Om 18.00 melden bij DP, dat was mijn opdracht. Ik wist niet door wie/wat of hoe ik zou krijgen. Met gierende zenuwen bel ik aan en wordt vriendelijk ontvangen door Lady Sharon(als ik me niet vergis) Een kopje koffie en wachten op mijn MRS, wie dat ook is. Ze komt binnen. Als vanzelf gaat de knop om en ben ik zo subbie als maar zijn kan. MRS Denise doorziet mij vrij snel en hebben we het over de slet die ik ben en de sletten-training die ik zal ondergaan. Na de douche heb ik de boeien om gekregen en begon het te malen. Doe ik wel goed genoeg mijn best? Is mijn MRS wel tevreden over mij? Even mocht ik HAAR laarzen aanbidden en met volle overtuiging en liefde heb ik het uitgevoerd. Daarna netjes op handen en knieën braaf achter Haar aan om mijn “bedrijfskleding” aan te doen. Gordeltje, kousen, slipje en jurkje en dan natuurlijk het pijpmondje maken met felrode lippenstift. Ik werd aan het rad gezet en tentoongesteld aan gegadigden en weer maalde het door mijn hoofd, doe ik het wel goed, is MRS wel tevreden over mij?
Dit kwam al snel naar buiten en we hebben even een korte pauze moeten inlassen. Wel werd mijn clitje met ballen even snel gebonden. Na de gedwongen pauze mocht ik voor asbak spelen en mocht ik HAAR spuug ontvangen. Hierna mocht ik aan het werk en mijn pijpkunsten oefenen en wederom werd het duidelijk dat ik inderdaad nog veel moet trainen. De MRS wilde nu mijn kont/kut inspecteren en testen dus netjes op de tafel en me aanbiedend kon ZE aan de gang. Mijn kutje werd bevoeld, opgerekt en getest. Als afsluiter ben ik dan ook officieel op 03-09-2016 ontmaagd door MRS Denise met tussentijds een flinke plaksessie om mijn kont netjes op kleur te brengen.
Toen vond MRS Denise het genoeg en mocht ik opruimen en douchen. Bij de nabespreking voelde ik me zweven en genietend en kon ik niet heel veel uitspreken
Dank U voor de training MRS Denise en ik hoop dat ik mijn training mag volbrengen bij U?
Nederige groeten kittyslet

Een tijdje terug had ik mijn 4e worstelsessie bij DP en toen ik aan de bar zat voor een drankje, was in de gelukkige omstandigheid Daisy in het echt te mogen aanschouwen. Op de foto vond ik haar al mooi, maar in het echt bleek zij nog veel mooier te zijn. Eenmaal thuis heb ik haar een berichtje gestuurd via de site en dit resulteerde 2 maanden later in een 5e worstelpartij.

Op de dag van de sessie was ik door onvoorziene omstandigheden aan de late kant, maar een belletje naar DP was geruststellend. Kort daarna arriveerde ik en werd ik welkom geheten door de oogverblindende Daisy. Er was even tijd voor een kennismakingsgesprek en om wat dingen door te nemen voor de sessie. En stiekem keek ik natuurlijk naar dat sterke en sexy lichaam van haar. Dat beloofde weinig (of moet ik zeggen veel) goeds.

Even iets over mijzelf. Ik had de 4 eerdere sessies allemaal op punten verloren tegen de dames bij DP. Ik ben redelijk lang (langer dan Daisy) en vrij tenger gebouwd (en dus lichter dan Daisy). Een blik op haar armen, benen, billen en borsten leerde mij dat ze 8 gevaarlijke wapens had en dat was een juiste inschatting.

We begonnen zittend op onze knieen op de mat en binnen een paar seconden bekroop mij het gevoel van “hoe ga ik dit een uur lang vol houden”. Uiteraard verzette ik mij met alles wat ik in mij had, maar een paar minuten later moest ik toch aftikken. Haar armen en benen waren duidelijk sterker dan die van mij en ook technisch was ze niet zo onervaren als ik gedacht had.

Op haar site schrijft ze dat haar stijl nog wil ontwikkelen. Nu, dan bleek ze toch een snelle leerling. Al was het wel leuk dat op mij voor het eerst een voor haar nieuwe greep losliet. En wat voor mij een primeur was, is dat ik af moest tikken voor een breastsmother met 1 borst. Chapeau, Daisy.

De sessie verliep verder heel plezierig, want Daisy is een leuke en spontane meid en ik kon zowaar ook een paar rondjes winnen, al was het aan het eind van de sessie duidelijk dat Daisy gewonnen had. Mijn statistieken zijn nu 0 overwinningen en 5 nederlagen. Ik heb een geweldige tijd met haar gehad en kijk uit naar een revanche. Maar misschien ga ik er dan wel helemaal aan.

Daisy bedankt.

‘Wandel je eigen weg’

 je wandelt naar mij… Ik pak je op en neem je mee….sjakie..’

26 maart 2001
Daar stond ik dan, poedelnaakt, met mijn benen gespreid onder de kettingen die aan het plafond hingen. Armen eveneens gespreid. Deze werden vakkundig aan de kettingen vast gezet. Even daarvoor had ik Mrs. Denise leren kennen. Ik had eindelijk het lef gehad om een Meesteres te bezoeken. Op internet had ik de website van DP reeds meerdere malen bezocht. Twee dames vielen mij toen in het bijzonder op: Mrs. Denise en Mrs. Tara. Ik had nog geen keus kunnen maken maar wel een tijdstip afgesproken. Toen ik aanbelde werd ik door een dame (Mrs. Gina)  begeleid naar de rode kamer. Ze vertelde dat Mrs. Denise nog bezig was en dat Mrs. Tara die dag ziek was………….

Ik was zo nerveus, het droop letterlijk van mij af. Na een klein half uurtje wachtte kwam ze. Een prachtige zelfverzekerde vrouw stapte de kamer binnen. Ik, ik kon alleen nog maar stamelen…ik werd kleiner en kleiner…wat een vrouw……..wat een uitstraling……wat een power……WOW!!!.. Ik vertelde dat ik al jaren SM gevoelens had, fantaseerde over vernedering en bondage. Met pijn heb ik niets, met onderwerping aan een vrouw des te meer… er ging spreekwoordelijk een deur voor me open. Er was (gelukkig)  geen weg meer terug. Vanaf dat moment was zij de baas over mijn geest….

‘Zo sjakie, daar sta je dan pinnetje naakt voor mij’ zei ze denigrerend. ‘Dat bos hout voor de deur wil ik de volgende keer niet meer zien. BEGREPEN!’
‘Ja’
‘Ja, WAT’
‘Ja Meesteres’ zei ik snel.

Een paar minuten later kroop ik door de kamer achter haar aan. Ik herinner mij dat ik dat destijds  heel erg onwerkelijk vond. Na al die jaren van heimelijke verlangens. Later die avond vertelde Denise mij dat ik aan het begin stond van een nieuwe weg. Ik doopte deze ontmoeting om tot mijn ‘Wedergeboorte’.

Verjaardag
De dag voor, de spanning neemt toe….Maar bovenal is dit de dag dat mijn vrouw 40 jaar zou zijn geworden. De what’s appjes stromen binnen op mijn telefoon. Allemaal vrienden en familie die mij en onze kinderen steunen op deze moeilijke dag. Vooral de avond ervoor had ik het moeilijk op de bank, alleen in de woonkamer televisie kijkend. Er was een serie op die Missy graag zag. Ik keek doorgaans mee. Nu kan ik deze serie niet meer kijken, zonder aan haar te denken. Ik schiet dan simpelweg vol.

 ’s Middags kwam Smurf (zie Een nieuw begin) op bezoek. We dronken wat en aten met de kinderen gebak. Ja, wat moet je anders? Ik vond dat ik iets moest doen voor de kinderen. Zelf pakte ik het vruchtengebakje, dat het minst slecht bij mijn ‘touwmissie’ past. Het komt hier op neer: zorg dat je langzaam kilo’s afvalt, zodat Mrs. Denise minder touw nodig heeft. Mijn huiswerk voor de volgende dag had ik al lang en breed klaar. Huiswerk?

Op de een of andere manier heb ik in het verleden een reputatie opgebouwd. Denise heeft notabene zo af en toe over mij gesproken. Jaren later zelfs nog na onze laatste ontmoeting. Waarschijnlijk ook nog na mijn meest recente bezoek juli jl. Met andere woorden Sjakie komt niet met lege handen er is een verwachtingspatroon. Iets wat ik niet erg vindt, het motiveert me alleen maar.
In dit geval een ingebonden Manuscript van  ‘Een nieuw begin’. Een ingelijst gedicht en een zoete verrassing in gepakt en wel begeleid met een ‘rijmpje’. Smurf vroeg nog: ‘Wanneer ga je weer naar Denise?’ Ik zei: ‘Morgen’.

Augustus 2016 (1)
Om klokslag 20.30 uur op de seconde nauwkeurig, ja ik heb speciaal hiervoor een tijd app gedownload op mijn GSM. Belde ik aan. Snel tweemaal achter elkaar. Ik was onzeker, de vorige keer had ze gezegd dat de bel het soms niet doet en ik hoorde niets.
Even later ging de deur open. Mrs. Denise verwelkomde mij.
‘Twee keer bellen?’ vroeg ze aan mij.
‘Ik wist niet of de bel was gegaan’ stamelde ik snel.
‘Volg me naar de bar’ zei ze na de welkomkus en knuffel. Inmiddels was ik al compleet uit het veld geslagen. De outfit die ze aan had, kwam bij mij binnen als een kanonskogel. KABOEM!!! Ik ga niet schrijven wat ze aan had, dan moeten jullie zelf maar een keer een afspraak maken met haar. Ik kan alleen maar het volgende zeggen:  Het werd een helse opgave voor om mij niet kwijlend  alleen maar naar haar borsten te staren…. Nog niet binnen en ik stond al met 1-0 achter,…ehh 2 – 0 natuurlijk.

Even later konden de plechtig heden beginnen waar ik met binnenpret naar uit had gekeken. Dat is namelijk het enige moment dat ik Mrs. Denise kan verrassen. Ik begon uiteraard met mijn gedicht. Na drie woorden zei ze:
‘Wacht even sjakie, wil je dat op het podium doen?’
‘Ja natuurlijk Meesteres’
‘Zal ik de overige dames er ook bij vragen?’
‘Ja prima’.  Antwoorde ik. Eerlijk gezegd vind ik dat alleen nog maar leuker, ik heb absoluut geen podiumvrees. Even later liepen Melody en Mrs. Payne binnen en namen de dames plechtig plaats. Net op het moment dat ik wederom wilde beginnen:
‘Trek je broek maar uit sjakie’ zei Mrs. Denise lachend.
Ook dat vond ik uiteraard niet erg……. Alleen begon ik tot hilariteit van de dames eerst  met mijn broek in plaats van mijn schoenen.
‘Schoenen ook sjakie’. Zei ze meewarig. Daar stond ik dan te hansworsten, broek op de knieën, schoenen half vallend uit trekkend, sokken.
‘Schiet eens op sjakie, ……………..trek de rest ook maar uit.’ Dat laatste kwam er zo tussen en neus en lippen uit. Mooier – klinkt heel raar – kan ze mij bijna niet belonen. Bedankt Meesteres, schrijf ik dan ook met glinsteringen in mijn ogen.

 Binnen een mum van tijd, kon ik mijn gedicht Lichaamstaal poedelnaakt voordragen voor deze drie prachtige dames. Ik was schaamteloos, ik voelde me als een vis in het water. De dames waren onder de indruk, voor de goede orde………… van mijn gedicht, over de rest zullen we maar zwijgen……hahaha……. Ik moet een reputatie hoog houden, qua schrijven. Na mijn voordracht overhandigde ik Mrs. Denise een ingelijst exemplaar. Wat rest was een presentje met een begeleidend rijmpje:

Wat heeft U mij
aan het denken gezet.
De uitvoering hiervan
zorgde al voor binnenpret.

Heb overal gezocht,
Met man en macht
Uiteindelijk toch gevonden
Wat de smaak verzacht.

Nu ik Uw leven weer ben
komen binnen droppen
Wil ik mij vol overgave tot
een goede slaaf ontpoppen

Ik wandel dan ook
zeer graag Uw pad.
Sinds 13 juli 2016
sta ik 100% schaakmat.

Aangezien Denise het presentje uitpakte, voordat ik het rijmpje voordroeg, kwamen mijn woordgrap(pen) – ik mag wel zeggen – zeer goed uit de verf bij de aanwezige dames. Ik ga niet verklappen wat het precies was, maar het heeft te maken met ‘Drop’.

Zuurstof
‘SJakie, SJAKIE  ik stik..ik…’ Hoorde ik Missy wanhopig roepen. Ze lag aan het zuurstof, haar longen gingen hard achteruit. Amper een week daarvoor kon ze goed een uurtje zonder deze ondersteuning.

Ik schrok wakker en rende snel naar de kamer van het vakantiehuisje waar wij verbleven. Vooraf wisten wij dat dit haar laatste vakantie zou zijn. Buiten ging het weer gruwelijk te keer. Het regende en donderden, hierdoor was het stroom uitgevallen. Snel pakte ik een mobiele luchtfles. Stom toevallig had ik ook de grote nood zuurstoffles meegenomen.
Ze ijlde, was boos, gefrustreerd, bang en over, over, oververmoeid. Ze durfde al dagen niet te slapen, ze was letterlijk als de dood om niet meer wakker te worden. De angst en pijn namen het over, ze zat tegen een delirium aan. Ik was zo machteloos…..
In mijn hoofd stormde het. Ik zag huizen hoge golven die op ons afkwamen op …..Het voelde al dagen als of ik op een schip zat… ik was de kapitein die met man en macht het schip aan het varen moest houden. Water wegpompen, zeilen laten zakken, sturen. Op het dek lag mijn doodzieke vrouw. Ik rende van voor naar achter en kon schreeuwen wat ik wilde maar door de enorme wind en regenvlagen kon niemand mij horen……   …….ik zag de geest …. de geest langzaam haar lichaam verlaten…. Ik had geen tijd……..er was geen tijd meer.

Missy haalde letterlijk het einde van de vakantie niet. Het lichaam was verworden tot  een compleet verteerd omhulsel van menselijk vlees en bloed. Ze aanschouwde zichzelf al maanden niet meer in de spiegel. Alsof ze zo uit een concentratiekamp  kwam lopen……. ze woog nog pak en beet 36 KG….
42 uur later zou zij sterven, na de hele dag hevig gevochten te hebben tegen slaapmedicatie om haar uit deze eindeloze lijdensweg te verlossen… de geest was vertrokken……Ik zei tegen mijn moeder, die net gearriveerd was in de Hospice waar we amper 24 uur eerder waren gearriveerd….Nu, nu ben ik weduwnaar…….

Augustus 2016 (2)
Op mijn knieën zo diep mogelijk voorovergebogen zat ik achter de badkamerdeur. Zo had ik dat vroeger niet expliciet geleerd. Wel op de knieën met de handen achter mijn hoofd of rug.
‘Lig je lekker op je armen? Waar hoort je hoofd te liggen?
‘Op de bodem’
‘De volgende keer biedt jij je handen open onder de deur aan, BEGREPEN?.’ Vroeg ze streng.
‘Ja Meesteres’.

Mrs. Denise bevestigde een halsband met ‘leash’ om mijn nek en zette – ik dacht – een pruik op mijn hoofd. Aangezien ik niet het lef had om op te kijken, wist ik niet precies wat. Ze hield de hondenriem kort achter haar toen ze de trap rustig afliep. Snel volgde ik haar met diep gebogen hoofd. Het ging overigens ook niet anders…

In de Rode kamer aangekomen zag ik tot mijn positieve verrassing dat zowel Mrs. Payne als Melody aanwezig waren. Ik had de creatie op mijn hoofd zelf nog niet gezien. Maar ik zag er, getuige de reacties weer ongetwijfeld belachelijk uit. In mijn ooghoeken zag ik dat Melody in de weer was met een kleine kooi op wielentjes. Deze kooi stamt zover ik weet uit 2002/2003. (Ervan uitgaande dat dit dezelfde kooi is.) Toen liet zij (Denise) deze kooi trots aan mij zien en vertelde ze dat deze op haar verzoek zo klein was gemaakt. Ook na haar eerste afscheid van DP – hier kom ik in een volgend verhaal nog op terug – had ik de binnenkant van die kooi gezien.
Mrs. Denise gebood mij om mijn armen vooruit te strekken voor de polsboeien. Vervolgens volgde de enkelboeien. Terwijl zij op een – naar ik meen – halfhoge stoel zat, moest dit onhandige slaafje eerst zijn linker en vervolgens zijn rechter enkel aanbieden. Nou nou nou, wat was dat van mij toch weer een gestuntel. Ik kan me voorstellen dat de dames daar achteraf smakelijk om hebben gelachen. Het valt me nog mee dat ze me niet kluns sjakie noemde, of beter slaaf kluns.

Stel je voor, maar probeer dit vooral niet te visualiseren. Een kerel van middelbare leeftijd met overgewicht die poedelnaakt op één been staat te balanceren en het ander op circa een meter hoogte moet houden……ik houd al op…vergeet dit maar snel. Tsjonge jonge jonge wat een gestuntel hahahaha. Na veel vijven en zessen zaten de enkelboeien vast en gebood ze mij om naar de sling te lopen. Achter de sling hangt een spiegel. Toen zag ik dat ik een rode pruik op had.

‘Kruipen Sjakie, opstaan, kruipen, opstaan. Als een jojo…  Wat kun je voor lul staan zeg, ik mag Mrs. Denise prijzen dat ze mij geen rode neus had opgezet, dan was het plaatje helemaal compleet geweest. Ik kan me voorstellen dat dat laatste te veel zou zijn geworden voor de  lachspieren van de dames …..
‘Wat zie je staan?’ vroeg ze.
Eerlijk gezegd weet ik niet meer wat ik antwoorde. Achteraf had ik kunnen antwoorden:
Een Michelinpoppetje verkleed als clown…… ….Als ze me een zwarte pruik op had gezet,…ja dan was het makkelijker geweest: een droplul natuurlijk….hahahaha.

’Omdraaien’ beval ze streng. ‘Pak met je rechter hand je pik vast en met de linkerhand de leash. Dit laatste zodat de riem niet in de weg hing.
‘Hoe vaak heb je zo al voor mij gestaan’
‘Een keer of 50’ antwoorde ik zonder te aarzelen en ik mag wel zegge: zeer trots.

Mrs. Denise had in de bar al aangekondigd dat ze de BMI waarde en het vetpercentage wilde meten.
Er werden nieuwe doelen gesteld. Toch maar weer eens een duidelijk bewijs dat deze vrouw erg veel geeft om de gezondheid van dit slaafje.

‘Kijk jij naar de borsten van Mrs. Denise?’ vroeg Melody aan mij verbaasd’
‘Ehh…’ betrapt dacht ik.
‘NOU………Antwoord!!!’ zei Mrs. Denise streng.
‘Ja’ zei ik aarzelend. Ontkennen had geen zin. Gelukkig voor mij liet ze het daarbij.

Voor de tweede keer mocht ehhh moest ik in het bijzijn van de dames met mezelf spelen, tot dat ik bijna kwam. De eerste keer was in de bar. Dat werd geen doorslaand succes. Het hielp daarbij overigens niet echt dat ze mijn tepels ‘plaagde’. Ook nu wilde het niet vlotten. Ik zweette inmiddels als een rund, mede door de pruik. Ik was blij toen ik eindelijk daar van werd verlost.

Openbaring
In het ‘wereldje’ heb ik vaak genoeg en met veel trots over Denise verteld. Hoe belangrijk zij voor mij was geweest. Buiten het ‘wereldje’ om echter nog nooit….. Tot dat ik recentelijk werd uitgenodigd door twee goede bekende. Zij had vroeger bij mij op school gezeten en toen ze Missy leerde kennen was ze nog singel. Vanaf de eerste ontmoeting ergens in 2003 klapte Missy meteen enthousiast uit de school over onze SM relatie. Daar werd verder niet moeilijk overgedaan en ook niet over gesproken. Nu bijna 13 jaar later zat ik met hen op het terras. Ik liep die avond helemaal leeg, we dronken tussendoor de nodige biertjes. Ik vertelde over het conflict tussen lust en rouw, ook zij vonden dat ik voor mezelf moest kiezen. Natuurlijk heb ik dat advies al vaker gehad en niet van de minste (Mrs. Denise…) Maar nu was ik een stap verder gegaan. Ik had ‘vanilla mensen’ met twinkelende ogen, trots vertelt over Denise. Wat zij vroeger voor mij had betekent en dat ik haar na 13 jaar weer had bezocht. Uiteraard niet in detail, maar dat is wat. Tegen Smurf kan ik alles zeggen. Die begrijpt dat, of een goede vriendin uit het ‘wereldje’, maar vanilla mensen…  Dat was nieuw voor mij. Het luchtte mij ontzettend op en ik liep met een grote glimlach op mijn gezicht naar huis.

Augustus 2016 (3)
Er werd een lange ketting, via mijn schouders en onder langs mijn B en B getrokken en bevestigd. (Billen en Ballen). De ketting was maar net lang genoeg , sneerde ze mij toe. Wat volgde vond ik minder leuk: een paar groene op scharen lijkende tepelklemmen. Ze zette deze eerst op mijn linker tepel. Een scherpe pijn schoot door mij heen. Stil staan kon ik nu echt niet meer.
‘Stil staan’ beval Mrs. Denise mij gebiedend, maar ook bemoedigend.

Ik verbeet de pijn, ook de rechter tepel moest er aan geloven. Uit onverwachte hoek kreeg ik support van Melody.
‘Denk aan iets anders sjakie’  zei ze verschillende keren.
‘De pijn zal weldra minder worden’ Gaf Mrs. Denise aan ‘Hoe voelt het nu?’ vroeg ze oprecht.
‘Een zeurende pijn Meesteres’
‘Moet ik ze eraf halen?’ vroeg ze bezorgt, ‘Wat stel je daar dan tegenover?’

Ik dacht niet lang na, ik wilde dit voor haar hoe dan ook ondergaan. Ik moest doorbijten. Ik wist ook totaal niet wat ik daar tegenover moest zetten eerlijk gezegd.
‘Nee Meesteres’
‘Hoe lang Sjakie’
‘5 minuten Meesteres?’ Zei ik vragend.
‘Goed’ zei Mrs. Denise tot mijn opluchting. ‘Kruip nu maar om de kooi heen.’

Daar ging ik dan met een van pijn getrokken gezicht, ik hoorde Melody mij bemoedigend toespreken. Na een rondje of 3, mocht ik gaan staan. De dames hielden de tijd nauwlettend in de gaten. Mrs. Denise overhandigde mij een pollepel en gebood mij om op mijn billen te slaan. Ik probeerde met mijn rechterhand zo hard mogelijk te slaan.
‘Sjakie heb jij niet ooit eens voor Mrs. Tara het smurfenlied gezongen?
‘Ja Meesteres, dat klopt.’

Maar voordat ik verder ga met deze zelfkastijding, even een korte toelichting. Het verhaal van het Smurfenlied dateert uit 2002. Ik ben de afgelopen 10 jaar Mrs. Tara nog verschillende keren privé tegen gekomen op party’s. Zeer recent sprak ik haar nog op de Showboat (juli 2016). We hebben er nog vaak om gelachen.

Goed verder met zelfkastijding: Uit respect voor het gehoororgaan van Mrs. Denise en de overige dames had ik mijn volume knop op minimaal staan. Ik zing zo vals als een hoepel.
Daar stond ik dan, met in mijn rechterhand dus een pollepel, waarmee ik op het ritme van het Smurfenlied, nou ja lied ehhh refrein: lalalalalalalalalalalala…jajajaja lalalalalalalala op mijn pik en ballen moest slaan. ‘Zingen Sjakie, hoorde ik Denise meermaals zeggen. ZINGEN en goed slaan.’
Zij demonstreerde een keer hoe je goed slaat. Gelukkig was ze voor mij daarbij erg genadig. De 5 minuten waren bijna voorbij….Ik was hier mede met hulp van Melody door heen gekomen.
‘Op je knieën en kruip in de kooi.’
‘Vooruit of achteruit Meesteres?’
‘Maakt niet uit’
Ik kroop vooruit met mijn logge lichaam in dit kleine kooitje, waar ik amper in paste………Zij sloot de kooi.

Besef (1)
Al weken, maanden, spookte die lust gedachtes door mijn geest. Of ik nu wil of niet, ze zijn er. Aan de andere kant lag Missy te vechten tegen kanker. De ellende begon in principe al ruim 2 maanden voor de beruchte diagnose. Ze kreeg een stekende pijn in haar heupen, eerst de ene heup, vervolgens de onderrug en daarna de andere heup. De hele dag had ze pijn, wat enkel verlicht kon worden door een warm bad of warme kruiken.

Als je zoveel pijn voor je ziet, is seks wel het laatste waar aan wordt gedacht en gedaan. Dit overkomt een mens en er wordt naar geleefd. We stellen geen vragen maar we doen. Omdat we verder moeten gaan. SM stond helemaal op 0, het kan ook niet verder zakken dan 0, maar mijn geest dacht iedere dag aan SM en steeds meer aan seks.

De ziekte sloopte letterlijk en figuurlijk het gezinsleven. Ik holde van de school naar de apotheek, naar het werk, dokter, ziekenhuis enz. Kinderen zijn hierbij het moeilijkste element. Zelf zijn ze gelukkig nog te jong om het te beseffen….
‘SJakie de kinderen groeien op zonder hun moeder!’ Zei ze meermalen met tranen in haar ogen. Het was niet eerlijk, zij kon en wilde dat begrijpelijk niet accepteren. Vooral het idee dat de kinderen moeten opgroeien zonder moeder deed haar zoveel pijn.

Als kapitein moest ik het schip loodsen door de hoge golven. Terwijl mijn vrouw lag te sterven en ik kon niets tegen doen. Het roer loslaten was echter geen optie. Uiteindelijk moest ik haar laten gaan zonder voor mijn gevoel op de juiste manier afscheid te nemen. Dat deed pijn, zo verdomd veel pijn.

Augustus 2016 (4)
Mijn armen werden aan de ene kant van de kooi vastgezet door handboeien aan de tralies. Aan de andere kant staken mijn voeten eveneens uit de kooi. Mrs. Denise greep een paar keer met haar nagels in mijn ballen. Haar nagels zijn echte moordwapens. Mijn tepels en ik zijn er in ieder geval als de dood voor, mijn ballen hebben er nu ook weer kennis mee mogen maken!
Even later lieten ze dit slaafje alleen achter. Ik was opgewonden van de benarde positie waarin ik mij bevond. Gehypnotiseerd door haar prachtige borsten, die mij al eens bijna ‘fataal’ waren geworden. Mijn gedachtes gingen terug naar ergens in april 2002……

‘Sjakie. Jij vertrouwd me toch’
‘Ja Meesteres’
Even later trok ze een vuilniszak over mijn hoofd……ik raakte in paniek..
‘Hoofd stil houden.’ Maanden ze mij verschillende keren…

Ik kwam ietwat tot rust, vervolgens trok ze tape om mijn hoofd heen. Ik kon niets meer zien en kreeg geen lucht meer. Ze prikte gaatjes bij mijn mond zodat ik weer kon ademen. Ik was helemaal in haar macht. Ze legde haar hand op mijn mond, ik snakte naar adem…paniek paniek…… Wat volgde was –
wat achter af bleek – een  illusie. De vuilniszak trok ze ter hoogte van mijn mond verder open………Ze duwde iets warms in mijn gezicht……ik zwijmelde weg……dit moest een van haar borsten zijn….als een hongerige baby begon ik – dacht ik – op een van haar tepels te sabbelen ………Mijn geest steeg op…….Vervolgens duwde ze beide borsten vol en strak in mijn gezicht. Haar borsten waren nu voor de verandering letterlijk adembenemend.

‘Hoe vind je dat Sjakie? Gedood worden door mijn borsten……..’
Ik zou dit als hemels willen omschrijven, een hemelse dood.
Achter af bleek dit alles dus een illusie te zijn…..Hoe en wat weet ik niet, maar ik heb er destijds ontzettend van genoten.

Besef (2)
Beseffen, dat is het woord, probeer eens te beseffen dat je eigen vrouw er over pak en beet zes maanden niet meer is… Probeer het eens…Dat gaat bij mij zo in mijn koppie….Liesbeth gaat dood…wordt er in mijn hoofd geklopt. Hé komt dat daar boven binnen? Hoor je wat je daar zegt? Nee? Luister dan goed:  MISSY GAAT DOOD….. Kaboem knalt de deur dicht, daar wil ik niets over horen, basta!!
Dat is één, nu doe ik er een schepje boven op: Liesbeth gaat dood en ze crepeert daarbij ook nog eens  van de pijn. Letterlijk wordt het lichaam van binnenuit verteerd door de ziekte… Als klap op de vuurpijl zien de kinderen dit dagelijks gebeuren……. Het besef was er bij mij niet, ik liet het besef gewoon buiten op de stoep staan. Ding dong, hallo maak die deur eens open. Hé wat moet je? Flikker op, pats de deur dicht en klaar ermee….. Opgeruimd staat netjes.

Maar het besef bleef tot vervelens toe aanbellen. Ding dong, hier ben ik weer, kijk…….kijk daar op dat bed, daar ligt jouw vrouw te creperen.. Wat een aanzicht he, Zou ze haar 40^ste verjaardag halen. Kijk daarbuiten wordt een nieuw huis gebouwd, het eind resultaat zal zij nooit kunnen aanschouwen want Het lichaam was op, de kanker had haar longen letterlijk verzwolgen….Wij waren ergens blij en opgelucht. Ik voelde me vrij, er viel een enorme last van mijn schouders af. Hoe lang stond die boog al gespannen? Hoe lang had ik al, als partner, de klappen op moeten vangen…. Het was zo mens onterend geweest voor mijn vrouw….Al die tijd was ik fier overeind gebleven, de rust zelven. Meestal tenminste, tot de laatste snik kon ze op mij bouwen. Ik was letterlijk en figuurlijk keihard, zo keihard dat ik geen besef binnen liet om samen te rouwen, verdriet te hebben. Tot dat het besef uiteindelijk binnenkwam dat ik te laat was gekomen bij haar overlijden………

Augustus 2016 (5)
Na terugkomst van de dames, mocht ik de kooi verlaten.
‘Doe je enkel boeien af en ga op de grond liggen met je hoofd bij de voeten van Melody’
‘Ja Meesteres, op de buik of de rug?’
‘Op je rug, doe je linker been omhoog’

Mrs. Denise bevestigde speciale boeien om mijn enkels en voeten. Ik wist instinctief meteen waar dit heen zou gaan.
Zitten de boeien goed? Vroeg ze.
‘Ja Meesteres.’

Er werd een spreidstang tussen de beide benen bevestigd en ze begon me omhoog te takelen.
Ik ken Denise natuurlijk al heel lang, mag ik wel zeggen, in alle sessies die zei met mij heeft gespeeld, stond veiligheid voorop. Dat samen met respect. Zij is een zeer gepassioneerde Meesteres die geniet van het spel. In het verleden heb ik diverse sessies meegemaakt, waarbij zij nieuwe dames onder haar hoede nam. Ook nu weer speelde ze een prachtig spel waarbij ze een nieuwe Meesteres, Mrs. Payne, de nodige tips en aanwijzingen gaf, zonder afbreuk te doen van de sessie.

‘Hoe lang mag je iemand aan zijn voeten laten ophangen?  Vroeg ze aan Mrs. Payne.
’10 minuten?’
‘Melody jij’
’15 minuten?’
’20 minuten’ zei ze vervolgens gedecideerd.

Dat geeft zoveel vertrouwen en rust. Een en al professionaliteit. Ik hoorde de takel ratelen.
‘Houd je kin tegen je borstkast zo meteen, als de benen omhoog gaan.
Niet veel later hing ik aan mijn voeten omhoog. De boeien zaten echt goed, geen enkele speling, waardoor ik redelijk comfortabel  bij hing. Dat voelde zo goed en machteloos. Langzaam zwijmelde ik weg. Mrs. Denise pakte de Terminator en begon mijn lid te bewerken.
‘Als je bijna klaarkomt tel je van 10 naar 0.Oh en nog wat Sjakie’. Tussen neus en lippen door. ‘Als je klaarkomt doe jij je hoofd omhoog en vang jij je eigen sperma op in je mond’.
Het deerde mij niet, geen moment dacht ik daar over na. Ik was in trance en wilde niet nadenken of vragen stellen. Ik wil stapje voor stapje grenzen verleggen voor haar. Omdat ik op ‘mijn manier’ zielsveel van haar hou. Dat is niet te verwarren met verliefdheid of een obsessie. Ik ben namelijk veel te nuchter om daarin de weg kwijt te raken.
‘Kom je al bijna Sjakie’
‘Nog niet Meesteres’

Toen kwam Melody erbij staan. Nu moet ik heel goed oppassen met wat ik schrijf. Ik hoop dat ik de feiten namelijk juist weergeef. Als ik het goed heb gezien, wat moeilijk was uit mijn positie, dan kietelde Melody mijn ballen? Hoe dan ook dat was naast de terminator……..HEERLIJK.
Even later kwam ik dan ook klaar, uit alle macht probeerde ik mijn sperma op te vangen en warempel dat lukte ook nog. Zei het niet alles maar toch. Denise veegde mijn gezicht schoon met haar
vingers die ik moest aflikken. Nee dat was niet lekker….maar ik heb dat zonder aarzelen voor haar gedaan en dat geeft mij een trots gevoel.
Bij thuis komst stuurde ik meteen een email. Om Denise nogmaals te bedanken, ik was nog in trance en voelde me echt goed. Te meer omdat mijn eerst verhaal goed was aangekomen. Hier ga ik iets mee doen zei ze tegen mij. Een eigen column op de website. Wat een geweldig compliment, ik kan niet ontkennen dat dit mijn ego enigszins streelt.

Ik wandel niet Meesteres……Ik kruip, ik kruip naar U……………
…………….met glinsterende ogen en een glimlach op mijn gelaat……………………….

Wordt vervolgd…

Voetnoot:
Mrs.Payne: Nogmaals bedankt en ik wens U veel succes bij DP.
Melody: topper, je hebt mij er echt doorheen gesleept. Bedankt..

 Contrast
Als emoties de baas
zijn over mij als man
En ik mijn tranen niet meer
bedwingen kan

Dan kan Ik mijzelf helemaal
open en bloot geven
Zodat mijn geest tijdelijk
uit mijn lichaam kan zweven

Om een korte vlucht
uit mijn leven te nemen
Om al mijn memories
te koesteren en te claimen

Dan vloeien mijn tranen rijkelijk,
zoals zonnestralen plots schijnen.
Het zijn de herinneringen,
die langzaam uit mijn ziel verdwijnen

Het bittere einde,
dat ik niet kan verteren,
Zorgt er nu voor dat ik
in U bijzijn mag verkeren

Het contrast van lust en verdriet
doet  mij zoveel pijn
Wat ben ik ontzettend blij
om weer bij U te zijn.

Sjakie 28-08-2016

Ik heb al lange tijd bdsm-gevoelens en bezoek dan daarom ook af en toe DP. Zo kwam ik vorig jaar bij Meesteres Denise terecht. Het mooie van Mrs Denise is dat zij een eigen website heeft waarop ook verslagen van andere slaven staan. Vooral verslagen waaruit een niets ontziende meesteres wordt geschetst die vooral doet waar ze zelf zin in heeft.

Nu ben ik tegenwoordig best “ruim” in mijn (bdsm-)mogelijkheden, alleen ben ik geen pijnslaaf, lees: ik heb niet de vrijheid om maar alles te doen. Dus eigenlijk weet ik niet van alles waar precies mijn grenzen liggen. Dus het was voor mij best een grote stap om mezelf aan te bieden aan Mrs Denise.

Nu ben ik recent voor de derde keer bij Mrs Denise geweest. Uiteraard zat ik vol spanning, want haar naam is groot. Uiteraard deed Mrs Denise er alles aan om me op m’n gemak te stellen – niet dus… Ja, ze is een sadiste. Ja, ze zoekt grenzen op. Ja, ze verrast je. Alleen respecteert ze wel je grenzen, je “harde” grenzen dan nog altijd. En dat is wel alles wat een natuurlijke bdsm’er van een natuurlijke meesteres kan en mag verwachten.

Mijn voorkeuren zitten in de hoek van fysieke vernedering: (strikte) bondage, zintuigen ontnemen, uro/luiers en -ontdekt bij DP- geforceerde bi-handelingen. Door een vroegere slechte ervaring heb ik bijvoorbeeld angst voor tepelspel. Kortom kreeg ik een introductie gebruik van zwepen zonder permanente beschadigingen. En uiteraard mochten mijn tepels opnieuw kennismaken met wat klemmen en ookslagen meegenieten, hoewel mijn tepels daar ietjes anders over dachten.
En hoewel ik helemaal geen gevoelens heb bij volgen van verbale dominantie, word ik daarin toch stiekem meegenomen door iedere keer net wat meer “regels” toe te voegen. Het vervelende is dat Mrs Denise weet dat ik een goed geheugen heb, en dat zij dat ook onthoudt. Gelukkig mocht ik daarna een luier om (en ook achteraf omhouden). Door eerdere ervaringen was dat een makkie, dus kon ik op mijn gemak rustig achteroverliggen en wachten op wat er nog zou komen.

Door mijn zicht te ontnemen, worden andere zintuigen verstrekt. Bij het eerste bezoek was haar klacht dat ik wel wat sneller mocht zijn met het leveren van mijn zaad. Alleen heb ik daar behoorlijk grote controle over, dus als het moet lever ik niet ongevraagd – dat is nog nooit iemand gelukt. Gelukkig helpen mijn bi-gedachten vaak wel om dit te stimuleren, hoewel “in het echt” mijn ultieme doel is.

Dus Mrs Denise is zeker een niets ontziende meesteres. Toch heb je bij haar het gevoel dat ze je harde grenzen respecteert, hoewel ze je absoluut zal helpen om waar ruimte en rek is binnen die grenzen die op te zoeken. Dat is de magie van bdsm. Dat is de kracht van Mrs Denise.
Groetjes, raphus.

Een paar jaar geleden, heb ik voor het eerst een uitlaatklep gegeven aan mijn BDSM-gevoelens. Ik koos ervoor om een afspraak te maken bij Domination Palace. Mijn eerste ervaring was overweldigend! Mede door de professionaliteit, goede zorg en persoonlijke aandacht heb ik in de afgelopen jaren nog twee afspraken gemaakt. Voor mij is het de lange reistijd meer dan waard.

Gisteren heb ik een sessie van anderhalf uur gehad met Mrs. Nina. Tijdens ons voorgesprek had ik nog last van gezonde spanningen, die door de mooie verschijning en plagerijtjes van Mrs. Nina er niet minder op werden. Ik kon mijn behoeften en wensen bij haar kwijt, waarbij we rest van het spel als verrassing hielden.

Na wat zenuwen in het begin, duurde het niet lang voordat ik me volledig kon overgeven. Mrs. Nina is nog maar net begonnen, maar ze straalt al een natuurlijke dominantie uit alsof ze dit al jaren doet. Moeiteloos wist ze mij voor zich te winnen.

Wat Mrs. Nina onwijs goed deed, was het spel aanpassen op mijn reacties. Zodra ze merkte dat ik ergens opgewonden van werd, speelde ze daar meteen op in en als het kon ging ze nog een stap verder. Ik had van te voren gezegd, dat ik wat grenzen wilde verleggen en hier ging ze respectvol mee om. Ze ging er niet meteen vol eroverheen, maar keek eerst even aan hoe ik op alles reageerde.

Ze gaf van te voren aan mij gek te maken met ‘mindgames’ en ‘tease and denial’ en dat is haar absoluut gelukt. Er zat veel wisselingen in haar spel, waardoor ik me continue afvroeg wat me te wachten stond. Bij thuiskomst was ik nog vol van alle indrukken, die ze bij me heeft achtergelaten.

Ik kijk terug naar een waanzinnig middag. Als ik in de toekomst terug kom, ga ik zeker voor een nieuwe afspraak met Mrs. Nina!

De sessie liep tegen het einde. Meesteres Denise leidde mij de nursingroom binnen. De middag was als een normale sessie verlopen. Voor zover sessies bij Meesteres Denise ooit normaal of voorspelbaar zijn.
In eerste instantie had Meesteres Denise me deze keer omgetoverd in een leernicht. Ik had een leren harnas omgekregen. En Ze had me een flinke dildo voorgebonden. Zo werd ik tentoongesteld in de hal van het fantasyhouse. Ik had een masker gekregen, en via de opening bij mijn mond moest ik met een rietje een glas verse champagne van Meesteres Sophie leegdrinken. Ook had Meesteres Denise aan Sophie gevraagd mij een kick in mijn kruis te geven.
Ik was met floggers bewerkt waarbij Meesteres Denise de hulp van twee collega’s had ingeroepen zodat drie dames tegelijkertijd aan het meppen waren. Zelf had Meesteres Denise daarna de bullwhip gepakt. Gelukkig kreeg ik daar maar vijf slagen mee. De Meesteres deed die niet eens met volle kracht. Ze had wel met haar vreeslijke nagels stevig in mijn tepels geknepen. In een opwelling van pijn had ik daarbij “kreng”geroepen. Wat ze natuurlijk niet in dank afnam. Tot zover dus een “normale” sessie. Maar nu leidde Ze me dus de nursingroom binnen.

Meesteres Denise liet me in de gynaecologen-stoel liggen en bond mijn benen goed vast in de beugels. Ook mijn handen werden vastgezet. Zodoende kon de Meesteres overal bij en kon ik me niet verzetten. Vervolgens begon ze allerlei dingen klaar te zetten, maar ik wist niet wat ze van plan was. Het maakte me zenuwachtig en angstig . Ze onderbrak haar voorbereidingen met de mededeling “je was toch nieuwsgierig naar de melkmachine”? Sinds enkele maanden heeft DP een nieuwe melkmachine in huis. Toen ik daarvan hoorde had ik inderdaad laten weten dat ik erg benieuwd was naar dat ding. Ik had er tegelijkertijd bij laten weten dat het apparaat bij mij zeker niet zou werken. Immers ik ben klein geschapen, het apparaat zou niet passen. Als 65plusser is mijn spermaproductie bovendien minder. En op het einde van een sessie wanneer ik meer uitgeput ben, ben ik sowieso niet tot veel in staat. En nu haalde ze het apparaat tevoorschijn omdat ik toch had laten merken nieuwsgierig te zijn. Het zag er inderdaad uit zoals het bij een koe gebruikt wordt. Een beker die aan de speen wordt bevestigd, en dan ritmisch vacuüm wordt gezogen en losgelaten waardoor een knijpbeweging ontstaat. Meesteres Denise installeerde de beker aan mijn penis. Ik dacht een lichte pijn te voelen. Of was het alleen de angst voor er wat er ging gebeuren? Erg gemakkelijk voelde het niet. Nogmaals zei ze “je bent toch nieuwsgierig?”.
Daarna bracht ze via het bedieningspaneel het apparaat in beweging. Ik voelde het apparaat ritmisch in beweging komen. Het loslaten en weer knijpen. Eerst langzaam. Daarna liet de Meesteres het iets sneller gaan. Ik sidderde. Ik wist niet goed wat ik voelde. Mijn hele lichaam begon te schokken. De Meesteres constateerde minzaam dat het apparaat al effect resulteerde. Het voelde bij mij als een sensatie. Mijn lid werd in de vacuüm gezogen beker dik en groot. Dikker en groter dan hij volgens mij ooit in mijn hele leven geweest is. Toen Meesteres zag dat ik uitgeput raakte zetten ze het apparaat even uit. Ze vroeg mij trots naar mijn lid te kijken. Daarna zette ze het apparaat weer aan. “Je wou toch zo graag?”, zei ze nu. Ze schaterde. Het apparaat eerst weer op lage snelheid die ze vervolgens weer verhoogde. De ritmiek zorgde dat mijn lijf opnieuw schokte.
Terwijl ik zo lag schoten allerlei wilde gedachten en fantasieën door mijn hoofd. Ik voelde me een soort varken waarvan de sperma industrieel werd verzameld voor inseminatie. Ik vond het vernederend dat ik daar met mijn benen wijd lag terwijl het apparaat zijn werk deed. Ik probeerde tegelijkertijd naar de Meesteres te glimlachen om haar te laten merken dat ik toch genoot.
Eerlijk: het was een buitengewone sensatie. Of ik uiteindelijk met dat hele grote lid klaar ben gekomen weet ik achteraf niet eens. Het hele gebeuren was veel te overweldigend. Wel weet ik dat ik me achteraf in de trein naar huis nog steeds opgewonden voelde. Èn dat ik deze sensatie best nog wel eens wil meemaken! Maar ja, Meesteres Denise blijft onvoorspelbaar en dus zal Ze bij een volgende gelegenheid vast iets anders bedenken.

Uw jaap

Aan de lijn
(Zowel met lange IJ als korte EI)

September 2016 (1)
‘Ding dong,…….Flight …… to Düsseldorf is ready to board’, schalde het door de luidspeakers op een vliegveld in Italië. Verveeld staarde ik voor mij uit, nee deze korte business trip was zeker geen straf geweest. Alleen dat eeuwige gehang op die vliegvelden went eigenlijk nooit. Snel een collega bellen, alvorens we ‘offline’ zijn.

Tijd om na te denken, nog een paar dagen en dan is het weer zover. Sinds de vorige sessie wist ik al precies waarmee ik Mrs. Denise wilde verrassen. De komende dagen moest ik letterlijk nog de puntjes op de i zetten. Het is leuk om te schrijven, maar het moet ook worden uit- en afgewerkt. Daarbij lees ik gemiddeld elk verhaal voor het printen een keer of 10 terug. Evenals mijn gedichten. Het opstellen van het geraamte of ‘ruw bouw’ is meestal in circa 15 tot 20 minuten gepiept. De afwerking woord voor woord, neemt veel meer tijd in beslag.

Bij mijn allereerste bezoek aan Denise vroeg ze al aan mij. Wil je worden gefotografeerd. Schuchter als ik destijds was zei ik nee. Nu leek het mij een leuk idee, om wellicht bij de verhalen iets met foto’s te doen. Ik schreef dan ook een email naar haar. Eigenlijk wist ik wel dat zij dat leuk zou vinden. Daarnaast had ik nagedacht over mijn laatste voordracht: Lichaamstaal (zie een Nieuw Begin en Wandel je eigen weg)

Natuurlijk vind ik een voordracht staand op het podium erg mooi, maar naakt op mijn knieën zittend voor Mrs. Denise vind ik persoonlijk meer gepast.

De vlucht liep voorspoedig, het vliegtuig van een van Europa’s prijsvechters landde keurig op tijd op plaats van bestemming.

Een paar dagen later was het zover. Kort nadat ik aanbelde werd de deur geopend door Mrs. Denise.
‘Vlug Sjakie, vlug…..Loop naar de bar en kleed je meteen helemaal uit. Je hebt 30 seconden.
Ik kleedde me z.s.m. uit.
‘Goed, we gaan zo meteen een foto shoot doen’ melde ze monter ‘Mag je herkenbaar op de foto, of niet?
‘Niet Meesteres’ antwoordde ik zeer gedecideerd.

Een paar minuten later was ik in de rode kamer met Mrs. Denise en Mrs. Payne. Zonder al te veel details te verklappen, was ik letterlijk ‘het lijdend voorwerp’. Tot in mijn kleinste teen heb ik van dit ‘lijden’ genoten. Ontkennen kan ook niet. Want mijn appendix, wormvormige aanhangsel, zoals de dames mijn lid ‘liefkozend’ later op de avond noemde, ging fier overeind. Na de foto shoot in de rode kamer, werd ik vereeuwigd in de bar te samen met Mrs. Denise. Als ik terug denk, maakt het mij ontzettend trots dat ik met haar op een foto sta.

Leeg
Ik voel me leeg, zeker op die momenten dat ik alleen thuis ben. Geen ruzie over de TV, of dat ik te veel sport kijk. Het hoog laag bed is al een paar maanden weg. Ik mis haar, zelfs zo af en toe de ruzies. Ik sta aan de vooravond van mijn vakantie, voor het eerst alleen met de kinderen. Op dergelijke momenten komt het besef hard binnen. Missy en ik hadden een relatie die begon en misschien ook wel eindigden met SM. Mijn vrouw was naast Dominant ook een masochiste van de bovenste plank. Ooit hebben ze een cane op haar billen stuk geslagen, terwijl zij doodleuk om een nagelvijltje vroeg. Ze stierf met pijn, héél veel pijn. Maar dat laatste had niets meer met masochisme te maken.
De eerste jaren van onze relatie waren wij fervent bezoekers van Passion. Daar zijn voor ons vele nieuwe vriendschappen ontstaan. Zoals Passion helaas verdween, zo vervaagde ook onze uitstapjes. Mede door de kinderen die we samen kregen. Het leven gaat door, hoe hard dat ook is. Recentelijk besloot ik om alleen naar een party te gaan in Duitsland. Het werd voor mij een moeilijk avond. Ten eerste was ik nog nooit in deze, overigens prachtig club geweest. Als alleenstaande man voelde ik me ongemakkelijk. Dat had niets met het CFNM (Clothed Females Naked Males) thema te maken en dat alle mannen naakt moesten zijn. Wel dat ik koppels zo rond zag lopen. Meesteres voor op, man er achteraan lopend aan de ketting, met de speelkoffer in de hand. Ik zag een stel, dat deed mij zo denken aan onszelf, maar dan 10 jaar terug. Het voelde niet goed. Ik was diegene die ik niet wilde zijn. Door mijn hoofd spookte wel dat Mrs. Denise in deze club een verpletterende indruk zou hebben gemaakt. Dat maakte het enigszins goed….

Mijn kinderen waren niet thuis. Terwijl ik de SM spullen (boeien e.d.) aan het opruimen was, kwam ik oude spullen tegen. Een brief van mijn vrouw, geschreven voor onze huwelijksdag en een CD met onze trouw muziek. Terwijl ik dit schrijf hoor ik op Arrow Classic Rock, The Police Every breath you take. Toeval? Het nummer van onze openingsdans…..Ik voel me leeg, ik kan wel huilen……..

September 2016 (2)
’s ochtend om 07.00 uur ontwaak ik uit mijn roes. Het is de dag na…. Zoals heel vaak de laatste maanden word ik wakker met Missy op mijn netvlies. Ze verdwijnt razendsnel en ik kan me doorgaans niet meer herinneren wat ik heb gedroomd. Vandaag begint mijn dag met een heerlijk gevoel, op een enkele wat gevoeligere plek na dan. Bedankt Melody voor de goede zorg!! Nee zonder gekheid, ik voel me heerlijk. De sessie herleef ik mede door het schrijven van deze verhalen. Het lijkt wel of mijn geest een heerlijke massage heeft gehad of beter gezegd: mijn geest is van top tot teen in de watten gelegd. Nu heb ik geen ervaring met beauty salons, maar ik kan mij voorstellen dat mijn geest hetzelfde aanvoelt als de huid van een vrouw die uitvoerig is verwent.

Onherroepelijk gaan mijn gedachte terug naar de vorige avond: Wachtend naakt op mijn knieën kwam ze de bar binnenlopen. Door de foto shoot – had ik voor mijn gevoel – de passende kleding aan voor mijn gedicht ‘Contrast’. Het voelde goed om aan haar voeten te zitten en tegen haar op te kijken. Trots meldde ik, in het kader van de minder touw competitie, dat ik de eerste magische grens had bereikt. Maar goed ook trouwens, ik heb mijn hele vakantie gruwelijk op mijn dieet gelet!

Net toen ik wilde beginnen liep Mrs. Payne de bar binnen. Mrs. Denise nodigde haar uit om ook plaats te nemen. Snel maakte ik de tweede barkruk vrij, hierop lagen mijn presentjes voor Mrs. Denise. Trots droeg ik mijn gedicht op en nog trotser kon ik vervolgens haar laarzen kussen. (zie Contrast in ‘Wandel je eigen weg’)

Na afloop kreeg ik een onverwacht compliment, ten minste zo interpreteerde ik haar opmerking.
‘Had je Mrs. Payne niet gezien? Ze werd er emotioneel van?’
‘Nee Meesteres, ik keek vooral naar U’.

Voor mij is dat een héél groot compliment en motivatie om door te gaan met schrijven en dichten.

‘Heb je thuis nog gedoucht?’
‘Nee Meesteres.’ Antwoorde ik eerlijk. ‘Mijn moeder kwam net binnenlopen, zij paste op mijn kinderen op.’
‘Volg me op je knieën, als je klaar bent klop je op de deur en wacht je op mij.’

Ik besloot om me zo snel mogelijk, uiteraard goed te douchen en af te drogen, zodat ze niet te lang op mij hoefde te wachten. Hierbij vergat ik mijn haar goed aftedrogen. Daar kwam ik achter nadat ik had geklopt. Ik durfde niet meer om terug te kruipen naar de handdoek, stel dat ik niet in de juiste houding klaar zit…….!?

Na een paar minuten kwam ze binnen:
‘Opstaan sjakie.’ gebood ze mij en bond mijn ballen af met een lange rode veter. Daarna pakte ze handboeien, waarvan ze een kant bevestigde achter mijn ballen. Het idee en gevoel maakte me erg geil. Aan de handboeien werd vervolgens een riem bevestigd. Ze kon me nu letterlijk aan mijn ballen ‘uitlaten’. Oftewel een zogenaamde ‘Cock leash’.

Toen ze de ketting strak trok, bleek dat een van mijn ballen het hazenpad had gekozen…..Dat was wel erg letterlijk kloten, of beter gezegd half kloten natuurlijk. Snel werd de bondage opnieuw aangelegd en nu was er gelukkig – ik vind dat namelijk veel te lekker – geen ontsnapping meer mogelijk voor mijn ballen.

Wederom trok ze de ketting strak en mocht ik haar op gepaste afstand volgen. Alleen liep ik naar haar mening iets te snel.

‘Houd de ketting strak.’ Beval ze me streng. We liepen zo van de Dungeon room naar de rode kamer en van daar uit naar de bar. Een Cock leash fascineert mij al jaren, de ultieme vernedering voor een man. Ten minste voor mij dan. Ik geniet daar nog meer van dan van een halsband. Mijn lid zwol dan ook meteen op, maar kwam niet 100% uit de verf, tot ongenoegen van de machtige vrouw die mij strak aan de lijn hield.

Augustus 2002
Meerdere keren had Denise aangegeven dat ze regelmatig naar Passion ging. Ik had daar nog nooit van gehoord. ‘Moet je echt een keer heen gaan. Bel je gewoon Wim op.’ Ik zag daar ontzettend tegen op. Ik zat in een fase dat ik voor mijn gevoel een dubbel leven had. Een paar maanden eerder had mijn tweede leven een onverwachte wending genomen. Met de sessie groeide mijn vertrouwen. Denise was – zonder dat iemand dat wist in mijn directe omgeving – de belangrijkste vrouw in mijn leven geworden. Dat klinkt waarschijnlijk heel basaal, maar als vrijgezel zonder verplichtingen was het wel wezenlijk.

Compleet onverwacht was Mrs. Denise tijdelijk uit de roulatie. Dit vernam ik op 30 april 2002. Ik was uit het veld geslagen. Die dag zou ik Koninginnedagvieren met zeer gemengde gevoelens die ik met niemand kon delen. Reden te meer om dan maar goed te drinken, maar geen bier. Ik was destijds in mijn eerste ‘mindertouw’ competitie al zo een 15 kg afgevallen. Ik compenseerde dat met sterke drank afgewisseld met Spa rood. Haar vertrouwen in mij was zo groot dat ik haar telefoonnummer kreeg.

Mijn vertrouwensrelatie met Mrs. Denise was zo goed, dat ik wel contact mocht houden met haar.
Niet dat ik iedere dag belde, ik wilde absoluut geen misbruik maken van haar vertrouwen. Een en ander leidde uiteindelijk tot een van mijn meest gedenkwaardige en bepalende momenten in mijn leven. Ze nodigde mij uit om met haar en haar toenmalige partner naar Passion te gaan. Deze SM party vond plaats in de voormalige Studio van Mrs. Esmé in Bussum. Ik was zo trots dat ik die avond als haar slaaf mee mocht gaan. Ik was natuurlijk super nerveus, het was mijn eerste SM ervaring buiten de vertrouwde DP muren. Het werd een onvergetelijk avond. Ik mocht bij haar thuis komen. Ik zou daarna nog een aantal keren alleen naar Passion gaan. Toen mijn relatie met Missy begon, waren wij binnen een maand in Bussum. Dit heeft geleid tot vriendschappen tot op de dag van vandaag. Een aantal van hen waren aanwezig op de uitvaart van Missy dat deed erg goed.

September 2016 (3)
‘Ga op het podium staan’ beval ze streng. Ze was nog steeds niet tevrede met over mijn lid. Mrs. Denise ging op een kruk zitten en hield daarbij de ‘lijn’ onder spanning. Voor mij een heerlijke spanning. Ondertussen nodigde ze Melody en Mrs. Payne uit om te komen kijken.
‘Ik heb van armoede maar mijn bril opgezet.’ Merkte ze denigrerend op. De dames waren absoluut niet onder de indruk van mijn voorkomen. Mijn ‘maatje’ kwam niet tot wasdom.

‘Is hij gekrompen?’ zei ze mismoedig ……..’Nou antwoord……’

Ik had het zwaar en niet zwaar gelijktijdig. Ik genoot van het feit dat de dames mij uitlachte, vernederde en kleineerde. Melody deed er vervolgens een schepje bovenop toen ze een Brabants liedje begon te zingen……’We hebben een clubke opgericht voor mensen met een lelijk gezicht……Ge bent erbij, ge bent erbij….

Ik kon een glimlach niet onderdrukken.

‘Ken jij dit liedje?’ Vroeg Mrs. Denise.
‘Nee dit is Brabants liedje.’
‘Sta je erbij te lachen’ vroeg ze streng…… ‘Dat zijn 10 slagen.
‘Een half lachje’ vulde Melody aan.
‘Goed 5 slagen dan.’
’Het wordt nog steeds niets met hem‘ Merkte Denise op.
‘Misschien moet hij zijn linkerhand gebruiken’ zei Melody ‘als hij de nagels lakt, lijkt het net een vreemde hand. Wederom kon ik een glimlach niet onderdrukken.

Zo ging het een tijdje door. Keer op keer brachten de dames mij aan het lachen en kreeg ik er slagen bij. Mrs. Denise had bewust de deur van de bar open laten staan, zodat ze er meer dames bij kon halen. Het duurde niet lang toen Slavin Daisy voorbij kwam. Uiteraard werd ze uitgenodigd om naar mijn ellende te komen kijken.

In de tussentijd moest ik trekken, dat laatste ging erg moeilijk door de schoenveter en hand-, of moet ik zeggen ballenboeien. Ook de soms moeilijk te onderdrukken lach, hielp niet mee om het bloed de juiste richting op te sturen.’

‘Daisy houdt van grote Braziliaanse lullen’ zei Denise monter. Aangezien er van mijn mannelijke trots niet veel meer over was, gaf ze haar bril aan Daisy. Die vervolgens opmerkte dat contactlenzen en een bril niet zo goed samen gaan. Dat weet ik zelf maar al te goed. Ik schoot weer in de lach. Dit leverde wederom strafslagen op. Ik zat inmiddels op 25 slagen + 5 slagen voor Mrs. Denise.

Compleet vernedert door dit voor mijn mannelijkheid zeer onwaardig optreden, verstopte het laatste restje trots zich achter de spreekwoordelijk laatste steen. Mrs. Denise nodigde Mrs. Payne uit om mijn verdiende straf uit delen.

November 2015
‘Ik ga dood’ zei ze huilend ‘ik ga hier aan dood’. Wat volgde was stilte……….

We waren compleet uit het veld geslagen. Uitzaaiingen op de botten….De hamvraag was, waar zit de tumor. Wat voor kanker is het. Omdat te bepalen moest er een botpunctie worden gedaan. Missy was daar als de dood voor.

‘Niet zonder verdoving’ Zei ze paniekerig en boos te gelijk.

Gezien complicatie risico’s, was verdoving absoluut geen optie. Dan moest het onder narcose operatief….. Met een nachtje nachtrust. Nou ja nachtrust, hoe slaap je als je net gehoord hebt dat je dood gaat? Met de overredingskracht van een specialist en het wondermiddel valium, werd de punctie uitgevoerd. Wat volgde was de lange wachttijd op de uitslag. Circa 10 dagen. Het was de vooravond van wat ik wil omschrijven als de ‘helweken’. De tumor is verantwoordelijk voor de uitzaaiingen. Als deze wordt geneutraliseerd kan dat de levensverwachting verlengen. De hamvraag blijft dan waar zit die verrekte tumor!

Mijn vrouw zat inmiddels vol met een cocktail van Morfine, maagbeschermers, spierverslappers, laxeermiddel en ontstekingsremmers. Dat alles flink door elkaar geschud en geserveerd op een bedje van stress, woede, angst, frustratie, heftige maagkrampen en pijn op de botten. (morfine was nog niet geheel op pijl) Als toetje verzorgde Morfine ervoor dat ze haar jeugdtrauma herleefde. Ja het werd bij ons met de dag ‘gezelliger’. Als klap op de vuurpijl bleek na een dag of 6 dat de eerste punctie niet had geleid tot het gewenste resultaat. Op vrijdag de 13e!!! wie verzint dat in hemelsnaam??? mocht ze opnieuw die vreselijke punctie ondergaan.

Wat volgde was hetzelfde recept als de voorgaande week, alleen werden alle ingrediënten nu extra pittig geserveerd. Zelf sliep ik iedere avond in de woonkamer op de bank naast haar. Ze kon bijna niet meer alleen uit bed komen van de pijn. Iedere nacht werd ze wakker, dan maakte ik een warme kruik en gaf ik haar extra pijnstillers. Door de maagkrampen kon ze bijna niet eten, waardoor ze nog meer afviel. Ik besefte enerzijds dat het wel eens heel snel afgelopen kon zijn, aan de andere kant zag ik – blind als ik was – de ernst daar niet van in!

Ons leven stond compleet op zijn kop. Amper 3 maanden daarvoor hing ze nog 4 meter hoog in de bomen te tokkelen etc. en nu kon ze zichzelf niet eens meer wassen. Missy’s lichaam was in een mum van tijd verandert in een 80 jarig oud wrak. Ondertussen liep de spanning zo hoog op dat ze letterlijk blind werd van de stress. De nacht voor de uitslag is ze met de ambulance met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Haar gezichtsvermogen herstelde een paar uur later……maar de tumor werd wederom niet gevonden……De onvermijdelijke vraag kwam snel en viel koud op ons dak: ‘Moeten wij u reanimeren, in geval van nood.’

September 2016 (4)
Gedwee volgde ik Mrs. Denise aan de ‘cock leash’ richting de rode kamer. Nadat ze me bevrijdde van de ‘lijn’, kreeg ik in plaats daarvan polsboeien om. Deze werden bevestigd aan de kettingen die aan het plafond hangen. Vervolgens ging ze voor mij staan met de enkelboeien in haar hand. Snel genoeg begreep ik dat ik mijn benen op heup hoogte aan moest bieden. De vorige keer had dat geleid tot een ongelofelijk gestuntel van mij. Nu had ik het geluk dat ik mijn balans met behulp van de kettingen aan het plafond, veel beter kon houden. Ook Mrs. Payne was inmiddels in de rode kamer gearriveerd.

‘Hoeveel slagen waren het ook alweer’ Vroeg ze aan Mrs. Payne.
’35?’ Antwoorde ze
‘Sjakie?’
’25 Meesteres.’
‘Fout, je vergeet die 5 van mij’
’30 Meesteres’

Mrs. Denise ging rustig opzoek naar het juiste materiaal om dit slaafje onderhanden te nemen. Even daarvoor had ze Mrs. Payne de eer gegeven. Een eer die zij graag aannam.

‘Sjakie kan niet zoveel pijn hebben.’ vertelde ze Mrs. Payne. ‘Jij telt iedere slag.’
‘Ja Meesteres’

Hoewel ik absoluut dus geen masochist ben, vond ik het niet erg dat ik dit moest ondergaan. Ik weet dat ik in goede handen ben. Mrs. Denise koos een plak uit. ‘Dit is de minst erge’ zei ze tegen Mrs. Payne ‘Sjakie is een watje, hij kan niet zoveel hebben’. Zei ze smalend.
‘Even proef slaan, deze slagen tellen niet mee.’ Ze gaf vervolgens de plak aan Mrs. Payne. Zij sloeg mij om de beurt op mijn linker en op mijn rechter bil. Het is helemaal geen kunst om iemand bont en blauw te slaan. Het is wel een kunst om het lichaam van ‘het slachtoffer’ aan te voelen. Mrs. Payne begon rustig. Iedereen kan dan eenvoudig zeggen: dat kan veel harder, zij koos er voor om het rustig op te bouwen. Ik wist dat ik zeker een paar venijnige tikken zou incasseren, maar ik had er meteen een goed en vertrouwd gevoel bij.

‘1 Meesteres, 2 Meesteres, 3 Meesteres, 4 Meesteres……..15 Meesteres’
‘Payne, de laatste 4 zijn voor mij.’ Zei Mrs. Denise.
’24 Meesteres, 25 Meesteres, 26 Meesteres. Dank U Meesteres. Zei ik vervolgens tegen haar’

Ik wist dat Mrs. Denise mij zou trakteren op een paar venijnige tikken. Hoewel even op de tanden bijtend, incasseerde ik deze heel graag voor haar. Dank U Meesteres.

Augustus 2003
Met weemoed kijk ik terug op de afgelopen 13 jaar. Mijn relatie met Missy begon zeer heftig. Er waren problemen in de relationele sfeer met haar ex partner. Zoals ik schreef in ‘Een nieuw begin’ kwamen op haar advertentie circa 500 reacties. Er werden 3 mensen uitgenodigd, waaronder ik. Uiteindelijk was ik de enige die kwam opdagen!!

Missy was destijds tijdelijk inwonend bij een vriendin die tevens een studio had. Het vinden van een partner met wie je SM gevoelens kunt delen is niet eenvoudig. Ik was vrijgezel, op zoek, had vertrouwen en kon de wereld aan. En toen kwam zij. Veel mensen zouden ‘de uitdaging’ niet zijn aangegaan. Mijn omgeving begreep dat ook niet, maar zij wisten dan ook niets van dat BDSM gebeuren af. Ik wist dat er in de vijver waar ik vis niet veel vissen zwemmen. Mede daarom ging ik 100% voor deze relatie. Met als keerzijde, dat ik Denise moest loslaten.

Missy was – toen ik haar leerde kennen – semi commercieel. Zo had zij Smurf ook leren kennen. Hij had haar een rode rubberen rok cadeau gedaan. Ik vond dat ik mijn bezoeken aan Mrs. Denise plechtig moest afsluiten en zo reed ik samen met haar op 4 augustus 2003 naar Valkenswaard. Die avond vond de ‘overdracht’ plaats. Achteraf besef ik pas hoe ontzettend trots Missy was geweest. Zij was best wel onzeker van zich zelf en ik verkoos haar boven Denise. Missy was namelijk zwaar onder de indruk geraakt van Denise.

Dit laatste moet uiteraard wel in de juiste context worden geplaatst. Op die avond droeg zij die rode rubberen jurk…. Tweemaal per maand gingen wij naar Passion. Vooral de eerste twee jaar waren fantastisch. Wel liepen we tegen typische SM problemen op waar we door ervaren SM’ers op werden gewezen. Het duurde niet lang of wij sloten tezamen met het Passion team de tent af. Vanwege de afstand sliepen we vaak bij kennissen in de buurt van Amsterdam.

In de tussentijd bleef ze semi commercieel actief, dit laatste hingen wij uiteraard niet aan de grote klok, ook niet aan een kleine klok overigens. Hoewel mijn naaste familie wist van onze BDSM gevoelens en dat zonder probleem accepteerde, hadden zij geen enkel begrip voor het commerciële. Ondertussen had ze de studio van haar vriendin vaarwel gezegd, mede door de reisafstand. Na verloop van tijd begon het bloed weer te kruipen…… In 2006 solliciteerde zij bij de Nijmeegse en Arnhemse SM club SM Discipline en La Difference. Alwaar ze – ik weet niet meer precies hoe lang – circa 6 tot 9maanden actief is geweest. Om privé redenen is ze daarna uiteindelijk met commercieel werk gestopt.

Mijn gedachtes dwalen regelmatig terug naar die goede oude tijd. Hoe trots ik was dat ik een partner had weten te vinden met SM gevoelens. Tot het moment dat ik Missy leerde kennen, had ik constant het gevoel dat ik moest schrijven. Vanaf het moment van onze relatie, verdween deze drang. Net als seksuele gevoelens na het klaarkomen. Het is overigens maar goed ook voor de mensheid, dat mannen niet ongelimiteerd klaar kunnen komen. Er zou dan denk ik geen een man meer op deze aardbol kunnen functioneren.

September 2016 (5)
Nog bijkomend van de laatste tikken….merkte zij ter loops op: ‘Ik sloeg maar op 20%.’ Die laatste tik kwam misschien wel het hardste aan……..ondertussen dirigeerde ze mij richting de sling.

‘Ga op de sling zitten’ beval ze mij. ‘Met je benen gespreid’

Mijn benen en armen werden vastgemaakt aan de vier kettingen waaraan de sling hangt. Mijn anus was nu vrij toegankelijk, echter zat ik te hoog in de sling.

‘Beweeg je naar mij toe’.
‘Dus naar voren Meesteres?’
‘Nee, naar mij toe.’
‘Dat is toch naar voren toe?’
‘Wie ben jij om mij tegen te spreken’ Beet ze me fel genoeg toe, om te beseffen dat ik als slaaf mijn mond moet houden.

Mrs. Payne had de rode kamer inmiddels verlaten, daarentegen kwam Melody er gezellig bij. Melody is een vrolijke dame met gevoel voor humor. Ze had me eerder op de avond met een paar opmerkingen aan het lachen gekregen. Tijdens de vorige sessie had ze mij er mede door heen gesleept. Ik mag haar graag, schrijf ik eerbiedig. Ik kon op mijn spreekwoordelijke klompen aanvoelen, wat me te wachten stond.

Terwijl Mrs. Denise plaats nam op haar stoel, begon Melody mij te kietelen onder mijn voeten. Gelukkig kan ik zéér goed tegen kietelen…ehhh dus totaal niet. Hahaha.

‘Tel tot tien’ zei Melody.
Ik besloot om rustig te tellen.
‘Als hij niet goed luistert tik hem maar onder zijn ballen.’ Zei Mrs. Denise tegen Melody, ‘Zo sjakie, zal ik eens jouw verslag gaan lezen.’ (Wandel je eigenweg) Ze had Melody opdracht geven om mijn anus onderhanden te nemen. Zij trok handschoenen aan.

‘De vinger met of zonder lange nagel’ Merkte ze lachend op
‘Maakt niet uit, diep genoeg erin’ zei Mrs. Denise hierop. ’Is jouw anus nog gebruikt?’
‘Niet sinds de vorige keer dat U deze onderhanden heeft genomen Meesteres.’

Melody begon met een vinger, al snel voelde het dat ik moest gaan plassen. Op de een of andere manier voelde het toch wel goed aan. Hoewel het ook zijn ‘pijn’ momenten heeft.

‘Is het lekker sjakie?’ Vroeg Mrs. Denise
‘Ja Meesteres ‘
‘Ik wil je horen.’
‘Twee vingers gaat ook’ zei Melody.

Even later begon Denise onder het lezen te lachen……… ‘Slaaf Kluns’……..’Droplul’. ‘Zo sjakie, dacht jij echt dat jij ooit aan mijn tepels heb mogen sabbelen. Hahahaha.
‘Ja Meesteres, ik heb dat uiteraard niet gezien.’
‘Hoor je dat Melody, hij dacht echt dat hij aan mijn tepels had mogen sabbelen’
‘Het was zo een nep tiet sjakie’ Lachte Melody, terwijl ze nog steeds bezig was mijn anus te bewerken. Ze had inmiddels een buttplug gepakt en deze erin geschoven. Ze trilde met de ‘terminator’ daar weer tegen aan.

‘SJAKIE WE HOREN JE NIET…..Klonk het plots fel door de rode kamer. Mrs. Denise was inmiddels uit haar stoel gekomen en had een slaphangende dildo gepakt en begon te lachen. ‘Kijk sjakie, net als jij’. Beide dames hadden de grootste lol.

‘Zo jij vind mijn borsten mooi, kijk er naar’ Zei ze streng terwijl zij rechts naast de sling was komen staan. Melody pakte een dildo met een bal voor op. ‘Die moet wel passen, ontspan je sjakie, ontspan je…’ Even later ‘plopte’ de dildo over het dode punt heen. Met een ander elektrisch apparaat werd de dildo gepenetreerd.

De combinatie van genot, pijn, gevoel om te plassen en dat andere…..en nog steeds strak afgebonden ballen. Kwam niet ten goede van mijn pik. Mrs. Denise liet langzaam haar wijzende wijsvinger richting mijn tepels zakken en priemde deze erin. Met een oprecht genoegen ‘teasde’ ze mij. Te meer omdat ik geschreven had dat, zowel ik als mijn tepels als de dood zijn voor haar nagels.

Zij heeft zoveel macht, dat ze mij met een vinger omdraai heel simpel doodsangsten kan laten doorstaan. Zij speelt en doseert het spel perfect. Ondanks de anale penetratie, was ik voor mijn doen erg ontspannen. Dit ook dank zij de rust en bekwaamheid van Melody.

Mrs. Denise had genoeg gezien en vond dat mijn slavenpik moest worden gemolken. Zij bewerkte mijn pik waar maar half leven in zat.

‘Als je niet klaar komt, dan sluit ik hem een maand op.’
Innerlijk brak het angstzweet mij al uit.
‘Een maand is best lang voor een man.’ Zei ze quasi nonchalant.

Mrs. Denise maakte het touw om mijn ballen los en gaf mij een minuut om klaar te komen. Melody had mij even daarvoor verlost van de dildo.

‘Als je niet klaar komt binnen een minuut, dan sluit ik hem op.’

Met man en macht begon ik te bewegen.

‘Nog 45 seconde’ zei ze met sadistisch genoegen.
‘Nog 20 seconde………’

Om het gekwijl van mijn lid te voorkomen had Mrs. Denise voorheen al een condoom om mijn pik getrokken. Uit de onmogelijkste hoeken voelde ik mijn slavenzaad op komen.

‘Mag ik komen Meesteres.’ Uiteraard een zeer domme vraag….Wijselijk gaf ze geen antwoord. Een paar tellen later voelde ik het zaad uit de krochten van mijn lichaam spuiten. Beide dames waren enigszins verrast. Melody verwijderde voorzichtig het condoom.

‘Wat doen we hiermee?’ Vroeg Melody aan Mrs. Denise referent naar de volgespoten condoom.
‘Zeg het maar sjakie, recyclen of weggooien.’
Er was maar een antwoord dat ik kon geven……
‘Recyclen Meesteres’

Melody kwam met de condoom, ik lag nog steeds weerloos in de sling en opende mijn mond zonder na te denken en slikte alles in een keer door.
‘Lik ook de vingers af.’

Ik was moe en helemaal leeg en stamelde uit………..’Voor U Meesteres, alleen voor U’………
…………………..wordt vervolgd
Special thanks….

Mrs. Payne: dank U Meesteres 26 x
Melody: jij bent een schat van een vrouw…..
De lamp

Toen mijn passie veranderde,
in eindeloos verlangen.
Werd mijn ziel voor eeuwig
in een lamp gevangen.

Vast in een ijzeren greep,
tussen adoratie en dankbaarheid.
Gezegend met pure hartstocht,
die ik voor U beleid.

Gevangen in eeuwigheid,
een begeerte welke nooit verdwijnt.
Als mijn geest na 3x strijken,
uit de lamp verschijnt.

Tot het moment kwam,
dat mijn geest werd bevrijd.
Vanaf die tijd leef ik tussen
verlangen, fantasie en realiteit

De verlossing van mijn geest,
bracht mij opnieuw tot inkeer.
Het is U Meesteres,
die ik met mijn hele ziel vereer.

Vanaf juli kan ik niet meer aan
mijn devotie voor U ontkomen.
Terwijl de geest is gevlogen,
ontwaak ik uit mijn mooiste dromen.

Het is al geruime tijd simpelweg onmogelijk om mijn SM gedachten los te laten. Ik zou dat overigens heel graag wel willen maar dat lukt me eenvoudigweg niet. Als een goed ontwikkelde man van boven de 40 schaam ik me feitelijk voor mijn onderdanige gevoelens waar binnen mijn huwelijk geen begrip voor bestaat. Met een meer dan fantastische vrouw en gezin zit ik momenteel zelf met een probleem en zit ik figuurlijk klemvast in een stevige fictieve wurggreep. Met enige regelmaat heb ik door de jaren heen serieus getracht om SM uit mijn leven te bannen. Oftewel stoppen met het bezoek aan een professionele, commerciële strenge Meesteres en niet meer aan SM denken. Zoals vele SM sympathisanten vermoedelijk begrijpen is de uitvoering van mijn goede voornemens telkens op een mislukking uitgedraaid. Als persoon ben ik dan ook beslist niet trots op de bij tijden sterk aanwezige slaafse wensen en verlangens op het gebied van SM. Daar zou ik echt een boek over kunnen schrijven, wie weet…

Vaker heb ik op het punt gestaan om een professionele seksuoloog te benaderen die me kan helpen om mijn passie (of obsessie?) voor SM te temperen. Dat is er (nog) niet van gekomen en dat had ik eigenlijk al eens moeten proberen. Wel heb ik diverse Meesteressen betaald voor een persoonlijk gesprek wat me zeker geholpen heeft in begrip over en acceptatie van SM in mijn leven. Ook heb ik een aantal afspraken voor een langdurige sessie met verschillende Meesteressen een of twee dagen voor de afspraak afgezegd om mijn echtgenote niet ontrouw te zijn. In een enkel geval heb ik betaald voor de sessie en per direct de SM studio verlaten uit wroeging vooraf of uit angst om mezelf vrijwillig te onderwerpen aan een gepassioneerde Meesteres die me werkelijk genadeloos zou afmaken conform mijn eigen geile, slaafse verlangens!
Kortom, mijn leven als slaaf is helaas niet eenvoudig en opnieuw sta ik op het punt om een buitengewoon moeilijke beslissing te nemen tussen twee uitersten die ik misschien beide liever niet meemaak. Wordt het een stevige SM sessie of een voortzetting van mijn obsessie??? Echter, een ding staat als een slavenpaal boven water. Indien mijn primaire keuze een sessie is dan meld ik mij vrijwillig in DP aan bij Meesteres Denise. Dan kan ik alleen maar hopen dat Zij mij in de studio van Valkenswaard ongenadig, langdurig en zeer heftig gaat overheersen waarbij Ze mij alle hoeken vanaf de kelder tot aan de zolder laat zien!!!! Ik vertrouw volledig op de expertise van deze prachtige Meesteres. Wat heeft Meesteres Denise toch een groot inlevingsvermogen en wat is Denise een geweldige vrouw!! Voor mij staat Ze torenhoog op een voetstuk. Ruig zie ik Haar voor me staan in Haar zwarte strakke leren broek. Rotsvast op de stilettohakken van Haar hoge lieslaarzen kijkt Ze me uitnodigend en indringend aan. Echt een oogstrelende dominante Meesteres onder wiens leiding al mijn onvervulde slaafse fantasieën omgetoverd kunnen worden in keiharde werkelijkheid.

Wordt vervolgd…

Sessie met Denise en Zascha,
Nadat ik al vaak had gekeken op de website van Domination Palace heb ik besloten de stoute schoenen aan te trekken en een afspraak te maken. Ik sprak een sessie af van 4 uur af met daarin ongeveer 1,5 uur spel en 2,5 uur opsluiting.

Ik werd ontvangen door Denise. Zij was gehuld in een leren broek, met hoge hakken en een mooie leren top. Vooraf had ik al een mail gestuurd met mijn voorkeuren: luier, travestie een bondage. Toen alles was doorgenomen liep Denise de kamer uit. Na enkele minuten kwam ze terug samen met Zascha. Terwijl Denise mijn handen op de rug bond trok Zascha mijn broek naar beneden. Daar stond ik dan in mijn natte luier voor deze mooie. lang gebeende verschijning. Mijn broek werd nu helemaal uit gedaan en ik moest mee lopen naar boven.

Mijn natte luier werd afgedaan en mijn handen werden los gemaakt. Ik moest gaan liggen op een soort bank. Daar werd ik met riemen, touw en boeien vastgelegd, ik kon geen kant meer op. Uitdagend streelden beide meesteressen mijn lichaam en mijn luier. Zascha, gehuld in leren pak op hoge hakken, keek me geil aan en zei: jammer dat je nu je handen niet kunt gebruiken hè? Denise kondigde aan dat ik er rekening mee moest houden dat ik vandaag anaal ontmaagd zou worden, of ik er maar vast over na wilde denken. Nadat ik geblinddoekt was, verlieten beide dames de ruimte. Daar lag ik dan, op een luier na, lag ik hier helemaal bloot…. ik kon geen kant meer op.

Ik schat dat ik een uur had gelegenheid toen ik hakken aan hoorde komen. Het bleek Zascha te zijn. Na wat plagerige opmerkingen maakte ze me los. De blinddoek bleef om. Ik moest met haar meelopen over de gang naar een andere ruimte. Daar eenmaal aangekomen ging de blinddoek af. Het bleek de travestie kamer te zijn. We zochten samen een mooie jurk uit, ik kreeg een pruik op, een panty aan en moest pumps aan trekken. De luier bleef aan. Ook werd ik opgemaakt.

Niet wetend wat er ging gebeuren moest ik mijn blinddoek pakken en met haar meelopen naar beneden. Dat viel niet mee op die enorme hakken. Daar in de hal werd een stoel voor mij neergezet en werden mijn polsen en benen vastgezet met boeien. Daar zat ik dan in vol ornaat, op de plek vlak naast de voordeur en in de centrale ruimte waar iedereen elk moment langs kon komen. Mijn blinddoek werd weer voorgedaan en Zacha liet me alleen achter. Ze kwam nog even terug om mij duidelijk te maken dat ik iedereen gedag moest zeggen.

Na enkele minuten hoorde ik hakken aankomen. Aan de stem hoorde ik dat Denise het was. Mijn luier (die duidelijk zichtbaar moest zijn onder het korte jurkje) werd betast en ik werd bespot, daarna ging ze weer. Nog een tijd wachten…….. Er kwam weer iemand… Ik zei goedendag, maar dat was niet genoeg. Het moest goedendag meesteres zijn. Ik wist niet wie dit was en ze begon me in het kruis te betasten. Ze vond mij maar een sletje. Daarna ging ze weer…. Er kwamen nog een paar keer meesteressen langs.

Ik schat hier ongeveer een uurtje te hebben gezeten toen ik werd losgemaakt door meesteres Denise. Ik moest meekomen naar boven. De hakken, panty en luier gingen uit, de rest bleef aan. Ik moest op mijn knieën op het bankje gaan liggen met mijn hoofd steunend op de bank. Mijn kont was zo wel heel goed te benaderen. Vakkundig werden mijn voeten vastgezet en daarna polsen. Hulpeloos wachtte ik op wat er ging gebeuren.

Meesteres Denise begon mij anaal te stimuleren. Eerst met een vinger, daarna met een hulpstuk. Dit had ik nog niet eerder ervaren. Het was lekker, maar voelde ook of ik moest plassen. Denise vertelde dat dit er bij hoorde en dat ik me er aan over kon geven. Er zou geen plas komen, maar ik zou juist klaar komen….. Ondanks herhaalde pogingen en aanmoedigingen van Denise lukte het me niet om me daar aan over te geven.

Ik werd losgemaakt en moest meelopen naar een andere ruimte waar een gynaecologen stoel stond waarop ik moest plaats nemen. Gelijk werden mijn benen vastgezet met riemen en mijn armen naast de stoel met de polsboeien. Ik kreeg weer een luier om en in de spiegel waar ik op uitkeek zag ik mezelf in vol ornaat liggen. Wat een geil gezicht was dat, die dikke luier en de opgetrokken jurk….

Ze liet me weer alleen liggen maar om mij te plagen liet ze de deur open staan. Iedereen die langs liep kon me zo zien liggen. Na een tijdje kwam Daisy langs en zag me liggen. “Lekker luiertje heb jij om zeg” zei ze.

Na ongeveer een kwartier kwamen Denise en Zascha samen binnen. Ze grapten van alles over mij en ik werd weer op allerlei plekken betast. Toen gingen ze aan de slag om mij een happy end te bezorgen. Wat was dat lekker zeg! Twee mooie vrouwen in geile kleding zo met mij bezig, terwijl ik vastgebonden lig…. Het werd een heel happy end.

Johan

” je schaft een nieuwe collar aan en je weet waarom!”
Dat waren haar eisen alvorens ik weer bij haar aan de ketting mocht lopen.
Ja, natuurlijk wist ik waarom. Deze Meesteres gaat niet met de collar rondlopen die door een andere is gebruikt. Zo simpel is het. Exclusiviteit vraagt klasse en overgave aan een vrouw die geen spel speelt maar BDSM uitstraalt en in- en uitademt.

Mijn opdracht was simpel en tegelijk een stap naar volledige onderwerping. Bij Mince kocht ik de collar, die ik zo zorgvuldig paste…in de zaak, een ketting en nog wat spullen voor verdere ontspanning.
De afspraak was tijdig gepland. Meesteres Denise houdt niet van verrassingen en al helemaal niet van afzeggen. Ik heb een paar keer een andere Meesteres bij DP geprobeerd om er echt mentaal contact mee te krijgen. Dat lukte voor een belangrijk deel, maar nooit helemaal. Deze vrouw maakt het verschil in alle aspecten van de SM. Ze is het! Ken haar al wat jaartjes en wilde eerlijk gezegd volledig onder haar commando komen te staan. Nu is het zo ver, ze heeft de keus volledig aan mij gelaten.

Ik bel aan, mijn aandeel in de enveloppe zoals we het afgesproken hebben, mijn collar en riem. Alstublieft Meesteres Denise, ik heb gedaan wat u mij gevraagd hebt. De collar wordt gepast en ze is niet helemaal tevreden over de maat. Beetje te strak, maar met de tijd zal hij wel wat wijder worden zegt ze. Kleed je maar uit, ik ben zo terug. In de bar kleed ik mij zoals zij van mij verlangt uit. Kleren op de stoel, op mijn knieën, hoofd naar beneden en wachten totdat mijn Meesteres komt. In die momenten wordt een stof in mijn hoofd aangemaakt waardoor ik volledig in de SM-trance raak. Even later gaat de deur van de bar weer open… ik zie haar verschijning en raak nog verder in trance…Wat een mooie vrouw, haar lichaam, haar stem, haar commando’s, zo bijzonder.
Ze pakt mijn halsband en beveelt mij haar te volgen… kruipen… kruipen slaafje van me… vandaag doe ik alles waar ik zin in heb.

Na de douche moet ik op de bank plaatsnemen. Op de knieën, hoofd omlaag, kont omhoog. Presenteer je aan je Meesteres. Laat dat neukgat van je zien… misschien ga ik m wel gebruiken en voorbereiden op wat ik allemaal met je van plan bent. En ik maak nu de afspraak met je dat je bij alles wat ik met je doe, jij duidelijk laat merken hoe je je voelt. Dus ik wil gekreun, of pijn of genot horen. Is dat duidelijk? Ja Meesteres Denise, ik sta tot uw beschikking.

Even later wordt mijn neukgat geïnspecteerd en op de ontvangst van een stevige dildo voorbereid. Voordat ik het weet ben ik gevuld en moet ik achter mijn Meesteres aankruipen op weg naar een nieuwe ruimte. Nog even mag ik haar schoonheid over mijn ooglenzen laten glijden en wordt mij hoofdkap op gedaan.
Zonder dat ik weet wat er precies met mij gebeurt, worden mijn tepels onder handen genomen, mijn balzak afgebonden, de dildo vervangen door een nog zwaarder formaat en ben ik vastgebonden op een plek waar de Meesteressen van DP gebruik van mij kunnen maken. Geblinddoekt en geen besef van waar ik ben, oordoppen in en in een totale roes ben ik aan deze Meesteressen overgeleverd
Wordt vervolgd.

Het was weer mis. Mijn lijstje met spelwensen had ik gekopieerd van een vorig bezoek: vertrouwde ik Meesteres Eva niet? Dacht ik dat ze dom was? Daar zat ik dan, enkele minuten na haar begroet te hebben. Maar wat ik ook deed, het was niet goed of het was fout. Ze had me snel in de hoek waar ze me wilde hebben: mijn zelfvertrouwen weg en vrij spel voor haar.

Haar stem klinkt zacht en indringend, ik lig op het bed en ze spreekt op me in. Het enige wat telt is wat ze zegt, het dringt diep in me door. Ze spint een cocon van beelden om me heen. Wat wil ik graag helemaal leeg worden en me laten vullen door haar woorden en wensen. Onder haar leiding voel ik mijn geest leeglopen en stel ik me open voor het enige belangrijke in de wereld. Zachtjes raakt ze me aan; hoe intens ervaren mijn zenuwen dat. Alle angsten neemt ze weg, en ik voel me veilig en geborgen. Mijn Meesteres is in de buurt…

Eng is het wiel. Hang ik wel stevig? Mijn Meesteres bindt mijn ballen af en plaagt mijn tepels. Het wiel draait. Ik hang gekanteld, helemaal schuin, waar kan ik naar mij Meesteres kijken? Ze draait het wiel weer verder, ik realiseer me dat mensen niet gemaakt zijn om te kantelen, en al helemaal niet om ondersteboven te hangen. Wat is het raar, waar is het plafond? Waar is de spiegel? Gelukkig zie ik Meesteres Eva, die me dit allemaal aandoet. Ze draait me weer terug, en wat ben ik haar dankbaar dat ze mij weer op mijn pootjes zet.

Een licht Brabants accent, geen vulgaire taal. Beschaafd, ontwikkeld en mooi. De droom van iedere aanstaande schoonmoeder. Binnenin schuilt een gemeen duiveltje.

Wat vind ik enger: scherpe of botte pijn? Er zijn vier zwepen waarmee ik kennis zal maken, vijftig slagen in totaal. Een soort zwepen-proeverij. De lange zwarte knuppel is het engst: laat ik daar voor vijf slagen kiezen. Nog 45 te gaan: tien met de cane? Ze vertelt dat ze die gisteren doormidden heeft geslagen, dus zo pijnlijk kan die niet meer zijn. Ik zie het uiteinde van de cane en huiver. Tien slagen lijkt me wel genoeg. Vijftien met de nieuwe rubberen plak, of met die strokenzeeep? Ik hak de knoop door. De opbouw van vijf tot twintig slagen maakt dat je het ergste het snelst gehad hebt, maar de kont is daarna goed opgewarmd. De twintig slagen met de rubberen plak doen meer pijn dan ik verwachtte. Maar mijn Meesteres is in de buurt. Wat voel ik me weer op mijn plaats.

Wat je vooral niet bij Mrs. Denise moet doen is haar uitdagen, dat heb ik dus wel gedaan en dat heb ik geweten ook hoor.

Ik kom al een geruime tijd regelmatig bij Domination Palace voor een sessie bij Mrs. Denise. Ik heb haar ook diverse malen geschreven dat ik geen moeite had als ik door haar andere dames zou worden uitgehoert.

Ongeveer een maand geleden wilde ik weer een afspraak maken bij Mrs. Denise, maar Mrs. Denise had toen geen tijd meer vrij voor mij. Ik heb Mrs. Denise toen gesmeekt voor een sessie bij Mrs. Nina. Mrs. Denise vond mij een sletterig slaafje maar ze vond het wel goed. De sessie bij Mrs. Nina is me goed bevallen, maar de sessies bij Mrs. Denise zijn toch van een heel ander niveau.
Vorige week had ik een halve dag sessie bij Mrs. Denise afgesproken, dat is dus een sessie geworden die ik niet snel meer zal vergeten.

Toen ik bij Domination Palace aankwam was ik nogal gespannen. Mrs. Denise liet mij binnen en in de bar vroeg Mrs. Denise al meteen of het de vorige keer bij Mrs. Nina was bevallen. Ik merkte al meteen op de manier hoe Mrs. Denise dit aan me vroeg dat Mrs. Denise nog wel iets voor mij in petto had.
Nadat ik mij gedoucht had gingen we naar de blauwe kamer waar ik eerst bij Mrs. Denise over de knie moest zodat ze mijn billen eerst ging opwarmen met haar handen. Daarna deed Mrs. Denise een touwharnas bij mij aanleggen. Op een gegeven moment kwamen Mrs. Nicole en Mrs. Zascha binnen. Mrs. Denise zei, “slaafje, wil jij zo graag uitgehoert worden, deze dames kunnen heel goed worstelen en kickboksen”. Mrs. Nicole en Mrs. Zascha begonnen mij toch te trappen, op mijn ballen, op mijn buik en op mijn benen. Het deed behoorlijk pijn, de pijn op mijn benen voel ik nu nog steeds. Mrs. Denise zei, zo slaafje dit is toch ook uithoeren of bedoelde je dat niet.

Ik werd in de hal beneden vastgezet en kreeg een blinddoek voor, even later kwam Mrs. Denise terug en moest ik mijn voeten optillen, Mrs. Denise legde op de grond allemaal kroonkurken waarop ik moest gaan staan. Als je ongeveer een uur op de kroonkurken moet staan gaat dit behoorlijk pijn doen. Diverse dames kwamen langslopen, ze gingen op mijn voeten staan zodat het nog pijnlijker aanvoelde. Na ongeveer een uur vond Mrs. Denise het wel goed en werd ik uit deze pijnlijke situatie verlost.

Ik werd naar de ontvangstruimte gebracht waar ik plaats moest nemen op het podium, waar ik aan mijn armen en benen werd vastgemaakt. Mrs. Denise vertelde me dat ik 150 zweepslagen zou krijgen, maar voordat ik die 150 zweepslagen zou krijgen moest Mrs. Denise nog even iets anders gaan doen. Toen Mrs. Denise terugkwam was Mrs. Denise niet alleen, ze had alle dames die aanwezig waren in Domination Palace uitgenodigd haar te assisteren. Mrs, Nicole, Mrs. Zascha, Mrs. Gwen, Slavin Rose en Slavin Daisy waren erbij om Mrs. Denise te assisteren. Ik zou eerst 100 zweepslagen op de achterkant krijgen. De dames sloegen soms ieder een voor een, dan weer enkele dames samen. Wat deed het op een gegeven moment pijn. Na ongeveer 50 zweepslagen werd er even een pauze ingelast zodat ik iets bij kon komen van de vreselijke pijn. Mrs. Denise vroeg me, Slaafje gaat het nog. Na 100 zweepslagen op mijn achterkant werd ik losgemaakt en moest ik mij omdraaien zodat de dames nu mijn voorkant konden bewerken. Ik dacht waar ben ik aan begonnen. De zweepslagen aan de voorzijde deden veel meer pijn dan aan de achterzijde. Na ongeveer 125 zweepslagen kon ik niet meer en er volgde een korte pauze. Mrs. Denise zei, Slaafje nog even volhouden. Na 149 zweepslagen stopte de dames. Mrs. Denise zei de laatste zweepslag zal door alle dames gelijktijdig worden geslagen. Na deze allerlaatste zweepslag zakte ik helemaal in elkaar van zowel de hevige pijn als ook de emotie. Gelukkig waren er enkele dames die mij troosten en me iets lieten drinken.

Na bij te zijn gekomen van de zweepslagen werd ik in de kelder op het bed gelegd en helemaal ingepakt met folie, zodat ik tot rust kon komen. Mijn emoties bleven me maar door mijn hoofd gaan. Waarom laat ik dit met me doen, waar ben ik aan begonnen, waarom, waarom. Op een gegeven moment kwam Mrs. Denise weer binnen, ze heeft me een heerlijk einde van de sessie gegeven met een passende beloning.

Nadat ik mij had gedoucht, heb ik nog met Mrs. Denise even aan de bar gezeten en de dagsessie besproken. Mrs. Denise vond dat ik nu wel genoeg uitgehoert ben.
Op weg naar huis kwamen bij mij pas de emoties helemaal los, ik zal Mrs. Denise niet meer vragen om me door haar andere dames laten uithoeren. Ik heb mijn lesje vandaag wel geleerd.

Uw slaaf Jos van Mrs. Denise

Oktober 2016 (circa 21.00 uur) (1)
Ik staarde wezenloos in gedachten voor mij uit. Half met mijn ogen open en half met de ogen dicht Mijn gedachten dwaalden een korte tijd af. Ik lag ingewikkeld in versheid folie en kon me amper bewegen. Het was rustgevend, het was stilte na de storm. Let wel voor een doorgewinterde masochist was het waarschijnlijk maar een briesje geweest.

Mrs. Denise kwam de Dungeon room weer binnenlopen. Ik keek niet, ik keek niet op of om… Ze had me ook geen opdracht daarvoor gegeven. Ze ging op de bondagebank zitten tegen mijn hoofd aan. Ze legde iets op mijn buik, ik kon niet zien wat.

‘Ehhmmm’ zei ze ‘Die lul smaakt goed, ik ben nu op de ballen aan het sabbelen.

Niets is wat het lijkt, daar was ik in het verleden al eens achter gekomen. Even later begon ze te lachen. Het was mij in de tussentijd duidelijk geworden dat ze mijn laatste verhaal aan het lezen was. Mijn zelfspot werd daarmee op waarde gewaardeerd.

Mrs. Denise ging pontificaal op mijn gezicht zitten. Ze was letterlijk adembenemend. Zowel met als zonder facesitting. Ik kon naar adem snakken, maar deed dat niet, waarom ook…….. Waarom, een betere plaats kan ik niet vinden. Het was voor mij een beloning, die ik niet eens durf te vragen. Niet durf te opperen of te vermelden in de verzoekjes vooraf……. …..Omdat ik nog veel ‘meters’ moet maken omdat voorrecht te verdienen….. Wellicht was ik daar na afloop nog beduusd van.

Voor alle ‘smeerlapjes’, Mrs. Denise was volledig gekleed en geen haar op mijn hoofd haalt het in mijn kop, om de tong uit te steken…………..

September 2016 (1)
De Massad kwam binnen, nummer 280, in het verleden had ik een abonnement. Omwille van Missy heb ik dat op een gegeven moment opgezegd. Nu houd ik zelf wel van SM verhalen, vooral de F/m verhalen. De meeste verhalen – voor mijn gevoel tenminste – zijn echter M/f. Die interesseren mij echter niet. Al een tijdje hield ik de website van Massad in de gaten. Onhandig als ik ben met computers, of die website neemt SM wel erg letterlijk!, want het was echt zoeken hoe je een nummer los moest bestellen. Laten we het maar op het eerste houden……

Nee, ik wil geen internetabonnement, deze uitgave moest en zou ik hebben. In deze uitgave staat namelijk vanaf pagina 32 t/m 39 Mrs. Denise…. Daar kan geen computerversie tegen op. Tijdens een van onze eerste sessies, april / mei 2001 vroeg Denise mij of ik lid was van de Massad. Ik had net mijn eerste gedicht voor haar geschreven. Let wel dit was ook in opdracht van haar geweest. Daarop vroeg ze mij of ik een advertentie wilde ontwerpen voor DP. Maar eerlijk is eerlijk, daar mis ik echt de creativiteit voor. Het was uiteraard een eer dat zij mij daarvoor vroeg. Niet veel later nam ik een lidmaatschap op dit lijfblad voor de SMers.

Ik was zo nieuwsgierig, haar eerste email, bij ons ‘nieuw begin’, was al ingeslagen als een bom. Toen schreef zij:
‘Ik kom volgende editie van de Massad met een interview en daar werd me gevraagd (één van de vragen) wat me is bijgebleven in jaren, daar heb ik jou genoemd en je vrouw. Ook dat je me jaren later nog bedankte vanwege het feit dat je door mij gelukkig met haar bent en je kids, deze Massad staat klaar voor publiceren, maar dat is nu een ander eind geworden. Ik heb de editor, net no gevraagd, om mij tijd te geven om deze veranderen in het goede. Ik wist natuurlijk niet anders…’ (zie Een nieuw begin)

Uiteindelijk stond het interview in de september/oktober editie. Snel opende ik het blad, keek in de inhoudsopgave en ging naar pagina 32, er was niemand thuis en ik las het artikel meteen. Het was alsof een puzzel in elkaar viel……………………………………..

Oktober 2016 (2)
Rustig reed ik de oprit op van het crematorium. Het was de derde keer dat ik hier nu in deze hoedanigheid kwam. De tweede keer had ik haar as opgehaald. Nu kwam ik voor de urn. Het was gewoon toeval dat ik uitgerekend deze dag de urn zou ophalen. Bij mijn tweede bezoek ging er meer emotie door mij heen. Misschien kwam het door de muziek in mijn auto die uit de luidsprekers schalde. Mijn zoon had in al zijn wijsheid een nummer op herhaling gezet. Als in een trance luisterde ik naar hèt nummer van de CD. De enige reden ook dat ik deze CD recentelijk had besteld. Dit ene nummer had ik nu al een keer of 10 achter elkaar gehoord. Het herinnert niet alleen mij, maar ook mijn kinderen aan Missy, aan mama.

Wellicht was ik inmiddels murw gebeukt, wellicht sloot ik mij af, ik weet het eigenlijk niet. Toen ik thuiskwam maakte ik een foto van de urn en plaatste deze op Facebook. Wetende dat Mrs, Denise dat ongetwijfeld zou zien, want deze dag stond namelijk al weken vastgepind in mijn agenda. Vanavond was ik weer aan de beurt. Toen ik ’s avonds aankwam vroeg Mrs. Denise meteen:

‘Een zware dag vandaag Sjakie?’
‘Gaat wel’ antwoorde ik waarheidsgetrouw. De zwaarste klap had ik namelijk al gehad. Dit uiteraard figuurlijk. Letterlijk moesten de zwaarste klappen nog komen deze avond!

‘Kleed uit Sjakie, snel’ zei ze net nadat ik was gaan zitten op de kruk. Mrs. Denise speelt zo goed in op mijn fantasie en verlangen. Snel volgde ik haar bevel op om mijn gedicht ‘De lamp’ voor te dragen. (zie Aan de lijn) In de rode kamer was ook een sessie gaande, die nogal luidruchtig was. Ieder zijn plezier uiteraard, het verstoorde helaas mijn plechtige voordracht. Vandaar ook dat Mrs. Denise mij sommeerde om alle spullen te pakken. We verkasten snel naar de Dungeon room. Alwaar ik mijn tweede gedicht voordroeg:

Bacardi Lemon

Mijn gedachtes gingen
terug naar verleden tijd.
Die openbaring
had mij bevrijd.

Ik mocht U volgen.
Nerveus en gespannen.
Als Uw slaaf,
moest ik mij vermannen.

Trots zat ik naakt
voor U op de grond.
Met grote ogen en
een buttplug in mijn kont.

Ik mocht U bedienen.
Ik was dan ook zeer gevleid
Trots bestelde ik voor U:
Bacardi Lemon Cola light

(Met fijne herinneringen aan Passion augustus 2002)

Het kwartje viel meteen en die buttplug viel ook al in goede aarde. Mission accomplished… ..de sessie moest nog beginnen. Als ik Mrs. Denise zie stralen, dan straal ik mee. Voor de Dames in het algemeen had ik ook nog een zoet presentje paraat.

Naar aanleiding van mijn opmerking omtrent een droplul (Wandel je eigen weg) had ik deze letterlijk tevoorschijn getoverd. Dit tezamen met fruittieten en -kutjes. Terwijl ik even later onder de douche stond, kwamen een aantal dames binnenlopen met de mededeling dat ik een ‘droplul’ ben…..hahahahaha. Feit is wel dat deze avond alle aanwezige dames een ‘zwarte lul’ in de mond hebben gehad.

September 2016 (2)
Emoties overmande mij, natuurlijk wist ik dat ze mij persoonlijk benoemd had in het artikel, maar toch. Iedere, ik schrijf bewust ‘echte en oprechte slaaf’ zou zich vereerd voelen. Onder ‘echte’ versta ik die lotgenoten die ook trots zijn op de Meesteres, hunkeren naar aandacht, hun grens verleggen en willen verleggen. Die natuurlijk geil zijn, maar bewust de touwtjes uit handen geven, geen vragen stellen, niet zeuren en bovenal van oor tot oor stralen in aanwezigheid van de Meesteres. In mijn geval is dat Mrs. Denise. En ik ben niet de enige, getuige de verhalen die op de website van DP staan.

Het is bijzonder leuk omdat terug te lezen, te meer omdat het nu geschreven/verteld werd door –
en nu schrijf ik heel bewust, in fout taalgebruik – Mijn Meesteres. Waarom fout? Laat ik voorop stellen – ik neem het niemand kwalijk – maar dat kan simpelweg niet……….Dit schreef ik haar recentelijk, ik citeer:

‘Overigens schrijf ik nooit dat U mijn Meesteres bent, omdat dit taalkundig in mijn ogen niet klopt. Een slaaf bezit geen Meesteres. Ik kan wel Uw slaaf zijn en zo voel ik mij momenteel ook
Haar reactie was kort maar bondig: ‘Dag mijn slaaf Sjakie’
Meteen begon ik van oor tot oor te stralen, dat voelde zo goed.

Inmiddels was ik het interview aan het lezen, ik citeer (bron Massad 280): ‘Heel lang geleden kwam een man bij me, ik noemde hem Sjakie. Hij was een onzekere man……..’ Dat was een understatement. Weken was ik er mee bezig geweest om naar DP te gaan. Totdat ik eindelijk durfde te bellen. ‘Een nederig persoontje’ Bij ons eerste gesprek was ik zo nederig, zo klein, zo onzeker en….. onder de indruk. Zij daarentegen kwam zo onbevangen en vlot binnen.

Ik had nog lang niet mijn schaamte overwonnen. Ik herinner mij dat ik haar vertelde over mijn fantasie, dat naaktheid daar een grote rol in speelde. Even later sommeerde ze mij om me uit te kleden. Ik moest daarna een andere dame naakt naar boven volgen om te douchen. Mijn reactie was natuurlijk geweest. ‘Moet ik naakt naar boven lopen?’ Ik herpakte me snel, zo terugdenkend…..ja ik was een nederig en ook onzeker persoontje.

Oktober 2016 (3)
In de meeste nederige positie zat ik klaar voor de deur. Op mijn knieën, handen voor mij uit, gezicht naar beneden. Geen haar op mijn hoofd die er ook maar een seconde aan dacht om op te kijken. Ik hoorde diverse dames lachen. Ik gaf geen krimp, nadat de deur sloot, moest ik naar Mrs. Denise kruipen. Zoals een rechtgeaarde slaaf hoort te doen, begon ik met het kussen van haar laarzen. Ik had geen idee wat mij te wachten stond. Al snel pakte ze de gietijzeren schandpaal. Wat leuk dacht ik meteen.

Een flash back trok door mijn geest, zo een die je normaal gesproken alleen in films ziet. Onherroepelijk gingen mijn gedachtes terug naar een van mijn eerste sessies in Valkenswaard. Het zal ergens mei 2001 zijn geweest, schat ik zo in. De schandpaal stond destijds in de bar, maar werd voor de gelegenheid verplaatst naar de rode kamer, waarin Mrs. Denise plechtig plaats had genomen. Naast haar zat de altijd charmante Mrs. Tara (zie Wandel je eigen weg). Juist daarvoor had ik een van mijn eerste gedichten voorgedragen. Ik stond daar weerloos en Mrs. Tara maakte mij helemaal af met haar dodelijke lach.

Zij en Mrs. Denise waren twee handen op één buik. Tara was destijds een jonge dame die Denise onder haar hoede had genomen. In oude Massads staan ze nog in menig advertenties samen afgebeeld, net als zo nu en dan op mijn netvlies!!!

Gewillig boog ik mijn hoofd en plaatste ik mijn armen in de daarvoor bestemde gaten. Het schavot sloot en ik kon geen kant meer op. Een blinddoek ontnam vervolgens mijn zicht.

‘Zo Sjakie, de meeste slaven willen aan het begin incasseren om aan het einde een beloning te krijgen?’
‘Ja Meesteres’
‘Jij ook?’ vroeg ze klemmend
Er was voor mij geen ontkenning mogelijk.
‘Ja Meesteres’
‘En dan aan het einde klaarkomen, zeker?’
‘ Ja Meesteres’.
‘Na de zaadlozing kan een man minder verdragen. We gaan het vandaag eens lekker anders doen.’ Zei ze plagerig. ‘Jij gaat nu zo meteen klaarkomen.’

Ik wist niet wat ik hoorde, was dit weer een van haar befaamde ‘mindfucks’ of niet? Ze had me met deze onverwachte move letterlijk en figuurlijk bij de ballen………….. Voor ik er erg in had zoemde namelijk de terminator al. Snel begon ik te kreunen van genot en voelde ik mijn zaad al op komen. Dat was niet de bedoeling, schoot het angstig door mij heen. Ik hield me in. Ik stond figuurlijk op het verkeerde been.

‘Sjakie wordt gemolken’ Zei Mrs. Denise met veel plezier in haar stem. Ze ging gedwee verder. Shit dit is menens, ze meent dit echt!! Een schandpaal als deze spreekt me al jaren tot de verbeelding. Het maakt me gewoon geil, hoe ongemakkelijk de positie ook is of kan zijn. Er was echter geen weg meer terug, dan maar klaarkomen. Ik mag de Meesteres niet teleurstellen natuurlijk…..

Nu probeer ik op voorhand met mijn gedichten en presentjes Mrs. Denise goed te stemmen. Voor falen is echter geen excuus. Niet veel later kwam ik klaar. Ik stond te trillen op mijn benen. Het condoom was weer volgespoten met mijn slaven-zaad. Mrs. Denise maakte het schavot open en liet mij eruit.

‘Zo Sjakie, haal het condoom van je pik zonder te knoeien?’
‘Ja Meesteres’
‘Wat doen we met de inhoud?’
‘ Recyclen Meesteres’
‘Ik wil dat jij dit staand voor de spiegel doet.

Snel kroop ik met de condoom nog om mijn pik naar de spiegel toe. Ik verwijderde voorzichtig de condoom zonder te knoeien. Het open einde nam ik in mijn mond, terwijl ik de andere kant van het condoom recht overeind hield. Het leek wel of ik een haring naar binnen aan het werken was….. Snel slikte ik alles door.
‘Aflikken dat condoom’ beval ze mij zeer gedecideerd.

Gedwee volgde ik haar bevel…..

September 2016 (3)
En toen mocht die inmiddels zekere volwaardige slaaf mee naar Passion…… Het begin van een nieuw hoofdstuk. In de Massad laat Mrs. Denise meermalen duidelijk blijken dat SM – in welke vorm dan ook – echt moet zijn. Zonder dat essentieel gevoel is er geen hart en passie. Zonder dat gevoel kan ik niet eens schrijven. Al jaren ben ik op zoek om mijn dankbaarheid gevoel te beschrijven. Na de vorige sessie (Aan de lijn) schreef ik weer een dank email aan Mrs. Denise, met de vraag of ik Mrs. Payne en Melody mocht bedanken. Ik weet dat ik dit mag, dat had ik na de sessie daarvoor ook gevraagd. Maar ik moet dat wel vragen. Denise reageert doorgaans snel, zo ook nu, alleen had ze mijn vraag wellicht over het hoofd gezien. Daarom vroeg ik het nog een keer. Ik moet dit doen om mijn geest rust te geven.

Het is dan ook zo mooi om te lezen dat ze zo kan genieten als ze haar slaafjes ziet genieten. Ik kan wel zeggen dat ik geen enkel gedicht of verhaal heb geschreven, om Mrs. Denise het gevoel te geven dat ik heb genoten………Ik schrijf uit dankbaarheid, ik schrijf omdat zij van een onzeker nederig persoontje een volwaardige slaaf heeft gemaakt. Omdat zij echt is, daarom ook kan ik door een blinddoek haar lichaamstaal zien. Zij heeft mijn gevoel nooit bedrogen, ik adoreer haar van top tot teen en mijn dankbaarheid kent daarbij geen grenzen. Tegelijkertijd wetend, beseffend en accepterend dat ik nooit verder dan dat kan komen, schrijf ik met weemoed.

Ik was trots om genoemd te worden en genoot van de passie die zij heeft voor BDSM. Ik kon niet anders dan een email schrijven aan haar….Ik eindigde ‘tussen haakjes’ met de opmerking dat het weer tijd wordt voor een nieuwe Ode.

Oktober 2016 (4)
‘Ga op de bondage tafel liggen’
Met een bittere nasmaak in mijn mond, volgde ik haar bevel blindelings.’
‘op je buik, doordat ik jou pik heb gemolken, kun je ook niet op een stijve gaan liggen. Merkte ze even ten overvloede op.’
‘Handen op je rug……buig je benen.’

Ik wist instinctief dat ze mij in een ‘hogtie’ ging leggen. Tja, had ik daar ook maar niet om moeten vragen…. Nee ik vond dat niet erg, vervelender vond ik dat mijn neus goed gesnoven moest worden….

Naar ik meen, pakte ze een pollepel, waarmee mijn lichaam begon te ‘bereiden’, gevolgd door meerdere voorwerpen die niet misstaan in een keuken. Ze spaarde mij geenszins, ze maakte haar belofte van eerder van deze avond volledig waar. Vakkundig werd ik van top tot teen onderhanden genomen.

‘Weet jij wat bastinado is?’
‘Nee Meesteres’
‘Dat is folteren onder de voeten, zodat niemand lichamelijke schade kan zien.’

De intensiteit van haar slagen nam toe, vooral mijn bovenbenen waren inmiddels zeer gevoelig. Met een goed gevoel voor afwisseling sloeg ze mij keer op keer venijnig. Ik kermde het uit als een speenvarken, alleen produceerde ik een minder schel geluid. De tranen stonden bijkans in mijn ogen.

‘Vind je mij nu een sadist’ vroeg ze mij meermalen met genoegen.’

Ik wist niet wat ik moest zeggen. Terwijl ik inmiddels spreekwoordelijk op mijn tandvlees liep kwam er geen moment in mijn gedachte om genade te vragen.

Ik heb hier instinctief maar een verklaring voor: vertrouwen, vertrouwen in Mrs. Denise. Als geen ander kan zij een lichaam lezen. Zij bleef de slagen doseren en gaf mij net genoeg tijd om bij te komen. Voor alle duidelijkheid, dat viel absoluut niet mee. Ze had een grens bij mij verlegd. Laat ik duidelijk zijn, dat is dus niet een grens overschreden.

Achteraf kijk ik met pijnlijke gevoelens terug op die ‘spanking’. Ik heb er voor mezelf wel het maximale uitgehaald en daar ben ik best trots op.

Kerst 2015
Het was eerste kerstdag 2015. Kerstavond was schoonmoeder gekomen. Missy had 3 dagen daarvoor de tweede chemokuur afgesloten. Ze was, het klinkt gek, aan de beterende hand. Een kleine maand sondevoeding deden wonderen. Ze was moe en had weinig energie. Logisch, het is ook niet niks als er zo een berg chemische rotzooi in je lichaam wordt gespoten. We hadden kerst gehaald. Eigenlijk kun je niet voorstellen hoe raar dat klinkt. Amper 2 maanden daarvoor wisten we niet eens dat ze feitelijk al ten dode was opgeschreven.

Kerstavond hadden we pizza gehaald. We hadden ook echte kerststemming in huis….hiep hiep hoi…. Maar eerste kerstdag gingen we gourmetten. Door onvoorziene omstandigheden kon schoonmoeder niet blijven en moest ze weer naar huis. Normaal gesproken hangen de meeste mensen dan de vlag buiten…. Maar zonder gekheid…. Diepe zwarte wolken hingen boven ons, we beseften dat dit haar laatste kerst kon zijn.

Kankerpatiënten controleren zeer vaak de temperatuur. Missy had een voorhoofd thermometer gekocht. Was best prijzig, maar iedere euro waard. Je houd circa 2 seconde de thermometer voor het voorhoofd en je hebt resultaat….39.0°C. Boven de 39°C moet je het ziekenhuis bellen. Ik zei nog niets…Toen de thuiszorg kwam, hebben we opnieuw gecontroleerd…De koorts nam alleen maar toe. We besloten om over een uur opnieuw te temperaturen: 39,5°C. Inmiddels had ze uitslag op de benen. ’s Avonds om 22.00 uur reden wij naar het ziekenhuis. Zou zij überhaupt nog thuis komen….

Tweede kerstdag hadden we met de familie brunch in een restaurant, Missy lag in het ziekenhuis. Bij binnenkomst, met de kinderen, brak ik door midden. Met tranen in mijn ogen liep ik snel naar buiten. Mijn moeder volgde mij. Ik wist het niet meer, ik dacht dat dit het einde zou zijn. Die middag reed ik naar het ziekenhuis en hoorde ik een nummer op de radio. In dat nummer herkende ik Missy. Ik wist met tranen in mijn ogen dat ik dit nummer op haar uitvaart zou draaien. Drie dagen later kwam ze thuis… Ik was 10 jaar ouder geworden….

Oktober 2016 (5)
Ze maakte de touwen los en gebood mij om op mijn rug te gaan liggen. ‘Leg de armen naast je neer’. Ik kreeg voor de tweede keer een blinddoek voor
Voor even verliet ze de kamer. Ik lag uitgeteld op mijn rug met mijn ogen dicht. Niet veel later hoorde ik stemmen. Er werd iets zwaars op me gelegd. Dat voelde koud aan. Ik werd ingewikkeld in rekfolie.

‘Zo Sjakie, hoeveel ben je afgevallen?’
‘8 kilo Meesteres’ antwoordde ik trots.

Vakkundig werd ik compleet van teen tot nek ingepakt.

‘Zo sjakie dit is vershoudfolie, dit houd jou vers, maar als je gaat transpireren……. En er blijft vocht zitten…… ga jij vroeg of laat rotten.’ Lachte ze vernederend.

Beide dames hadden lol. Mrs. Denise bedankte de ‘mystery guest’ voor haar assistentie. Ook Mrs. Denise verliet de Dungeon room nadat ze de blinddoek weer had afgedaan.

Ik staarde wezenloos in gedachte voor mij uit. Half met mijn ogen open en half met de ogen dicht Mijn gedachten dwaalde een korte tijd af.

Mrs. Denise kwam naast mijn hoofd zitten, ze gebruikte mijn buik als tafel voor het ingebonden verhaal van de vorige sessie. Ze drukte steeds verder haar lichaam tegen het mijne aan. Wat ik uiteraard niet erg vond. Mijn hoofd lag inmiddels half op haar schoot en drukte door haar voorover gebogen houding tegen een van haar borsten aan.

Ze stelde me een vraag, ik heb geen idee meer welke? Toen ik mijn mond opendeed….

‘Sjakie, jij prikt mij met je baart?

Onderwijl was ze een droplul aan het eten.

‘Sjakie ik ben de ballen nu aan het likken’ Zei ze lachend.

Het idee van die snoep was in goede aarde gevallen. Rustig las zij door, daarbij verplaatste zij haar lichaam. Nu ging ze vol op mijn gezicht zitten.

‘Blijf stil zitten’ beval ze mij ‘Human furniture’ beweegt zich niet.

Ik bleef doodstil liggen, tenminste dat probeerde ik en genoot in stilte van de positie waarin ik lag. Haar billen verlieten mijn hoofd en namen plaats op mijn borstkast. Toen ze het verhaal uit had zei lachend: ‘applaus, applaus’ Ze klapte lachend op mijn ballen.

Nadat ze van me af was gekomen ging ze vrolijk verder met het ‘aanmoedigen’ van mijn ballen…. Mijn handen schoten instinctief richting mijn ballen. ‘Wat doe je nu, HANDEN WEG’

Het was duidelijk, Mrs. Denise was nog niet met dit slaafje klaar. Nadat de ‘staande ovatie’ – schrijf ik met een van pijn vertrokken gezicht – voor mijn ballen, tot een pijnlijk climax was gekomen. Ik vroeg uiteindelijk om genade. Ging ze vrolijk verder met een klein zweepje.

Dat was een klein gemeen zweepje zeg, dit uiteraard tot haar plezier. Ook haar nagels kwamen nog eventjes gedag zeggen en prikte me om beurten in mijn tepels. Ze gorgelde een keer:
‘Open je mond’ vervolgens mocht ik haar lichaamsvocht recyclen.
‘Smaakt naar drop’ zei ze lachend. Toch attent van haar dat ze er ook eentje in mijn gezicht dropte!

‘Wat heb je goed gedaan? Één kans’ zei Denise terwijl ze dreigend met haar ‘killer nagels’ voor mij stond’
‘Ehhhhhh…’
‘Schiet op’
‘Verhalen geschreven’
‘Fout geantwoord’ Vervolgens kneep ze in mijn tepels. Dit herhaalde ze nog een keer, wederom antwoordde ik fout. Nu kreeg een klap met een zweep te verwerken.
‘wat heb je goed gedaan?’ zei ze wederom, nu lachend. Ze wist het, ze had me helemaal in haar macht en ze genoot daarvan. De passie spatte er van alle kanten af.
‘Uw wil is wet Meesteres.’
‘Juist, Mijn wil is wet.’ ze boog zich voorover en had een schaar in haar hand. ‘Zal ik je baartje verwijderen? Zei ze dreigend……
Er was maar één antwoord mogelijk: ‘Wat U wilt Meesteres’

Even later bevrijdde ze mij en mocht ik haar welgemeend bedanken.

Sluiting
Na afloop volgde er een leuk gesprek. Mrs. Denise gaf aan dat er overwegend positieve reacties waren gekomen op mijn – bij tijd en wijle – heftige verhalen.

Voor mij is er maar één weg, of ik schrijf vol overgave of ik schrijf niet. Ik kan helaas de waarheid niet terug draaien.

‘Smurf komt zijn verjaardag hier vieren’ zei Mrs. Denise vrolijk.
‘Ja dat vertelde hij.’
‘Zou jij hem willen vertellen, dat zijn afspraak niet met de geplande dame door kan gaan. Nu een email schrijven, doe ik liever niet.’
‘Geen probleem Meesteres, dat doe ik graag’

Een paar dagen later ontving ik een what’s app bericht van Smurf……..

‘He Sjakie ik heb een afspraak met Mrs. Denise.’
‘Leuk man’ antwoordde ik ‘’ veel plezier.

Later….
‘Gefeliciteerd maat, nog vele jaren. Doe Mrs. Denise de groeten van mij…… ….na vandaag ben je definitief overgeleverd. HAHAHAHAHAHA
‘Thanks mate! Moet ik weer een vrouw met jou gaan delen’ antwoordde Smurf…
Hahahaha lachte ik in mezelf en antwoordde….. ‘Mrs. Denise deelt niet………… ………….ze HEERST!’

……………………….wordt vervolgd

Weegschaal

Onvermijdelijke registratie,
altijd in de juiste balans.
Geen ontsnappen mogelijk.
De basis voor de perfecte Kadans

Recht voor de raap.
Puur en onbevooroordeeld.
Geen blad voor de mond.
Zij die heerst en verdeeld.

Beeldspraak zo helder.
Blindelings alles geven.
Stralend zoals in de
sterren staat geschreven

Een lot uit duizenden.
Toeval kent geen grens.
Balancerend tussen opoffering
en de ultieme wens

Als een koord zo dun.
Dansend op mijn tenen
Twijfel loos sta ik voor U
rotsvast op beide benen.

een sterrenbeeld,
voor geen ander geschreven.
U bent de geijkte
weegschaal in mijn leven.

Een gedicht uit de oude doos…..

Het eerste gedicht dat ik ooit voor Mrs. Denise heb geschreven.

Natuur

De Wind

Suizend hoor ik U naderen in het holst van de nacht
Dreigend, tot U weer onverwacht voor mij staat
Strelend baant U zich een weg door mijn nederig bestaan
Genadeloos als U weer eens hard toeslaat
Intimiderend, wat heeft U een ongelofelijk macht

Het Water

Stromend, zo komt water tot leven
Druppelend, zo onschuldig als Uw heerlijke lach
Koud als ijs, als geselende hagelstenen
Ben ik totaal in Uw ban en onder Uw gezag
Zo laat U mij kruipen, sidderen en beven

De Zon

Naar regen komt spreekwoordelijk de zonneschijn
Vreugde en blijdschap schenkt U mij keer op keer
Verstoppen in de schaduw is zinloos
Zo vernederend kijkt U op mij neer
Uw hete stralen zorgen mij het ultieme genot aan pijn

Het Vuur

Oranje, rood, geel de kleur van vuur
Ongelofelijk krachtig zoals U mij daar laat staan
Uw rook hangt als een sluier voor mijn ogen
U maakt mij zo heet als een exploderende vulkaan
Ik kan niet zonder dit element der natuur

U Meesteres

U Mrs. Denise, vereenbaard wind, water, zon en vuur
Dat doet U met al Uw passie, pracht en praal
Ik, ik kan U alleen maar aanbidden
En ben niet waardig te eten uit Uw vruchtenschaal
Met één woord: puur natuur

(April 2001)

Mijn eerste ervaring met Rose verliep heel goed. Ik was dan ook blij dat de mogelijkheid zich voordeed om opnieuw een sessie met haar te doen. De afspraak maakte ik telefonisch, want de logistiek was belangrijk. We zouden in de kelder beginnen en na een tijdje naar de speelzolder gaan.

Via de mail stelde ik Rose op de hoogte van mijn plannen. Ik houd van rollenspellen en daar kunnen ze bij Domination Palace ook wel wat mee. De fantasie hield in dat slavin Rose een onschuldige toeriste is die in een eng land wordt opgepakt omdat ze verdacht wordt van spionage. Daar wordt ze natuurlijk vastgezet en streng verhoord. Behalve lichte martelingen wordt gedreigd met allerlei vreselijke dingen. Na een tijd blijkt dat ze echt van niets weet. Maar ik kan haar natuurlijk niet zomaar laten gaan. Daarom stelt de vermeende spionne, die eigenlijk een gewone studente is, voor om alles voor me te doen … als ik haar maar vrijlaat. We verlaten de kelder en gaan naar een zolder waar we niet gestoord zullen worden.

Na korte tijd kreeg ik een heel lief mailtje terug waarin Rose zei dat ze het een ontzettend leuke fantasie vond. Ze zou zich kleden als een meisje op vakantie en een camera bij zich hebben. De volgende dagen gingen erg langzaam, maar uiteindelijk was het zover.

Terwijl ik zat te wachten in de ontvangstruimte beende Eva voorbij. Ze had een afspraak met een mannelijke slaaf. Maar na kort overleg met Rose verscheen de lange, mooie Eva met een schittering in haar ogen aan de bar. Ze vroeg naar mijn rollenspel en we bedachten dat het wel leuk zou zijn om dit samen uit te voeren. Nu voel ik me niet op mijn gemak met een slaaf, waarop Eva voorstelde dat zij hem helemaal voor haar rekening zou nemen. We zouden ze samen betrappen in het hoofdkwartier van de geheime dienst en direct stevig aanpakken. Daarna zou Eva met haar gast naar de blauwe kamer gaan voor verdere verhoring.

We stonden samen in de kelder toe we achter de deur gerommel hoorden. Na die opengegooid te hebben stonden de twee toeristen ineens voor ons. Alleen was de ene een boomlange man met een blonde pruik op en dameskleding aan … daar had ik even niet op gerekend. Eva en ik grepen de overtreders en zetten ze met harde hand tegen een tafel. Wat deden ze hier? En waar was die camera voor? Het tweetal ontkende in alle toonaarden, waarna Eva met spionne 2 verdween.
Ik maakte spionne 1, Rose, nog even goed bang en fouilleerde haar. Na een minuut of tien duwde ik haar de trap op naar de blauwe kamer. Daar zag ze tot haar afgrijzen hoe haar ‘vriendinnetje’ er met de zweep van langs kreeg. We verzekerden haar dat dit ook haar lot zou worden, als ze niet snel met een bekentenis kwam.

Die kwam natuurlijk niet, want de arme Rose wist van niets. Na zelf de nodige klappen en dreigementen geïncasseerd te hebben capituleerde ze. Geheel volgens plan zou ze alles voor me doen, echt alles, als ik haar maar zou vrijlaten. Opgewonden sleepte ik haar mee naar de speelzolder. Daar hebben we gespeeld, en hoe!

MrO

Wat een vrouw! Nee echt, wat een vrouw! Een dodelijke combinatie van lieve gemoedelijkheid en zorgzaamheid die even makkelijk keert naar strenge dominantie met een flinke dosis sadisme. Een prachtvrouw in werkelijk alle facetten…

Het was voor mij de eerste keer bij DP (en zeker niet de laatste keer). Van te voren best wat zenuwen, niet alleen omdat het de eerste keer hier was maar ook vanwege m’n rolstoel. Beide bleek geen enkel probleem!

Een welkomst drankje met een sigaretje, even bijkomen van de file. Ik was wat te laat dus schaamde me dat ik Haar de eerste keer al moest laten wachten… De lijst doorgenomen met do’s en don’ts. Maar eigenlijk zou ik ‘m nu alweer willen aanpassen want deze Meesteres neemt je mee aan de (harde) hand. Van de eerste tot de laatste seconde veilig gevoelt.

Maar omg little I know…ik heb nog zoveel te leren. Onwetend en onhandig ben ik, het nog niet waard haar slaaf te zijn, dat werd wel duidelijk. Een sessie met elektro volgde waarbij onder andere m’n slavenpik stevig onder stroom werd gezet. Haar lange nagels! Oei!! Die lange nagels zijn berucht begreep ik al… , nog zeker dagen voelbaar in m’n tepels. Een tafel en een takel. De Meesteres liet geen twijfel over wie de baas was. Geen deel van een slavenlichaam blijft onbenut.

Het resultaat, nog zoveel meer verlangen Haar te dienen! Een halsband om te mogen, aan de ketting mee te gaan, als Haar slet gebruikt te worden, gestraft te worden, geketend, gekooid, niets liever dan dat…

Wat een waanzinnige ervaring en wat een voorrecht om deze Prachtige Vrouw te dienen.

Voor een ieder die vast zit met zijn of haar gevoelens.
Je bent niet alleen.
Origineel geschreven in 2002, bewerkt in november 2016

Dilemma

Geestelijk dilemma,
Vreselijk in de knoop
Hoe moet ik dat nu zeggen?
Tussen vrees en hoop

Al jaren dat gevoel,
Rustend als een loden last
Iets willen zeggen.
Maar ik zit muurvast

Waar gaat dat heen?
Waar moet ik beginnen?
Zullen ze dit accepteren
Mensen die mij echt beminnen

Maar die onzekerheid
Schaamte voor mijn ware ik
Mijn verstopte gevoelens
In een roestvrij stalen blik

Als mijn ogen voor
Mij konden spreken
Zou ik mijn stilzwijgen
Eindelijk kunnen verbreken

Moet ik mijn gevoelens
Vrijlaten uit dat blik
Die onzekerheid leert mij
Het grootste dilemma dat ben ik

Sjakie

Het is mijn fetish om volledig te worden gedomineerd door een beeldschone in vechtsporten bedreven dame, die mij in een erotische sessie haar overmacht, vechtsporttechnieken én vrouwelijkheid demonstreert. Uit de site van Domination Palace leidde ik af om voor zo’n sessie aan het juiste adres te zijn bij Meesteres Zascha.

Na kennisgemaakt te hebben met de technieken van de verrukkelijke Vechtsportmeesteres Zascha blijkt deze keuze aan alle fantasieën te beantwoorden. Zasha heeft de zwarte band jiu jitsu, kickbokst en doet aan mixed martial arts. Mijn voornaamste belangstelling heeft haar klassieke vechtsportachtergrond, jiu jitsu. Meesteres Zascha, circa 1.80 lang, treedt mij intimiderend tegemoet in haar jiu jitsupak, uiteraard met zwarte band. Ze begroet mij met een betoverende lach, maar ineens voel ik een stalen greep om mijn nek en zij neemt mij in een heupworp en de daarop volgende onverbiddelijke houdgreep is de aanzet voor een demonstratie van al haar jiu jitsu technieken. Meesteres Zascha geniet zichtbaar van het feit dat zij bij alle technieken haar vechtsportbody intimiderend kan inzetten; de omklemming van haar machtige dijen leidt maar tot 1 uitkomst: met de vrije hand haar gespierde billen zoeken en aftikken. Gelegen in haar houdworp word ik geconfronteerd met een spottend glimlachende dame, zich bewust van haar schoonheid en dominantie.
De Meesteres besluit halverwege dat ik haar vechtsportbody nader moet controleren. Gekleed in haar bikini spant zij haar imponerende biceps en draagt mij op haar armen naar beneden te krijgen – geen beginnen aan. De Meesteres lacht trots en ik zoen haar spieren. Vervolgens dien ik haar buik- en rugspieren te bewonderen, waarna de muscle worship zich richt op haar machtige benen. Meesteres Zascha’s heupen hebben prachtige vrouwelijke rondingen, haar dijen zijn massief gespierd. Hier geen “vrouwenvet”, maar alleen spieren en de Meesteres maakt er geen geheim van er heel trots op te zijn. Het is de combinatie van vrouwelijke schoonheid en fysieke dominantie, die de sessie met Meesteres Zascha zo’n erotische lading geeft, met een happy ending door haar harde handen. Ik zal me gauw weer aan Meesteres Zascha’s erotische vechtsportdominantie overgeven!

Mijn eerste keer dat ik aan bdsm deed was in Domination Palace. Als iemand interesse heeft in bdsm is dit zeker geen verkeerde plaats om te beginnen. Ik was vooral geïnteresseerd omdat er zoveel mogelijkheden zijn om grenzen op te zoeken en doordat er zoveel verschillende mensen werken die zo open zichzelf voorstellen. Er worden duidelijk grenzen aangegeven bij het eerste gesprekje en daarna voelde het alsof het karretje van de achtbaan langzaam werd opgetakeld.

Ik was bij switch Daisy die mijn meesteres was. Voordat ik naar de club ging dacht ik dat ik best seksueel dominant ben maar meesteres Daisy heeft een nieuwe kant van mij laten zien. Ze heeft letterlijk mijn wereld op de kop gezet en binnen een paar tellen was op van zelfverzekerd naar onderdanig.

Het is heel makkelijk om de verschillende handelingen te beschrijven die gedaan zijn zoals de tintelende stroompjes die gegeven zijn door zichzelf met stroom op te laden, de speelse klappen op de kont die uitgedeeld zijn, haar mooie kont waarmee ze mij plette of de forse grip waarmee ze mijn nek dicht knijpt. Maar alles mengt zich tot een lekkere combinatie van genot en pijn waardoor mijn gevoel toe nam dat ik het waard ben om daar te mogen zijn.

Het machtsspel interesseert mij en vooral de gedachte dat de rollen ooit omgedraaid kunnen zijn vind ik ontzettend aantrekkelijk.

Afgelopen dinsdag was het weer zo ver, of eigenlijk volgende week donderdag pas,maar dit sletje kon niet langer wachten! Dat is wat Meesteres Manja met je doet,al na 5 minuten tijdens onze eerste sessie was ik betoverd en verslaafd. Verslaafd aan deze fantastische godin.

Maar daar stond ik dan,voor de derde keer trad ik de wereld van Meesteres Manja binnen. Zoals altijd mocht ze weer bijna alles met me doen,alles wat er in haar sadistische gedachten opkomt.Er zijn maar weinig dingen waar dit slaaje niet voor open staat.
Het was meteen al genieten bij het betreden van de trap. Een slaaf kan zich geen beter uitzicht wensen dan de billen van Meesteres Manja voor zich op de trap. In de zwarte kamer(een van mijn lievelingskamers )werd dit als sletje geklede slaafje vastgezet aan het rad waar ik flink geteast werd met onder meer een sound. Dit staafje zou nog een groot onderdeel zijn van deze sessie.
Op de bondagebank werd ik vakkundig vastgezet met verschillende touwen en spreidstangen. Een elektrische box werd er bijgepakt, mijn slavenpik werd op verschillende plekken onder stroom gezet.
En ik kreeg ook nog eens een overheerlijke facesitting tussen de twee meest prachtige dijen van Domination Palace. Wow, wat weet Godin Manja hier een sadistisch, prachtig spel van te maken. Sounds,shocks overal,kronkelend ligt dit slaafje heerlijk te genieten. Te genieten van alles wat dit sletje voor zijn Meesteres ondergaat.
Daarna worden de billetjes flink opgewarmd met verschillende zwepen en canes. Ook de ballen worden niet vergeten, wat kan ze hier soms venijnig gemeen uithalen. Alles voor Meesteres Manja.

Deze Godin is zeker niet vergeten dat dit sletje vorige keer ontzettend heeft genoten van een heerlijk tijdje met de “horizontale neukmachine”. Na een klein in momentje alleen,bijkomend van de slagen op mijn billen, komt Meesteres Manja terug boven met de neukmachine. Ik doe een klein vreugdedansje van binnen. Dit sletje wil zich zo graag bewijzen voor Meesteres Manja, elke dildo binnen DP moet ooit in dit slettenkutje zijn geweest.

Na weer heerlijk uitgewoond te zijn door Meesteres Manja, moest dit sletje terug naar de plek waar hij hoort,de grond. In de doucheruimte werd ik platgelegd en kreeg ik een gag met trechter in in mijn mond geduwd. Meesteres Manja had flink opgespaard,dit slaafje kreeg een flinke golden shower te verwerken. Ook mijn slavenpik werd niet gespaard,waarna ik heerlijk mocht spuiten.
Poets en spoel alles schoon! Ja Meesteres..

Dank U Meesteres, dat ik het genoegen heb om U te mogen dienen. Iede keer verrast U mij weer,en iedere dag verlang ik weer nog meer om mijzelf aan U aan te bieden.
U bent geweldig Meesteres,in ieder opzicht. Een ware Godin.
Nederige groet,
Uw slaafje f

Een paar weken geleden was het “de week van de pijn”. Nu zijn er mensen die last hebben van chronische en heftige pijnen, en die wil ik helemaal niet tekort doen, sterker nog, ik voel met ze mee, maar voor mij betekent pijn iets heel anders, althans als ik bij Domination Palace ben.

Ik wilde me laten verrassen, dus ik had aangegeven: het maakt me niet uit wie van die lieve Meesteressen er met me speelt. Ik had wel aangegeven dat ik een paar dingen leuk zou vinden (Nou leuk, dat is een relatief begrip; fijn is ook niet het goede woord, heftig is misschien beter).

In ieder geval, ik werd binnengelaten en naar de kelder geleid. Daar mocht ik me uitkleden, douchen en een zwarte kap om mijn hoofd doen, zodat ik niets meer zou zien (en vlak voordat ik de kap opdeed even op het raampje tikken natuurlijk, anders kon het wel eens erg lang duren).

Na een paar minuten hoorde ik de deur open gaan.

Ik werd vastgepakt en de meesteres nam me mee naar de voorkamer.
Daar werden mijn handen boven mijn hoofd vastgebonden, en tussen mijn benen werd een spreidstang gedaan, zodat de Meesteres overal goed bij kon.

Dat deed ze dan ook, soms strelend, soms haar nagels gebruikend, soms knijpend, ook een tik op mijn ballen bleef niet uit. Na een paar minuten liefdevolle aandacht (het leek wel alsof het echt veel tederder dan anders ging, in ieder geval in het begin) voelde ik opeens een klap op mijn schouders: de strokenzweep. Ik vind dat zo heerlijk, zo’n tintelend gevoel als die zweep mij raakt. Mijn huid trekt even samen en ontspant dan weer. Als een Meesteres me zo slaat, en het maakt me niet eens zoveel uit hoe hard dat is, dan probeer ik te anticiperen, uit te zoeken waar ze me de volgende keer gaat raken en daar dan alvast naar toe te bewegen, zodat ik dichterbij ben en het beter voel. De Meesteres die me deze keer aan het slaan was voelde dat perfect aan, daalde langzaam af van mijn schouders naar mijn billen (en tussen mijn billen door naar mijn ballen) en kroop dan weer langzaam omhoog, steeds een beetje harder. Ze had ook goed door dat ik de slagen nog lekkerder vindt als ze even wacht tussen de klappen door, zodat ik de klap en de pijn helemaal kan “uitgenieten” (geen goed Nederlands woord, maar ik hoop dat jullie me begrijpen).

Na een tijdje hielden de klappen op. Meestal verlies ik alle begrip van tijd in DP. Één keer niet, een vorige keer keek ik op de klok, maar dat heb ik wel geweten. Meesteres Sophie zag dat en ontplofte bijna. Omdat ze op dat moment bezig was met een bullwhip op mijn ballen te slaan, heeft dat me wel een paar blauwe ballen opgeleverd. Als Sophie boos is, berg je dan maar!

Ik voelde hoe de Meesteres mijn pik en ballen in een stevige bondage deed, een heel strak touw om mijn ballen zodat die goed naar beneden getrokken werden. Ze nam me mee naar de achterste helft van de kelder. Daar werd ik vastgezet aan het rad, armen gespreid, benen zo ver mogelijk gespreid. Toen voelde ik iets kouds en metaligs aan mijn ballen. Boven mijn zak werd een metalen ring vastgemaakt, zwaar en koud. Toen de ring eromheen zat hoorde en voelde ik dat er nog meer gebeurde: nog meer metaal en gewicht.

Ik had het al snel door: de Meesteres was een ballcrusher om mijn ballen aan het doen. Voor wie niet weet wat dat is: dat is een metalen koker die uit 3 delen bestaat. Het eerste deel, een ring, was al tussen mijn pik en mijn ballen bevestigd. Het tweede deel, een koker van ongeveer een kilo zwaar en zo’n 10 centimeter in doorsnee, werd er aan vastgeschroefd. Zo waren mijn ballen gescheiden van de rest van mijn lichaam en zaten ze vast in die koker. Het derde deel is een plaat met een schroef die je aan kunt draaien: de plaat komt tegen je ballen aan, en dan is het “aandraaien maar”. Langzaam neemt de druk op je ballen toe, tot de druk overgaat in pijn. Heerlijke, sensuele pijn, die steeds erger wordt, tot je – ik in dit geval – aan de Meesteres vraagt: “Even wachten alstublieft, even wennen aan de pijn”. Meestal doet ze dat dan ook wel, dat wachten dan.

Deze Meesteres had er nog wat leuks bij bedacht: ik voelde hoe ze aan mijn pik stond te friemelen en al snel voelde ik eerst zacht, toen hard, toen weer zacht, stroomstootjes door mijn pik gingen. Die combinatie, van drukkende pijn op mijn ballen en stroom was al gekmakend geil, maar het was nog niet genoeg. Ik voelde handen op mijn lijf, meestal strelend, soms met krassende nagels, heel soms knijpend. Zelden was pijn zo lekker.

En nog was het niet genoeg. Op een gegeven moment voelde ik dat er meer dan 2 handen bezig waren. 4 in ieder geval, maar misschien nog wel meer. Mijn hele lijf stond te trillen van pijn, plezier en genot. Dat zijn van die momenten waarvan je hoopt dat ze nooit meer ophouden. Terwijl 2 of meer handen me aan het strelen waren, de stroom door mijn pik joeg en de ballcrusher de maximale spanning op mijn ballen zette, kwam er nog iets bij: ik voelde hoe de ballcrusher langzaam naar voren getrokken werd, de hoogte in. Toen hij zo hoog hing als kon, werd hij in één keer losgelaten. Dat trok wel heel hard aan mijn zak, bijna 1,5 kilo wat opeens naar beneden viel, maar tegelijkertijd creëerde het iets ruimte voor mijn ballen. De ene pijn werd vervangen door de andere!

Toen werd de crusher weer aangedraaid en herhaalde dat spel zich nog een paar keer. Het strelen en krabbelen ging ondertussen door. Zo af en toe mocht ik mijn hoofd op de borsten van de Meesteres laten rusten.

Kennelijk had de Meesteres iets nieuws bedacht, want ze maakte me los.
Ik moest op mijn knieën gaan zitten. Op dat moment besloot mijn linkerbal dat het even genoeg was geweest en hij wurmde zich uit de ballcrusher, en de ander bal erachteraan natuurlijk. Met een klap viel het ding op de grond. Ik heb dat eerder gehad, dat mijn bal zich uit een martelwerktuig weet te bevrijden.

De Meesteres kon natuurlijk niks zeggen, want dan had ze verraden wie ze was, maar ik voelde haar vloeken.
Dat betekende dat ze me daarna natuurlijk even nog heftiger pijn wilde laten lijden. Als je de woorden “Jenny BallsUp” googlet zie je wat de Meesteres in petto had voor me: ik werd op de grond neergelegd, touw om de linkerbal, touw om de rechterbal, touw om de katrol, en dan maar hijsen, net zolang tot ik gil en om genade roep. Iets laten vieren, me even op adem laten komen, en hup, hijsen maar.

Anderen denken misschien dat ik gek ben, maar voor mij is wat die middag gebeurde, geweldig:
Het kost me moeite om aan te geven waarom het zo geweldig is, want het is niet één ding. Het zijn er meerdere: de totale overgave aan pijn, aan een meesteres, aan sensualiteit, aan pijn afgewisseld of gecombineerd met zachtheid, aan niets meer zelf kunnen doen, aan mijn fysieke en gevoelsgrenzen komen allemaal samen in een explosie van mijn zintuigen. En dat ik niks kan zien maakt dat de intensiteit nog groter wordt!
En als de Meesteres het ook nog afmaakt door me na het hijsen mee te nemen naar de bank en samen met mij mij te helpen het ultieme genot te vinden, ach ja, dan is Sophie een topmeesteres, een vrouw die precies voelt hoe ze samen met jou de grenzen op kan zoeken en ook weet dat grenzen soms heel verrassend kunnen zijn. De combinatie tussen heel hard en heel zacht was perfect.
Dank je wel, lieve Sophie, voor een heerlijke middag!