De afgelopen weken ben ik weer enkele keren in DP geweest, voor de Kerst bij Meesteres Manouk, en in het nieuwe jaar bij Meesteres Manja.
Altijd valt weer op het liefdevolle plezier waarmee de dames doen wat ze doen.
Ik was nog niet eerder echt bij Meesteres Manouk geweest (al had ze wel eens een half uurtje Manja “meegeholpen”.)
Toen ik op het belletje gedrukt had stond ik in gespannen afwachting, hoofd voorover gebogen, armen achter mijn hoofd.
Dat was dus niet de bedoeling. Ik kon op de grond gaan zitten en Manouk pakte een “humbler”. Dat is een gebogen dubbele stok die om je balzak geklemd wordt, waardoor je ballen naar achteren getrokken worden, De kromme einden van de stok drukken tegen de achterkant van je benen aan, waardoor je niet rechtop kunt staan, maar alleen voorover gebogen.
Ik moest gaan staan, en naar de trap lopen. De trap aflopen lukte niet, dus zittend, tree voor tree naar beneden, waarbij Manouk bij elke tree wel even van de gelegenheid gebruik maakte om afwisselend mijn ballen te slaan, te knijpen of met haar nagels te “strelen”. De combinatie van de stralende glimlach van Manouk, de druk van de humbler die mijn ballen naar achteren trok en de klappen en andere pijnigingen die ik kreeg waren een hemels en veelbelovend begin van de sessie.
In de rode kamer werd ik voorover gebogen (kon ook niet anders, met die humbler om) vastgebonden aan het rek, waarbij ik met mijn handen steun kon vonden. Omdat mijn billen toch naar achteren stonden vond Meesteres Manouk het wel een goed idee om– na enig oprekken met haar gehandschoende vingers – een middelgrote buttplug in mijn kont te stoppen. Die werd natuurlijk goed vastgezet, zodat hij de hele verdere sessie inbleef.
Ik heb veel vormen van pijniging meegemaakt in DP, maar een echte ouderwetse spanking, gewoon met de vlakke hand op mijn billen, die had ik nog niet echt ondergaan (wel een paar klappen natuurlijk, maar zo systematisch als Manouk het toen ging doen, nog niet echt). Manouk deed dat zeer verfijnd, afwisselend hard, heel hard, iets zachter of strelend en teasend met handen en nagels.
Daarna maakte ze me – even – los, deed de humbler af en zette me voorovergebogen neer op de bok die ze daar hebben. Ze bond me stevig vast en vervolgens voelde ik dat ze met allerlei touwen om mijn ballen aan de slag ging. Die werden strak vastgebonden en ik voelde, maar kon niet zien dat de touwen ergens anders aan werden vastgemaakt. Toen werden mijn knieën omhooggetrokken zodat mijn benen loskwamen van de bok. Toen kreeg ik pas door wat ze gedaan had: ze had touwen verbonden tussen mijn tenen en mijn ballen. Vervolgens begon ze me met een zweep te slaan, zodat bij elke beweging van mijn lijf de lijn tussen mijn ballen en tenen strak getrokken werd en ik mezelf pijn begon te doen. Maar ja, je kunt niet anders, bij harde klappen beweeg je automatisch een beetje mee. Zeker als Meesteres Manouk dan ook nog aan bastinado begint (op je voetzolen slaan).
Ach, en toen kwam Meesteres Sophie ook nog even binnen om wat foto’s te nemen, en als Sophie binnenloopt kan ze het natuurlijk niet laten om mee te doen. Meesteres Sophie denkt soms dat ik operazanger ben… Niet omdat ik zo mooi zing, maar omdat ik als ze me veel pijn doet heel hard en hoog begin te gillen. Sophie had ook een andere vrouw meegenomen, gewoon om te kijken en te leren. Dat is wel mysterieus, om een mooie vrouw daar te zien kijken naar hoe je pijn wordt gedaan. Pas later realiseerde ik me dat dat de nieuwe slavin Rose was.
Na enige tijd werd ik losgemaakt en moest ik naar de matras in de rode kamer kruipen. Daar werd ik vastgebonden, mijn armen boven mijn hoofd gestrekt en mijn benen naar beneden uitgestrekt aan een spreidstang. Ik lag dus redelijk vast. Ik had Meesteres Manouk een filmpje gestuurd over een fantasie die ik had. Nou, dat heb ik geweten. Ze is dan wel zo dat ze zo’n fantasie nog een tikkeltje heftiger en intenser maakt. Ze bond om mijn ballen elk afzonderlijk een touw en die touwen werden aan een katrol vastgemaakt. Daarna was het een kwestie van ophijsen, steeds hoger en strakker, steeds pijnlijker tot ik begon te gillen van de pijn. En dat gewoon herhalen: beetje vieren, weer ophijsen, beetje vieren, enzovoort.
Tijdens dat gillen bedacht Sophie – die er nog steeds bij was – dat ze wel een liedje wilde horen. In de Kersttijd en gezien mijn positie werd dat natuurlijk “Jingle Balls”. Ik geloof niet dat ik erg mooi gezongen heb, meer gebruld, tot groot plezier van de dames.
Door al dat gebrul kwam Meesteres Denise, kopje koffie in de hand, ook nog even kijken. En zelfs Meesteres Manja kwam erbij.
Daar lag ik dan, omringd door vijf prachtige vrouwen die mij om de beurt pijn deden, in mijn tepels knepen, hun high heels op mijn ballen of buik of tepels zetten, aan de koorden trokken, Meesteres Sophie die op mijn hoofd kwam zitten.
Als een soort beloning voor alle doorstane pijn mocht ik ook nog even bewonderend omhoog kijken naar slavin Rose die haar jurkje moest optrekken en mij een korte blik op haar prachtige lijf gunde.
Zelden heb ik zo’n intense, uitputtende diepgaande sessie meegemaakt als deze keer. Toch voel je je na afloop niet alleen uitgeput. Er is ook sprake van een soort reiniging en vernieuwing, te intens voor woorden, maar puur gericht op de eerste chakra, het contact met de grond en de aarde. De intense pijn aan met name ballen en pik zorgt voor een soort mentale reiniging, waardoor je licht in je hoofd weer naar buiten gaat!
Enkele weken later mocht ik op bezoek bij Meesteres Manja.
Manja was de allereerste Meesteres die mij inwijdde in pijn en lust, en ze blijft daarin heel bijzonder: altijd vrolijk en lachend, inventief en heel goed aanvoelend wanneer het iets harder kan of iets zachter moet.
Bij het afscheid van Meesters Manouk had ik gezien dat er iets klaarlag waar ze gewoon niet aan toegekomen was; ze had me immers al genoeg geraakt.
Ze was zo vriendelijk het nu aan Meesteres Manja uit te lenen.
Die nam mij mee naar de zolder.
In het voorgesprek hadden we namelijk besproken dat die sessie waarbij vijf vrouwen aanwezig waren wel erg intens was geweest, en dat we het nu gewoon één op één zouden houden. Dan is de zolder een rustige, ruime plek. We hadden ook besproken dat Meesters Manja niet zou proberen om over mijn grenzen heen te gaan, maar daar net iets onder te blijven. Of dat helemaal gelukt is, weet ik niet helemaal, maar het was wel érg lekker (en érg lekker pijnlijk).
Meesteres Manja begon met me in de sling op zolder te plaatsen, dan kon ze overal lekker bij. Handen en voeten werden uiteraard vastgezet, dan kon ik niet zoveel meer zelf doen
Vervolgens liet ze me het apparaat zien dat Manouk haar geleend had. Het was een zogenaamde “ballcrusher”. Ik had het apparaat al eens op internet gezien, en het fascineert mij mateloos. Toen ze het apparaat pakte begon ik dan ook te lekken van geilheid, en dat bleef eigenlijk de hele tijd dat ze hem gebruikte zo.
Het is een verchroomd stalen cilinder, ongeveer 1,5 kilo zwaar, met een doorsnee van ongeveer 10 centimeter. Het bestaat uit een deksel, met een gat in het midden, de cilinder zelf, ongeveer 10 centimeter hoog, en een schroef.
Eerst wordt de deksel om je balzak heen gezet, zodat hij boven je ballen zit. Dan wordt de cilinder aan de deksel vastgemaakt, met je ballen er in. En dan is het een kwestie van de schroef aandraaien, steeds een stukje meer naar binnen, zodat je ballen langzaam geplet worden. Dat levert een intense pijn op die na verloop van tijd zakt. En dan draait ze de schroef uiteraard weer een stukje aan.
Het zou saai zijn als alleen maar dat gebeurde, dus pakte Meesteres Manja haar favoriete strokenzweep (en ook wel de mijne) en raakte me ter afwisseling op de plekken die nog onbeschermd waren/uit de sling staken: mijn dijen, bovenste stuk van mijn rug en mijn zij.
Verder kon ze het natuurlijk niet laten een buttplug in me te steken, ik lag er toch handig bij in die sling.
Ik heb een beetje eigenwijze linkerbal, dus op de een of andere manier – vraag niet hoe – ontsnapte die uit de ballcrusher. Dat betekende voor Meesteres Manja, alleen maar dat er meer ruimte ontstond, waardoor ze de crusher nog iets strakker aan kon draaien.
Toen ze de ballcrusher had losgedraaid – dank je wel voor het lenen, Meesteres Manouk – bedacht ze dat er ter ontspanning en rust wel wat kaarsvet over mijn pik en ballen kon worden gedruppeld. Ik moet zeggen dat dat na de intense pijn van de ballcrusher eigenlijk wel lekker ontspannend was…
Toen moest ze even iets beneden halen. Om het wachten voor mij te bekorten duwde ze een dildo in mijn mond, groter dan de buttplug die in mijn kont zat. “Zuig er maar aan, dan kan hij straks misschien in je kont” zei Manja.
Ze was beneden iets gaan halen dat ik wel heel eng vond:
Eerst bond ze mijn balzak heel strak af, zodat die gekke bal niet kon ontsnappen.
En vervolgens zette ze een paar lijmklemmen – gewoon, van de Gamma – op mijn ballen, op elke één.
Daarna zette ze ook nog wat klemmen op pik en tepels.
En vervolgens was het natuurlijk een kwestie van aandraaien, steeds een beetje strakker. Uiteindelijk worden je ballen niet meer ovaal, maar puntig, zo blijkt als de klem er af gaat. Maar tussendoor, het gevoel van intens pijngenot, van enerzijds snakken naar adem van de pijn en anderzijds het totaalbewustzijn dat door die pijn ontstaat is wel heel mooi. En Manja kijkt heel goed naar wat je nog net wél kunt verdragen.
Na dat lekker lui liggen in de sling mocht ik nu gaan staan. Armen in de lucht vastgebonden, benen aan een spreidstang. Manja haalde de bullwhip op en rondde alle aandacht voor mijn pik en ballen af met eerst een paar schoppen en vervolgens 10 klappen met de bullwhip, en toen nog 10, en nog 10, en nog 10, en uiteindelijk weer 10 om de 50 vol te maken.
Uiteraard mocht ik de tel bijhouden…
En ach, dat het daarna tijd voor wat liefdevolle – pijnvrije – aandacht en zorg was, dat spreekt eigenlijk vanzelf.
Lieve Meesteressen Manouk en Manja, dank jullie wel voor twee prachtige pijnlijke liefdevolle sessies!
A.