

Steeds meer fascineert mij die vrouw die ik nog steeds niet kan herkennen….. Ze komt me ergens heel bekend van voren….. Maar ik weet domweg zelf niet waar ik ben.  Ik kijk op en zie een net op me afkomen, een net dat sluit…. Wat langzaam dichter bij komt, ik wil weg rennen, maar kan niet….. Ik wil schreeuwen, maar er zit zo een raar blauw ding in mijn mond, waardoor ik mijn mond niet kan sluiten. Zit ik in een droom vraag ik me wederom af?

Kerst en oud en nieuw 2016 (1)
De eerste kerst zonder Missy, hoe wrang kwam die realiteit binnen. Persoonlijk heb ik niet zoveel met die feestdagen. Vanwege mijn kinderen heb ik toch maar een boom afge… ehhh opgetuigd. Dat eerste was meer de wens van mijn gedachte. Kerstavond had ik Smurf uitgenodigd. Voor de gelegenheid had ik een goede fles wijn gekocht.

Het besef kwam later die avond, Smurf was naar huis, de kinderen in bed….Ja ik was nu alleen en aangezien ik niet van die kwijlerige kerstfilms hou, besloot maar om spreekwoordelijk de pen te pakken. In dit geval een digitale pen en schreef een gedicht voor mijn schoonmoeder, het is voor haar ten slotte ook de eerste kerst zonder dochter.

Wat volgde was vooral een geestelijke zware week. Als vele Nederlanders volgde ik de Top 2000. Een feest van herkenning, maar ook een herinnering aan wat eigenlijk had moeten zijn. De hele week tussen kerst en oud en nieuw hing er een dikke mist wolk in mijn hoofd. Ik voelde me gewoon klote, tot het moment dat de klok 12 sloeg. Net na dat de Top 2000 – zoals heel vaak – weer eens één nummer te lang had geduurd. Nee voor mij geen Queen. Ik kan eindeloos weg zwijmelen op de klank van Hotel California. Juist daar zit misschien wel de meeste pijn. Iedereen om mij heen was gelukkig en blij. En ik….Ik kan alleen maar standaard zeggen…slechter als 2016 kan toch niet.

Maar wat is slecht?
Verlost uit haar lijden.
Betekende het einde
voor ons beide.

Het is zo bitter,
maar wat is slecht?
Het einde van een
kansloos gevecht?

Het is zo dubbel,
zo ontzettend wrang.
Mijn eigen gevoelens,
maken mij zo bang.

Heengaan is én
weg in mijn bestaan.
Het lot bepaalt
Hoever ik kan gaan

Januari 2017 (1)
Met een stralend gezicht liep ik naar binnen. Wederom liet Mrs. Denise me even wachtte. Maar ik trapte er niet in. Ik kreeg mijn grijns niet van mijn gezicht af. Ik wenste haar het beste voor het nieuwe jaar en begon me op haar commando snel uit te kleedden.

‘Wat lach je toch?’ vroeg ze meermalen….. Ja wat lach ik toch?? ‘Je lijkt wel een breed bek kikker’ merkte ze smalend op. Door de deur riep ze naar de Dames dat er een breed bek kikker in de bar zat.Een Dame kwam snel een kijkje nemen, terwijl ik aan het strippen was, nou ja, laten we het uitkleedden noemen.

‘Nu al uitkleedden?’ vroeg ze…

Na de plichtplegingen volgde ik Mrs. Denise naar boven toe. Vandaag zou zij wederom een BMI test doen bij mij. We liepen naar de ‘Witte kamer’.

‘Je hebt niet zoveel met deze kamer hè?

Niet echt, dit is pas de 3^e of 4^e keer dat ik hier ben. Maar wat moet ik antwoorden, het maakt mij niet uit in welke kamer ik met Mrs. Denise ben, als ik er maar ben. Ja ook ik schrijf altijd een wens op. Feitelijk kom ik om te ondergaan voor haar.

‘Goed sjakie, ga je douchen’ Na het douchen zat ik op mijn knieën met mijn hoofd tegen de grond achter de deur. Ze gooide een touwtje in mijn handen.

‘Opstaan.’ Gebood ze mij streng. Ze gebaarde mij om het touwtje te geven. Aangezien ik de niet op de juiste manier deed, herhaalde dit tafereel zich. Daarna bond ze mijn ballen af.

Terug in de ‘Witte kamer’ moest ik op de weegschaal gaan staan. 92,5 KG, dat viel mij niet tegen.

‘Wat woog je’ vroeg ze
‘Gisterochtend ook 92,5 KG

’s avonds weeg je doorgaans meer.’  Nu was het de beurt aan de BMI test. De uitkomst was uiteraard beduidend beter dan de vorige keer in augustus, maar ik ben nog niet uit de gevarenzone, zoals zij dat placht te zeggen.

‘Nu we hier toch zijn, kunnen we de rest van het lichaam ook wel aan een onderzoek onderwerpen.’ Mrs. Denise was weer eens helemaal in haar element. Als een kind in een snoepwinkel. Ze dirigeerde mij meteen naar de gynaecologe stoel. Waarin ik met behulp van witte leren boeien in werd vastgezet. Mijn benen lagen ‘verankert’ in de beugels.

‘Wat vind je ervan als ik van jou een meisje zou maken? Krijg je tieten, werken we die ‘klit’ van jou weg.
Dat idee stond me nu niet zo bepaald aan..

‘Och….’ Merkte ze monter op ‘als je een meisje bent, is bi ook geen probleem meer. Of niet dan?
Uiteraard sprak ik haar niet tegen, maar ik acht de kans veel groter dat ik dan ‘lesbisch’ wordt…..
Terwijl ik er hulpeloos bij lag, pakte Mrs. Denise er een klem bij voor in mijn mond. Ondertussen kwam er een hoog blonde vrouw de kamer binnen….

Kerst en oud en nieuw (2)
Een nieuw jaar. Hopelijk heb ik het slechtste jaar uit mijn leven achter de rug. Deze zin is zo ontzettend dubbel. Ik zat spreekwoordelijk helemaal in de put. Heb mijn vrouw afgegeven en alleen de zorg voor onze kinderen. Het leven gaat verder. Op 4 augustus 2003 ging ik naadloos over van Mrs. Denise naar Mrs. Missy. Wat begon als een ‘privé’ speelmaatje, ontaarde snel in liefde. Een vrouw die ik mede vond dankzij Mrs. Denise. Na haar dood kwam ik bijna naadloos weer terecht bij Mrs. Denise. Hoewel ik dit niet aan de grote klok kan hangen, heeft zij mijn leven een nieuwe impuls gegeven.

Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Al het slechte heeft ook een goede kant. Ik geloof in Ying en Yang, alleen wegen niet alle voordelen op tegen de nadelen. Als ik schrijf dat ik het slechtste jaar uit mijn leven heb gehad, doe ik daar ogenschijnlijk Denise mee te kort, maar dit is uiteraard niet zo. Ik mag wel stellen dat onze band is gegroeid, voor zover zo een band kan groeien.

Ik zal 2016 achter mij moeten laten. In 2017 gaat het leven gewoon weer verder en zal ik waarschijnlijk nog veel voor haar ondergaan. In mijn verhaal ‘kikken’, zal menigeen in de lach zijn geschoten van de opdracht die Mrs. Denise mij meegaf. Ik weet dat ik moet ondergaan om nog meer terug te krijgen. Ondergaan is niet per definitie pijn. Mrs. Denise is een lifestyle Domina, niet te verwarren met 24/7. Ze kickt er op dat wij slaven onze persoonlijke grenzen voor haar verleggen. Ongeacht welk aspect. Dat geldt net zo goed voor masochisten als watjes slaafjes zoals ik. Mrs. Denise heeft veel respect voor mensen – SMers –  die echt zijn. Dat is de belangrijkste reden geweest, waarom ik destijds mee mocht. Zij is een klassieke Meesteres, die gaat niet uit de kleren voor een slaaf. Wat dat betreft zitten wij op een lijn…. À propos lijn, ik ben voor haar al circa 12 kilo afgevallen.  Ook dat is ondergaan. Zij hoeft mij niet te controleren, zij weet dat ik 100% voor haar ga.

Januari 2017 (2)
Schuchter keek ik voor mij uit, daar zag ik weldra een prachtige jonge dame de witte kamer betreden. Een lief lachje versierde haar hele gezicht. Ik lig er weerloos naakt bij. Ze kan mij moeiteloos van top tot teen aanschouwen… Wat een intens genot, de exhibitionist in mij viert innerlijk feest. Hoe meer vrouwen ogen, hoe meer genot.

‘Hoi Nina, kom er gezellig bij.’ Nodigde Mrs. Denise haar uit.
Het plezier straalt af van deze jonge blonde vrouw. Nieuwsgierig baant zij zich een weg in de wondere wereld van SM. Leergierig als ze is, spitst ze haar oren en gaf ze haar ogen de kost. Ik herken daarin mijn vrouw. Missy was ook altijd op ontdekkingstocht. De witte kamer zou ze ook fantastisch hebben gevonden. Ze kan domweg op een hele lieve manier, sadistisch uit de hoek komen….. Vergelijk het met een kind die aan haar moeder om een koekje vraagt: please please mag ik er nog een….. Haar ogen vertelde het volgende verhaal: Oh Denise mag ik hem slaan? Please, please. met getuite zeer ondeugende lippen…. ‘Met een pollepel op zijn pik.’ Zei ze met stralende pretoogjes. De glinstering daarin was feller dan de lamp die boven mij hing.
‘Sjakie houdt niet van pijn’ zei ze tegen Mrs. Nina.
De teleurstelling spatte van haar gezicht af. Getuige haar beteuterde blik in haar ogen.
 ‘Kijk in de spiegel’ zei Mrs. Denise tegen mij. ‘Kijk!!’
Ik keek en zag iemand liggen, een naakte man, ben ik dat? Vroeg ik mij zo af…. Ik sloot mijn ogen.
De klem die in mijn mond was geplaatst kwam snel los, daarop pakte ze een andere klem. Een blauwe. Deze zat comfortabeler, maar maakte praten onmogelijk. In de tussentijd praatte Mrs. Denise rustig door.

‘We zullen jouw gebit eens controleren’. Mrs. Nina keek aandachtig mee. Vakkundig vertelde zij precies wat ze zag. ‘He Sjakie…..wat is dat?? Een gaatje? Wanneer ben je het laatst bij de tandarts geweest? Voordat ik wilde gaan praten. ‘Steek maar vingers op’…….’5 maanden’…. ‘Beter poetsen sjakie en ik zou nieuwe vullingen nemen.’
Ja die zitten er eerlijk gezegd al jaren in. Kan wel meer dan 10 of 15 jaar zijn.

Zo Sjakie, ik ga die neusharen van jou verwijderen. Knip jij die nooit?
‘Ahwallll’ meer kwam er niet uit.
‘Sjakie ik heb ondertitels nodig, praat eens wat duidelijker.’
Mrs. Nina verliet de kamer weer, terwijl Mrs. Denise verder ging met de oren.
‘Oh Nina’ riep ze haar na ‘Laat de deur maar open, dan kan iedereen hem hier zien liggen.’
Op de gang werd er op dat moment een andere slaaf ‘verplaatst’
‘Ogen dicht sjakie. Hé Zascha, kom er even bij….. Wil je lachen?’
Dat was niet aan dovenmans oren gericht. De machtige blonde amazone stapte de witte kamer binnen en begon te lachen. Ik had nog steeds het spreidstuk in mijn mond. Het was dè Dame die me alle hoeken van de mat had laten zien. Klinkt raar, maar ik mag haar graag. Haar lach en vernedering streelden mijn genot. Ik kreeg mijn grijns dan ook niet meer van mijn gezicht af.
‘Ja, hij heeft al hele tijd zo een brede grijns op zijn gezicht’
Die grijns heeft twee redenen: het drukt mijn nervositeit weg en het geeft aan dat ik ontzettend graag bij Mrs. Denise ben. Ondanks mijn angst voor o.a. Sinistra en Destra, voelt het gewoon zo goed.
Even later verliet Mrs. Zascha de witte kamer – naar ik neem aan – haar slaaf. Mijn ogen werden vervolgens dicht geplakt..

Göteborg (Zwe) September 2013
Zaterdagmorgen rond 09.00 uur landen we op Landvetter Airport, nabij de Zweedse stad Göteborg. Wij is Missy en ik, het was een heerlijke nazomerse dag in september. Helemaal voor Zweedse begrippen. Ik had besloten om voor de verandering werk en privé te combineren. Nadat we hadden ingecheckt in ons hotel, gingen we snel de stad in. Koud buiten, spreekwoordelijk dan!!, liep bijna letterlijk de eerste ‘natte droom’ voor mijn neus. Hoog blond, circa 1,80, Daisy Duke spijkerbroekje en dito topje welke met moeite haar D cup in bedwang kon houden…….Mijn ogen achter mijn zonnebril draaide overuren. Mijn vrouw was zeker niet lelijk, was ook blond en ik weet wel zeker dat ze menig rol heeft gespeeld, in mannelijke masturbatie fantasieën. Tja wij mannen blijven het zwakke geslacht.

Na de lunch bij het plaatselijk Hardrock Café, moest ik mij onderwerpen aan datgene waar wij mannen allemaal een hekel hebben…………winkelen…Kleding, winkel in, winkel uit. Wat heb ik daar doorgaans een hekel aan. Het prachtig nazomerse weer zorgde voor een zeer prettige ambiance en dito kledij bij de Zweedse dames, die er schijnbaar allemaal onweerstaanbaar bij liepen. Van mij had Missy tot sluitingstijd door mogen gaan met afstruinen van deze kledingwinkeltjes, want mijn ogen konden alle mooie dames simpelweg niet absorberen. Ik was echter niet de enige die hiervan had genoten kwam ik later achter.
‘Heb je zin in een goed glas Whisky? Vroeg ze ’s avonds aan de bar van het hotel.
‘Altijd..’ antwoorde ik. Zij bestelde bij de bar 2 single malt whisky.
‘Geniet’ Zij ze met een ondeugende twinkeling in haar ogen. We proosten op een goede week. ‘Drink rustig’ beklemtoonde ze nadrukkelijk.
‘Waarom?’ vroeg ik enigszins verbaasd.
‘Die 2 Whisky kosten mij net € 30,00’. Zei ze lachend…… Rustig nipte ik aan het op de millimeter nauwkeurig afgevulde glas. Ongetwijfeld dacht zij op dat moment ook stiekem aan al dat vrouwelijke schoon. Haar ogen hadden haar verraadden. Mijn vrouw was bi-seksueel.

Januari 2017 (3)
De pleisters – na ik veronderstel – werden weer van mijn ogen afgehaald.
‘Open je ogen sjakie.’
Even later fladderde de jonge Meesteres weer de witte kamer binnen. Als een meisje dat haar moeder mee mag helpen in de keuken. Enthousiast, waarbij ze niet vergat om mij te kleineren. Haar lichaamstaal vertelde het hele verhaal. Ze straalde van top tot teen. Ja ze heeft een fantastisch figuur. Maar een mooi figuur staat niet synoniem voor mooie lichaamstaal. Dat komt van binnen. Ik heb zoveel beeldschone vrouwen gezien, verkleed als Domina. Ja verkleed als, want ze zijn het niet. Mrs. Denise hoeft zich niet te verkleden. Hoeft zich niet te forceren… Twee woorden, een gebaar, een blik in haar ogen…… Voor die tijd zit ik al op mijn knieën.
‘Sjakie ken je deze?’

Vanuit mijn ooghoeken zag ik ogenschijnlijk twee zwarte koortjes. Het deed me terugdenken aan een paar jaar geleden…..augustus 2011. Missy en ik hadden een SM huisje gehuurd in het oosten van het land. Het hele weekend kon ik ongegeneerd haar slaaf zijn. Het huisje was ingericht met SM spulletjes, waaronder een koortje met een speciale sluiting. Volgens mij komen die sluitingen uit de zeilwereld?? Zaterdag kwamen er vrienden over uit het noorden van het land, P en O. Het werd een zeer geile bedoeling. Dit is hetzelfde stel, die Mrs. Denise in 2002 benaderde om naar mijn verhalen te kijken. Mrs. Denise noemt ze ‘Smeerlapjes’ hahahaha… De wereld is zo klein.
Maar het was geen koortje. Mrs. Nina haalde mij van mijn roze wolk af.
‘Elektro’ riep ze als een kind zo blij dat een koekje uit de kast mag halen…….Enerzijds schrok ik ervan, anderzijds smolt ik weg bij haar enthousiasme…

Na 6 maanden heb ik het voorrecht dat ik al veel Dames van het team heb mogen ontmoeten… Goed, goed…… Meestal stond of lag ik er belachelijk bij, maar ik kan wel onderschrijven, zoals zij dat aangaf in de Massad, dat ze een team om zich heen heeft die echt passie hebben voor SM. Als Mrs. Nina dat niet heeft, kan ze verdomd goed acteren…….
Elektro dus, dè PASSIE van mijn vrouw……. Als geen ander kon zij daarvan genieten. Voor mij was dit zeker niet de eerste keer. Ook niet bij DP…… Uit een grijs verleden herinner ik mij dat ik nog wel eens klemmetjes op mijn ballen heb gehad. Dat ik met een van pijn getrokken gezicht door de rode kamer liep, onder toeziend oog van Mrs. Denise en Mrs. Tara.

Het elektro kabeltje werd om mijn pik heen getrokken. Mrs. Nina stond op het punt om de kamer te verlaten. Ze had nog wat werk te doen.
‘Ik ga hem dadelijk ook nog anaal bewerken met elektro.’
‘Leuk, dat heb ik nog niet eerder gezien, kom ik zo weer terug.’ Zei ze enthousiast… And She left the room again..   ….He Denise… waar staat de stofzuiger?? Vroeg ze nog snel.

Maart 2016
Het leven lachte ons weer een beetje toe… Voorzichtig keek ik weer een beetje vooruit. De scan was goed geweest. We konden een begin maken met het afbouwen van de pijnmedicatie. Missy was nog wel erg moe, maar dat kan ook niet anders na 6 chemokuren. Ze leefde weer en niet alleen voor een communiefeest van een van onze kinderen, maar voor zichzelf. Ik had serieus hoop dat zij na de schoolvakantie de kinderen weer kon gaan brengen en halen.
Achteraf denk ik, waar maakte ik mijzelf toch druk om. Ik dacht dan kan ik weer fulltime gaan werken. Dan komt ons normale leven weer terug. Maar wat is een normaal leven, als je vrouw letterlijk een tijdbom onder haar leden heeft. Ik wist dat natuurlijk ook wel, maar mijn grenzeloze optimisme blokkeerde de doemgedachtes. Ik leefde met de simpele gedachte, zolang er geen uitzaaiingen zijn in de weken delen, is er leven, totaal niet beseffend hoe snel dat kan omslaan. Missy besefte dat wel, ik wilde dat simpelweg niet horen.
Direct en indirect ben ik dit jaar meerdere malen geconfronteerd met deze vreselijke ziekte. We kwamen in contact met een stel dat in hetzelfde schuitje zat. Gelukkig leeft zij nog. Recentelijk vernam ik dat zij inmiddels ook zeer waarschijnlijk haar laatste jaarwisseling heeft meegemaakt. Zo in en in triest. Hopelijk zit ik er helemaal naast.

Natuurlijk wordt mijn gedachte gevoed door eigen ervaring. Het ging bij ons – gezien de omstandigheden – eigenlijk heel goed. Half april scheen de zon. De toekomst stond voor ons bijna letterlijk voor de deur. Amper 3 weken later zaten er uitzaaiingen in de weken delen. Met andere woorden: Ze was ten doden opgeschreven. Al die tijd was Missy daar zo bang voor geweest en nu was het de waarheid. Ik kon het eigenlijk niet bevatten, maar kon de realiteit niet ontkennen. Ik kon niet meer positief zijn. Ik was aangeschoten wild en wist eigenlijk niet meer wat te doen. Missy kon het geestelijk niet meer verwerken. Ze ging door een hel. Doordat we begonnen waren om de pijnmedicatie af te bouwen, nam ook de pijn weer toe. Na 6 maanden vechten waren weer terug bij af.

10 januari 2017 (4)
Ik werd bevrijd van het spreidstuk uit mijn mond.
‘Sjakie, voel je al wat?’
Ze begon genadig en voerde de spanning letterlijk op. Nadat mijn lid op temperatuur was gekomen, begon het echte werk.’
 ‘Ik wil dat je OOO roept als het pijn doet’
‘Ja Meesteres……OOOOOOOOOO
‘En nu IIIIIIII
‘IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII’     van de pijn riep ik er ‘AAAAAAAAAAAAAAAA’ achteraan..
‘Je lijkt wel een ezel Hahahaha’
Ik schreeuwde het uit. Mrs. Zascha kwam poolshoogte nemen en schoot uiteraard weer in de lach.
‘En nu de U’
‘UUUUUUUUUUUUUUUUU’
En nu: ‘ik heb een gekrompen pielie’
‘Ik heb…..een gekrompen……PIELIE …..Ik heb een ……
Mrs. Zascha vertrok lachend weer naar haar slaaf die onder de douche stond.’
‘Hahahah wat moet hij wel niet denken’ zij Mrs. Denise ‘Hij is voor de eerste keer hier’-

Mrs. Nina kwam weer terug…. ‘Ik hoor hem boven de stofzuiger uit!! Merkte ze monter op. ‘Van zijn pielie blijft ook niet veel over zeg.‘ Terwijl ze dat zei, maakte ze gebaren met haar pink.
‘Dat is ook de bedoeling’ antwoorde Mrs. Denise ‘Anders kan ik er geen meisje van maken.’ Dit uiteraard tot grote hilariteit van beide dames.
Het tafereel herhaalde zich nog een aantal keer, alvorens ik werd verlost van de kabeltjes om mijn penis. Mrs. Denise pakte mijn pik vast en zei of het de normaalste zaak van de wereld is:
‘Je pik hangt in de weg voor een anaal behandeling. Deze zal……

 Ergens, maar waar? (2)
Droom……..Als ik in een droom naakt ben en mijn geest wil daarvan gaan genieten, word ik meestal snel wakker. Ik zit hier nu voor mijn gevoel al een eeuwigheid naakt en ik word niet wakker…… Langzaam kom ik steeds dichterbij…. Die dames moeten mij toch kunnen zien nu?? Denk ik op eens….. Ik kan niet meer terug, iets trekt mij van die wolk af, verrek een roze wolk…….!! Zo machtig, zo krachtig…. Dat ik alleen maar kan gehoorzamen… Ik sluit mijn ogen, ik geef me over.. ik heb ook geen keus. Ik moet wel, ik wil gehoorzamen. In mijn geest hoor ik het bevel dat ik moet knielen voor die Dame…. Ze is zo sterk, zelfs zonder dat ik haar hoor of zie. Ze is overal. Ze is in mijn geest, zij controleert mij. Stuurt mij… Leidt mij… leeft mij…………die lichaamstaal, verrek ja natuurlijk denk ik, met  glinstering in mijn ogen….Zij is het WOW, ik waan met in de hemel…

Ze loopt langzaam voor me uit en wijst mij de weg…. ‘Sjakie’ hoor ik in de verte…..’Sjakie’ nu iets luider……. Ik kijk op en om, maar kan niet goed zien waar dat vandaan komt……’Sjakie’ klinkt het zwoel en steeds dichterbij……‘Sjakie, geef je hand en wandel met mij mee’ ……ik neem haar hand en volg blindelings met een zeer brede gelukzalige grijns op mijn gezicht. ‘Je lijkt wel een breed bek kikker’ hoor ik haar lachend zeggen. Ik zweef… Kan het niet verklaren? Ik ben helemaal in haar ban….in haar macht…betoverd….. Ik volg haar een kamer binnen. Hé, dat komt me bekent voor…. Die stoel…. Ze gebaart mij om daarin te gaan zitten. Ik volg haar bevel in een soort van trance. Poedelnaakt met stevig afgebonden ballen. Iets wat overigens prettig aanvoelt, maar dit terzijde.
Ze bevestigt witte polsboeien om mijn polsen en zet deze vast aan de stoel. Mijn benen worden vast gezet aan de beugels. Willoos onderga ik dit. Ik kijk bewonderend naar mijn Heerseres, haar gezicht kan ik nog steeds niet zien, door de scherpe lamp die voor mijn ogen hangt. Dat hoeft ook niet, we communiceren zonder woorden, maar begrijpen elkaar blindelings. Ik voel me op mijn plaats en vraag niet naar het waarom. Waarom volg ik haar? Maakt dat iets uit dan??? Ik wil haar de liefde verklaren, haar aanbidden, maar dat lukt niet…..er zit iets in mijn mond…. Zo een vervelend blauw ding. De warmte die ze uitstraalt maant me tot rust… geeft me vertrouwen…….

Zwijmelend kijk ik voor me uit, plotseling is de engel met lange blonde haar weer in de kamer. Ze zegt wat. Maar ik kan haar niet horen. Ze praten met elkaar….. De Dame pakt wat uit een lade… Hè, dat lijkt wel een………. Nee, dat kan niet… of toch wel….. Een felle pijn schiet door mijn penis heen…….Ik schreeuw, maar hoor mezelf niet….en nog een keer…………….Wat gebeurt er met mij. Ik ben ergens, maar waar? Even later stoppen de pijnscheuten en kijk ik Mrs. Denise recht in haar ogen aan, terwijl zij in een hand een nietapparaat vast heeft….
Plots ontwaak ik uit de trance………………

Januari 2017 (5)
‘Je pik hangt in de weg voor een anaal behandeling. Deze zal ik vastnieten….
Ik dacht, ze maakt een grapje, een mindfuck. Ik keek haar aan. Terwijl zij een nietapparaat aan het zoeken was.
‘Je hebt er 2?’ vroeg Mrs. Nina..’
‘Wel meer ook.’
Aandachtig observeerde ze precies wat Mrs. Denise aan het doen was. Mrs. Denise was de rust zelven. Ze pakte een velletje van mijn voorhuid.
‘Hij heeft genoeg vel’ zei Mrs. Nina enthousiast. Ze ging er dan ook maar eens goed voor zitten met een brede glimlach op haar gezicht.
Ik keek Mrs. Denise bezorgt aan, maar zei niets. Zonder te aarzelen werd mijn voorhuid vastgeniet ……klik.’ Een korte auw ontsnapte uit mijn mond van de prik. Mijn voorhuid trok terug en het nietje zat in mijn buik.
‘Maar hij houdt toch niet van pijn?’ vroeg ze verbaasd.
‘Nee’ antwoorde ze nonchelant ‘Dat doet hij voor mij’ zei ze terwijl ze voor de tweede keer mijn voorhuid werd vast geniet aan mijn buik. Ik antwoorde met mijn ogen en kon alleen maar zacht zegge ‘Voor U Meesteres.
‘Ehmm, daar zit nog te veel spanning op de huid. Door er meer nietjes in prikken, neemt de spanning af. Voordat ik er erg in had, zaten er zeker nog 4 nietjes extra in.
‘Hé…’ zei Mrs. Nina…. ‘Daar is nog een los velletje…..’
Mrs. Denise aarzelde niet en zetten er gewoon nog 3 nietjes bij.
‘Sorry….’ Zei Mrs. Nina tegen mij met sadistisch en speels genoegen.
Daar lag ik dan, met mijn lul vastgeniet aan mijn buik.
‘Zal ik daar eens foto’s van maken? ‘ Vroeg Mrs. Denise plotseling.
‘Ja…’ zei ik. Ze pakte mijn telefoon en vereeuwigde mij.
‘Zo kun jij dat in de kroeg laten zien aan Smurf.’
‘Doet hij dat???’ vroeg Nina verbaasd….
‘Ja.’ Zei Denise monter. ‘Die twee bespreken alles met elkaar….’
‘COOL…’ zei ze spontaan verbaasd, of dat er weer een nieuwe deur voor haar open ging…

Ja de foto’s die Mrs. Denise op Smurfs verjaardagsfeestje had gemaakt, heb ik ook gezien. Smurf is vroeger met ons (Missy en ik) vaak mee geweest naar Passion, naar de Showboat… naar privé feestjes…..’ Het is niet, dat we elkaar niet kennen….hahahahaha, alleen de foto’s laat ik niet in de kroeg zien, maar gewoon thuis… Dat Smurf naar het lezen van dit verhaal niet bijkomt van het lachen staat vast. Dat mag ook, ik heb hem ten slotte opgezadeld met de bijnaam Smurf…. Hahahahaha.

‘Zo nu kunnen we die anus weer eens bewerken, Dat is alweer te lang geleden.’
Langzaam ging ze te werk. Ze weet dat ik daar ‘strak’ ben. Vakkundig liet ze Nina zien wat ze deed, alvorens ze de elektro anaal in bracht. Vooral dat laatste vond de jong Meesteres ontzettend interessant.
Even later voelde ik het stroom door mijn lichaam trekken. Het was tot op bepaalde (stroom!!!) hoogte, wel lekker. Nadat de anale behandeling werd beëindigd, pakte ze de terminator. Ze ging daarmee over mijn lul heen. Mrs. Nina tikte me stiekem tegen de ballen, of dat ze stiekem een snoepje pakte. Weldra was ze vrijer. Ze herhaalde dat tafereel nog een aantal keer. Dat was voor mij zeker geen straf.
‘Sjakie, kun jij zo klaarkomen??’
Met mijn lul vast geniet aan mijn buik!!!! Mrs. Denise noemde dit fenomeen een kuisheidgordel
‘Nina, maak die polsboei maar los.’ Mrs. Denise maakte de andere los en knipte de nietjes voorzichtig door. ‘AUWW’ ‘Was dat een velletje?? Tja dat is SM.’ Zei ze zeer droog.
‘Goed, krijg je 45 seconde om klaar te komen……’
Mijn pik was slap, ik was nog te beduusd en onder de indruk. Trots dat ik was, dat ik de nietjes had doorstaan.
‘Goed nog 15 seconde…..   ……. Nog een minuut……’
Ik ging de ‘oorlog’ vandaag simpelweg niet winnen….. Ondanks de twee prachtige vrouwen die voor mij stonden. Ik en alleen ik had gefaald…. En moest daarvan de consequentie aanvaarden…… Mrs. Denise keek me meewarig aan…..
‘Zo Sjakie…..je dacht toch niet…….’
Mijn gezicht sprak boekdelen en ik dacht….Daar gaan we weer…….mijn spreekwoordelijk schip aan de horizon ging weer eens ten onder blup blup blup blup…..
‘Over precies 7 dagen, om 21.30 uur mag je klaarkomen.’
Ik onderging mijn lot gelaten. Kon ook niet anders, was mijn eigen schuld.
‘Ja Meesteres…’
‘En ben maar blij dat ik er geen 14 dagen van heb gemaakt.’

Even later kuste ik haar laarzen uitbundig om haar te bedanken. Ondanks de anti climax, voor mij dan, verkeerde ik nog steeds in de zevende hemel. Op weg naar de douche kwamen we in de gang Mrs. Nina weer tegen.
‘Bedank je Nina ook even’
Dat hoefde ze geen twee keer te zeggen tegen mij. Ik kroop snel naar haar toe en kuste haar laarzen gepassioneerd. Dat had ze immers verdiend.
‘Zo is het wel goed hoor…..’ klonk het cynisch door de gang……..
Nog steeds kan ik niet verwoorden waar mijn ziel is geweest. Ondanks zes maanden
wandelen komt de horizon niet dichter bij. Maar Uw hart wel steeds dichter bij mij…

Wordt vervolgd….

Mrs. Nina, U heeft indruk op mij gemaakt…. Een aantal opmerkingen heb ik opgeslagen op mijn ‘harde schijf’, maar niet geschreven….. Bedankt, het was een voorrecht.. Heerlijk dat enthousiasme…. Het leek echt…. Was het echt?…. Ik weet het niet, maar het was wel heel erg mooi…
Mrs. Zascha, de goedlachse Amazone. Een strijdster die mij al eens alle hoeken van de mat liet zien, wat een power. Bedankt..

Knuffel
De glimlach
in Uw ogen.
Liet mij absoluut
niet onbewogen.

Uw knuffel raakte
mij diep van binnen.
Uw reactie had ik vooraf
niet kunnen verzinnen.

Ik was verpletterd,
zo diep ontroert.
Helemaal van de kaart,
figuurlijk gevloerd.

Ik was sprakeloos,
van dat ene gebaar.
Een warme herinnering
die ik koester en bewaar.

Ik zie dat beeld in
mijn gedachte verschijnen.
Ik wil het vasthouden,
niet laten verdwijnen.

Het licht vertrekt
voor mijn tranende ogen.
Die knuffel kwam uit Uw hart,
dat laat mij niet onbewogen.

Voor het eerst had ik me ingeschreven voor een bi-middag. Ik had natuurlijk van te voren wel wat dingen aangegeven, waaronder voor het eerst sinds lang een half uurtje opsluiting. Daar was ik nooit zo van, want ik had een keer meegemaakt dat ik na zo’n opsluiting helemaal afgekoeld was (niet fysiek, maar mentaal), zodat het vervolg niet zo leuk was. Dat had ik aangegeven, en daar hielden de dames dan ook goed rekening mee (heel goed, mag ik wel zeggen!)

Toen ik binnen kwam was het een heksenketel! In de gang stond een man vastgebonden, in de rode kamer was Meesteres Nina met iemand bezig die in een ingewikkelde bondage lag, slavin Daisy werd door een meester meegenomen, in de kelder werd iemand pijn gedaan. Het was me duidelijk: voor een rustige sessie moet je niet naar een bi-middag komen.

Meesteres Manja nam me mee naar boven. Het begon meteen goed: ze zei “vorige keer hebben we het een beetje rustig aan gedaan, vandaag gaan we maar weer eens je grenzen opzoeken!” Nou, dat is gebeurd. Erop en erover heet dat geloof ik, in wielertermen.

Na het uitkleden en douchen deed  Meesteres Manja me een masker op  en nam me meteen mee naar beneden, Daar stond diezelfde man nog vastgebonden in de gang. “Ga maar op je knieën zitten en ga hem maar eens lekker pijpen. Hij mag klaarkomen”. Ik ging aan het werk (ik ben wel overwegend hetero, maar een lekkere pik zal ik niet versmaden). Ik begon eerst maar eens zijn ballen te likken, kijken of dat hem een beetje opgeilde. Vervolgens begon ik zijn pik te likken, en pas na een tijdje, toen hij een beetje harder was geworden, nam ik hem in mijn mond. Ik probeerde dat uiteraard zo diep mogelijk te doen, al lukt deep throat me niet. Ondertussen bleef het maar druk in de gang, Mensen liepen langs me, klommen over me heen, Manja kneep ondertussen stevig in mijn ballen.

Na verloop van tijd nam Meesteres Sophie de man die ik pijpte mee naar de kelder. Het was me helaas niet gelukt hem klaar te pijpen.

Meesters Manja bond mij op zijn plaats vast. Op zo’n manier dat mijn armen vrij waren. Toen begon ze mijn ballen vast te binden en af te snoeren, en ze deed nog iets, maar dat kon ik niet goed zien. Ik voelde wel dat het flink pijn deed.

Vervolgens gaf ze me een metalen bak in handen, vol met condooms. Ze haalde een paar condooms uit de verpakking en stopte die in het masker zodat ze voor mijn ogen hingen. Daardoor kon ik nog wel wat, maar niet veel, zien. “Zo, blijf hier maar een tijdje staan”

Daar stond ik dan, een beetje voor joker met een bak condooms in handen en condooms voor mijn ogen, terwijl mijn ballen fors pijn deden. Toen ik een beetje bewoog viel er opeens iets op de grond. De pijn werd ook minder.

Manja kwam aangelopen en vroeg me boos wat ik nou weer gedaan had. Niks natuurlijk, maar je krijgt natuurlijk toch altijd de schuld…

Ze maakte de lijmklem gewoon weer vast op mijn ballen, iets vaster dan daarvoor. Ik kwam er toen pas achter dat ze van die lijmklemmen van de Gamma op mijn ballen had gezet. Dat is me eerder overkomen, en eigenlijk vind ik dat wel lekkere pijn (ik ben nu eenmaal een pijnslaaf). Maar aan de andere kant: als dat nu al gebeurde, aan het begin, tijdens de opsluiting, wat stond me dan verder nog te wachten?

Ondertussen gebeurde er van alles: een Meester liep een paar keer langs met slavin Daisy die uitdagend naar me liep te kijken, in de rode kamer lag een slaaf in een heel ingewikkelde bondage die Meesteres Nina af en toe strakker kwam zetten, Meesteres Sophie was in de kelder bezig met een slaaf die af en toe kreten uitsloeg, van pijn of genot, dat kon ik niet zien.

Er kwam ook een man binnen die het kennelijk wat te heftig vond, allemaal, want na 5 minuten liep hij weer naar buiten.

Tussen de condooms die voor mijn ogen hingen door zag ik hoe de Meester zichzelf aftrok en de borsten van slavin Daisy volspoot.

Meesteres Nina liep nog een keer langsliep vroeg ik heel beleefd: “Wilt u de klemmen alstublieft wat strakker draaien zodat het iets meer pijn doet”. Ik begon namelijk aan de pijn te wennen, en dat was niet de bedoeling! Voor de zekerheid haalde Nina Meesteres Manja erbij, en die kneep gewoon in de klemmen zodat ze nog vaster zaten.

Toen mijn half uur opsluiting om was droeg Meesteres Manja me over aan Meesteres Sophie. Die nam me mee naar de Rode Kamer.

Daar lag nog steeds die slaaf vastgebonden op de grond. Zijn bondages werden losgemaakt en ik moest hem pijpen. Hij lag nog steeds op de grond en ik zat op mijn knieën voor hem, billen omhoog. Primaire reactie van Meesteres Sophie als ze zo’n kont van een knielende man ziet: “Daar moet een piemel in”. In dit geval een buttplug, dus dat viel nog mee, zo groot was hij niet. Terwijl ik daar zo bezig was kwam Meesteres Denise binnen, met een trechter in haar hand. Ze zette de trechter in de mond van de man , trok haar slipje opzij en begon te plassen. Ik voelde zijn pik harder worden, dus kennelijk beviel het hem wel. Na verloop van tijd vroeg ze aan mij: “wil je ook?”. Ik antwoordde: ”ik ben niet zo van plassen, meer van pijn en pijpen”.

Na het nodige gepijp moest ik opstaan. Ik werd in de sling geplaatst, benen in de lucht, kont net over de rand heen. Sophie vond me eigenlijk wel in de goede houding liggen om de bullwhip te proberen. We (Sophie als dader en ik als slachtoffer) hebben ontdekt dat als je goed mikt met die bullwhip, precies op m’n ballen, dat dat heel veel pijn doet, geen sporen achterlaat en – voor mij in ieder geval – ook heel opwindend is. Op dat moment kwam ook een nieuwe Meesteres, Zascha, erbij, een mooie, blonde, lange vrouw. Toen ze Sophie zo bezig zag wilde ze natuurlijk ook.

Een bullwhip is een lange, gevlochten zweep, die je nogal kunt laten knallen. Als de punt op je ballen landt voel je een verzengende, indringende pijn die langzaam weer wegtrekt. Meesteres Sophie begrijpt heel goed dat dat het beste effect heeft als je na de klap wat pauze neemt. Dan voel je het het beste!

Meesteres Zascha leert heel snel: je moet goed mikken, want op dijen en pik laat de zweep wel sporen achter. Dat ging gelukkig allemaal goed. Op een gegeven moment leken de dames zelfs een wedstrijdje te doen wie er het beste kon mikken.

Na enige tijd mocht ik even op adem komen. Ik kreeg zelfs een glaasje water te drinken.

Toen kwam Meesteres Denise binnen met in haar handen een grote tang. Die kende ik: de castratietang, de elastrator. Die had ze al eerder op me gebruikt (ik heb er ook een verhaal over geschreven). Ik had in een mail van te voren als fantasie opgeschreven wat er zou kunnen gebeuren. En zo ging het ook:

Meesteres Sophie, geholpen door de Meesteressen Zascha en Manja pakte de tang en sperde het elastiek dat in de tang zit wijd open. Vervolgens frommelde ze mijn rechterbal daardoorheen en trok het elastiek langzaam los van de tang. Een gekmakende pijn trok door mijn rechterbal. Ik heb er nog nooit zoveel pijn aan gevoeld. Maar ja, na rechts komt links. Zelfde gefriemel en opeens een verzengende pijn door mijn linkerbal.

Daar lag ik dan, helemaal machteloos, in de sling. En de dames maar kijken en lachen en in je tepels knijpen, en hun nagels op je zetten.

Een slaaf die in de rode kamer vastgebonden had gestaan, werd losgemaakt en naar me toe gebracht. Hij kreeg de opdracht mijn ballen zachtjes te likken. Dat was precies wat ik hoopte!

De pijn werd niet minder, maar draaglijker. De combinatie van pijn en zachtheid is eigenlijk precies wat ik zoek bij Domination Palace. Alleen zoveel pijn als deze keer had ik nog niet eerder gehad. Het brandde en schroeide en mijn arme ballen voelden als in een bankschroef.

De slaaf werd weer weggebracht en Zascha en Sophie ontfermden zich over mij. Letterlijk, heel liefdevol en zacht, strelend. Maar ja, ondertussen waren mijn ballen wel in een elastiek gevangen en – dat wist ik wel – langer dan een half uur moest dat niet duren, anders werd er onherstelbare schade aangericht. En Sophie natuurlijk vragen (terwijl zij en Zascha me aan het strelen waren): “Zullen we ze er maar gewoon af laten vallen, je hebt ze toch niet meer nodig”. Gelukkig was ik nog net genoeg bij mijn positieven om te antwoorden dat ik dan niet meer terug hoefde te komen. En dat ze dan een vaste klant kwijt waren.

Toen kreeg Zascha een idee. Ze pakte mijn ongelooflijk pijnlijke ballen beet en trok er zachtjes aan, heel zachtjes, en liet ze dan weer los, zodat ik in de sling lag te schommelen. Ze had er een stoute, plagerige glimlach bij: “Lief en zacht, zei je toch”. Dat was wel zo, ze deed het heel zacht, maar bij de onvoorstelbare pijn die ik leed, was dit er weer een beetje bij. Tegelijkertijd streelde Sophie me echter liefdevol over mijn benen en borst. Die combinatie maakte (echt waar) dat ik in huilen uitbarstte: de emotie werd me te zwaar en te groot: pijn en liefkozingen van ongekende heftigheid. Het werd me gewoon te veel.

De dames lieten me even tot rust komen en pakten toen een schaar. Daarmee werden de elastiekjes doorgeknipt en mijn ballen bevrijd. Dat leidt overigens nog wel even tot een ongekende pijnscheut, als het bloed weer begint te stromen.

Ik ben niet over mijn grenzen heengegaan- dat gebeurt eigenlijk nooit bij DP, maar mijn grenzen zijn wel opgerekt. Als je me twee jaar geleden, toen ik voor het eerst bij Domination Palace kwam (lees het verhaal “ik ben een masochist” nog maar eens) gevraagd had waar mijn grenzen lagen, dan had ik niet geantwoord wat ik nu gevoeld heb; die eerste keer, wat klappen met de strokenzweep, wat kaarsvet, ach, nu is dat een lekker opwarmertje.  Ik heb nog nooit zo veel pijn doorstaan als deze keer en me daar nog nooit zo emotioneel onder gevoeld.

En toch: het is een bewuste keuze: ik kom naar DP voor veel pijn en een beetje tederheid en zachtheid. Die combinatie reinigt mijn geest en lichaam. Morgen weer!

A

Meesteres Denise schept er een satanisch genoegen in om slaafjes die daar gevoelig voor zijn uit te lachen. Om hen te laten merken dat Ze ver boven hen verheven is. Kortom dat je eigenlijk een minkukel bent als je je aan Haar onderwerpt. Ik ben er zo een. Waarom ik dan toch steeds naar Haar toekom? Omdat ik me steeds weer laat overweldigen door Haar lach, door Haar sensuele en aantrekkelijk uiterlijk. Omdat ik er naar verlang dat Ze me als Haar speeltje gebruikt. Dat ik compleet afhankelijk ben van Haar grillen. En me daardoor één met Haar voel. Deze week was ik weer bij Haar. Na het douchen bracht ze een kettingbondage bij me aan. De kettingen werden stevig om mijn lijf vastgezet. Hoe stevig kon ik na afloop zien aan de marks van de kettingen op mijn borst en bovenbenen.
Ik ben een 65plusser. Meesteres Denise maakt zich een beetje zorgen dat bij 65plussers een ietwat vergrootte prostaat voor licht urineverlies of zelfs voor plasproblemen kan zorgen. Dat zou de vloer van de studio kunnen vervuilen. Ik had daarom aan het begin van de sessie een luier om gekregen. Met de luier om en in de kettingbondage werd ik in de hal vastgezet en tentoongesteld. Iedereen die langs kwam kon me zien staan. Toen ik daar eenmaal stond haalde Ze er enkele collega’s bij. Welke weet ik niet, ze had me een blinddoek omgedaan vanwege de privacy die bij DP altijd gewaarborgd wordt. Het was onmogelijk voor mij om andere bezoekers te zien.
Samen met de collega’s die ze erbij gehaald had werd ik uitgelachen. Lol hadden de dames! Minkukel om je zo te laten bekijken!! Vervolgens liet Ze me een vol uur in de hal staat. Dat lijkt redelijk ontspannend. Maar als je een uur in een wat ongemakkelijke houding moet staan en je je eigen nauwelijks kunt bewegen is dat toch vermoeiend. Bovendien hield ik door die luier een vernederend gevoel. Terwijl ik daar stond passeerde zo nu en dan een van de dames. In het voorbij gaan werd er een paar keer onverwacht – ik kon immers niets zien – in mijn tepels geknepen.

Na dat uur werd ik door mijn Meesteres in gezelschap van Meesteres Nina opgehaald en naar de rode kamer gebracht. Daar lag al een slaaf van Nina gewikkeld in cellofaan op de grond. Hij kon niets zien. Ik kreeg opdracht om over de knieën van beide Meesteressen te gaan liggen. Vervolgens kreeg ik een enorme billenkoek. Na verloop van tijd gilde ik het uit. Brulaap noemde Meesteres Denise mij. Toen ik uitgeput was namen de dames mij naar boven naar de blauwe kamer. Daar mocht ik in een strak dichtgeritste bodyzak tot rust komen. Een uur rust voor mij. Maar weer geen gemakkelijke houding.

Daarna kwamen de dames terug. Meesteres Denise pakte een terminator om mij te verwennen. Het duurde wat langer dan normaal. Dat kwam door de luier die ik nog steeds om had. Tijdens deze verwennerij was Meesteres Nina pontificaal met Haar ass op mijn gezicht gaan zitten. Zo had ze een goed zicht op hoe Meesteres Denise met de terminator bij mijn kruis bezig was. Ik kon nauwelijks adem halen. De dames wilden natuurlijk wel dat ik gelijktijdig de geluiden maakte die bij genot horen. Al met al een afwisselende en vermoeiende middag. Ik kan deze belevenis natuurlijk niet eindigen met te vermelden dat ik zowel bij het begin als bij het einde van de sessie het genoegen had de machtig hoge laarzen van mijn Meesteres te kussen. Als ik onder die laarzen zit smelt ik. Ik heb een fetish voor Haar laarzen. En vanzelfsprekend lachte de Meesteres mij bij vertrek toe.
Of was het toch weer uitlachen?
Slaafaap

Afgelopen week ging ik weer op pad voor een sessie bij Meesteres Manja. Alweer voor de zevende keer of zo, geloof ik. Wat wil wel weet, is dat ik nog nooit zo vaak bij een zelfde Meesteres ben terug gekomen. Voor mij is dus wel duidelijk dat Meesteres Manja de Meesteres der Meesteressen is voor mij.

Iedere keer weet ze me weer te verrassen en ga ik toch weer met wat zenuwen in de buik en knikkende knietjes onderweg naar Valkenswaard.

Deze keer had ik voor het eerst sinds vele sessies weer een keer geen Viagra ingenomen vooraf. Want we zouden aan de slag gaan met mijn slettenkutje, en dus moest hij lekker weid openstaan voor Meesteres Manja; en dan komen poppers altijd van pas.

Na een korte douche werd ik opgehaald door Godin Manja. Al vrij snel werd ik aangekleed als een echt sletje, wat afgemaakt werd met rode lipjes en een vernederende tekst op mijn borst.

De schandpaal heeft mij altijd al gefascineerd, daar werd ik dan ook ingesloten. Met mijn slettenreet naar achteren kreeg ik er van langs met verschillende zwepen. Want dit slaafje had nog een straf openstaan. Vastgesloten in deze benarde situatie en onder invloed van poppers, kreeg ik een aantal dildo’s, een vuist en een buttplug in mijn slettenkutje. Nog net ging de vuist er niet helemaal in, maar dat zal niet lang meer duren.

Na een verrassende trampling op dit slaafje zijn pik in een andere ruimte gingen we op de knietjes over naar boven, naar de medische kamer. Deze kamer dlet altijd wat met mij, al die apparaten, al die mogelijkheden. En ik wist dat mij nog een verrassing te wachten stond.

Vakkundig werd ik op alle mogelijke manieren vastgebonden op de “operatietafel”. De plug ging eruit en werd wat afgewisseld met anal beads. Deze gingen er nu wel gemakkelijk in.

Even dacht ik dat de Meesteres mij klaar aan het maken was, om door een andere slaaf geneukt te worden. Geneukt te worden in mijn slettenhol.

In de ruimte naast mij hoorde ik een andere Meesteres bezig met een slaafje bezig. Niet veel later stond deze Meesteres voor me. Het was Meesteres Fay. Wil je een masker op slaafje? Ja zei ik. Zouden mijn gedachtes dan toch juist zijn? Mijn gedachtes gingen alle kanten uit. Niet veel later hoorde ik een slaafje binnenkomen en naast mij op de grond plaats nemen. En heb je al enig idee wat je verrassing is? Vroeg Meesteres Manja mij. Ik wist het niet zeker, maar de gedachte dat ik geneukt zou worden stonden toch nog steeds voorop.

Maar een andere wens van mij ging in vervulling, kundig ging Meesteres Fay met mijn slettenkutje aan de slag. Dit slettenkutje werd dichtgenaaid. Maar niet voordat de andere slaaf nog even aan de slag ging, hij moest mij hard zuigen, en genoot hier volgens mij wel van.

Nadat Meesteres Fay met mij klaar was beddankte ik haar nog en ging Meesteres Manja weer met mij verder. Het masker werd afgedaan en ik zag dat Meesteres Manja de terminator er bij pakte. Het duurde niet lang of ze kreeg dit sletje tot een sletterend orgasme. Was dit wel mogelijk met mijn dichtgenaaide kutje dacht ik even? Maar ja hoor, als Meesteres Manja iets wil, lukt haar dat.

Bij het weggaan kreeg ik nog een kleine verrassing. In plaats van een dropje, werd ik getrakteerd op een lekker doorweekt slipje van mijn Meesteres. Dank U Meesteres. Dank U Godin Manja.

Uw slaafje F.

Aan de vooravond van mijn bezoek aan DP, na het vriendelijke telefoongesprek om een afspraak te maken, had er een bijzonder gevoel controle genomen over mijn lichaam. Het voelde alsof ik op een wolk zat, gecombineerd met stijfheid in mijn schouders en een gevoel van spanning in mijn onderbuik. Het was slechts een kwestie van een nacht slapen en dan in de auto om af te reizen naar het schitterende zuiden met als eindbestemming Valkenswaard.
De ontvangst door Mrs. Denise was bijzonder in meerdere aspecten. Buiten het feit dat deze lifestyle-domina een en al professionaliteit uitstraalde had ze voor mijn bezoek speciaal een latex jurk aangetrokken waarmee ze direct in de deuropening verscheen. Ik had al snel door dat dit de bijzondere ervaring zou gaan worden waar ik zo naarstig naar op zoek was.
Met een glaasje water aan de bar heb ik rustig even kunnen wennen aan de sfeer in DP. De foto’s aan de muur speelden in op mijn fantasie en de muziek op de achtergrond stond net hard genoeg zodat de, voor mij onbekende geluiden, nog net hoorbaar waren. Tijdens de kennismaking met Mrs Denise heb ik voorzichtig mijn wensen kenbaar gemaakt. Ik ben namelijk nog niet heel ervaren met bezoeken aan dames van dit kaliber en ik wist dus ook niet goed hoe ik haar aan mocht/moest spreken. Nadat ik de moed had gevonden om dit aan haar te vragen, het antwoord was “op maat” gemaakt en ik wist meteen dat ik me op de juiste plek bevond. Alvorens ik boven naar een speciale kamer geleid werd heeft Mrs. Denise me in de mogelijkheid gesteld om mezelf op te frissen en ik mocht me zo goed mogelijk voorbereiden op wat komen ging. Als ik er klaar was moest ik op het belletje drukken om opgehaald te worden.
Zittend op mijn knieën heb ik mijn uiterste best gedaan om niet te laten merken dat ik een beetje bibberig was. De prachtige contouren van haar lichaam op minder dan 20cm afstand, waar had ik dit aan te danken? Het flesje naast mij op de grond bevatte glansmiddel en met beide handen moest ik haar hele jurk afgaan om er voor te zorgen dat alle hoekjes voorzien waren van dit gladde spul.
Enkele momenten later lag ik wijd gespreid met mijn benen in de lucht en polsen vastgezet met zware boeien aan de zijkant van de tafel. Ik lag daar te pronken in een paar latex items die ik speciaal zelf had uitgezocht voor Mrs. Denise om indruk te maken. Mijn latexbroek had een zak aan de voorkant waar mijn kuisheidsgordel in zat en de rits tussen mijn billen was helemaal opengeritst voor de makkelijke toegang. De tepelklemmen die strak en haaks op mijn lijf stonden werden nog meer onder druk gezet door het latex shirt wat weer dicht geritst werd na het plaatsen. Mijn masker wat nauwsluitend op mijn hoofd zat, drukte heerlijk zacht tegen mijn gezicht aan en gaven me dat bijzondere gevoel waar ik naar op zoek was. De strakke blinddoek gaf me een gevoel van veiligheid, als je het niet kan zien is het er niet
Ik rook aan haar parfum dat ze in de buurt was en ik had ondertussen het kenmerkende klakkende geluid van een rubber handschoen gehoord. Vanuit het niets was daar een vinger en kromp ik ineen, het voelde strelend, plagend en rondjes draaiend. Deze verkenning begon voorzichtig met het topje en iets later met haar hele vinger en ruwer. Ik kreeg het idee dat er ruimte gemaakt moest worden voor iets groters en aan dat idee werd al snel vorm gegeven. Binnen enkele seconden veranderde haar hele manier van werken, ik voelde twee, drie of misschien wel vier vingers naar binnen gaan en lag meteen te snakken naar adem. Het zou zo kunnen zijn dat Mrs. Denise daarom besloot wat aan mijn gehijg te doen. Met grote stukken plastic over mijn gezicht werd de controle genomen over mijn ademhaling. Enkele momenten later hoorde ik schoenen op de gang, op de trap, hakken, maar van wie? Tot op heden heb ik nog steeds geen idee maar het waren allemaal dames. Ik mocht van Mrs. Denise het aantal lieve handjes tellen die zacht wrijvend, plagend en kietelend over al mijn ledematen te voelen waren. Zes!, riep ik heel hard omdat ik mijn stem ook al niet meer onder controle had. Het enige wat ik hoorde was hard gelach van de aanwezige dames en het geluid van hakken die zich weer van mij verwijderden. “Heel goed” werd er nog lacherig nageroepen.
Mrs. Denise sommeerde me van de tafel naar beneden te komen nadat ze me van een aantal beperkende middelen had ontdaan en ik kreeg een stuk speelgoed geplaatst. Deze moest zo blijven zitten vertelde ze me en ik werd de gang opgeleid. We gingen de trap af naar beneden en we hebben gezamenlijk een moment van rust gepakt en een sigaret genoten. Tijdens de zit op de hoge barkruk merkte ik dat ik niet teveel moest wiebelen, het was alsof mijn hele lijf zich moest schikken naar datgene wat ik meedroeg. Na het roken werd ik in de gang opgesteld, kaarsrecht met mijn handen aan de wand. De tocht die ik voelde kwam als een beloning omdat ik op deze manier weer een beetje af koen koelen en op adem kon komen.
Kom op, naar boven! De toon was duidelijk een beetje anders. Ik had haar toch niet teleurgesteld? Op tafel, en op handen en knieën kreeg ik te horen en het stuk speelgoed werd uit mijn lijf getrokken. Ik hoorde haar op spottende toon zeggen dat ze wat speciaals voor mij in petto had waarna ze de kamer uit liep. Ik zat nog steeds op handen en knieën en via de spiegel had ik kunnen zien wat er achter me gebeurde maar ik had niet de moed om mijn hoofd maar een klein beetje te draaien. Ik hoorde verderop wat gerommel en concentreerde me op de muziek. Het hele plaatje was compleet, de setting, de muziek, de positie waarin ik mij bevond en de dame in kwestie. Wat een avontuur! Ik hoorde een harde klik en het slot tussen mijn benen klikte open en viel naar beneden. Ik slaakte een zucht van opluchting nadat ik weer wat vrijer kon bewegen.
Spanning zorgde ervoor dat ik met samengeknepen billen in de lucht zat. Het masserende gevoel, de soort rollende beweging en iets van stuiptrekken is alles wat ik me er nu nog van kan herinneren. Ik schonk geen aandacht aan de hand die voor mijn buik langs naar beneden ging omdat ik aan niets anders meer kon denken op dit moment. Wat zijn dit voor combinaties die je laten vergeten waar je je daadwerkelijk bevindt, die letterlijk alle aandacht van je opslurpen? Ik kreeg het verzoek om me om te draaien. “Voorzichtig, hij moet blijven zitten!” Nadat ik mijn rust had gevonden op mijn rug werd er een glimmende lange stalen pen voor mijn ogen ingesmeerd met een dikke klodder gel. Met deze pen heb ik gekietel gevoeld op een plek onder mij navel waarvan ik helemaal niet wist dat je daar kon kietelen. De buis waar ze doorheen moest om bij dit plekje te komen werd lichtelijk opgerekt en het lichaamsgedeelte rondom deze uitgang werd keihard. “Je kan best een grotere hebben” hoorde ik nog en de daad werd meteen bij het woord gevoegd. De druk van binnenuit, het staal wat niet meegeeft, je lijf wat zich maar aan moet passen aan de vorm van stalen pen en dan nog groter? Het was helemaal leeg in mijn hoofd en mijn lijf begon te schokken. Kronkelend van genot op het moment dat een gehandschoende hand net onder de rand van mijn hoed begon te aaien. Mrs. Denise had me helemaal waar ze me hebben wilde en ik zag aan haar ogen dat ik deze dag niet om genade hoefde te smeken. De staaf zat nog steeds op zijn plek toen ik een geluid herkende wat me enigszins zorgen baarde. Dit apparaat is berucht vanwege de trillingen die het genereert en worden gebruikt mensen over de streep te helpen. Vanuit mijn tenen voelde ik het al aankomen, mijn hele lijf gaf zich over aan dit moment van verlossing. Ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld, heerlijk als alle controle uit handen genomen word door iemand die de fijne kneepjes van het vak kent. Ik had graag nog wat langer op het randje willen balanceren (zeg ik nu stoer) maar ik kan me herinneren dat ik haar gesmeekt heb…

Bedankt

De man (1)
Het was de man, die op zijn eindeloze weg naar de horizon liep. Diep in gedachte verzonken. Een weg zonder al te veel bochten, kilometers lang. Veel te veel tijd om na te denken over wat niet meer is en nooit meer zal zijn. Met weemoed in zijn gedachte, keer op keer stelt hij zichzelf de vraag: Waarom? Waarom lieve schat?? Waarom ben je er niet meer. Waar heb jij dit aan verdient?
Hij kan het niet plaatsen, ook niet loslaten. Op zijn weg naar de horizon, maakt hij zo nu en dan een stop. Een zijstap, een stap van het pad af om zich te bezinnen. Te onderwerpen aan een Meesteres. Niet zomaar een Meesteres, maar Dè Meesteres. Daar waar ooit alles was begonnen. Jarenlang had de man geworsteld, niet letterlijk maar figuurlijk. Met zijn gevoelens. Vanaf zijn pubertijd, de eerste zaadlozing, altijd draaide het om dezelfde beelden in zijn hoofd. Een weerloze man die vernedert en gevangen werd genomen door een of meerdere machtige vrouw(en). De fascinatie was grenzeloos. Was hij wel normaal? Al snel begreep hij dat hij hier met niemand over kon praten. Dat was niet stoer. Wie verteld er nu aan zijn vrienden: Hé jongens ik word botergeil als ik naakt geketend achter een vrouw aan moet lopen. Dat ik haar slaaf mag zijn…Jaren gingen voorbij, ongeveer 13 jaar. Jaren dat de man geen relatie had, zich onzeker voelde over het feit dat hij geen vriendin had. Ja hij hield van vrouwen. Hij vond ze mooi, keek graag naar de drie B’s:  borsten, billen en benen. Alleen altijd in zijn achterhoofd: hoe zou het zijn om haar slaaf te zijn? Om vastgebonden te worden?

SM…IK? Ik toch niet de strijd tegen het ontkennen. Ik heb toch niets met pijn. Pijn dacht de man, pijn in zijn hart. Plots zag hij weer de angst in de ogen van zijn vrouw. Die angst voor de dood, die angst voor de naald. Het zoveelste infuus, de botpunctie. Die angst in haar ogen doorboord zijn ziel. Zoals Sinistra en Destra menig slaventepel pijnigen tot op het bot. Waarom had jij geen recht meer om te leven? Er is geen antwoord op deze vraag, is hem al meermalen zeer goedbedoeld medegedeeld. Maar het neemt de pijn niet weg. Ook niet het verdriet in de ogen van de kinderen.

De man loopt verder, tja het was die Meesteres, die ene Meesteres die hem bij de hand had genomen. Hij was zo verlegen geweest, zo nederig en nerveus toen hij door haar onder de hoede werd genomen. In haar slavenstal zich kon ontplooien tot een slaaf met trots en zelfvertrouwen. De man groeide en bloeide naar jaren weer helemaal op. Kon de hele wereld aan. Was voor niemand bang. Daar zei hij, daar achter de horizon, daar ligt de toekomst. Mijn toekomst, daar ga ik heen..

3 februari 2017 (1)
Eindelijk mocht ik weer. Ik had mijn huiswerk klaar en was best wel content met het verhaal wat ik had geschreven. (Ergens. Maar waar?) Het gaf mij al weken een goed gevoel. Uiteraard had ik weer een aantal gedichten geschreven. Eerlijk gezegd had ik het gedicht Horizon (zie onderaan verhaal) al in oktober vorig jaar geschreven. Maar het paste nu zo goed bij mijn gevoel, dat ik het na circa 4 maanden, toch maar uit de kast heb gehaald. Even afstoffen, paar kleine wijzigingen en klaar is Sjakie… Mijn gedicht Bitterkruid daarentegen was wel nieuw en zat voor de verandering maar weer eens vol dubbelzinnigheden. (zie Ergens maar, waar?)

Bitterkruid
Zeven dagen lang,
zwevend in mijn geest.
Nagenietend aan
wat is geweest.

Ik was compleet
door U afgemat.
Dankzij U wel op
het juiste pad.

Zo trots op mezelf,
wat ik had doorstaan.
Was ik voor het komen,
naar huis gegaan.

Een bitter eind,
zo ontzettend genoten.
Maar mijn kruit
helaas niet verschoten.

Na de plichtplegingen mocht ik Mrs. Denise naar boven volgen. Ik had als verzoekje een bezoekje aan de zolder gewenst. Dit om mijn weg door mijn herinneringen te complimenteren. Gelukkig voor mij was de ruimte vrij. Nou ja gelukkig…hahaha.
‘Ga snel naar boven Sjakie’. Beval Mrs. Denise van de eerste verdieping. ‘Leg boven je kleren neer. Halt stop……… Neem dit ook mee.’  Dit was de uitdraai van mijn verhaal; Ergens, maar waar? en een leesbril.  Snel rende ik weer naar beneden om te gaan douchen.

De vertaalster
Weer onderweg, naast mij zit een blonde vrouw. Een vrouw waarvan ik weet dat Missy dit nooit had goed gevonden. Het was ongetwijfeld ruzie geworden tussen ons. Deze vrouw doet me in bepaalde opzichten denken aan haar. Ze is dus blond, heeft een voorliefde voor hoge hakken en kan er ook nog op lopen ook! Heeft temperament, kookt graag. Voor alle duidelijkheid zij is de vertaalster in een land waar verreweg de meeste potentiële nieuwe relaties de Engelse en of Duitse taal niet machtig zijn. Aangezien ik de lokale taal op een enkel schunnige en alcoholische woord na, ook niet machtig ben, is het noodzakelijk dat ze meegaat. Dat ze er goed uitziet is een leuke bijkomstigheid. Daar blijft het ook bij. En zal het ook altijd bij blijven.
Het is nu de 2^e keer dat wij samen op pad zijn in haar geboorte land. Zij spreekt goed Nederlands, en als je uren met elkaar in de auto zit. Op een gemiddelde dag een uurtje of 6. Exclusief, ontbijt, diner, meetings. vliegen e.d., komen privé onderwerpen ook aanbod. Nee, niet mijn voorliefde voor SM. Uiteraard  zijn er ook uren van stilte en momenten die de werkelijkheid ongekend veel reliëf en schaduw meegeven.

Vooral de eerste keer liepen we op zondagavond door een van de mooiste steden van Europa. Het had een bestemming kunnen zijn van ons twee samen. Uit praktische redenen vertrekken we meestal op zondag. We zaten in een romantisch restaurant. Buiten stonden witte koetsen opgesteld voor een romantische rondgang door het eeuwenoude stadscentrum. En ik liep daar rond met een mooie blonde vrouw, waar Missy dus stik jaloers op zou zijn geweest. Voor toevallige passanten waren wij een stelletje. Het zou de normaalste zaak van de wereld zijn als een koetsier ons aangesproken zou hebben voor een rondgang.
Op momenten van stilte in dit decor, waar André Rieu, zijn prachtigste meesterwerken had kunnen uitvoeren, voel ik mij schuldig. Schuldig aan de dingen die ik doe. Voel ik verdriet en pijn voor het leven wat Missy niet meer heeft. Ik was dus weer met haar onderweg, na een paar uur rijden, volgde er stilte, die verbroken werd door de radio. Ik hoorde bekende klanken komen uit de speakers en zette automatisch de radio harder. Voor even had ik niet in de gaten dat zij aan het bellen was, snel draaide ik de volume knop terug. Een brok schoot door mijn keel. Ze sloot haar gesprek af en keek me vragend aan…….. Tja dat nummer was onze openingsdans….. zei ik treurig.
Peinzend zit ik op het bed van een hotel in een plaats waarvan wij Nederlanders op geen enkele manier de plaatsnaam foutloos kunnen uitspreken. Hetzelfde hotel waar ik vorig jaar voor Denise het gedicht ‘verzachte pijn.’ Schreef.

3 Februari 2017 (2)
Op de meest eerbiedige manier die ik ken, zat ik achter de douchedeur. Wachtend op de Heerseres van mijn lichaam en geest.
‘Kruip hierheen Sjakie, komt er nog wat van…..snel’
Snel volgde ik haar bevel op.
‘Sta op, ga op de eerste traptrede staan’
‘ja Meesteres.’
‘Spreid je benen en buig……Nu de tweede………..de derde…………. Had ik de vierde gezegd??’
In mijn ijver was ik een traptrede te ver gegaan. Snel stapte ik terug. Ze greep mij vol bij de ballen en kneep er scherp in. Het zou een voorbode zijn voor wat weldra zou volgen. Terwijl zij mij stevig bij de ballen had, beval ze mij om langzaam naar boven te lopen.
Hahahaha’ lachte ze tevreden ‘Jouw ballen trekken mij naar boven.’
Met hangen en wurgen kwam ik kromgebogen boven. Haar ‘hartsvriendinnen’ Sinistra en Destra deden het werk niet half.
‘Links om Sjakie……blijven lopen… tot we aankwamen bij de grote speelvlakte.’

Het was echt lang geleden geweest dat ik daar was geweest. Snel nam ik een paar details in mij op, maar ik realiseerde mij dat er toch het een en ander was verandert. En als dat niet zo is, geeft dat wel aan wat de tijdgeest met de herinneringen van een mens doet.

‘Zet die worstelmatten even recht op.’
‘Ja Meesteres’
Even later stond ik weer op de speelvlakte.
‘Ga op je knieën zitten, hoofd tegen de vloer, benen spreiden.’
Dat gaf haar de vrije ruimte om mijn ballen van achter vast te pakken.
‘Hé… Vlucht die ene bal van jou alweer? Merkte ze cynisch op.
Helaas wel dacht ik. Al heel snel had ik in de gaten dat ze mijn ballen, in dit geval één bal, vast wilde gaan zetten in een ‘humbler.’ Een humbler, voor diegene die niet weten wat dat is, dat is een klem die gezet tussen de penis en ballen. Die laatste zitten erachter. Dit apparaatje is aan beide kanten zo breed dat een man, niet meer recht op kunt staan. Als je ballen je lief zijn. Met andere woorden, het maakt ons mannen ‘nederig’.

‘Op staan sjakie.’ Gebood ze mij uiteraard juist nu. Dat viel niet mee. Ze gebruikte mijn hopeloze situatie om te beginnen met het opwarmen van mijn billen met haar blote handen. De ‘billensalvo’s’ volgde elkaar snel op. Ze doseerde haar slagenwisseling zo, dat ik even tijd had om bij te komen. Ook haar twee vriendinnetjes kwamen aanbod. Daarbij moet ik eerlijk zeggen, dat ik het zachtjes strelen van haar nagels over mijn lichaam, erg fijn vindt.
‘Loop naar de andere kant van de zolder’ zei ze met voorpret in haar stem.
Even later liep ik voorovergebogen met de humbler achter mijn bal over de zolder heen en weer. Toen ik terug was bevrijdde ze, die ene bal van mij. Om vervolgens mijn beide ballen af te binden met een lang zwart koortje.

Januari 2017 (1)
Het kwam weer eens binnen als een keiharde mokerhamer. Ik reed naar dè stad, waar Missy zo vaak had gelegen. In diezelfde stad was ze nog aan een opleiding begonnen. Zo fris, zoveel energie, zoveel zin. Ja zo trots… Ze is wel geteld 3x zelf gereden, daarna ging dat niet meer door de pijn. Die opleiding moest doorgaan. Ze bleef niet thuis voor een ‘beetje’ pijn. Ze zat op traditionele schoolmeubilair – wat de meeste van vroeger nog wel kennen – te kermen van de pijn.
Tja het is zo onwezenlijk, zo rijdend over datzelfde stukje asfalt, dezelfde verkeerslichten passerend en dezelfde flitspalen, die mij in de haast van mijn te krappe tijdschema’s een paar keer te grazen hadden genomen.
Met Missy had ik een relatie, waarbij BDSM een onderdeel was. Wel een zeer intiem onderdeel. Nu mijn band met Mrs. Denise steeds sterker wordt, voelt dat ergens als vreemdgaan. Dat is het uiteraard niet. Wat als Missy er nog was geweest, dan was Denise nu niet in mijn leven. Dan was ik waarschijnlijk zeer beperkt geweest in mijn eigen vrijheid. Hadden we samen gevochten voor het leven wat er eigenlijk niet meer was. Ze had gvd gelijk vanaf dag één schoot plotseling door mij heen:
‘Mevrouw we hebben niet zo goed nieuws voor u.  We hebben de botscan bekeken en daarop uitzaaiingen op de botten gevonden’.
Mijn vrouw trok meteen wit weg, bij mij viel het kwartje niet meteen. Ze begon te huilen. Ik vroeg nuchter: ‘
‘Wat kunnen we hier aan doen?’
Niets’ antwoorde Missy kwaad ‘Niets, dat is niet te genezen.’ Ik keek de oncoloog vragend aan.
‘Uw vrouw heeft gelijk, we kunnen alleen nog maar rekken, tijd rekken’.
Het werd haar te veel, ze liep geëmotioneerd  van de kamer af. Een van de verpleegkundige volgde haar. Ik bleef met stomheid geslagen achter…..Het duurde niet lang toen ze huilend terugkwam:
‘Ik ga dood’ zei ze huilend ‘ik ga hier aan dood’. Wat volgde was stilte……….

3 februari 2017 (3)
‘Sjakie? Wil je met mij dansen?
‘Ja Meesteres’ zei ik zwijmelend. ‘Handen omhoog.’ Even later lagen mijn handen op de schouders van haar. Ze kwam dicht tegen mij aanstaan. Terwijl mijn handen op haar schouders lagen en wij in een schuifelstand stonden, kwam die ene herinnering weer tot leven. De eerste keer in het openbaar als haar slaaf, augustus 2002. Bloednerveus was ik geweest toen ze mij meenam naar Passion. Aan het einde van de avond, toen de spanning er letterlijk van af was. Mocht ik met haar dansen. Het was wat onwennig voor mij. Zo in de armen van die mooie vrouw. Ik voelde me geborgen in haar armen, veilig, zoals een kind zich veilig kan voelen. Ik rook haar parfum en voelde haar warmte……………

PATSSS PATSSS PATSSS PATSSSSSSSSSSSSSS….. wekte ze mij uit mijn droom, met felle en steeds hardere klappen op mijn billen…… Ik was weer helemaal bij mijn bewust zijn en liet mijn armen van haar schouders afglijden. De eerste dans duurde niet lang. Dit uiteraard tot ongenoegen van Mrs. Denise. ‘Vasthouden’ zei ze ‘Blijven vasthouden.’ Oh wat had ik ervoor overgehad om voor even een masochist te zijn. Het dansen met haar ging door, evenals de tikken op mijn billen.
Wat Mrs. Denise vervolgens vroeg, is me ontgaan. Maar het kwam erop neer dat ik daarop antwoordde met ‘Sorry’. Shit dacht……….
‘SORRY!!!!’ antwoorde ze snel; ‘Sorry…. Je weet dat je dat woord niet meer mag gebruiken.’

Ik wist meteen waar ze het over had (zie Kikken) ‘Hier krijg je straf voor.’ Een paar minuten later zou ik voor een tweede keer Sorry zeggen.
‘Hier ga je voor boeten Sjakie.’
Ik zei wijselijk niets, zwijgen is zo wie zo vaak goud voor een slaaf.
‘Loop naar de spiegel.’ Volgde kort daarop haar bevel.
Voor de spiegel werd ik tussen de stellage met mijn neus naar de spiegel vast gezet. Mijn lid was –ondanks de felle salvo’s op mijn billen – voor mijn doen goed overeind gebleven. De warmte die zij uitstraalde moet sterker zijn geweest dan de klappen. Anders kan ik het niet verklaren.
Op mijn tepels werden klemmetjes gezet. Mrs. Denise zette haar sterke punten letterlijk in tegen mijn zwakste punten. Haar nagels, ze kneep de klemmetjes strakker. Ik schreeuwde als een speenvarken voor de slacht………. Na nog een paar ‘steken’, pakte ze een zweep en begon ze mijn rug te bewerken. Ik kan me niet meer herinneren wanneer dat de laatste keer is geweest. Of dat ooit wel is gebeurt? Raar….., ze doseerde haar slagen en liet me niet verdrinken in pijn. Na nog enkele plagerijtjes op mijn tepels, voor masochisten wel te verstaan. Voor watjes zoals ik is dat dus echt zeer pijnlijk. Werd ik weer losgemaakt………

Magie
Zoals ik schreef: als Missy er nog was geweest was ik beperkt in mijn vrijheid. Dat is wel een erg wrange woordspeling voor een SM’er met een voorliefde voor bondage!! De vrijheid die ik hierdoor heb is dus eindeloos ‘boeiend’. Ik heb moeite omdat mezelf te vergeven….
Mijn band met Denise wordt sterker, dat is niet te vergelijken met een relatie of met verplichtingen naar elkaar toe. Verre van dat. Er zijn geen verplichtingen ook geen wederzijdse verwachtingen. Wij hebben beide een voorliefde voor SM. We spelen geen spel met onze gevoelens. We zijn niet 24/7 omdat we er allebei niet in geloven. We hebben een leven, een eigen leven. Toch wordt onze band sterker. Zij geniet van het genieten van haar slaafjes. Opdrachten krijgen is de volgende stap.

Iedereen bepaalt zelf wat hij daarmee doet. Of ze al dan niet terugkomen. Toen ik in 2001 zo groen als een kikker, niet de breedbek variant overigens, een opdracht kreeg. In dit geval: niet mogen klaarkomen, begreep ik de essentie van het spel nog onvoldoende. Zij heeft mij toen feitelijk vergeven. Zolang ik dit soort opdrachten naleef voor haar is er een spel. Ik bepaal of ik stop, maar dan verbreek ik de magie. Het is die magie die onze band sterker maakt. Ook zonder die magie kan zij een geweldig spel spelen, maar het is toch zoiets als neuken met een condoom.
Zij kan mij aan de leugendetector hangen, ik weet dat ik niet klaar ben gekomen voor de afgesproken datum en tijdstip. Uiteraard houd ik haar summier wel op de hoogte van mijn vorderingen. Doordat deze band groeit, kom ik ook in conflict met mezelf:

Ik kan verder
gaan met leven
Omdat haar einde
al is geschreven

De simpele keiharde wetenschap dat ik doe, wat ik doe, omdat zij er niet meer is. Kan ik maar  moeilijk verkroppen. Ik doe nu dingen waar zij het niet mee eens was. Het zijn geen ernstige dingen, maar toch….. Als ik Denise niet vooraf had gekend, was dit wellicht anders geweest, qua gevoel van mij naar Missy. Het is niet relevant of mijn gedachte de waarheid is, op dit moment is het namelijk mijn waarheid en daar leef ik mee. Welk innerlijk conflict ik ook met mezelf heb, feit is dat ik op dit moment geen BDSM relatie zoek. Uit eigen ervaring weet ik hoe moeilijk dat kan zijn. Laat mij maar lekker slaaf zijn van Mrs. Denise. Geen verplichtingen…. Maar wel de magie.

3 Februari 2017 (4)
‘Volg mij Sjakie.’
Met nog pijnlijke rode tepels volgde ik Mrs. Denise kruipend. Zij leidde mij naar het spijkerbed.
‘Ga hier op staan.’ Gebood ze mij ‘Maar pas op het opstapje is glad. Zonder aarzelen stapte ik op en ging ik met mijn rug tegen het spijkerbed aan staan. Mijn armen werden links en recht boven mij vast gezet.
Even later had ik het geweldige voorrecht dat zij haar prachtige lichaam stevig tegen mij aandrukte. Het zou alleen wat comfortabeler zijn geweest met als ondergrond een Aupingmatras of een Boxspring!! In haar hand had zij mijn verhaal Ergens, maar waar? Voordat ze daaraan begon, pakte ze eerst een klein gemeen zweepje. Nu zijn alle zweepjes voor mij gemeen. Ze bewerkte mij er van top tot teen mee. Weldra begon mijn lichaam te gloeien. Uiteraard had ik moeite om stil te staan.
‘Is er wat Sjakie?’ Vroeg ze plagerig….. Uiteraard waren haar twee hartsvriendinnen ook nog niet uitgespeeld.
‘Hoe heette ze ook alweer? Vroeg ze aan mij, wijzend met haar rechterhand.
‘Destra Meesteres en de andere is Sinistra.’ Ik heb het gevoel dat ze deze naampjes wel kan appreciëren. Ze drukte haar vlijmscherpe nagelpunten tegen mijn tepels aan….
‘AUWWWWWW!!!’ Krijste ik het uit, of ik gefileerd ging worden. De lach op haar gezicht maakte vervolgens weer veel goed.

Ze nam daarop tevreden plaats op haar stoel en ging pal voor mijn neus zitten. Aandachtig begon ze mijn verhaal te lezen. Het is een voorrecht omdat mee te mogen maken. Ze nu en dan begint ze te lachen. Ondertussen vergat ze haar slaafje niet.
‘Auwww’ Nadat ze haar stilettohakken in mijn benen drukte. Los van de plagerijtjes van haar, had ik steeds meer moeite om stil te blijven staan. Vooral mijn rechterarm deed pijn. Maar ik wilde me niet laten kennen.
‘Is er wat Sjakie?………. Sta eens stil.’
Ze nu en dan gaf ze commentaar op het verhaal.
 ‘Hou je niet van winkelen.’ vroeg ze spottend.
Ik wilde hoe dan ook het einde van het verhaal halen……hmmmmm ja dat is logisch krap ik achter mijn oren, terwijl ik het schrijf!? Anyway…..
‘Gaat het nog??’ Vroeg ze bezorgd.
Ja Meesteres.
Ze las het verhaal vervolgens tot de laatste bladzijde uit. Ik had enkele glimlachen gezien… Mijn dag kon niet meer stuk. Ze maakte mijn arm los. Langzaam draaide ik mijn rechterarm naar beneden en kwam het gevoel weer terug…

De Man (2)
Hij spoelde zijn herinneringen weg met een goed glas Whisky in zijn hand. Nee drank was niet de oplossing, maar wel lekker. Te vaak vroeg hij zich af hoe dit toch zover had kunnen komen. Als vertrouweling van zijn Meesteres vertelde hij open en bloot over die ene advertentie. Dat hij was uitgenodigd voor een gesprek. Moest hij gaan, vroeg hij nog aan haar. Ja was haar antwoord geweest. Weer nipte hij kort aan zijn glas. Honderden reacties had ze gehad, honderden….!! En hij werd uitgekozen. Is dat het lot??
Het was die dag, kort na zijn dertigste verjaardag, die zijn leven voorgoed zou veranderen. Nooit zou meer zijn, wat was geweest. Met alle energie en wijsheid, die hij had gekregen van zijn Meesteres bewandelde hij een nieuwe weg naar de horizon. Het werd een prachtige weg met vele obstakels. Met hoogte en dieptepunten. Met prachtig zonnestralen afgewisseld met waar noodweer. Hand in hand konden ze de wereld aan. Ze hadden zoveel gemeen met elkaar, maar waren gelijktijdig ook zo verschillend. Niets was wat het leek. Het ging niet van zelf. De weg naar de horizon was zwaar en onberekenbaar. De man trotseerde alle tegenslagen voor zijn geliefde. Ze nemen haar niet meer van mij af dacht hij…..
De man had een roeping, een ijzeren wil. Zijn incasseringsvermogen deed op geestelijk vlak niet onder voor de zwaarste masochist. Hij cijferde zich weg, helemaal weg. Er was maar een doel, de horizon. Na 13 jaar realiseert de man zich dat hij alles heeft bereikt, behalve zijn doel. Doelloos staart hij voor zich uit, met een glas whisky binnen handbereik. Wat heb ik gedaan? Waar ben ik nu in hemelsnaam mee bezig geweest. Schuld overmand zijn ziel, schuld voor het leven wat hij nog heeft. Hij begint te schrijven:  Het was……

de droefheid in haar ogen,
die mijn ziel doorboorde
de angst in haar stem,
die ik keer op keer hoorde

Het was de morfine
die haar woede verwoordde.
de wrok uit haar verleden
Die haar ziel vermoordde.

De man nam nog een slok, nu een grotere. Hij beseft dat hij dit achter zich moet laten. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Hij weet dat hij op het goede pad is, maar ook dat het pad geen einde heeft. Hij zal nooit de horizon bereiken. NOOIT!!! Net zo min dat zijn vrouw nog ooit terugkomt. De man zoekt geborgenheid, naar de warmte die hij aan zijn vrouw niet meer kon geven. Door alle ellende is hij blij dat hij aan de hand van zijn Meesteres mag mee lopen. Ooit schreef hij voor haar: Uit het zicht Meesteres, maar nooit uit mijn hart! Met dit in zijn gedachte, warmt hij zijn ziel weer enigszins op. Er ontwaard zowaar een kleine twinkeling in zijn ogen. Hij pakt zijn glas en heft het voor zich uit: Proost Missy, op al mooie dingen die we hebben meegemaakt! Een traan loopt over zijn wang naar beneden als hij de hand van Meesteres Denise aanpakt en trots achter haar zijn weg naar de horizon vervolgd.

3 Februari 2017 (5)
Het bloed stroomde weer langzaam in mijn armen. De ongemakkelijk houding tegen het spijkerbed had zijn tol geëist.
‘Gaat ie?’ vroeg Mrs. Denise bezorgt.. ‘Laat me je rug eens zien.’ Dat laatste stemde haar tot tevredenheid. Ongetwijfeld zal mijn hele rug vol puntjes hebben gestaan.
Tegenover het spijkerbed staat de rektafel. Toen ik boven op zolder kwam moest ik daar meteen al aandenken. Ze sommeerde mij om daar heen te lopen.
‘Ga op je buik liggen….. Diep genoeg.    Ja op je buik, normaal lig je op je rug hierop.’
‘Ja Meesteres’, en ik kroop er zo snel mogelijk op. Deze rekbank heeft aan het uiteinde voor beide benen draagbalken, die verlengt, oftewel kunt oprekken. Daar tussenin zit niets. Met andere woorden mijn pik hing er letterlijk vrij bij.
‘Ken je deze nog?’ Vroeg ze of ze mijn gedachte kon lezen.
‘Ja Meesteres, ik herinner mij dat ik hier al eens op heb gelegen. Ik wist niet meer precies wanneer. Uit mijn database (oude verhalen) blijkt dat ergens in juli/augustus 2001 te zijn geweest:

Flashback 2001:
“Ik lag al helemaal uitgerekt, maar Mrs. Denise vond dat het nog wel ietsjes strakker kon.

• ‘Ik kon jouw gerust wel eens hier de hele nacht laten liggen. Ja en als je al weet te ontsnappen dan……..’ Wie denkt hier aan ontsnappen? Ik niet, ik was al lang blij dat ik weer even tot rust kwam, nou ja tot rust! Daar kwamen haar handen weer aan…….”
  Ook toen al waren ze dodelijk…………..!!!!!

Mijn benen en armen werden vastgezet. Ik verwachte dat ze me weldra zou gaan oprekken. Maar voordat het zover was kreeg ik eerst een blinddoek om. Even later greep ze mijn pik vast, die inmiddels weer behoorlijk was opgewonden.
‘Ik zal er eens een condoom omheen doen, voordat hij begint te druipen.’ Merkte ze smalend op. Sinds mijn verhaal Sinistra en Destra heb ik het niet meer zo op condooms. Ik voel die pijn scheut nog steeds door mijn eikel heentrekken………
Maar wat volgde was alles behalve wat ik had verwacht…… Ze begon mijn pik te masseren…… Vanaf de eerste seconde moest ik mij inhouden. De eerste strelingen van haar hand was bijna een voltreffer.
‘Je hebt 1 minuut ehh  1.30 minuut om klaar te komen’
De eerste spanning was weg en ik moest mijn vooraf ingehouden orgasme van diep halen. Anderhalf minuut was niet haalbaar voor mij. Gelukkig had ze genade.
‘Goed je krijgt een minuut extra. Je hebt al zoveel geïncasseerd vandaag’
Als een gek begon ik mijn onderlichaam te bewegen.
‘Nog 30 seconde, nog 20 seconde….nog…….’
Ik voelde mijn slavenzaad komen en wilde kost wat kost niet nog zo een flater slaan als de vorige keer. Ik kwam schokkend klaar…………
‘Sjakie……..Ben je klaar gekomen??’
‘Ja Meesteres’ antwoorde ik schuchter.
‘Zonder te vragen…..SJAKIE!!!’ Vroeg ze streng. ‘Waarom?.’
‘Ik moest toch klaarkomen Meesteres?’
‘Maar nooit zonder te vragen.’  Antwoorde ze ‘Hmmm wat moet ik hiermee??………. Deze keer niets.’ Tot mijn grote opluchting.
‘Dank U Meesteres…..Dank U!’

Een paar minuten later kuste ik uitbundig de laarzen van haar,
die laarzen die ik volg op mijn weg naar de horizon……………….
………………….Wordt vervolgd
Slaaf Sjakie

Horizon
Tussen mijn leegte,
gloort in de verte de horizon.
Het is het gemis, dat ik
nog steeds niet overwon.

Een zonnestraal,
zover weg bij mij vandaan.
De warmte verdampt,
voor ik daar heen kan gaan.

Dat machteloze gevoel,
doelloos voor mij uit staren
Wandel ik een weg, om mijn
herinneringen te bewaren.

De kilheid in mijn hart,
wordt nu langzaam verdreven.
Er is een nieuw gevoel,
waar ik mij aan kan geven.

Kijkend naar de horizon,
ontwaard er nieuw leven.
Langzaam komt de bloei,
die liefde kan geven.

Wachtend tot ik het
verleden kan vergeven.
Achter de horizon,
begint mijn nieuwe leven

Binnenkort heb ik een afspraak met Meesteres Denise. Waarom ga ik weer naar haar? Ik weet dat ik helemaal niet tegen pijn kan. Dat ik me schaam als ze me vernedert. Helemaal als ze dat doet in het bijzijn van anderen. Waarom ga ik dan weer naar haar toe? En waarom laat ik toe wat ze met me wilt doen? Het is spanning , sensatie en natuurlijk haar betovering die me dwingt eens in de zoveel tijd een afspraak met haar te maken.
Ik herinner me hoe ik als zesjarig jongetje aan de hand van mijn opa over de kermis liep. Ik wilde het liefst in de achtbaan, hoewel ik eigenlijk niet durfde. Of in de spookbaan. Mijn opa vond het houten paard in de draaimolen mooi genoeg. Ik vond dat iets voor kleinere, saaie jongetjes. Ik was niet zo. Ik wilde spanning. Hetzelfde gevoel bestaat nog steeds als ik voor de deur van de studio van Meesteres Denise sta. Zin in de spanning, terwijl ik eigenlijk niet durf, vaak zelfs bang ben. Elke keer als ik een afspraak met haar heb neemt fantasie zich meester van me. Fantasieën over wat ze mogelijk met me gaat doen in combinatie met flauwe en soms heldere herinneringen van wat ze al met me gedaan heeft. De adrenaline is vanaf dat moment onstuitbaar. Mijn fantasie een rollarcoast. Zou mijn opa, die op het moment dat hij me aan de hand nam naar de kermis jonger was dan ik nu ben, ook dergelijke fantasieën gehad hebben? In mijn herinnering was het een keurige monogame man, die goed luisterde naar de pastoor in de kerk. De fantasie begint bij mij met tralies, kettingen en boeien.
Meestal zet de Meesteres mij enige tijd achter de tralies of stelt ze mij tentoon. Dan kunnen haar collega’s en bezoekers zien dat ik slechts een oud oninteressant mannetje ben. Ik voel dan de gevangenschap en volledige afhankelijkheid. Achter de tralies loopt bij mij de angst op wat er gaat gebeuren als ze me komt “bevrijden” en ik achter haar aan moet kruipen naar één van haar martelkamers. Natuurlijk kan ik niet ontkennen dat behalve de spanning ook de betovering van de Meesteres een rol speelt bij mijn dromen, bij mijn fantasie. Wauw, wat een mooie vrouw, wat een heerlijke rondingen! Maar als ik bij een bezoek mijn ogen wat te lang op haar decolleté richt wordt ze boos en krijg ik verwijten. Maar het is toch natuurlijk dat ik als gezonde man daarnaar kijk, eventueel gluur? Fantasieën en angst lopen in mijn hoofd door elkaar. Meesteres is lang niet altijd zachtzinnig.

Soms dreigt ze alleen om de spanning te laten oplopen. Zoals de keer dat ze met een spreidklem in mijn mond mij in een tandartsenstoel had gezet. Met een tang in haar hand klaar om zonder verdoving een rotte kies te trekken. Toen ik ondanks de mondklem probeerde te gillen van angst bleek dat ze me alleen bang had willen maken. Goed gelukt! Een andere keer had ze een huis-tuin-en keuken muizenval bij zich. Ik dacht ook enkel om me bang te maken. Maar nee, hij klapte dicht op het moment dat mijn lid op het plankje werd gelegd waar de snuit van de muis normaal het stukje kaas zoekt. Een muis breekt dan zijn nek. Voor mij leverde het een flinke blauwe plek op mijn lid op. Ik heb vreeslijk gegild. Met de bullwhip doet ze hetzelfde. De ene keer dreigt ze er mee en maakt me bang. Maar ik heb ook een keer mee moeten tellen tot 30 en werd met marks naar huis gestuurd.
Eén keer nam ze een jonge collega mee naar de kamer waar ik met mijn benen wijd aan het kruis vastgezet stond. Ze wilde de collega leren hoe je edele delen een kick geeft. Zij deed het voor en de jonge collega mocht het daarna zelf proberen. Ik was slechts een gebruiksvoorwerp, lesmateriaal. Maar heb het gevoeld!!! Aauw!! Lol hadden de dames onderling.
Wat doet ze bij het komende bezoek? Heeft ze dingen in petto die ik nu nog niet kan verzinnen? Welke van de martelwerktuigen die ik heb zien liggen heeft ze nog niet bij mij uitgeprobeerd? Of zet ze deze keer “gewoon” naalden door mijn ballen? Ze heeft er in het begin verschillende keren mee gedreigd, maar nog nooit gedaan. Als voormalig verpleegkundige op een operatiekamer is dat routine voor haar.

Mijn fantasie op het komende bezoek richt zich ook op de mogelijk rustige momenten. Soms zet ze me achter de tralies, legt ze me vast op een bondagebank of in een bondagezak om even uit te rusten. Lief! Maar bij het fantaseren daarover krijg ik bij voorbaat rillingen. Bang. Bang voor het spijkerbed op zolder. Angst dat ze me daar een keer op vastbind om me “rust” te gunnen. Natuurlijk, rationeel weet ik dat dat niet erg is, als ik tenminste niet beweeg. Hooguit rode kuiltjes een paar dagen op mijn rug. Ik weet dat fantasieën en dromen geen werkelijkheid zijn of hoeven te worden. Daarom durf ik ook te dromen dat ik op het spijkerbed tot rust kom. Maar er blijven dingen waar ik niet over durf te fantaseren. Ik weet dat meesteres ook vaardig is in knifeplay. Ik ben bang als ik daarover ga dromen dat ik midden in de nacht gillend wakker word. Niet altijd zet ze me uitsluitend met straf of pijn op mijn plaats. Haar fantasie om dat ook op andere manieren te doen is onuitputtelijk. Als ik me als een brulpaap gedraag doet ze graag een gag in mijn mond. Maar ook als ik te kijk sta of opgesloten in een kooi wil ze de gag laten zitten. Zodat na verloop van tijd de kwijl uit mijn mond loopt. Vreselijk vies! In mijn fantasie bespuugt ze me de volgende keer ook weer in mijn gezicht. Ook dat is zo’n moment waarbij ik wel in de grond kan zakken van schaamte en viezigheid.
Meesteres weet dat veel mannen boven de 60/65 jaar een iets vergrootte prostaat hebben. Dat kan er toe leiden dat zij hun plas moeilijker kunnen ophouden. Mijn opa had er vroeger ook last van. Nu ik soms. Maar als ik tijdens een bezoek hoge nood heb en naar het toilet wil, krijg ik van meesteres geen toestemming. Zij doet me dan een luier om en dwingt mij daarin te plassen. De resterende tijd moet ik dan met die natte luier rondlopen. Bah, wat een vieze nattigheid. Naast de pijn, viezigheid en schaamte geniet ik eerlijk gezegd altijd van een bezoek. Het geeft mij een kick afhankelijk te zijn van een prachtige vrouw. Die terwijl ik gebonden ben overal en op onverwachte momenten en plekken, hard of zacht mij mijn naakte lijf laat voelen. Ik voel mijn lijf tijdens en na een bezoek intenser. Een héérlijk gevoel. Ik blijf me één van de eerste keren dat ik bij haar was – jaren geleden – herinneren. Ze heeft me toen een corrigerende tik in mijn gezicht gegeven. Waarschijnlijk had ik een iets te vrijpostige opmerking gemaakt. Die tik kwam erg aan. Een tik in het gezicht is anders dan gestraft worden met de cane of een plak. Van de laatste gaat de pijn over. Een tik in mijn gezicht gaat bij mij tussen de oren zitten. Het is vernederend en laat een diep besef achter dat ze de baas over me is. Ik heb me sinds die tijd kennelijk beter gedragen want ik ben nooit meer op die manier gecorrigeerd.
Toch blijft de angst dat het weer kan gebeuren als ik me voorbereid op een bezoek. Is het echter alleen de angst of ook stiekem de hoop dat ze me weer op die manier op mijn plaats zet? Een dergelijke tik is immers niet alleen straf, maar ook een blijk dat ze om me geeft. Dat ze wilt dat ik het goed doe. En daarmee heel intiem. Soms vindt ze tegen het einde van mijn bezoek dat ik een hoogtepunt verdiend heb. Dan mag ik mezelf masturberen. Of – in het geval ik nog vastgebonden ben – wilt ze me daarbij helpen met haar terminator. Altijd let ze erop dat ik begin te kreunen en hijgen. Altijd vind ik het vernederend zo bezig te zijn en de daarbij horende geluiden maak. Helemaal als ze me bemoedigend “ach gossie, gossie gaat het zo moeilijk?” toefluistert als ze ziet dat ik op mijn leeftijd een beetje impotent ben. En mijn verschrompeld lid er lang over doet om groter te worden. Ik kan me niet voorstellen dat het gekreun en gehijg voor haar prettig zijn. Zeker als ik me realiseer dat er na mij andere bezoekers komen en morgen en overmorgen weer die allemaal dergelijke geluiden maken. Voor haar onprettig gekreun om steeds weer te moeten horen.
Ik denk echter dat ze dan geniet van ultimate femdom supremacy. Dat ze elke man dit kan laten doen. Waarom doe ik dit? Zou mijn opa op deze leeftijd ook nog dergelijke vulgaire geluiden gemaakt hebben? Ja, ik wil haar femdom supremacy graag bevestigen. Maar voor die bevestiging is het toch niet nodig dat ik dergelijke geluiden moet maken? Ik blijf dit doen, de spanning, de sensatie, de angsten, de afhankelijkheid van deze vrouw, ik kan het niet missen. Ook al moet ik er pijn voor lijden en me schamen bij de vernederingen.

Het grootste deel van mijn leven heb ik een normaal vanilla-bestaan gehad. Nooit geweten wat een rijkdom het kan zijn als een speeltje gebruikt te worden door zo’n prachtige vrouw! Ik zwijmel nu al bij de gedachte dat ik bij het begin van mijn komende bezoek eerst even onder haar hoge laarzen mag zitten! Dan voel ik mij veilig en geborgen!
Slaafaap, speeltje van Meesteres Denise

Het moment dat Mrs. Denise de deur achter haar sluit, is het moment dat ik dichtste bij haar ben.
Gelijktijdig ben ik op dat moment het verste bij haar vandaan.

Iedere keer vertrek ik uit Valkenswaard met weemoed. Mijn radartjes draaien op volle toeren. De laatste paar sessies draai ik bewust de zeer bombastische muziek van de Nederlandse Gothic metalband Epica op mijn radio. Het lijkt keer op keer of de sopraan bezingt wat ik heb mogen beleven. Mijn geest probeert alles te absorberen. Ik moet zo snel mogelijk schrijven. Epica inspireert mij mateloos.

Het was op dag af precies 9 maanden geleden dat mijn vrouw stierf. Op het moment dat ik dit begin te typen, zelfs bijna op de minuut af. Na afloop hadden we nog even in de bar gekletst. Ik was opgelucht en had wederom een fantastisch ervaring achter de rug.  In de auto op de terug weg begin ik al met zwijmelen……… Op de klanken van de muziek:

stijg ik op uit mezelf
zie ik sterren stralen
ontwaar ik engelen
die in mij neerdalen

Een gelukzalig gedachte
Overmeesterd mijn geest
Een heerlijk gevoel
naar wat zojuist is geweest

Mijn ogen kunnen
Enkel nog staren
De herinnering aan deze
Avond zal nooit verjaren

Maart 2017 (1)
18.29 uur…….57, 58, 59, tringgggg.
Nee, Sjakie wacht geduldig hahaha. en gespannen, net als ongetwijfeld de meeste bezoekers ben ik zeer benieuwd wat voor een geweldige outfit de Meesteres deze keer weer aan heeft. Even later ging de deur op. Langzaam stapte ik naar binnen…

‘Dag sjakie,’ zei een voor mij onbekende Dame.
‘hallo, ja dat ben ik’ zei ik een beetje uit het lood geslagen…… Dat laatste zou later op die avond nog letterlijk gaan volgen…grrmmmm auw hahaha.
Ze pakte me zonder iets te zeggen bij mijn rechter oor en begeleide mij naar de bar.
‘Uitkleden, en snel een beetje’ gebood ze mij meteen.
‘Ja Meesteres’ zei ik gehoorzaam….. Wow wat een binnenkomer zeg….
Even later ging de deur van de privé ruimte open. Ahh dacht ik, daar zal Mrs. Denise zijn…..
‘Ha sjakie’ zei Mrs. Zascha ‘Nog niet uitgekleed? Opschieten!’
Snel ging ik verder, wederom ging de deur open. Zal zij het nu zijn, dacht ik in een flits…
‘Are you ready?
‘Ehhhhh Yes Mistress.’  Oh ja realiseerde ik mij snel, dat is Mrs. Nicole….. Wat een genot, ik ben nog geen 5 minuten binnen en ik waan me al in een carrousel  vol Meesteressen.. Tja Sjakie, wens van je gedachte, maar zo draait de wereld niet….

Naakt zat ik klaar voor Mrs. Denise, op mijn knieën, toen zij lachend binnen kwam.
‘Wat een verrassing hè!’ zei ze glimlachend.
‘Dat kunt U wel zeggen Meesteres…..’ Zoals altijd had ik ook mijn verrassingen voor Mrs. Denise meegenomen en een zak vol pretdrop voor de Dames.
‘Fruitkutjes en droplullen, dat kunnen de Dames wel appreciëren. Zei ze tevreden.
‘Ja ze blijven leuk…’

Sommige dingen zijn vooraf niet te regisseren. Zij weten niet wat ik bij me heb, of ik iets mee heb genomen. Maar het was zeker niet de eerste keer dat ik de Dames trakteerde op een of andere zoetigheid. Het afgelopen jaar hebben veel Dames mij ook getrakteerd. Maar binnenkomen bij DP en dat alle Dames je naam kennen is bijzonder leuk. Goed ik heb het er zelf ook na gemaakt natuurlijk. Menigeen zal denken, waarom zou ik zoveel energie steken in het schrijven van verhalen. Voor mezelf kan ik alleen maar zeggen dat ik er heel veel voor terug heb gekregen. Wat ik in de bar absoluut nog niet wist, wat me later die avond nog te wachten stond.

Feitelijk had ik Mrs. Denise, binnen mijn ‘watjes’ grenzen, een vrij brief gegeven. Onder het motto, als je gaat eten in een exclusief restaurant, laat je de Chef kok een menu maken. Je geeft enkel aan wat je absoluut niet wilt. Zoals ik een chef kok vertrouw, zo vertrouw ik ook Mrs. Denise. Het is aan mij, als haar slaaf, om haar dat vertrouwen te geven. Het is aan haar, als Meesteres, omdat vertrouwen niet te beschamen.
‘Ga je snel douchen sjakie.’

De man 1 (vervolg Op weg naar de Horizon )
De man stapte in zijn auto, op weg naar de stad waar alles was begonnen. Een rit die hij al zo vaak had gereden, zowel zakelijk als privé. De stad die onlosmakelijk met Missy
was verbonden. Zelfs na haar dood kwam hij er nog regelmatig. Het zal hem dan ook altijd blijven herinneren. Aan al die keren dat ze samen terug gingen. Aan die keer dat hij op zaterdag 13 juli 2003 aanbelde in stadsdeel Noord.
Hij was klaar voor de toekomst geweest. Sterker als ooit te voren, bijna letterlijk het begin van een nieuw leven. Hij probeert zich de beelden voor zijn geest te halen hoe hij die eerste keer daar heen reed. Hoe hij vastberaden naar de voordeur liep en aanbelde. Vanaf het moment dat hij over de drempel stapte was er geen weg meer terug geweest. Alsof hij in het witte licht stapte…. Hij belande in een huishouden dat leefde en ademde BDSM. Op de bank zaten 2 vrouwen. Een smalle jonge Dame, die zichzelf presenteerde als Mrs. Missy. En een wat oudere gezette vrouw: Mrs. Angel. Het was middernacht geweest, dat hij terug reed naar huis……
Tja daar was alles begonnen, maar ergens moet het ook eindigen. Er is alleen een begin als er ook een einde is……. Terug dwaalde zijn gedachte naar  ergens in 1993. Koud had hij zijn vrachtwagen rijbewijs en werd hij op pad gestuurd naar….. Juist naar die stad, dezelfde stad. En altijd als hij daarheen reed, kruiste Eindhoven zijn pad. Ook nu weer. Hij kwam in die jaren misschien daar wel 3x per week. Hij was geen chauffeur meer, had zich opgewerkt in de organisatie. Tot op de dag van vandaag had hij in dezelfde stad veel zakenrelaties.

Talloze gedachtes schoten door hem heen. Op de achterbank zaten de kinderen, het ultieme resultaat van wat ooit op die zaterdagmiddag in 2003 was begonnen. Voor hem het eeuwige bewijs, dat hij die dag de juiste beslissing had genomen. Op weg naar zijn schoonmoeder, voor een paar daagjes logeren bij oma. Dat laatste gaf de man vrije ruimte in zijn agenda om terug naar Valkenswaard te gaan. De plaats waar ooit het zaadje werd geplant. Alles is ogenschijnlijk aan elkaar verbonden. Alles heeft een betekenis, zijn wij dan allemaal pionnen op een groot speelveld, die aangestuurd worden ergens van boven af. Is het lot al lang geleden bepaald?

Vragen, de man heeft zoveel vragen waar hij in dit leven nooit antwoord op zal krijgen. Vragen naar de dood, herinneringen aan de dood, maar wat maakt dat nu in hemelsnaam uit? Feit is dat het leven verder gaat, hoe we het ook wenden of keren. De man realiseert zich plotseling dan zijn vrouw nu 9 maanden geleden gestorven is. Een termijn die gelijk staat aan een zwangerschap. Een termijn die staat voor het leven. Het leven wat hij nog heeft, het leven dat hij zijn kinderen kan en wil schenken. Hij moet er zijn voor zijn kinderen. Blijven terug kijken met weemoed, verandert niets aan het verleden, maar wellicht wel aan de toekomst.

Vanaf zijn hernieuwde kennismaking met Mrs. Denise, nam hij spreekwoordelijk de pen ter hand. Vaak had hij afgevraagd wat hij moest schrijven. Instinctief wist hij dat hij zijn hele ziel bloot moest geven. En dat heeft hij gedaan…….. De kinderen waren blij om oma weer te zien, ze lachte, hadden geen tijd voor een afscheid. Zoals het hoort. De man realiseert zich eens te meer dat hij het hele verhaal, de lijdensweg heeft toevertrouwd aan de column die speciaal door Mrs. Denise ter beschikking was gesteld. Hij moet niet blijven hangen in weemoed. Hij moet leven, leven zolang het nog kan. Hij moet op weg gaan naar nieuwe Horizonnen, nieuwe doelen stellen. Er gloort licht aan het einde van de tunnel………………………

Maart 2017 (2)
Met mijn hoofd tegen de grond op mijn knieën, wachtte ik eerbiedig op Mrs. Denise. Na een paar minuten, die uiteraard eeuwig lijken te duren, ging de deur eindelijk open. Wederom was het de jonge Dame, die ook al de deur had opengemaakt, die mij kwam ophalen. Ze pakte me weer bij mijn rechter oor.
‘Laag blijven’ beval ze mij. Op handen en voeten volgde ik haar zo snel mogelijk naar de Rode Kamer.
‘Opschieten!! Kun je niet sneller?……….. Ga daar zitten ’  dirigeerde ze me naar de muur. ‘Zoals je net ook zat, en verroer je niet.‘
‘Ja Meesteres.’
Amper van deze verrassing bekomen, volgde alweer de volgende. Niet dat Mrs. Denise binnen kwam. Maar ze had een blonde Dame bij.
‘Fraai is dat, moet ik tegen jouw kont aankijken?’ zei ze verontwaardigt. Ik schaamde me en zei:
‘Die andere Meesteres beval me om zo te gaan zitten.’
‘Ehmmm Weet je wie deze Dame is?’
Ja dat was waarlijk een goede vraag van haar, ik was feitelijk al vanaf de eerste minuut uit het lood geslagen. Dat is echter geen excuus voor de fouten regen die volgde. Uit onzekerheid antwoorde ik Mrs. Zascha, maar al op het moment dat ik het zei, wist ik dat ik het fout had……..
‘Nee Sjakie, deze Dame kun jij nog niet kennen………’ Dit is Morgan, Voor jou Mrs. Morgan.’
Mijn geluk kon niet op, dat was naast Mrs. Denise al de 4^e Dame die ik zag. En deze blonde schoonheid zag mij in volornaat…. Niet dat ze daar waarschijnlijk van onder de indruk was Hahahaha, maar toch.
‘Vertel Mrs. Morgan maar eens hoeveel kilo je ben afgevallen Sjakie’
’14 Kilo Meesteres.’ Zei ik trots. Het mooiste van dit is dat Mrs. Denise ook een beetje trots is, niet dat ze dat zegt, maar ik voel dat gewoon. Dat was overigens niet het laatste wat ik deze avond zou voelen!
‘Pak je ballen vast, voordat die ene er weer vandoor gaat!’
Zonder nadenken volgde ik haar bevel op en zorgde ik ervoor dat allebei de ballen gereed waren om afgebonden te worden. Wat ze dan ook meteen deed. Vervolgens deed ze een paar handboeien om mijn zak.
‘1,2,3,4,5 telde ze hard op in zichzelf’
Ik had geen flauw idee wat ze van plan was met mij. Ze pakte 5 touwen van circa een meter of twee, die ze aan een kant vastmaakte aan de nog werkeloze handboei. Het eerste uiteinde moest ik met mijn rechterhand vasthouden, de tweede met mijn linker, 3^e rechter, 4^e linker en de 5^e in mijn mond.
‘Trek alle touwen strak aan.’ Beval ze mij ‘Morgan hou jij hem even in de gaten, ik ben zo terug.’

 SM relatie
Missy en ik bezochten regelmatig de feestjes in Bussum. De eerste jaren waren geweldig. Een grote ontdekkingsreis. Ook thuis kwamen de attributen regelmatig uit de koffer. We bezochten daarnaast ook zo nu en dan andere clubs en privé feestjes. Missy was altijd erg aanwezig. Daar kon niet iedereen mee overweg. Aan de andere kant klikte dat met een aantal andere mensen bijzonder goed.
Wij belande mede door haar lustgevoelens voor elektro, in een dodelijke driehoek. Zij was naast Dominant ook masochiste. Zij hield ervan als mensen zagen hoeveel zij kon incasseren. In die jaren (2004 – 2008) kwamen we regelmatig thuis van feestjes, waarbij haar billen letterlijk blauw waren geslagen. Onze oudste dochter vroeg ooit eens:
‘Mama wat is er gebeurt?’ toen zij op een onbewaakt ogenblik haar billen zag.
‘Ohh Mama is van de trap gevallen.’
Toen dat ritueel zich een paar maanden later weer herhaalde en ze wederom betrapt werd:
‘Mama, ben je nu alweer van de trap gevallen??’

We belande in een situatie, waar we door een aantal insiders voor waren gewaarschuwd. Een goede vriend van ons, ontwikkelde gevoelens voor Missy. Zij was echter alleen geïnteresseerd in de lust kant van het verhaal. Ik werd steeds meer het derde wiel aan de wagen. Dat botste een paar keer gigantisch. Er kwam langzaam een slag in het wiel. Onze gevoelens voor SM groeide met de loop der jaren feitelijk uit elkaar. Ik wilde graag vernederd worden, gezien worden door zoveel mogelijk vrouwen. Terwijl zij meer haar masochistische kant ontwikkelde. Feitelijk was Missy heel erg onzeker van zich zelf. Daarom was ze ook zo ontzettend aanwezig, omdat te camoufleren. Mijn kick om naakt te worden gezien door andere vrouwen, knaagde aan haar zelfbewustzijn en zelfvertrouwen.

Ook de zwangerschappen speelde een rol. Nadat de geboorte van onze kinderen hebben we de SM weer nieuw leven in geblazen. Wat volgde waren vooral een paar fantastische privé feestjes. Kleine opgroeiende kinderen belemmerde uiteraard deze uitspattingen. De herinneringen zijn echter tijdloos. Wellicht heb ik niet de beste SM relatie gehad. We waren niet en zijn nooit 24/7 geweest. Wilde we allebei niet. Een ding realiseer ik mij achter af steeds beter. Missy had waarschijnlijk veel moeite om Meesteres te zijn van haar eigen man. Vandaar dat ze dat ook veelvuldig uit de wegging.

Maart 2017 (3)
Een paar minuten later kwam ze terug. Ik hield in de tussentijd de touwtjes zo strak mogelijk vast. Wat volgde had ik in mijn stoutste dromen niet verwacht. Ik kan gerust schrijven: een van de allermooiste dromen.
Voordat ik er erg in had, was de kamer gevuld met 6 Dames!!!!! 6 prachtige vrouwen…. Ik, die zo kan genieten van het vernederend oog van vrouwen………….Spreekwoordelijk stond ik met mijn bek voltanden en het kwijl van oor tot oor. Wat volgde was een voorstel rondje:
‘Weet je wie dit is?’ Vroeg Mrs. Denise…. Terwijl ze Morgan aanwees,
‘Mrs. Morgan, goed, zo net dacht hij dat het Zascha was. Zei ze tegen, U raad het al, Zascha…. Ik kon wel door de grond zakken.
‘Goed, en wie is Mrs. Daisy? Die van mij uit rechts naast Mrs. Morgan stond.
Op een of andere manier spelde ik in mijn geest de naam Daisy als Desy. Dat kwam me dus niet bekend voor. Daarop wees ik naar de vrouw die links naast Mrs. Denise stond……
‘Fout, ken je Daisy nu nog niet?’
‘O sorry, natuurlijk wel.’ Dit was dubbel stom van mij. Hoe kan ik dat nu fout zeggen, Daisy is de vrolijke meid die van grote dikke Braziliaanse lullen houd…….
‘SORRY!!!!! Ja dat was dus het dubbele.
De Dame die links van Mrs. Denise stond was Mrs. Valerie. Ik had nog niet eerder het genoegen gehad om haar te ontmoeten.
‘En Mrs. Zascha?’
Daarop wees ik de Meesteres aan die mij met speels gemak circa 20x met worstelen had verslagen.
‘’Zo zo’ zij Ze ‘Daar heb je eigenlijk wel straf voor verdient.’
‘Dat vind ik ook’  Vulde Mr. Denise haar aan.
De laatste Dame in het gezelschap was Mrs. Nicole, zei stond rechts naast Daisy,
Een aantal Dames in dit intermezzo zijn Slavin, alleen in dit spel duidelijk niet.

Mrs. Denise  overhandigde alle Dames een touw.
‘Zo sjakie, jij word toch zo geil van een Cock leash?’
‘Ja Meesteres.’ Dat kan ik ondanks mijn schaamte simpelweg niet ontkennen.
‘Nu lig je bij vijf Dames aan de ketting hahahahaha.  ‘Strak trekken Dames.
Mijn eerst AUWWW salvo volgde snel. Op commando van Dirigente Denise trokken de Dames het touw omhoog…… ‘Dansen sjakie…….
Met mijn handen in de nek stond ik tot grote hilariteit van alle Dames te dansen.
‘Touw omlaag.’
Ik kon niets anders dan door mijn knieën gaan. Dat laatste was niet erg. Erger was toen ik moest neerknielen, terwijl de Dames het touw hoog hielden. Het ritueel herhaalde zich tot groot genoegen van Mrs. Denise een aantal keer. Toen pakte ze een zweep met diverse uiteindes. Als niet masochist heb ik geen idee, hoe deze in de volksmond wordt genoemd.
‘Tijd voor zelfkastijding sjakie’  Zei Mrs. Denise, daarop overhandigde ze mij de zweep.
Ik zag op dat moment het beeld voor mij van Silas. Silas was ‘Hitman’ in de film, de ‘Da Vinci Code’, van Dan Brown, met o.a. Tom Hanks. Alleen hij sloeg wel raak… Ik probeerde mezelf zo hard mogelijk afwisselend over mijn linker en rechter schouder te slaan. Het werd geen succes. Mrs. Denise pakte daarop een korte leren plak. Terwijl ik nog een verwoede poging deed om mijzelf te slaan, raakte ik haar. Wat me meteen kwam te staan op een zeer ferme tik op mijn billen: AUWWWW..
‘Goed Dames, laat hem weer dansen. Sjakie sla je zelf……  HARDER!!!’
Daar stond ik dan te springen en mezelf te slaan op de billen. Letterlijk hingen mijn ballen aan 5 touwen. Dit tot grote genoegdoening van de aanwezig Dames.

‘Dames we gaan een Carrousel doen.’
Even later huppelde 5 prachtige vrouwen in een rondje om mij heen. Ik kon alleen maar meedraaien.
‘Rechts om………….    Links om.’ De dames hadden de grootste lol….. Ik tot nu toe ook nog… Maar ik moest mijn straf nog gaan incasseren….

 Een duivels dilemma
Het was stil, er was vrede. Het leek wel de dag na een subtropische storm. Zo een ochtend na een nacht
waarbij donder en bliksem schering en inslag veroorzaakte. De vogels floten weer vrolijk hun lied. De ochtendgloren braken door. Een vreemd soort stilte, een soort van niemandsland tussen twee grenzen. Het ene land uit, maar het andere land nog niet binnen. De geestestoestand had ruim 7 maanden gedraaid op de automatische piloot. De liefde was letterlijk en figuurlijk stukgeslagen. Het was een bittere einde. Verteerd met huid en haar door een vreselijke ziekte.
Vanaf het moment dat duidelijk werd dat zij niet meer te redden was, heeft ze nog 4 weken geleefd. Waarvoor? Haar vader kwam – hoorde ik achteraf – dagelijks op bezoek. Hij was 4 jaar daarvoor overleden! Hij zat op de rand van het bed, sliep naast haar om haar bij te staan. Ik mocht mijn schoonvader graag, had hem te kort in mijn leven meegemaakt. Er is meer tussen hemel en aarde, wordt er vaak beweert. Een week voor haar sterven vertelde ze tegen de palliatieve medewerkster, dat ze een week later zou sterven. Zij wist veel meer dan ze mij vertelde.
Zij was zo verdrietig, boos, angstig, dat ze uit zelfbescherming voor haar zelf, iedereen op afstand hield, inclusief onze kinderen. Ze kon niet meer liefhebben. Ze was murw geslagen. Ik vraag mezelf nu af: had ik haar meer liefde moeten geven? Het antwoord is ja. Ik kon het niet meer, ik vluchtte geestelijk. Ik durfde de confrontatie met haar pijn niet aan te gaan. Ik was geen mens meer, maar een verpleger, die zijn vrouw of een vrouw tot in de dood verzorgde. Tot op de dag van vandaag kan ik mij dat zelf niet vergeven. Ik ben super rationeel in bijna alles, mijn sterkste punt is in deze ook meteen mijn zwakste punt. Ook hier komt de Ying en de Yang weer om de hoek kijken. Uiteraard spreken mensen om mij heen, dat ik alles heb gedaan. Dat ik een keuze heb moeten maken voor mijn gezin. Dat klopt natuurlijk, maar het voelt ook alsof ik een keuze heb moeten maken tussen twee mensen. Ik kan er maar een redden en de andere niet. Een duivels dilemma. Natuurlijk heb ik voor het gezin gekozen, maar dat ging ten kosten van een menselijk afscheid………. Dat laatste doet vreselijk veel pijn… … deze wond zal nooit meer helen en dat zal ik moeten aanvaarden.

Maart 2017 (4)
‘Zo sjakie, je hebt 30 slagen verdient.’ Terwijl ze achter mijn rug het juiste ‘slagwerk’ voor mijn straf pakte. Er was voor mij geen weg meer terug. Ik protesteerde niet, ze had mij intens laten genieten van een van mooiste vernederingen uit mijn leven. Nu moest ik afrekenen……. Betalen….KASSA..!!!
‘Jij mag kiezen, wie eerst sjakie.’
De Dames stonden als het ware in een halve cirkel om mij heen. Mrs. Denise stond van mijn positie uit op 12 uur. Dus recht voor mij. Links van haar, dus rechts voor mij stond Morgan. Ik wees haar als eerste aan.
‘Ieder 6 slagen Dames.’ Gaf Mrs. Denise nogmaals duidelijk aan. ‘handen omhoog Sjakie…. HOGER!!’
Patsss. 1 Dank U Meesteres, Patsss 2 Dank U Meesteres, PATSSSS ………..PATSSSS….. AUWWWWWW
Ze had mij uiteindelijk de zes tikken verkocht….. Ik boog kort voorover…. ‘Dank U Meesteres…’
‘Recht staan sjakie, wie is nu aan de beurt?’
‘Mrs. Daisy, Meesteres.’ Zei stond links van Mrs. Morgan, van mij dus rechts..
Hetzelfde ritueel herhaalde zich. Daisy spaarde mij geenszins. Goed, was ook mijn eigen schuld, stomme zak dat ik ben………. Wederom had ik tijd nodig om te herstellen…….
‘Rechtstaan sjakie…….wie nu!!
‘Mistress Nicole…..
‘Hij gaat het rijtje af’ zei een van de Dames.
Halverwege haar 6 klappen had ik het niet meer, ik verging van de pijn. Voor een ware masochist, was dit waarschijnlijk het begin. Ik zat qua pijn op de limiet…. Mrs. Nicole verlaagde het tempo.
Het zweet van angst en pijn stond inmiddels op mijn hoofd……
‘Wie is de volgende.’
Links naast mij stond Mrs. Zascha, zij had alle reden om mij te straffen. Godzijdank was zij genadig voor mij. Rechts naast Mrs. Zascha stond Mrs. Valerie. Zij stond dus links van Mrs. Denise, van mij uit gezien. Ze trakteerde mij nog op een aantal pittige slagen. Ik snakte naar het einde. De Dames hadden mij samen ‘verwend’  met 30 zweepslagen. Toen was het de tijd voor Mrs. Denise, ik stond inmiddels op mijn tandvlees. Wie ben ik om te protesteren??? Ik ben niemand. Ik voelde me niemand, maar wel ontzettend bevooroordeeld door de extase waarin zij mij had gebracht in het bijzijn van al deze Dames. Nee, er was geen haar op mijn hoofd, die er ook maar een fractie van een seconde aandacht om te protesteren. Ik mag huilen, ik mag schreeuwen. Over schreeuwen gesproken, halverwege de straf exercitie kwam Mrs. Rose vragen of ik wat stiller kon zijn, want ze kon haar gast niet verstaan…Hahahahahahaha. Nee ik mag dus schreeuwen, huilen, buigen…… zelfs smeken om genade. Maar ik zou een ontzettende slappe zak zijn geweest, als ik had geklaagd.
Wat volgde waren 6 slagen op mijn billen. Ik kermde het wederom uit van de pijn…..Maar ik had het doorstaan.

‘Wie van de Dames heeft nog een leuk idee?’ vroeg Mrs. Denise. Er kwam niet echt iets bij de Dames op. Totdat een van de lieftallige Godinnen, deze vraag vertaalde in het Engels. Mrs. Nicolle, begon te lachen en had een super idee. Voor de Dames wel te verstaan….
Hoe kan ik de volgende genots- kwelling het beste omschrijven? Wellicht is het vergelijkbaar met het ronddraaien van een springtouw. Zoals 2 personen een springtouw ronddraaien, waarbij de derde eroverheen springt. In dit geval draaide 5 Dames de touwen gelijktijdig rond die bevestigd waren aan mijn ballen. De Dames hadden weer de grootste lol. Het leukste is misschien wel dat deze Dames om dit tafereel de komende tijd nog vaak zullen lachen. Na dit alles had ik de eer om alle Dames persoonlijk te bedanken. Daarop werden mijn inmiddels verschrompelde ballen bevrijd van de handboeien……

 De man 2 (vervolg op weg naar de Horizon)
…………………. Het licht wordt langzaam feller, mooier. De man knijpt zijn toch al kleine oogjes zover dicht, zodat het lijkt dat zijn ogen gesloten. Waar is mijn zonnebril als ik hem nodig heb. Maar ja, wie draagt er nu een zonnebril in een tunnel? Licht is een teken van leven, licht brengt energie. Wellicht ook verlichting van geest en ziel. De man moet het meest traumatisch hoofdstuk in zijn leven gaan afsluiten.
Rustig vervolgt hij de weg terug naar huis, wederom voorbij…..juist verrek: de lichtstad…Zoiets verzin je toch niet?? Maar het ware licht, ligt toch echt een paar kilometer ten zuiden van die stad. Hij kan deze stad niet meer voorbij rijden, zonder dat hij aan  Mrs. Denise denkt. Ergens baalt hij ontzettend. De thuis situatie liet het niet toe voor hem, om Mrs. Denise te informeren over de lijdensweg waar zijn vrouw, en hij indirect  in beland waren. Hij wilde dat niet stiekem doen. De man was bang dat zij, Missy, dat verkeerd zou opvatten. Hij had haar, Mrs. Denise, graag bij de uitvaart erbij gehad. Dat kan hij nooit meer ongedaan maken.
Er waren meer mensen niet aanwezig op de uitvaart die belangrijk waren geweest in het leven van Missy. De tijd vloog voorbij, vooral in het BDSM wereldje hadden we veel kennissen. Gelukkig hebben we de belangrijkste mensen voor ons kunnen bereiken. Er was echter een persoon, die wij helemaal uit het oog waren verloren. Missy was verbittert en er wel klaar mee. Ze was boos en verdrietig. Bij de man kwam het niet op.

Na het overlijden begon het de man te knagen. De puzzel is niet af. Ik mis nog één stukje om af te kunnen sluiten. Via Facebook vond hij haar en stuurde een berichtje. Ze hadden elkaar al meer dan 8 jaar niet gezien. We waren getuigen geweest van de geboorte van haar jongste 2 kinderen. Er kwam geen reactie terug. Niet naar 1 dag, 1 week, 1 maand. De tijd vloog voorbij, de man had het druk genoeg met alle rompslomp toen hij een paar maanden later opnieuw haar Facebook pagina tegenkwam. Hij besloot een vriendschap verzoek te sturen. Na een paar dagen werd deze gehonoreerd. Hij besloot om op haar tijdlijn een kort bericht achter te laten. Wederom kwam er geen reactie……. Totdat hij circa 2 weken later een SMS ontving……..Hier met Angel, toen van de …straat nr. 5, ik snap niets van de messenger, maar ik zie dat ik veel berichten nooit heb gelezen….
Hij had destijds zijn 06 nummer achtergelaten.  En reageerde….. Ik bel vanavond terug……..

Maart 2017 (5)
Langzaam was ik aan het herstellen van de 36 klappen die ik had geïncasseerd. Hoe pijnlijk het ook was, iedere klap was het waard geweest. Alle Dames, op Mrs. Denise en Morgan na, hadden de Rode kamer verlaten.
‘Ga op je rug liggen. Met de voeten richting de spiegel.’
‘Zo Meesteres?’ Vroeg ik terwijl ik op mijn rug ging liggen.
‘Heb ik opdracht gegeven aan jou om een vraag te stellen?’ Antwoordde ze streng.
‘Nee Meesteres….’
Ze maakte 2 kettingen los van de sling en liet de takel ratelen. Ik wist instinctief, dat ze mij aan mijn voeten ging ophangen. Vakkundig werden de speciale enkel boeien bevestigd en een spreidstang tussen mijn benen gezet.
‘Hoofd tegen je borstkas.’
Ik kende het ritueel. Vakbekwaam werd ik omhoog getakeld. Even later hing ik weerloos op de kop. Om mijn positie nog onmogelijker te maken, werden mijn handen met leren polsboeien op mijn rug vastgezet.
Ik kreeg vervolgens precies waar ik om had gevraagd… Kaarsvet…… Ben ik daar dol op. Nee…. Maar ik mag het mijzelf ook niet te makkelijk maken.
Langzaam druppelde ze het hete vet over mijn ballen heen. Zo nu en dan had ik moeite om stil te hangen.
‘je kunt ook met kaarsvet de bilnaad dicht schroeien.’ Zei ze tegen Mrs. Morgan, die aandachtig het tafereel aanschouwde.
Sommige druppels waren zo heet dat ik als het ware mijn bovenlichaam voorover boog.’
‘Dat zijn goede buikspier oefeningen sjakie.’ Weldra stimuleerde ze mij om dit te herhalen. Mijn ‘motivatie’ werd gestimuleerd met behulp van een kleine zweep……
‘Zo Sjakie, je gaat zo meteen je slavenzaad recyclen.’ Het deed me vrijwel meteen terug denken aan die avond in augustus 2016 (Wandel je eigen weg)
Mrs. Denise pakte de terminator erbij en begon me te verwennen. Er kwam niet direct leven in mijn penis, die nog angstig was van het ‘slagwerk’.
‘Ik ga niet al het werk doen, dat mag je zelf doen……’
Het duurde niet lang, dat ik het punt bereikte dat ik mijn zaad de wijde wereld in kon gaan projecteren.
‘Vang je zaad op Sjakie….’
Al het zaad wilde er gelijktijdig uit, ik leek meer op een regensproeier…..’
‘Heb je meer gaatjes?’ Vroeg Mrs. Denise…..

Ik had geen fut meer, hing er compleet ‘afgemat’ bij met rood/blauw geslagen billen.. Ik was voldaan, of alles van de afgelopen 9 maanden in een keer de revue passeerde. Het voorrecht om een sessie mee te maken met 6 Dames is absoluut geen gemeengoed. Dat is ontzettend veel geluk hebben dat het zo uitkomt……. De slagen raakte me diep, maar ik was ook trots dat ik het had doorstaan. Mrs. Denise had als het ware een overheerlijk 6 gangen menu opgediend. Ze had me getrakteerd op nieuwe, maar ook enkele zeer pittige smaken!!

De man 3 (vervolg: Op weg naar de Horizon)
Terug, terug bij af…. Terug naar 13 juli 2003…..We kunnen de tijd niet terug draaien, ook niet vooruit. We kunnen wel vooruit kijken. Angel had Missy in die jaren ontzettend geholpen. Zij was het geweest die de advertentie voor Missy had geschreven. Zonder haar had ik de moeder van mijn kinderen nooit gevonden. Zij moest weten wat met Missy was gebeurt. Angel was jaren terug naar België verhuisd. De cirkel was hiermee rond…. Hij sprak haar ruim 2,5 uur aan de telefoon …. Het wordt nu tijd om definitief de weg naar de horizon te verleggen……

Daar In de verte
straalt het licht.
Dat, wat onmiskenbaar
zijn ziel verlicht.

Zijn ogen zijn op
de toekomst gericht.
Hij is niet voor
het verleden gezwicht.

Daar, aan de Horizon
ontwaard het nieuwe leven.
Nadat hij zijn ziel
eindelijk heeft vergeven.

………….Einde…………………

Een zeer speciaal woord van dank voor:

• Morgan
• Valerie (a.k.a Slavin Valerie)
• Zascha (bedankt voor Uw genade!)
• Daisy (a.k.a. Slavin Daisy)
• Nicolle (Mistress…exitement……..)
• Rose (a.k.a. Switch Rose)

 Magie

Ontastbaar baant het
in een weg om mij heen.
Het verlamt mij
van top tot teen.

Een spreuk die niet
wordt uitgesproken.
Blijft dag en nacht
door mij heen spoken.

Het is niet tastbaar,
ik kan het niet grijpen
Zoveel invloed op mij,
wat ik niet kan begrijpen.

Ik leef tussen dat,
wat ik niet kan zien.
Het is de onzichtbare
Kracht, die ik dien.

Ik stel geen vragen.
Ze heeft mij betoverd.
Mijn hart en ziel,
voor altijd veroverd

Het is de magie,
die u mij heeft gegeven.
Zonder Uw kracht,
kan ik mijzelf niet vergeven

Hallo beste bezoekers/lezers,
U bent uitgekomen op de pagina van Mrs.Denise, en ik begin met zeggen:
bij Mrs.Denise(en dus Domination Palace) bent u aan het goede adres!
Voor het eerst kennis gemaakt met Mrs.Denise.
Had een kennismakings-gesprek aangevraagd met haar, om samen te kijken en bespreken
van diverse mogelijkheden.
Erg vriendelijk, gastvrij werd in ontvangen. Tijdens een drankje uitgebreid met elkaar gesproken, waar ik “mijn verhaal” kwijt kon.
En al perfect de juiste vragen gesteld werden. Heel prettig zo’n intake, interactief en mee-denkend. Na het gesprek samen besloten om ook gelijk te (mogen)blijven voor een sessie/spel. Ik mocht een kamer kiezen, en dat is de kelder geworden.
Na douchen werd ik opgehaald door Mrs.Denise, en wat een mooie verschijning is zij.
Tijdens de intake waren er vele onderwerpen de revue gepasseerd, dus het leuke is dan , dat men(ik) niet weet welke kant het op gaat met het spel, omdat
Mrs.Denise dit zelf kon bepalen, en vond ik ook heel prettig.
Ze heeft een geweldig samenspel neergezet, van “wensen/triggers” die ik had aangegeven als zeer leuk en wenselijk, in afwisselingen met nieuwe uitdagingen en ervaringen voor mij.
Ik sta altijd open voor nieuwe dingen, en Mrs.Denise had dat wel goed onthouden! Hahahaha
Onderwerpen die ik wel als interesse heb, maar ook als angstig zie heeft ze al een beetje met ge-expirimenteerd.
Dat is geweldig, Mrs.Denise neemt je mee op een reis, die hoge toppen kent en diepe dalen(beidenleuk en positief bedoelt) , ze daagde me uit, ze moedigde me aan, ze strafte me, ze beloonde me.
Ik kijk Mrs.Denise in de ogen, ze kijkt me recht aan, en zonder enig woord weet ik wat de bedoeling is.
Voor diegene die in termen willen spreken/lezen:
Kennismaking met de Cane, gaf me daags er na nog herinnering -> zo 2strijdig, je wilt dat het stopt, ohnee, ik vraag toch of ik nog een slag met de Cane mag.
Tepelspel, oh yes. Mrs.Denise weet daar wel raad mee, met zoveel diversiteit aan speeltjes en methodes. Klemmetjes, knijpers, zelfs een naald als de Mrs. dat nodig acht Hahaha Vacuum was echt een favoriet/trigger voor mij. Maar vergeet niet haar goddelijke nagels, 1 van haar handelsmerken
En heerlijk wegdromen in een foliebondage gecombineerd met allerlei spelen, geweldig!
Ik ga zeker nog eens terug komen, en dan hopelijk ook kennis te mogen maken met o.a. de mogelijkheden van “Medisch spel” bij Mrs.Denise.
Dank voor alles en tot weerziens!
J.